29,334 matches
-
se referă la consolidarea Statului Moldovenesc, se vor desfășura concursuri literare și muzicale, vor fi editate timbre poștale, plicuri, postere, monede cu tematică jubiliară. În Planul de măsuri era prevăzută și organizarea Festivalului-concurs național al cântecului patriotic, „Moldova - dragoste și dor”, a Festivalurilor „Valurile Nistrului”, „Muzica ne cheamă acasă”, acțiuni desfășurate în capitală dar și în alte părți ale Republicii Moldova. Printre măsuri se numără și editarea și reeditarea unor studii științifice, culegeri de documente privind constituirea și dezvoltarea Statului Moldovenesc, apariția
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]
-
Culturale. A desfășurat o notabilă activitate culturală la Ploiești, unde este numit profesor. Înființează Societatea Corpului Didactic, alte câteva societăți economice și populare și un ateneu popular, în care ținea conferințe duminicale - despre teatrul lui Corneille, despre literatura populară, despre dor ș.a. În 1885 obține licența în litere cu teza Încercare asupra fabulei în genere și în parte despre fabula română. Pleacă în Belgia să-și perfecționeze cunoștințele în domeniul dreptului și obține titlul de doctor în științe politice la Universitatea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288402_a_289731]
-
verbalizare nuanțată a acestora. Iată câteva exerciții prin care, în vederea rezolvării corecte a acestora, elevii au fost direcționați spre dicționare: 1. Folosind DEX, explicați cuvintele: trofee, destine, cotropitor. 2. Găsiți proverbe despre hărnicie: „Omul harnic muncitor De pâine nu duce dor”. „Munca e brățară de aur.” „Omul sfințește locul.” „Cine se scoală de dimineață, departe ajunge.” 3. Dați exemple de cât mai multe expresii în care folosiți cu diferite sensuri verbul trece. Pentru reușită, folosițivă de DEX. trece râul (străbate) trece
Caleidoscop by Marlena Cristiana Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/91784_a_93492]
-
netezimea formei, ci dă glas pătimirii”. Este trăirea destinului vitreg al plaiului natal nedreptățit de istorie („Suntem colindători fără de stea / și gura mi-e închisă cu zăvorul / și mama ne e mama altuia / c-a noastră ne-a lăsat cu dorul”). SCRIERI: Ora de prânz a vulcanului Etna, Chișinău, 1997; Roma fără mine, Timișoara, 1998. Repere bibliografice: Adrian Dinu Rachieru, Poetul „clopotelor luminii”, LA, 1998, 16. G.B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288541_a_289870]
-
Câteva scrieri îi sunt selectate în antologia A Delicate Balance, tipărită la New York în 1995, iar prima carte, Un imperceptibil miros de Socrate, îi apare în 1997. Colaborează cu poezie la „România literară”, „Luceafărul”, „Convorbiri literare”, „Adevărul literar și artistic”, „Dorul” (Danemarca) ș.a. Un imperceptibil miros de Socrate cuprinde poeme eclectice ca formulă și tematică, dominate de tema socială (mizeria României) și de tema memoriei (copilăria, exilul). Tonalitatea de multe ori personală, subiectivitatea nedecantată, discursivitatea trădează natura lor autobiografică (recunoscută în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288746_a_290075]
-
vei secera”; Cine seamănă vânt culege furtună”; „Cu ce măsură vei măsura, cu aceea ți se va măsura”. Prin urmare: „De-ți vrei binele, fă și tu altora bine”; „Nu-i da binelui cu piciorul, că pe urmă-i duci dorul”.) „Nu da cu piciorul În cel nefericit, căci soarta e comună tuturor.” (Menandru) Ferește-te de cel căruia i-ai făcut bine. Pentru că sunt puțini cei care, făcându-le un bine, să nu abuzeze apoi de bunăvoința ta.) Privirea este
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
reciprocitatea În iubire o trăiește doar cel care iubește foarte mult.) „Femeile nu pot suferi bărbații geloși, dar plăcerea lor este de a le inspira gelozie.” (H. Falcoyano) Împotriva dragostei n-a crescut nici o buruiană de leac. (Dragostei, ca și dorului, nu-i putem spune când să vină și când să plece; și nici nu-i putem comanda cât să ne facă să suferim. Când credem totuși că putem să facem lucrurile acestea, nu dovedim altceva decât o ambiție deșartă.) Dragostea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
nimic nu egalează pentru mine fericirea de a te vedea fericit”. Dragostea te face orb și surd. Dragostea este exclusivistă: te face să te dedici În Întregime ei: „Oh, dragostea face chiar și pe un câine să latre În rimă”; „Dorul de cine se leagă nu-l lasă cu mintea-ntreagă”.) Iubirea adevărată nu rămâne ascunsă. (Ceea ce nu este cazul iubirii calculate, interesate.) „Dragostea femeii cântă fericirea Întâlnirii, dragostea bărbatului cântă durerea despărțirii.” (R. Tagore) Dragostea este un ocean; cel care
