29,495 matches
-
puțin este efectul acestor coloranți și edulcoranți asupra luării În greutate. Aditivii, responsabili și ei de obezitate! În industria agroalimentară se folosesc intensiv edulcoranți pe care un număr tot mai mare de cercetători Îi consideră responsabili de „epidemia obezității” ce lovește pretutindeni În țările dezvoltate. Astfel, despre zaharurile artificiale precum aspartamul sau zaharina se presupune că ajută la slăbire: se Întâmplă exact invers, ele duc la Îngrășare! Organismul uman, obișnuit de peste 50.000 de ani cu o hrană naturală, nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1861_a_3186]
-
Orgolios și singur (pentru că aici echipele se agregă după un alt criteriu decât solidaridatea și profesionalismul celor care salvează vieți), doctorul Ciuhodaru a realizat că visul său de a crea la Iași un adevărat și modern spital pentru urgențe se lovește de zidul compact al intereselor oculte, al corupției și al nestăpânitelor orgolii, deformate monstruos și de foamea de bani, care animă pestrița lume a halatelor albe. Când a inceput să deranjeze mafia, devenind prea curios asupra clauzelor secrete dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
uvrierului român e foarte gingaș, el debutând cu o criză de epilepsie în care simulează agitația de la prima oră, pentru ca apoi, îmblânzit, să se retragă moleșit la umbră cu biberonul cu bere la îndemână, până la ora 14.30, când e lovit de o altă frenezie zgomotoasă până pe la 16.30 când, sindicalist erect, descoperă că nesupunurea civică în fața "lu dom injiner" sau, după caz, a "șăfului", poate începe, prin mârâieli, bolboroseli și blesteme strucurate printre dinți pregătind plecarea indignată, "după zece
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
mâine, sunt mai curând îndemnat să reiau o invitație la muzeu decât să vorbesc despre aniversarea oficială a țării. La un muzeu care tocmai împlinește trei ani. La fel ca și în educație, inițiativa privată în domeniul instituțiilor culturale se lovește la noi de stereotipurile și inerția centralismului dominator. Ne dezbărăm greu de obișnuința de a aștepta din partea centrului (de regulă, statul sau oficiul de la București al multinaționalei) să se milostivească de noi și să ne arunce și la Iași, din
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
cu o ușoară adâncitură, maxilarele puternice, acum proaspăt rase, care În vechea imagine aveau o barbă de două zile. Îi cunoștea chipul doar fiindcă privise fotografia făcută Într-o zi de toamnă la Vukovar, În fosta Iugoslavie, când trupele croate, lovite de artileria și ambarcațiunile sârbești care bombardau de pe Dunăre, abia se mențineau În micul perimetru defensiv din orașul Încercuit. Lupta era Îndârjită În suburbii, și, pe drumul spre Petrovic, Faulques și Olvido Ferrara - intraseră cu o săptămână Înainte prin singurul
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
mâna deschisă; Faulques a dedus de aceea că rana fusese mare. A Încuviințat cu vagă simpatie. - Un șrapnel? - Un glonț de 12,7. - Mare baftă ai avut. Nu voia să spună că musafirul nu murise din pricina rănii, ci că fusese lovit când răniți mai puteau fi scoși din Vukovar. Când sârbii blocaseră și poteca, nimeni nu mai putuse ieși din orașul Încercuit. Și, la căderea lui, toți prizonierii mobilizabili fuseseră uciși. Inclusiv răniții, scoși din spital, omorâți cu focuri de armă
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
paisprezece secunde și cele trei minute de după Big Bang, Începutul unui șir de Întâmplări precise, care fac omul și apoi Îl omoară. Zei beți care joacă șah, hazarduri olimpice, un meteorit rătăcitor cu un diametru de doar zece kilometri, care, lovind Pământul și anihilând toate jivinele cu o greutate mai mare de douăzeci și cinci de kilograme, lăsase cale liberă mamiferelor pe atunci mici și temătoare care, peste șaizeci și cinci de milioane de ani, aveau să ajungă, până la urmă, homo sapiens, homo ludens, homo
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
scenei principale: trei milițieni druzi În clipa când urmau să fie executați de către șase falangiști creștini, Îngenuncheați la trei metri de victimele lor, cu puștile deja la ochi, pentru tragere. În fața lor, druzii, legați la ochi, doi În fundal, deja loviți de gloanțe, cu hainele cutremurate de impact (unul aplecat peste pântec și cu genunchii Îndoiți, altul căzând pe spate cu mâinile ridicate, ca și cum lumea se prăbușea În spatele lui), iar al treilea, cel mai apropiat de fotograf, de vreo patruzeci de
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
