30,395 matches
-
roman, în perioada de mare productivitate a scriitoarei se situează variațiuni narative pe motivul „a trăi înseamnă a înțelege” (prima treaptă spre „a spera”) și pe motivul confruntării cu amenințarea morții. Capacitatea de a povesti fluent întâmplări curente, de a sugera psihologia personajului printr-o replică, de a da senzația autenticității fac din aceste narațiuni care proiectează problemele sentimentale pe fond social lecturi agreabile pentru un public numeros. SCRIERI: Mihail Săulescu, București, 1970; Iubire de țară, București, 1974; Regăsire, București, 1975
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287368_a_288697]
-
diametrele biacromial, biiliac (sau “lărgimea pelviană”), diametrul bitrochanteric, diametrul toracic anteroposterior, diametrul toracic transversal, al articulației pumnului, al genunchiului, al gleznei și înălțimea pot contribui la problema de clasificare a determinării genului, în medicina legală. Importanța pelvisului în determinarea genului sugerează includerea diametrului biiliac ca o variabilă de clasificare, dar această măsurătoare se dovedește a fi nepotrivită pentru acest scop. De fapt, este variabila scheletală din setul de date considerat, cu cea mai mică putere predictivă privind genul. Studii de specialitate
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
a devenit o latură esențială a investigațiilor criminale, în toată lumea. Dar criminologia nu implică numai identificarea dovezilor. La fel de important este să se știe cum au ajuns dovezile la locul crimei, de unde provin și cine le-a lăsat acolo. Aceasă etapă sugerează în mod natural utilizarea statisticii, întrucât la întrebările de mai sus se poate răspunde doar în termeni de probabilitate. Deci prima sarcină a statisticianului criminalist este să evalueze orice dovadă găsită la locul crimei, astfel încât aceasta să poată fi prezentată
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
de cord la 192 de pacienți anterior stabili, atunci o investigare a acelui laborator este absolut necesară. Observăm că acest raport este mult diferit de cel cunoscut, 1 la 1000. Deși cateterizarea pacienților externi este sigură, datele din acest studiu sugerează contrariul. Ca răspuns la scrisoarea editorului care a publicat lucrarea, autorii au indicat, ca sursă a ratei mari a complicațiilor la pacienții externi cu cateterizare, erorile pe care le-au realizat pe parcursul studiului. Ei au afirmat că au numărat de
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
dizabilități, Dawkins (1996) semnalând ca și factori predictivi acordarea unui sprijin sistematic acestor elevi, faptul că sunt singuri în locul de joacă sau de a avea mai puțini prieteni. În același timp, regăsim în literatura de specialitate și rezultate contrare, care sugerează faptul că a avea o anumită dizabilitate îl plasează pe elev și în poziția de a se implica într-o mai mare măsură în conduite ostile (Unnever și Cornell, 2003; Nabuzoka și Smith, 2003) ca urmare a unor caracteristici precum
Aspecte ale h?r?uirii psihologice ?n grupul ?colar by Nicoleta Cramaruc () [Corola-publishinghouse/Science/84059_a_85384]
-
doar o modestă umbră a ceea ce-i datorez eu lui Susan Strange, de-a lungul multor ani de colaborare la Londra și Florența. Îi mulțumesc în mod deosebit și lui Ole Waver, care întotdeauna m-a încurajat și mi-a sugerat modalități de a-mi dezvolta ideile pentru teza de masterat. El m-a convins să transform cursurile de la Cracovia într-o carte, din care o parte a prins contur în toamna lui 1991, cînd împărțeam un apartament - și idei - în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
respective. El definește consensul academic, care este însăși esența disciplinei (vezi și Gutting 1980: 1-2). Primul aspect, conținutul paradigmei, ilustrează ideea unei logici interne, a unei viziuni asupra lumii care orientează cercetarea, definește problema care urmează a fi rezolvată și sugerează metoda de folosit. Pentru Kuhn, existența unei paradigme care ghidează cercetarea este o condiție necesară pentru întemeierea unui subsistem social științific și a disciplinelor particulare. În absența unei paradigme, cercetarea profundă este imposibilă și nici nu poate exista un criteriu
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a realismului, conștient limitată. Paradig-mele se referă la ceea ce face comunitatea științifică, adică deopotrivă la dezbaterile interne din cadrul unei științe, dezbateri care respectă standardele disciplinei, precum și la relațiile externe ale disciplinei cu mediul său social și politic. Paradigmele guvernează cercetarea sugerînd concluzii, metode și posibile soluții, preferabile față de altele. Stabilind criteriile pentru o cercetare legitimă (standardele), paradigmele definesc de asemenea și comunitatea competentă de cercetători. Dacă avem în atenție comunitatea de cercetare din disciplina relațiilor internaționale de după 1945, evoluția realismului prezintă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