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
că este mare, nici că știe multe. Nu i-a mers bine o treabă? El este cauza. Îl lauzi? Râde de tine. Îl ocărăști? Tace și nu se supără.” (Epictet) N-are rost să plângi, dacă lui nu-i e dor de tine. Prietenia sau iubirea adevărată pretinde reciprocitate.) „Există oameni de o structură sufletească foarte ciudată: nu pot trăi fără suferință. Când nu mai au nici o suferință, ei devin ipohondri.” (L. Blaga) Secretul vieții constă nu În a face ce-
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
la fel ca unul mărunt: cel dintâi fiindcă nu vrea să știe de limite, cel din urmă fiindcă ia cercul format de orizontul său drept marginile lumii.” (J.W. Goethe) Focul din suflet nu se stinge cu apă. (Suferința unui dor neîmplinit nu poate fi stinsă, Într-adevăr, prin lacrimile regretelor, ci prin noi fapte sau mărturii de Încredere reciprocă.) S-a dus bou și s-a Întors vacă. Situația este caracteristică acelui tânăr superficial sau dezinteresat de Învățătură care se
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
despre relele existente, dacă nu acționăm asupra cauzelor care le determină și le Întrețin.) Nu trebuie să se pună toate ouăle În același coș. (Nu trebuie să mizăm totul pe o singură carte.) Nu da cu piciorul, că vei duce dorul. (Ocazia, o dată pierdută, nu se mai Întoarce.) Cocoșului care cântă Înainte de vreme i se taie capul. (Cu cât o idee aduce schimbări mai mari, cu atât este mai prigonită de vechile obiceiuri și mentalități.) Cine nu privește Înainte rămâne În
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
ca o speranță.) Tinerețe, maturitate, bătrânețetc "Tinerețe, maturitate, bătrânețe" Nu te teme să nu-ți Îmbătrânească trupul, teme-te să nu-ți Îmbătrânească sufletul. (Ce folos, Într-adevăr, de trup Încă voinic, dacă sufletul și-a pierdut - vorba poetului - „tinerețea dorului”: „Când Îi bine de trăit, atunci am Îmbătrânit”.) „A Îmbătrâni Înseamnă a trece de la pasiune la compasiune.” (A. Camus) Cinstește pe bătrâni, că și tu ai să fii bătrân. (Desigur, nu numai pentru aceasta, ci, În primul rând, pentru Înțelepciunea
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
și semnificații nebănuite din trăirile noastre interioare. Μ Distanțele sau despărțirile temporare Îi fac pe Îndrăgostiți să fie și mai Îndrăgostiți. Românilor le place să exprime această situație printr-un cuvânt foarte generos prin Înțelesul său, și anume acela de „dor”. „- Cucule, pasăre sură! Ce tot cânți la noi pe șură? Au ți-i foame, au ți-i sete, Au ți-i dor de codrul verde? - Nu mi-i foame, nu mi-i sete, Nici mi-i dor de codrul verde
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
dor de codrul verde? - Nu mi-i foame, nu mi-i sete, Nici mi-i dor de codrul verde, Dar mi-i dor de satul meu Că am trei mândruțe-n el.” (Colecția Jarnik BÎrseanu) * „Pe drumul de la Săcele, Vine dorul mândrei mele; ș-așa vine de fierbinte, D-aș sta-n drumu-i, m-aș aprinde.” * „Cine n-are dor pe vale Nu ști luna când răsare... Cine n-are dor pe luncă, Nu ști luna când se culcă!” (Colecția Jarnik
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Dar mi-i dor de satul meu Că am trei mândruțe-n el.” (Colecția Jarnik BÎrseanu) * „Pe drumul de la Săcele, Vine dorul mândrei mele; ș-așa vine de fierbinte, D-aș sta-n drumu-i, m-aș aprinde.” * „Cine n-are dor pe vale Nu ști luna când răsare... Cine n-are dor pe luncă, Nu ști luna când se culcă!” (Colecția Jarnik BÎrseanu) Μ Acela este profesor bun, care face ca elevii clasei lui să ajungă să se diferențieze tot mai
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
-n el.” (Colecția Jarnik BÎrseanu) * „Pe drumul de la Săcele, Vine dorul mândrei mele; ș-așa vine de fierbinte, D-aș sta-n drumu-i, m-aș aprinde.” * „Cine n-are dor pe vale Nu ști luna când răsare... Cine n-are dor pe luncă, Nu ști luna când se culcă!” (Colecția Jarnik BÎrseanu) Μ Acela este profesor bun, care face ca elevii clasei lui să ajungă să se diferențieze tot mai mult Între ei. Alții cred, dimpotrivă, că rostul profesorului este acela
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
