30,781 matches
-
în viață, pielițele gurilor lor cum era de așteptat, se uniră împotriva ei. O bătură, o ocărâră și-o iubiră pe rând. Către patru noaptea, răzbiți, adormiră, unul lângă altul, tustrei ca franjurile dintr-o perdea, făcând, probabil, către plafonieră, expoziție de mari fesieri. Într-adevăr, căutîndu-l mult spre stânga, dincolo de muiere, Ho diábolos îl dibui, căzut din pat și inutilizabil, pe folositorul Genel. Îi adună țoalele, și-l așeză pe un umăr înfășurat într-un cearceaf, îl coborî scările verandei
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ce mare defect e să rămâi, un pic, modest? 261 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI gloduroase, aproape propovăduite, în spectacolele ei, de către directoarea școlii de Balet rusesc, Lubow Egorova... Căinară, nu s-a înțeles bine din care motiv, o expoziție vernisată, în toamna anului 1921, la galeria Rosenberg, deși cuprinsese acceptabile pânze, semnate Bracque, Picasso, Gris. Forfecară mult prea elocventa pasiune (deșănțată și masochistă) pentru colecția sa de arici, a principesei Clara de Polignac, prietenă modestă și rezervată cândva, nimeni
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
adăugând o notă toxică senzației de rău produse de decalajul orar. Colecția mondială de păpuși Barbie a lui Emily este În prezent atât de extraordinar de desperecheată Încât e doar o chestiune de timp până Tracey Ermin va face o expoziție din ea. Barbie Flamenco, Barbie AC Milan (echipament de fotbal, ghete minuscule), Barbie Thailandeză - o fâță mică și flexibilă care se poate Îndoi pe spate și-și poate suge degetele de la picioare - și, cea pe care Richard o numește Barbie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pentru fetișiști. La capătul celălalt al magazinului, dau cu ochii de o brunetă lucioasă, o victorie a injecțiilor cu Botox asupra gravitației, Înfășurată din cap până-n picioare În cenușiu de culoarea porumbeilor. Studiază fiecare pantof ca un arbitru la o expoziție de flori. Se vede că are și bani, și timp la dispoziție. Îmi imaginez că o așteaptă o zi Întreagă de umblat prin magazine: o prerie de posibilități, punctată cu cafele cu lapte degresat și un prânz ușor și delicios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
lor, când bunicu’, om harnic cu fire veselă și iubitor de petreceri, ordonă: Hai, clanet! Ionel care nu privea ordinul ca pe o corvoadă, ba chiar asta și aștepta, ca un veritabil artist invitat la un concert sau la o expoziție, cu o morga ce Încerca să-l imite pe Costică Bârțac, cel mai de seamă clarinetist din Valea Mare, se trase mai aproape de auditoriu pentru ca efectul și comunicarea cu sala să fie optime, făcu un semn din ochi lu tac
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
somn. Bobby s-a lansat În de toate: scrimă, teatru, squash. El a deschis discoteca de la parter, iar Împreună cu Frank a Înființat regata Amiralul Drake. Acum patruzeci de ani ar fi condus Festivalul Britaniei (##notă: Festival of Britain, În original. Expoziție națională de arhitectură și știință deschisă la Londra și În diferite părți ale Marii Britanii În 1951, cu scopul de a Însufleți reconstrucția capitalei după distrugerile suferite În războiul mondial.## ) — Poate asta și face - În mod cert Îl preocupă ceva. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
am văzut-o vreodată. — Să fim milostivi și s-o numim artă stradală. Dar mi-e teamă că are alte scopuri. Sanger ieși din mașină și studie porțile garajului. Fiecare centimetru de panou din oțel era acoperit cu graffiti, o expoziție pulverizată sub formă de spire și meandre, zvastici și sloganuri amenințătoare care se continuau peste obloanele ferestrelor și peste ușa principală. Curățările succesive atenuaseră culorile, iar acum tripticul compus din garaj, ferestre și ușă părea opera auto-incriminatoare a unui pictor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
autentică a tuturor lucrurilor cu adevărat frumoase, indiferent de epoca sau de locul lor de baștină, de școala sau de maniera lor. Înțelegea că, atunci când decorăm o cameră ce urmează a fi o odaie de locuit, și nu sală de expoziție, nu trebuie să țintim a face o reconstituire arheologică a trecutului și nici să ne Împovărăm cu cine știe ce Închipuită datorie pe care am avea-o față de exactitudinea istorică. Avea perfectă dreptate În privința acestei observații artistice. Toate lucrurile frumoase aparțin aceleiași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
