30,781 matches
-
perdeaua" etc. etc. etc. Acum odaia îl impresiona. Putea să ghicească eforturile emoționante ale Valericăi Scurtu ― o femeie urâtă ― de a-și încropi un trusou în speranța disperată că se va găsi un individ pe care să-l ademenească o expoziție de bulendre. Și mai cumpăra un vas, o scrumieră sau o carpetă, mai depozita câțiva metri de lenjerie în șifonier, le căuta un loc în interiorul supraîncărcat, le admira și apoi ochea altceva, chibzuia alte economii, cu gândul la el, un
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
lămuri lucruri atât de simple... Un fapt însă rămâne cert: absența Valericăi ― indiferent de numărul de ore pe care îl însumează ― reprezintă o deviere de la programul obișnuit. Nenorocita, exceptând timpul petrecut la birou, nu iese literalmente din casă. Stă în expoziția ei și tricotează, ori visează la cai verzi pe pereți. În sensul ăsta îmi dă de gândit și evident în contextul ciudățeniilor la care asistăm. Balamucul cu Panaitescu, prezența dumneavoastră, foarte plăcută de altfel... Și din moment ce sînteți sigur că Valerica
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
de ani. Iar interese?! Doina Popovici ridică din umeri. Câștig suficient, iar poziția socială a lui Marin nu m-a tentat în mod deosebit. ― Și domnul Vîlcu? ― E un om care-și ajunge singur... Pe primul plan se află concertele, expozițiile, muzeele, albumele de artă și abia după aceea o femeie, să zicem eu. Cred că dacă i-aș fi fost nevastă, problema m-ar fi deranjat. În situația mea, o ignor. Când are chef să petreacă o seară în compania
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
pentru Balul Iernii organizat de Alixe, care urma să aibă loc la doar două-trei săptămâni după Crăciun. La Neiman s-au vândut toate rochiile noastre, iar cei de la Bergdorf Goodman au sunat și i-au oferit lui Thack găzduirea unei expoziții cu vânzare a colecției sale. Dacă acesta era rezultatul unei fotografii cu Nina ducând În mână o pungă de cumpărături de la noi, era limpede că o fotografie cu Nina Îmbrăcată În rochia Grace putea să schimbe radical afacerea lui Thack
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
pe care le adăpostea, că nimeni nu a putut refuza o astfel de invitație, nici măcar Sophia. Pretextul a fost un cocktail În cinstea lui Prince Angus, cum era poreclit tipul, de fapt un artist avangardist specializat În instalații, din Glasgow. Expoziția lui urma să se deschidă În seara următoare la galeria de artă „Gagosian“. Nimeni nu știa numele real al lui Prince Angus, dar, În New York, nimănui nu Îi pasă cum Îi cheamă, de fapt, pe britanici. Ce spațiu uimitor! am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Nu că este divin? zise Tinsley, punându-și un braț pe după gâtul lui Prince Angus. Salome deja a făcut o pasiune sălbatică pentru el. Este foarte atrăgătoare! spuse Prince Angus. —Nu-i așa? l-am aprobat eu. Ce temă are expoziția ta? —Este o instalație. Am trimis la New York cu vaporul o colibă din vremea Tudorilor, luată din Penrith, și i-am pictat exteriorul În așa fel Încât să semene cu o caricatură a reședinței Mock Tudor din Beverly Hills. Expoziția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
expoziția ta? —Este o instalație. Am trimis la New York cu vaporul o colibă din vremea Tudorilor, luată din Penrith, și i-am pictat exteriorul În așa fel Încât să semene cu o caricatură a reședinței Mock Tudor din Beverly Hills. Expoziția se cheamă Mock Mock Tudor 1. Ha ha ha ha ha! chicoti el. Minunata Salome este celibatară? — Ar putea fi, pentru ... musulmanul potrivit, spuse Tinsley, uitându-se la Prince Angus cu un pic de Îndoială. A luat hotărârea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
care Harry i-a descoperit pe parcurs. Oferea prima șansă în viață unui puștan, îi promova creația cu inspirația și panașul obișnuit, îi organiza o piață, începea să obțină și un profit confortabil și pe urmă, după două sau trei expoziții, artistul cu pricina fugea la o galerie din New York. Aceasta era problema amplasării la Chicago, iar Harry înțelegea că, pentru cei cu adevărat talentați, era o mișcare obligatorie. Dar era un om cu noroc. În 1976, un pictor în vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