foc interior, generator de Încântare, dar și de păcat: „Număr pietre peste care mândra trece vadul și păcate pentru care mă va arde iadul” (Lucian Blaga) Μ Când iubita din creația noastră folclorică spune: „Bădișor depărtișor,/ Nu-mi trimite-atâta dor”, vrea să exprime, de fapt, acest lucru imposibil pentru ea: dragul ei Îi este Într-atât de drag, Încât nu poate concepe ca acesta să fie mai departe de ea, decât depărtișor... Μ Adevărul este că, În mod obișnuit, În
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
cuminte-/ Atunci/ Poți, chip de om purtând,/ Să vii!" (Așteaptă să vină octombrie). Erosul profund este redat în Cuplu, unde nunta apare ca laitmotiv al reîntregirii ființei, tema constituind-o mitul androginului, transpus în registru liric: "Oh, numai noi cunoaștem dorul,/ De-a ne putea privi în ochi/ Și-a înțelege astfel totul,/ Dar stăm spate în spate,/ Crescuți ca două crengi/ Și, dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jerfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Crescuți ca două crengi/ Și, dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jerfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls,/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt.// Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc dorul lunii./" (Cuplu) Ca o privire în oglindă, iubirea este receptată de autoare drept punte către absolut, privită prin ochii muritorului, această punte fiind imperfectă. Cuplul erotic neomodernist nu mai străbate calea netedă a cuplului din romantism
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Și, dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jerfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls,/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt.// Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc dorul lunii./" (Cuplu) Ca o privire în oglindă, iubirea este receptată de autoare drept punte către absolut, privită prin ochii muritorului, această punte fiind imperfectă. Cuplul erotic neomodernist nu mai străbate calea netedă a cuplului din romantism, în care chiar și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
un mediu de perfectă securitate corporală. (...) Trăind atât de mult prin poezie și ca poezie, negându-și astfel obârșiile frenetice și menirea eficientă, iubirea intră în acea ambianță lingvistică în care amânarea este o șansă"102: "Oh, numai noi cunoaștem dorul/ De-a ne putea privi în ochi/ Și-a înțelege astfel totul,/ Dar stăm spate în spate,/ Crescuți ca două crengi/ Și dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jertfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ca două crengi/ Și dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jertfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt/ Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc dorul lunii". (Cuplu). Semne indice ale unui regim sufletesc, asemenea celor din Povestea soresciană, "cei doi protagoniști, forțe psihice divergente, dar cu egală îndreptățire existențială, trăiesc în diferență și ca diferență un miracol: cel al iubirii"103
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jertfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt/ Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc dorul lunii". (Cuplu). Semne indice ale unui regim sufletesc, asemenea celor din Povestea soresciană, "cei doi protagoniști, forțe psihice divergente, dar cu egală îndreptățire existențială, trăiesc în diferență și ca diferență un miracol: cel al iubirii"103. "Nu-mi voi mai
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
naivul meu tată,/ Pe tragicul Gheorghe". (Requiem) sau "Nu m-am găsit în mine și atunci m-am răsfirat/ Prin plante și prin pietre,/ Prin flori, prin necuprins,/ Printre iubiri de-o clipă sfărâmate dinadins./ Și ruptă-n zeci de doruri am plâns, m-am căutat [...]/Și-abia atunci când îmi atinse privirea mea de vreasc,/ Am înțeles că pentru a fi ca voi curată,/ Va trebui cu trudă să mă mai nasc o dată/ Și-acum mă nasc". (Regenerare) Ca într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
nasc o dată/ Și-acum mă nasc". (Regenerare) Ca într-un luceafăr eminescian, poeta pare să găsească, totuși, calea de reîntoarcere către copilărie, prin intermediul întrupării în oglindă sau în apă, pentru că, de fiecare dată, nostalgia reîntoarcerii o cuprinde iremediabil: "Mi-e dor din când în când de voi/ Ca unei păsări de pământ./ Când obosesc de prea mult zbor,/ Când carnea mi se trage-n gânduri/ Și simt că sui înspre înalt/ Doar amintirea unui trup,/ Vin să mă odihnesc acasă/ Și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]