realist este una dintre cele mai sigure și mai curioase lecții ale științei politice." (Carr 1946: 89) E destul de ciudat că acest gînditor a rămas celebru doar pentru critica sa consecvent realistă a idealismului. Într-o anume privință, așa cum au sugerat discuțiile precedente, distincția fermă a lui Carr între concepția utopică și cea realistă asupra politicii ar putea fi nu cel mai puternic, ci cel mai slab punct al cărții sale. Ideea lui Rob Walker că "orice analiză care îi așează
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
referă la o situație, el este o categorie descriptivă (vezi Morgenthau 2-4); cînd propune o politică, este o categorie prescriptivă. Folosit ca un concept teoretic central, este o categorie analitică, iar în cazul în care cu-prinde toate aceste niveluri, sugerînd o legătură între descriere, analiză și prescripție, este o categorie ideologică, un simbol și un instrument pentru propaganda politică. Discuția se va concentra acum asupra criticii categoriilor analitice și prescriptive din discursul lui Morgenthau, în special întrucît balanța puterii a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
timp cît lupta pentru putere nu are o limită dată, fiecare își va urmări superioritatea, nu echilibrul. În fine, balanța puterii nu este "în mod necesar" singurul mijloc de a gestiona pacea și războiul în sistemul internațional, din moment ce Morgenthau însuși sugera și alte tehnici, cum ar fi dreptul internațional sau diplomația. De aceea, în analiza lui Claude, balanța puterii din concepția lui Morgenthau este sinonimă cu politica puterii; sau, altfel spus, este un concept redundant în teoria acestuia din urmă (Claude
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
critice. Mai întîi, el a criticat abordarea lui Kaplan legată de modelarea în analogie cu sistemele. Din moment ce puterea nu era un scop neechivoc al politicii externe, ea nu putea fi echivalentul impulsului primar de supraviețuire. Nici distribuția puterii nu poate sugera o singură schemă de comportament al statului. Rezultă că nici una din cele două condiții - distribuția puterii și impulsul individual de supraviețuire - nu sînt suficiente pentru a elabora un model al funcționării și evoluției sistemului internațional (Aron 1962: 140, 154). În
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
modele pentru interpretarea istoriei diplomatice, dar și să își limiteze orizontul la un fel de tip ideal sau cadru de analiză weberian, nemaitinzîndu-se la teorii care să explice comportamente. Dacă realismul se referea la explicarea comportamentului statului, cartea lui Allison sugerează că deciziile care stau la baza politicii externe au nevoie de un aparat conceptual și de o diversitate de variabile, neglijate de realiști. Analiza politicii externe ar fi trebuit să fie însăși baza oricărei teorii realiste din disciplina relațiilor internaționale
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
dinamicii profunde a acestor cauze, care ne scot în afara modelului I. Allison nu spune că ele sînt legi universal aplicabile. Ele sînt cauze care rămîn ascunse atîta vreme cît aparatul nostru conceptual și analitic se limitează la primul model. Ceea ce sugerează el nu este că toate studiile din cadrul primului model sînt greșite, ci că cel puțin "analiștii ar trebui încurajați să-și pună ochelarii pentru modelele II și III, atunci cînd caută ipoteze cu privire la orice chestiune" (Allison 1971: 264). Ca să reluăm
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
diferențe rațional analizabile, adică pe criteriile sale. Scriitorii clasici sînt interesați de război, pace și ordine, pe cînd neomarxiștii sînt interesați de exploatare și inegalitate; în concepția lui Holsti, ei diferă și în ceea ce privește unitățile de analiză și actorii-cheie. Cercetări recente sugerează totuși că aceasta este o prezentare distorsionată. Într-o serie de scrieri care sînt considerate ca integrîndu-se paradigmei structuraliste/neomarxiste, statul este reintrodus ca actor autonom și ca unitate de analiză (pentru primele enunțuri de acest gen, vezi Evans 1979
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
11), este cu siguranță mult mai departe de disputa asupra polarității, decît de autorii neomarxiști (Cardoso, de pildă). Aceasta nu este o pledoarie pentru o posibilă sinteză între cele două cadre de analiză, deși cercetări recente din economia politică internațională sugerează că există cîteva puncte unde cele două se întîlnesc și se critică reciproc (vezi capitolul 11). Toate acestea vor să arate că, o dată ce conceptul de paradigmă este despuiat de caracteristicile sale, el nu mai poate explica presupusa zădărnicie a disputelor
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