au început să-i tremure mâinile. S-a așezat, a examinat toate cele patruzeci și șapte de imagini pe o masă luminoasă portabilă, după care a pus imediat mâna pe telefon și l-a sunat pe Smith, oferindu-i o expoziție. Spre deosebire de alți artiști pe care îi sprijinise, Smith nu voia să aibă de-a face cu New Yorkul. Petrecuse deja șase ani acolo și, după ce fusese respins de toate galeriile din oraș, revenise la Chicago acrit și furios, spumegând de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
omul care îl salvase din ghearele anonimatului, de aceea Harry avea să rămână agentul lui pe viață. Harry își descoperise primul și singurul artist important și, în următorii opt ani, creația lui Smith avea să asigure solvabilitatea galeriei. După succesul expoziției din 1976 (toate cele 17 tablouri și 31 de desene au fost vândute până la finalul celei de a doua săptămâni), Smith a tuns-o din oraș împreună cu soția și copilul mic și și-a cumpărat o casă la Oaxaca, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
oraș împreună cu soția și copilul mic și și-a cumpărat o casă la Oaxaca, în Mexic. După aceea, a refuzat să se mai clintească de acolo și nu a mai pus piciorul în America, nici măcar pentru a veni la propriile expoziții anuale de la Chicago și cu atât mai puțin pentru retrospectivele muzeale organizate în diferite orașe din țară, pe măsură ce reputația lui începea să se extindă. Când voia să îl vadă, Harry trebuia să meargă în Mexic - ceea ce făcea, în medie, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
care se sfârșise prost; amanta susținea că fusese sinucidere. Oricum ar fi fost, Alec Smith era mort și vaporul Harry Dunkel era pe cale să se scufunde. Intră în scenă un tânăr artist pe nume Gordon Dryer. Harry îi organizase prima expoziție din viață cu șase luni înainte de catastrofa cu Smith, nu pentru că ar fi fost impresionat de opera lui (abstracțiuni severe, mult prea raționale, care nu avuseseră ca rezultat nici o singură vânzare și nici o singură cronică pozitivă), ci pentru că Dryer însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
Frumosul băiat-bărbat a înțeles rapid intențiile lui Harry și, după douăzeci de minute de conversație banală pe tema minimalismului geometric, s-a lăsat în cel mai natural mod în genunchi, descheindu-i fermoarul de la pantaloni. După reacția călâie obținută de expoziția lui Dryer, descheiatul fermoarului a devenit un gest frecvent și, în scurt timp, Harry a început să treacă pe la atelierul pictorului de câteva ori pe săptămână. Dryer trăia cu spaima că Harry avea să îl elimine de pe lista sa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
cei trei copii. În pofida mariajului furtunos și adesea violent cu Smith cel necredincios, îi apărase întotdeauna cu îndârjire munca și cunoștea fiecare tablou pe care îl pictase de la vârsta de douăzeci de ani și până la moarte, în 1984. După prima expoziție de la Dunkel Frères, ea și soțul ei se împrieteniseră cu un doctor specializat în chirurgia plastică pe nume Andrew Levitt, un colecționar prosper care cumpărase de la Harry două lucrări în 1976 și adunase un total de paisprezece până în seara în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
artist plastic, i-am spus lui Tom. — Ce te face să crezi asta? mi-a întors-o el. — Salopeta. Pictorilor le place să poarte salopete. Păcat că galeria lui Harry a dat faliment. Am fi putut să-i organizăm o expoziție. — Poate e iar însărcinată. Am văzut-o de vreo două ori cu soțul ei. Un tip înalt și blond, cu umeri largi și o barbă rară. Se poartă la fel de afectuos cu el ca și cu copiii. Poate e și una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
darul maică-sii de a scoate mult din nimic și amenajase livingul ca pe un mediu auster, dar atrăgător, decorat cu plante în ghivece, perdele din pânză cusute de mână și, pe peretele opus, un afiș mare care anunța o expoziție Giacometti. Minor mi-a făcut semn să iau loc pe sofa și l-am ascultat. El s-a așezat pe un scaun, de partea cealaltă a măsuței de sticlă și, în următoarele câteva clipe, nici unul dintre noi nu a rostit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
de fete, cu Joyce la vârf, Nancy și Aurora la mijloc și Lucy, în vârstă de zece ani, și Devon, de cinci, la nivelul de jos. Interiorul casei de cărămidă era un muzeu viu de artefacte femeiești, cu galerii dedicate expozițiilor de sutiene și chiloței, uscătoare de păr și tampoane, cutii de fard și tuburi de ruj, păpuși și corzi de sărit, cămășuțe de noapte și ace de siguranță, ondulatoare de păr, creme de față și un șir nesfârșit, nesfârșit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