paharul. Am sorbit un pic, de încercare. —Dumnezeule, da’ e chiar delicios. Convinsă pe loc, am tras o dușcă zdravănă cu paiul. Ia spune-mi țe ai mai făcut, zise Sally. —Eh, totul e OK, răspunsei eu. O să am o expoziție în curând și am terminat majoritatea pieselor. De fapt, pe toate. N-am decât câteva nimicuri de făcut, pe ici colo. Acum la cine ești? —Galeria Wellington. Dar e excelent! —Știu, spusei eu abătută. Nu știu cum să-ți zic ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
dar, pentru moment, îmi convenea de minune prietenia rapidă pe care o legasem pe negândite. Cine știa, până la urmă, unde aveam să fiu peste o lună? Sau peste un an? Puteam merge oriunde voiam. Duggie îmi spusese ceva de o expoziție comună la Berlin; și avea un asociat la New York care era interesat de ceea ce lui îi plăcea să numească „concepția“ mea. De unde mă înțepenisem atât de mult în studio încât să văd pe cineva și chiar să răspund la telefon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
cu microunde, o cafetieră și un ibric electric. Probabil că robotul de bucătărie și aparatul de pasat legume erau sub chiuvetă. —Mamă, aici te simți ca acasă, zisei eu. Parcă am intrat printr-o ușă magică într - unul dintre standurile expoziției pentru case și grădini. Râse. —Ești drăguță. Vrei niște cafea? E proaspătă. Nici nu mă așteptam să nu fie. Nu, mulțumesc. —Păi, ia loc. Arătă spre unul dintre fotolii. — Îmi plac hainele tale. Sunt atât de practice. O privi nedumerită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
nu m-a deranjat că aruncase și ea o privire. După ce primi asigurările necesare, merse mai departe, la câteva întrebări pregătite de dinainte, legate de cariera mea până în acel moment, explicându-mi că auzise că urma să-mi deschid o expoziție și că se gândise că ar fi util să mă pună în legătură cu publicistul teatrului. Colaborarea mea la această producție părea a fi materialul perfect pentru un articol în secțiunea de teatru a ziarului Guardian. Deja îmi cam dădusem seama cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
-mă cu cea mai intensă privire albastră de care era în stare. Te sun de nu știu câte săptămâni și-mi răspunde tot timpul robotul. Aici, zisei eu. La lucru. Făcui un gest către stolul de mobile de deasupra capetelor noastre. —A, expoziția! Dar mai e până atunci, nu? Vreo două luni. M-am lăsat dusă de impulsul creator și am făcut și eu pe sihastrul din deșert. Care era ăla de s-a dus în deșert și trăia mâncând gângănii? Pe ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
pic spre fraise. Ah, absolut îngrozitor. Întotdeauna mi-e groază c-o să zică lumea că-i iubitul meu, ar fi atât de jenant. Revenind, se pare că are un ochi destul de bun. A făcut un curs d’ăla de instalat expoziții, chestii pe care știi că le disprețuiesc complet, desigur, dar, până la urmă se pare că e destul de bun, în ciuda tuturor idioțeniilor cu care i-au umplut tărtăcuța. S-a gândit că am putea să punem un mobil să coboare chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
care refuzau să cedeze răngilor. Salam observă doi bărbați bine îmbrăcați punându-se metodic pe treabă cu un echipament profesionist de tăiat sticla. Podeaua se cutremura din cauza valurilor de oameni care năvăleau în muzeu, și, ignorând această primă sală de expoziție, căutau noi trofee în alte părți. Se izbeau de cei nerăbdători să iasă, cărându-și prăzile neprețuite în cărucioare, roabe și pe biciclete, ori chinuindu-se sub greutatea cutiilor de plastic sau de carton. Salam îl recunoscu pe un prieten
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
primăvară, fără alte obligații mai împovărătoare decât cea de-a asculta o telenovelă la radio - îi ajungea ca să se înveselească. I-a plăcut întotdeauna să conducă. Chiar și asta, o cursă de patruzeci și cinci de minute de la sala de expoziție de pe strada Bond până la aeroportul Heathrow, era o plăcere. Fără telefoane, fără nici un deranj. Doar timp de visare cu ochii deschiși. Conducea foarte des. Nu spre destinațiile principale, alăturându-se celor aflați în trecere sau acelor hoi polloi în drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
portbagajul Jaguarului o singură cutie maro. Încă o semnătură, pentru a confirma primirea, și încărcătura era oficial înscrisă, ștampilată și livrată - și asta sută la sută legal. Când trebui să deschidă cutia, în camera din spate a sălii lui de expoziție de pe strada Bond, simți același fior de plăcere pe care îl încerca de fiecare dată când sosea o încărcătură cu adevărat specială. Era ceva aproape sexual, o săgetare a șalelor, pe care o cunoscuse prima dată în adolescență, când fumase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