un sens reciproc acceptabil sau translatabil aceleiași lumi, și totuși să o judece diferit. În al treilea rînd, în ciuda celor menționate mai sus, disputa paradigmelor caută să impună și într-adevăr asta face un sens tare al incomensurabilității, care să sugereze că există rațiuni epistemologice pentru care dezbaterile dintre diferitele școli de gîndire sînt neconcludente. Aceasta ne apropie de o versiune a relativismului. Or, poziția lui Kuhn este convenționalistă. Ea nu este relativistă, pentru că progresul științific este hotărît de judecata în
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
aduce, de altfel, ceva nou. Ea este o versiune automatistă a teoriilor balanței puterii discutate deja în capitolul 3, deși cu o sferă explicativă mai redusă. O TEORIE A POLITICII PUTERII BAZATĂ PE CONCEPTE FRAGILE DE POLITICĂ ȘI PUTERE Waltz sugerează că, fundamentîndu-și teoria pe o analogie microeconomică, poate depăși problemele teoriilor automatiste anterioare ale balanței puterii. Cele ce urmează vor arăta că el eșuează în această încercare. Analogia econo-mică a lui Waltz reînvie, pentru că are neapărată nevoie de ea, analogia
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
poziției de putere a SUA. Această concepție are două puncte slabe. În primul rînd, se presupune că politica SUA urmărea să mențină sistemul de schimb al aurului, cu condiția ca povara să fie împărțită altfel. În al doilea rînd, se sugera că guvernul american nu era destul de puternic pentru a impune regulile dorite de el. În anii '60 au existat multe presiuni pentru schimbarea prețului aurului, presiuni cărora guvernul american le-a rezistat consecvent. Nu ultimul dintre motivele refuzului Statelor Unite a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Weber nu credea că pozitivismul trebuie respins în întregime. El a susținut că legile cauzale au și ele un rol, însă nu sînt un scop, ci doar un mijloc în științele sociale. Tipurile ideale pot fi extrapolate, ceea ce ar putea sugera un cadru cauzal pentru înțelegerea evenimentelor istorice specifice, atît în aspectele lor generale comparabile, cît și în cele particulare. Cu toate acestea, compromisul lui Weber va fi din nou disecat. Hempel (1965) a arătat că nu este nici o diferență între
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
asumpții realiste sînt încă prezente în mintea multor practicieni și observatori ai chestiunilor internaționale. Deși nu este o teorie care să ne ajute să înțelegem lumea reală cu ajutorul unor legi obiective, realismul este o viziune asupra lumii care ne poate sugera gînduri asupra ei și care permite limbajului comun să dea un sens acestei lumi. Realismul a fost un bogat, deși foarte discutabil, rezervor de lecții ale trecutului, de metafore și analogii istorice, care, în mîinile celor mai înzestrați dintre reprezentanții
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
deschidere conceptuală și metateoretică. Și este o poziție perfect legitimă. Însă exact astfel de teorii neștiințifice au produs reacții adverse, care au făcut ca în acest domeniu să apară teorii mai științifice. Waltz a avut succes pentru faptul că a sugerat determinații cauzale stringente și simple. Volumul Logic of Anarchy le demască pe drept cuvînt. Dar, din moment ce nu găsește altceva în loc, așa cum ar trebui după actualul canon al științelor sociale, căutarea unui alt Waltz, unul științific, va continua. Cartea l-a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
subunităților, dar sînt, desigur, definite prin raportare la întreg: ficatul nu se deosebește de inimă pentru că are o textură diferită, deși acest lucru e adevărat, ci pentru că îndeplinesc sarcini diferite în corp. La fel, pare bizar să înțelegem, așa cum ne sugerează citatul, funcția unui termostat referindu-ne la termostat și nu la sistemul de încălzire. Într-adevăr, multe funcții din cadrul sistemului internațional n-au nici un fel de sens la nivelul unităților. Cum am putea înțelege funcția unui creditor internațional de ultimă
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
că ar fi o teorie explicativă bine susținută, deși unele dintre asumpțiile sale pot fi folosite cu succes. Realismul constituie o parte a memoriei colective și a autodefinirii actorilor internaționali, a oamenilor de știință și politicienilor deopotrivă, care ordonează gîndirea, sugerează analogii și împing atitudinile către acțiune politică. De aceea este necesar să ținem seama de realism, deși aceasta nu este în nici un caz tot ce trebuie făcut în disciplina relațiilor internaționale în privința teoriei și practicii. Numai astfel vom putea depăși
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a influențat principalii factori de decizie americani (Lakoff 1991; Luke 1991). Sigur că analogiile istorice pot fi folosite cu bună știință pentru a influența rezultatele. Aceasta este sarcina obișnuită a propagandei. Însă aceste analogii pot face mai mult: ele pot sugera modele de înțelegere și comportamente ce pot eluda controlul conștient al factorului de decizie. Ele pot clarifica evenimente lăsînd gîndirea să se concentreze asupra datelor particulare. Aceasta nu înseamnă totuși că ele determină comportamentul, ceea ce ar putea duce la un
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]