ținteau, doi tineri maroniți, păreau să șovăie, Înainte de a-l omorî. În druzul cu mâna rănită trăseseră o secundă după ce Faulques Îl fotografiase (apăsase pe declanșator la auzul primei rafale, convins că toți trei aveau să cadă odată) și Îl loviseră În piept când camarazii lui erau de-acum la pământ; dar Faulques nu reușise să-l fotografieze În cădere, căci folosea o Leika fără motor, acționată manual, și În clipa aceea potrivea filmul pentru următoarea expunere. Așa că pe aceea o
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
piardă cu firea - aczion painting pur, avea să spună Olvido mai târziu, palidă -; dar era, Într-adevăr, al somalezului din cea de-a doua, care se aruncase la picioarele călăului, implorându-l să-i cruțe viața, pe când acesta Îl maltrata, lovindu-l cu picioarele În el, spre bucuria puștilor care priveau scena - ale lor erau umbrele proiectate pe perete; astfel, În genunchi și agățat de picioarele milițianului, omul primise Întâi lovitura de chiulasă care Îl dăduse pe spate, apoi, rugător, cu
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
să mă duc la o cafenea din piața Jelacic. Să privesc oamenii, să-i ascult ce vorbeau. Și nu-mi credeam urechilor: conversația, grijile, prioritățile. Ascultându-i, mă Întrebam: oare nu-și dau seama? Ce importanță are că și-a lovit mașina, că-și face o carieră În jurnalism, că nu vede literele la televizor? Înțelegi ce vreau să zic? - Perfect. - Asta pățesc și acum. Dumneata nu? Urc Într-un tren, intru Într-un bar, merg pe stradă, Îi văd În jurul
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Cinci până la ușă, patru până la obiectiv. Markovic n-o să se ridice până n-o să-l vadă cu mâna pe ea. Din doi pași rapizi, putea să ajungă la țeavă Înainte ca croatul să se ridice de tot. Încă unul, ca să lovească. În cap, firește. Poate că două lovituri erau de-ajuns. Ori una singură, dacă avea noroc. Nu avea intenția să-l omoare, nici să anunțe apoi poliția. În realitate, n-avea nici o intenție. Era doar enervat și voia să-i
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
ce am vorbit zilele astea, a spus. La poza mea, cadrajul ei enorm și toatele celelalte. Poate că are sens. Că dumneata n-ai luat-o razna când ai vorbit de reguli și simetrii. Apoi a tăcut și s-a lovit ușor cu un deget În tâmplă. — Nu-s prea iute la asta, a adăugat. Am nevoie de timpul meu, ca să-mi fac o părere despre ceva. Înțelegi? - Vin dintr-o familie de țărani. Oameni care nu luau niciodată hotărâri pe
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Leika cu ochi de gheață, și, după ce-și sărutase cele trei degete Împreunate ale mâinii cu care apăsase pe trăgaci, cel mare, arătătorul și mijlociul, făcuse cu ele semnul sârbesc al victoriei. Vrei să-ți spun pe cine am lovit? Întrebase. De ce am ales ținta aia și nu alta? Faulques, care verifica lumina cu fotometrul, nu voise să afle. Camera mea n-a prins asta, spusese, deci nu există. Atunci celălalt Îl privise În tăcere, abia dacă zâmbise, apoi devenise
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
din hotelul-Închisoare Sanjak, devenit bordel al trupelor sârbești. Și când, În fața tribunalului și jurnaliștilor, Herak istorisise, cu o mimică adecvată, asasinarea unei tinere de douăzeci de ani („i-am ordonat să se despoaie și a țipat, dar am mai lovit-o o dată și și-a scos hainele, așa că am violat-o și le-am pasat-o tovarășilor mei, și, după ce-au făcut-o poștă cu toții, am dus-o cu mașina pe muntele Zuc, unde i-am tras un glonț
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
prăfos și auriu, și Începea să-i fotografieze pe primii bărbați ce se Întorceau din vârf ori erau aduși jos de camarazi, lăsând În țărână urme roșii, șchiopătând, susținându-și oblojelile și bandajele de pe răni, mudari de noroi și sânge, loviți de schije, orbi Înnebuniți care Își duceau mâinile la ochi, lovindu-se de toate cele la coborâre. Olvido era tot așa, În genunchi, când Faulques se ridicase și fugise un pic pe povârniș În sus, se lăsase pe vine și
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
ce se Întorceau din vârf ori erau aduși jos de camarazi, lăsând În țărână urme roșii, șchiopătând, susținându-și oblojelile și bandajele de pe răni, mudari de noroi și sânge, loviți de schije, orbi Înnebuniți care Își duceau mâinile la ochi, lovindu-se de toate cele la coborâre. Olvido era tot așa, În genunchi, când Faulques se ridicase și fugise un pic pe povârniș În sus, se lăsase pe vine și mai fugise o bucată, ca să se apropie și să focalizeze pe