emoțiilor. Dar i-a transmis ideea de bază. Jaafar trebuia să aibă răbdare și încredere în el. Henry va pune la păstrare articolele prestigioase, de mare valoare, pe care ar fi putut continua să le țină în seiful sălii de expoziție sau, dacă voia Jaafar, puteau fi transferate într-o cutie de valori la banca privată a lui Henry, o instituție cunoscută pentru discreția sa. Vor aștepta până când piața va fi mai favorabilă. Vei auzi aceeași poveste peste tot în lume
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
de sticlă, după care, dintr-o singură mișcare lină, Marwan scoase bidonul de biciclist de la spate, desfăcu rapid capacul și începu să împrăștie benzina prin cameră. Afară, Salim aprindea din nou lanterna, luminând un perete plin de panouri care explicau expoziția de la Bet Alpha. Scoase un tub de spray cu vopsea și coloră zidul cu graffiti roșu, calm, fără să se grăbească. Scrise în arabă: „Israelul nu va avea parte de pace decât atunci când va avea Palestina parte de dreptate. Bet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
aceea, în drum spre casă s-a oprit la un depozit și a luat mai multă ciocolată decât cumpărase în viața lui, un baton din toate câte există pe piață. A doua zi a stat în biroul din spatele sălii de expoziții și a făcut experimente cu o tăbliță de lut într-o mână și un Aero sau un Twix în cealaltă, încercând să găsească o potrivire perfectă din punctul de vedere al lungimii, lățimii, grosimii și, extrem de important, al greutății. Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
ochi stranii, paranoici, pe care-i au câinii dachshund În instantanee. O pereche de veterani obezi, Box I și Loulou, mai zăceau Încă la soare pe verandă, când eu eram copil. Cândva, prin 1904, tata mi-a cumpărat de la o expoziție din München un cățel care a devenit irascibilul dar superbul Trainy (cum l-am botezat eu, fiindcă era lung și maro ca un vagon de dormit). Una din temele muzicale ale copilăriei mele era lătratul isteric al lui Trainy, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
moșie lângă Feodosia. Amândouă au făcut o plimbare cu el și cu un alt domn bătrân, renumitul pictor de peisaje marine, Aivazovski. Își amintea că pictorul spusese (repetând fără Îndoială ceea ce spusese de multe ori) că În 1836, la o expoziție de tablouri din St. Petersburg, Îl văzuse pe Pușkin, „un tip mărunțel și urât cu o nevastă frumoasă și Înaltă“. Asta se Întâmplase cu mai bine de jumătate de secol În urmă, când Aivazovski era student la belle-arte, și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
nuci în Căminul (12/’80 sau 12/’81). El a insistat să citesc la „Tinerimea“, în alte părți, să public la Suplimentul tineretului liber, să merg pe la Luceafărul (pierdeam cu el și Gh. Suciu seri la o crâșmă de pe la Pavilionul Expoziției). Cu Radu Necșoiu am fost, într-adevăr, prieten literar, egal în forțe, deschis, cu mare încredere în el. Tot el m-a dus la Radu Petrescu. Nopțile la pictorul de la Malul Cald și multe, multe altele. Cu Radu Necșoiu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
păcii“ și „Partizanul liber“. Joia dimineața, când se schimba programul cinematografelor, maestrul Bulănică aducea și lipea personal noile afișe, vegheat de câțiva cinefili pasionați. Curva urmărea din cofetărie întreg ceremonialul oficiat de Bulănică, grav și radios, ca la vernisarea unei expoziții personale. În asfințit, curva ieșea în oraș. Dichisită, îmbrăcată elegant, cu o dâră de parfum înecăcios în urma ei. Era odicolon sovietic „Svistulika“, cel mai scump la parfumeria „Central“, ținută de domnul Isaac Schwartzmann, tatăl celui mai bun prieten al meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
un colț, erau înghesuiți mai mulți saci de ghips. Siluete ciudate, obiecte sferoide și ovoidale, din care răsărea pe neașteptate câte un ciot lung și contorsionat, stăteau pe niște postamente rudimentare. Divanul, foarte scund, se afla sub fereastră. Afișe de la expozițiile sculptorului incendiau pereții în tonuri violente de roșu, verde intens, negru și portocaliu. Cristescu se opri în fața obiectelor. ― Ce reprezintă? ― Fiecare în parte, nimic. Urmează să fie asamblate. ― Aha! făcu maiorul, ca și cum ar fi încercat brusc o revelație. Privi în
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]