6,679 matches
-
de argou, de "păsărească", folosit probabil în lumea militarilor englezi... Situația în care mă aflam era pe cât de penibilă, pe atât de revoltătoare, dar în același timp și ridicolă: patru gradați cu armele îndreptate spre mine, căpitanul care continua să urle, căutând parcă să justifice oamenilor hotărârea pe care o luase. Singur, șoferul, îmi arunca din când în când o privire, când consternată, când amuzată. Mărturisesc însă că poziția mea era atât de exasperantă și furia atât de mare încât aș
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
păsat, cu și mai mare înverșunare au început să-i bruscheze împingându-i afară din vagoane, aruncându-le bagajele și, mai oribil, luând copiii și azvârlindu-i jos, noroc de zăpada care mai amortiza puțin șocul. Femeile strigau înnebunite, copiii urlau și plângeau sfâșietor, bătrânii se văitau disperați, iar bărbații țipau și-n ochi li se citea furia și explozia iminentă a unei răbdări care a depășit toate limitele admise și acumulate timp de ani și ani în sufletul lor. În
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
au căutat în toate vagoanele și n-au găsit pe nimeni și că trenul a și plecat de câteva minute spre Arad. Nu mai înțelegeam nimic și cu toții amuțisem. Apoi, cu o forță și o furie nemaipomenită cu toții reîncepură să urle, să strige și imediat mi-am dat seama că totul putea degenera, mai ales că patrula, ce se afla încă în biroul șefului de gară, a început să miște și să-și pregătească armele. Am intervenit cu toată puterea mea
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
nostru, Radu Sturdza, fost maior. Se știa că se luptase pe front cu mare curaj și același curaj îl avea și în celulă. De îndată ce paznicii care pândeau auzeau prin ușă vreo vorbă mai ridicată, ușile se deschideau și intra Maromet urlând: — Cine a spus asta? — Eu, domnule comandant! răspundea respectivul vinovat. Maromet se îndrepta spre acesta și-i dădea două perechi de palme. Apoi întreba: — Cine-i Sturdza, aici? — Eu, domnule comandant! Și atunci, ciracii lui Maromet se repezeau la el
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
o mare dușmănie și celula se împărțise în două tabere. Nu mai știu ce au avut de împărțit, într-o zi, că unul i-a dat un pumn altuia. Șeful camerei a bătut atunci în ușă și a chemat gardianul, urlând că sunt unii care vor să-l omoare. Ofițerul politic - un fost învățător numit Farcaș - a întrebat cine este instigatorul (veșnic căutau instigatori). S-au declarat trei inși, printre care fostul subofițer, și i-au ridicat din celulă. Peste zece
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
în care se aflau chiar și niște flori. Îmi amintesc că, noaptea, intra în infirmerie un parfum de regina-nopții care era ceva miraculos. Aveam voie să stăm întinși toată ziua pe paturi și chiar să vorbim între noi. Gardianul nu urla la noi... Acolo, am găsit multe persoane interesante. Mai întâi, pe noul și bunul meu prieten Nicu Steinhardt; apoi, pe Aurel Bentoiu, fost ministru și mare avocat, care era foarte bolnav. Probabil că avea cancer la căile urinare, căci avea
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
-l primești.“ Mă duceam a doua zi la comisariat, unde eram lăsat să aștept până treceau toți ceilalți. În sfârșit, mă chemau și pe mine. Șeful era un tânăr muncitor în civil, membru de partid, desigur, care mă înjura și urla: „Care pașaport? În Bărăgan te duci!“ N-am reușit niciodată să-mi obțin buletinul. Dar, tot apelând la unul și la altul, mai din cumsecădenie, mai cu un bacșiș, am fost trimis la autoritățile militare, unde, spre marea mea mirare
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
domajur? Să nu-mi vorbiți mie ca niște boi d-ăia care i-a insuflat căldură mamei lui `ristos de l-a înfășat și l-a pus în iesle în loc de leagăn, așa cum v-a legănat pă voi mama voastră, că urlați ca niște porci de ăia de se taie la Crăciun. Că de aia are omul porc, să-l taie la Crăciun să aibă ce crăpa-n el, după ce mânâncă porcu și bea și butoiu dă vin, mai lasă și muierea
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
a amânat până seara. Am stat la lectura de la Cererea în căsătorie. Am avut senzația că se țipă prea mult, că și la noi se întâmplă același lucru. Este periculos. Ar fi cumplit ca aceste trei piese - capodopere - să fie urlate de la cap la coadă. Conflictul fiind foarte strâns pe o porțiune scurtă de text, aproape că nu ar mai fi timp pentru o respirație. Totul pare mai concentrat decât într-o piesă normală care se desfășoară pe parcursul a trei acte