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
de animal. Cred că ești de acord. - Sunt. Din experiență. Markovic s-a deplasat de-a lungul peretelui circular, pe care lumina din amurg Îl Întuneca În unele locuri și Îl Înroșea În altele. S-a oprit la bărbatul care lovea În cap un muribund. Trupul de pe jos, abia schițat, era doar din tușe de cenușiu și ocru. Un chip inform. - Unii spun că și cel care lovește, torturează sau ucide devine animal fără rațiune, a comentat Markovic. Ce crezi despre
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
unele locuri și Îl Înroșea În altele. S-a oprit la bărbatul care lovea În cap un muribund. Trupul de pe jos, abia schițat, era doar din tușe de cenușiu și ocru. Un chip inform. - Unii spun că și cel care lovește, torturează sau ucide devine animal fără rațiune, a comentat Markovic. Ce crezi despre asta? Crezi că nimeni nu poate gândi și lovi În același timp? Faulques s-a gândit o clipă. Sau a părut că se gândește. - Sunt compatibile, a
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
schițat, era doar din tușe de cenușiu și ocru. Un chip inform. - Unii spun că și cel care lovește, torturează sau ucide devine animal fără rațiune, a comentat Markovic. Ce crezi despre asta? Crezi că nimeni nu poate gândi și lovi În același timp? Faulques s-a gândit o clipă. Sau a părut că se gândește. - Sunt compatibile, a spus. Să ucizi și să gândești. - Ca franctirorul dumitale? Artistul cu pușca. - De exemplu. - Am citit odată că nu există nimic inteligent
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
rugă ori implorare. Pictorul de război s-a strâmbat. - N-am fost convingător. Nici asta nu figura printre cele mai bune amintiri ale lui. Dacă orice război era o călătorie În infern, Africa era scurtătura. Țac, țac. Pocnetul cuțitoaielor care loveau În carne și oase nu se putea nici fotografia, nici picta. Unele sunete erau perfecte prin ele Însele și aveau culoare: verdele temperat În tonurile medii și lungi ale unei viori, albastrul-Închis al vântului de noapte, cenușiul ploii care răpăia
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
de soldați croați mergea În fața lor, altul În spate. În depărtare se auzeau focuri de arme automate: scrâșnete stinse, În cadență cu ale bârnelor din acoperișul incendiat al unei case din apropiere. În mijlocul șoselei era și un militar sârb mort, lovit cu o zi Înainte de unul dintre mortierele ale căror urme În formă de stea jalonau șoseaua. Sârbul căzuse pe spate: cu hainele ferfenițite de schije, acoperit de praful cenușiu care Îi ascundea ochii mijiți și gura căscată, era cu buzunarele
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
primește energie și inspirație prin intermediul simțului olfactiv. Acesta este și motivul pentru care mirosurile ne pot justifica comportamentul, ne pot înviora, ne pot aduce o senzație de bine sau de bucurie. Amprentele olfactive pătrund adânc la rădăcina sinelui nostru, se lovesc acolo de tot ce am lăsat în urmă, de tot ce este ascuns, de forțe latente, de originile conștiinței și gândirii noastre. Știința ne localizează la nivelul sistemului limbic motivația, simpatia, senzualitatea, amintirile, creativitatea. El reprezintă centrul de comandă pentru
Aromaterapia, magia parfumului, cromoterapia şi meloterapia : terapii alternative by VIOLETA BIRO () [Corola-publishinghouse/Science/373_a_651]
-
conferă identitatea scriitorului este tocmai scrisul. Când Încearcă să-și deseneze propriul portret, el este supus, prin urmare, unei duble presiuni: mai Întâi, o presiune a ceea ce-și imaginează că trebuie să fie un autoportret (și aici el se lovește de două baraje succesive: de preluarea unor clișee, În primă instanță și de imprecizia terminologică și psihologică a autoportretului-ca-entitate-literară); pe de altă parte, scriitorul este supus presiunii scrisului ca atare, precum și instinctivei tendințe a acestuia de a se obiectiva. Autoportretul
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
al filosofiei, care a ghilotinat toate concepțiile dogmatice ale trecutului. În realitate, Kant este foarte dibaci, printr-o argumentație subtilă, știind să salveze sub o formă nouă, mai cu seamă de la raționalism, tot ceea ce părea că distrusese definitiv. Critica sa, lovește cu o mână și mângâie cu alta, iar Kant din „autodistrugătorul” devine „atotpăstrătorul” (Moses Mendelssohn). Câteva date biografice ne sunt edificatoare. S-a născut la 22 aprilie 1724 în orașul prusian Königsberg, fiind fiul unui umil curelar și a decedat
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]