vechilor străzi, prosperă trimiterile la trecut și istorie, de la Old City la Gara Lipscani și de la cărți poștale la Foto Cabinetul meticulos desuet al lui Eugen Ciocan. Trec, de asemenea, zilnic prin fața ASE-ului, unde au început să apară mici expoziții stradale cu imagini de arhitectură rurală și fermecătoare bisericuțe de lemn pe care le privesc (și nu sînt singurul) de fiecare dată cu încîntare. în satele noastre, acestea sînt înlocuite însă de casele făloase, iar bisericile de lemn se dărîmă
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
strânși, i-am luat lui Jacques, cu un preț uriaș, 4 lei 50, exact cât un corset de la Marie Rose, o mică minune: Fântâni luminoase. Erau descrise așa de ispititor că n-am putut rezista: „Lumea care a fost la expoziția din Paris n-a uitat încă impresiunea ce i-au produs Fântânile luminoase. Dar de ce tocmai la Paris? Cine n-a văzut de 10 Mai, în București, Fântânile luminoase din Cișmigiu? Aceia care însă nu le-au văzut niciodată - și
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
și cauza. Visul din adolescență al primului redactor fusese să se facă inginer, iar Gustave Eiffel și Anghel Saligny erau marile lui modele, într-o lume în care în privința modelelor era greu de ales, fiindcă erau prea multe. Fusese la Expoziția din Paris, în ’89, și spera să-i strângă cândva mâna și lui Eiffel, în carne și oase. Pe Saligny îl cunoștea bine, erau de-un leat. Procopiu fusese și la serbarea inaugurării bijuteriei de pod de la Cernavodă, peste Dunăre
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
au dat de fata moșului. Foarte mulți tineri scriu poezii. Deși par oameni serioși. Și imbecilii cred că sunt în slujba unei utopii. Sub masca bufonului mustăcește cinismul. Când afară plouă cu găleata, se adună multă lume în sălile de expoziții. Iluziile ne mai cenzurează cât de cât disperarea. Parâmele te sprijină. Dar îți interzic zborul. Speranța poate învinge orice Goliat. Ideea de paradis terestru nu mai rezistă nici ca utopie. Frenezia tinerilor are ritm, nu și stil. Operele avangardiste sunt
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Prea repede uităm că, prin efemeritate, tinerețea se înrudește cu Pomul de Crăciun. Timpul poate fi mlaștină. Dar și curcubeu. Semnul lăsat de cătușe nu se vindecă decât după câteva generații. Fiecare vârstă cu recitalul ei. Bătrânețea poate fi o expoziție de infirmități. Mult mai necruțător decât califul Omar este timpul. El incendiază și acum bibliotecile. Părul cărunt - un nepoftit agent al fidelității. Bătrânețea - perioada de aclimatizare cu infinitul. La bătrânețe, ne dor toate îmbrățișările amânate sau anulate. Feriți-vă de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
asfaltul crăpat. Muzica nu e mare lucru, spun afonii. Concerte dau și broaștele. Arta se străduiește să exploreze filoanele aurifere ale sinelui. Creația - o sublimă înlănțuire de mistere. Nici tiranii nu au putut anihila complet libertatea interioară a artei. În expozițiile de artă abstractă nimeni nu înțelege nimic. Dar unii își iau o mină cât se poate de hamangiană. Marea artă trebuie să aibă ceva din tensiunea arcului lui Ulise. În unele concursuri literare, valorile sunt selectate după principiile prohabului. Arta
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
frumoși și parcă nemuritori, aveau să dispară cu totul în peretele pe care era trasat cu un simplu chenar negru și dat cu lapte de var, adică ecranul. Directorul Bogdan Paloș, artist el însuși, deosebit de cunoscut pe parcursul a zeci de expoziții de acuarele în județ și în afara județului, îmi păru însă de la început, un om de aur. Mai întâi îmi apăru un om de care m-aș putea apropia. Deosebit de binevoitor, cu zâmbetul tot pe buze, foarte optimist și, pare mi-
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
până atunci nicio piesă de teatru, numai niște versuri și proză în niște reviste. După cafeluță, gazda mă conduse în atelierul de pictură unde avui ocazia să admir zeci de tablouri pe care dl. Bogdan le pregătea pentru o proximă expoziție. Interesant era că același domn pictor făcea și rame de epocă, din gips, foarte căutate la acea oră. În acea seară învățasem de la dl. Bogdan că orice tablou nu poate fi arătat nimănui din lumea aceasta, nici măcar soției lui, numai
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]