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
asta. Să nu te mai văd niciodată pe scenă jucând, să nu îți mai văd ochii mari, mersul semeț, zâmbetul ca soarele, să nu te mai aud cântând?! Unde, unde s-a dus pasiunea ta, forța ta, respirația ta? Am urlat la Dumnezeu că e nedrept!!!!... totul era parcă frânt în mine, dar încet, încet mi-au crescut aripi și am învățat din nou să zbor... poate că de fapt tu m-ai învățat să zbor, draga mea prietenă! Ești în
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
s’a născut neamul meu ce mi-a rămas, spune: În nici un caz o țeavă din casă și până În Prutul ori Rocovățul ce nu sunt departe. Obișnuințele citadine replică: dar nici cușca din fundul curții, mai ales iarna, când crivățul urlă... Așa cum doza face medicamentul, adică o otravă În doză mică poate fi un medicament, tot așa și poluarea datorată deșeurilor umane e de fapt rezultatul aglomerării lor. O primă concluzie se naște de aici, valabilă evident pentru locuința rurală: decât
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
în București. Acesta era deja medic: Cum m-a văzut, m-a luat de gât, amenințându-mă că mă dă pe mâna Securității: ' Ai spus, când ați fost dați afară din Facultate, că cei rămași sunt oamenii Securității, banditule', a urlat el. ' Cred că n-am greșit', i-am răspuns. Țipând în continuare a atras atenția trecătorilor. Câțiva dintre ei, mai curajoși, înțelegând despre ce este vorba, m-au luat sub protecția lor, plecând împreună. Se știe, de asemenea, că Bogdănescu
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
la fiecare mărturisire socotită insuficientă, alte urlete. La început, chiar dacă victima spune adevărul [ ], oricare dintre cuvintele sale va fi primit cu insulte și cu zbierete de contradicție. Bietul prizonier este înconjurat de oameni care-l privesc cu ură și dispreț, urlă și-l scuipă în față, amenințându-l cu pumnii. La sfârșitul zilei, este dus într-o celulă și lăsat acolo cu puțină hrană și promisiunea că a doua zi va fi și mai rău. În celulă este supravegheat de cel
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
emis corect, fonemul u se exersează în cadrul unor cuvinte, sintagme sau onomatopee: supa, sus, duș, suta, fusta, must, cuțit, tu, cucu „guguștiuc”, „cucuriguuu..”. Ulterior se fac propoziții care se pronunță cu pauze între cuvinte, exemplificându-se cu imagini fiecare noțiune: Urlă lupul în pădure. Am pus supă în farfurie. Fumul se suie în sus. Cuvintele se analizează fonetic prin despărțire în silabe și pe sunete. Logopatul trebuie să emită fiecare cuvânt, iar dacă nu are această posibilitate se trece la pronunția
Recuperarea şi investigaţii le paraclinice în tulburările de comunicare verbală by Bogdan Dionisie () [Corola-publishinghouse/Science/91643_a_93183]
-
ce a cuprins mulțimea și a rupt cortegiul în dreptul Palatului Băncii Naționale. Să fi fost petarde aruncate de indivizi dornici să umble prin buzunare profitînd de dezordine? sau, mai simplu, s-a prăbușit o scară peste mulțime? Într-o clipă, urlînd, gloata înnebunită a rupt cordoanele de ordine, iar învălmășeala a fărîmițat cortegiul. Reacțiile au fost de un eroism comic. Scoțîndu-și sabia curbă, Nikita al Muntenegrului își adăpostea ginerele firav de un posibil atentat, împingîndu-l sub proțapul de la afetul de tun
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
la vedere, gata să-și primească oaspeții: cînd apare Paléologue, Regele face un pas către el: "Dați pălăria" zice, întinzînd brațul, în timp ce cu cealaltă îi strîngea mîna ministrului, încît acesta, fără să se gîndească, îi oferă pălăria de paie. Domnule urlă atunci regele, lăsînd să se rostogolească pe jos pălăria buclucașă eu nu sînt omul de la garderobă"... Astfel recurgea Ferdinand la tot felul de mijloace ciudate cînd rumega anumite răzbunări. În această privință, șefii de misiuni trebuiau să se păzească, fiind
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
izbucnirii marelui război de trista încăierare din gara de la Roma, între călătorii a două trenuri alăturate ce urmau să plece. Într-unul, seminariști belgieni și francezi, iar în celălalt bavarezi, înfruntîndu-se pînă la o bătălie în toată regula, cu răniți, urlînd în loc să cînte Marseilleza și Wacht am Rhein. Pontiful, cînd i s-a povestit lupta dintre viitorii preoți ai aceleași confesiuni, a izbucnit în lacrimi, ceea ce probabil i-a grăbit sfîrșitul. Succesorul său, aristocrat genovez, fusese sub cardinalul Rampolla un redactor
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
îmi exprimasem ca toată lumea regretul că armatele aliate nu au intrat în Berlin, împiedicînd în felul acesta să ia naștere în Germana credința că nu a fost vorba de înfrîngere militară, ci de trădarea celor din spate 169, Clémenceau sări urlînd: "Mulțumesc! Să intre în Berlin pentru ca generalii victorioși să-mi răstoarne Republica!". În fața uluirii mele, pe care nu am putut-o ascunde, continuă cu și mai multă putere: "Și la urma urmei, ce? O ofensivă Castelnau-Mangin ar fi însemnat cel
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
trece!/ Șearpele-n coadă să lungea/ Și în căpățână să mărea;/ Iar, trupul, măre, să făcea/Aproape cât butia!/ Zău, mi te prindea groaza!/ Loc sub talpă nu-mi avea./ De la zece ani pleca,/ De sub talpă el ieșea,/ Casa trei zile urla!/ El, măre, unde-mi mergea?/ În buricul pământului,/ La mijlocul câmpului”. Importantă apare și strânsa legătură a șarpelui cu balaurul, cei doi termeni aflându-se în unele variante într-o relație de sinonimie evidentă: „Pui de șearpe sugă-mi-te,/ Pui
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
mai mici compromisuri cu lumea În care se afla și ale cărei sancțiuni voia să le cucerească - identic cu acel rebel din anii ’50, care nu „Înțelegea” că lumea se schimbase brutal și că, dacă voia să reușească, trebuia să urle, cât mai convigător, cu lupii momentului! Prost pregătit, repet, de a Începe o carieră În marele imperiu al culturii germane. Nu, nu mă supărau micile și multiplele servituți, umilințe, insistențe, care se cer oriunde și mai ales În orgolioasele metropole
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
ieșire mi se părea că ceva mă leagănă încă. Alături, tata, mama și sora sunt blocați de soba căzută în dreptul ușii. Casa a rezistat bine, doar pereții crăpați și hornuri aruncate de cutremur. Ieșim afară și ascultăm câinii lătrând și urlând, boii și vaca răgând de spaimă. Fără radio, nu știm nimic despre cele întâmplate în țară. Umblând după aceea pe ulițele satului, constat unele pagube serioase la unele gospodării din sat. Abia spre seară cineva a adus vești groaznice de la
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
-mi că acel schelet îmi fusese prezentat la ora de anatomie... Doi trei ani după această întâmplare de groază, într-o seară târziu, în timp ce mergeam spre casă cu boii tatei de la păscut, niște flăcăi zăpăciți m-au înspăimântat de moarte, urlând într-o oală de pământ ca lupii. Iarăși am fost paralizat de frică, dar mi-am revenit. Atunci am fost pus în fața unui potențial pericol și a fost leacul contra spaimei de moarte de mai târziu! În ultima acțiune din
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ceea ce aș numi un deficit de inteligență. Carevasăzică domnul Mihnea Gheorghiu, cel mai longeviv președinte din această țară, se-ntâlnește în conclav, la fapt de seară, cu onomastic-predestinatul domn Pivniceru și, văzând lista de premianți adusă de UCINefilul domn Damian, urlă distins : Ce-i cu Marele Premiu pentru Puiu ? ! Adică ăsta ne-njură și noi să-l premiem ! ? !, și hârșt, îl taie de pe listă. Omenește, cum să nu-l înțelegi ? Numai că, iată, de la un politruc cu vechi ștate ca domnul
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
semn că cineva din anturaj e pe ducă atunci când : - cîntă cioghica o pasăre neagră, înrudită cu cioara, mai mică decât aceasta, dar puțin mai mare decît vrabia, în preajma casei. - cântecul cucuvelei se aude fie pe casa gazdei, fie în vecini. - urlă câinele fără un motiv anume. - visezi că ți se scoate un dinte sau o măsea, cu sânge și durere. - ți se pătează mîna fără un motiv anume, în culoare galbenă. Dacă pata o observi când te afli în casă, îți
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
am dat la cei săraci. Frunză verde izmă creață, când s-a făcut dimineață, Adânc mormânt îi săpară, feciorii din Cârțișoară. Să așeze-n el frumos, trupșor de haiduc vânjos. La trei zile satu-o vint să-l petreacă la mormânt. Urlă câinii-n sat și latră, pe Budac îl duc la groapă, Iar acolo-l înconjor cu flori roșii de bujor Și cum stau și îl privesc, lacrime fierbinți pornesc Și se scurg în jos potop , peste fier de târnăcop. Plânge
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]