3,228 matches
-
șoferului să oprească, iar noi am coborât în fața clădirii cu cele două turnuri care încadrau măcelăria și atelierul de croitorie. — Aici este centrul - a spus ea - iar asta e cea mai vestită croitorie. Poate că ție nu au să-ți coase niciodată ceva aici, dar o să-ți dăm noi alte haine. Croitorul e foarte bătrân. Iar alături e biserica. Dar privește pe partea cealaltă. Acolo sunt tot magazine. De la război încoace, orașele noastre au cele mai dezvoltate centre. Și cu asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
care probabil nu e potrivită situației. — Porcule! a urlat unul din ei. Ne întoarcem după-amiază. Când am coborât, bătrânul era deja la mașina de cusut. Adél l-a implorat să nu facă una ca asta, cu nici un preț. Mai bine coase ea. O să picteze și stema, dacă trebuie, o să-l picteze și pe bunul Dumnezeu, numai el să nu facă una ca asta, pentru că o să pierim cu toții. — Altceva nu am, fata mea. Iar stofa englezească neagră nu le-o dau din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
trebuit mai întâi topită. Iar pe deasupra, monumentul eroilor funcționa aproape perfect. Numai că nu putea fi nici cârmit, nici oprit, așa că, odată coborât de pe soclu, nu a ocolit nici viii, nici morții, nici măcelăria rivală de peste drum. Între timp, Benjamin cosea. Apoi a sosit preotul, împreună cu paracliserul, pe care eu nu-l cunoscusem până atunci, și un bărbat cu sufletul rănit și o mitralieră, pe care nu-l cunoștea nimeni. Ne-a făcut o propunere surprinzătoare. Cum că, pentru o sumă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
haine de doliu ar purta! Ce voaluri! Sunt convins că indiferent de truda ei imensă de femeie de treabă, care vrea să salveze pe Viky, a întrezărit hainele negre pe care le va purta cu toată prestanța (după cum ca fată, cosând de dimineață până seara pentru gospodăria grea întrezărea vreun prinț din poveste venind să-i ceară mîna). Moarta va fi așezată în antreul din mijlocul casei. E loc mai mare acolo, și poate încăpea cât mai mult public. Viky va
O moarte care nu dovedește nimic. Ioana by Anton Holban [Corola-publishinghouse/Imaginative/295595_a_296924]
-
avea acoperiș, iar panourile laterale erau joase. Învățase să-și agite sabia lungă din lectică, în timpul bătăliei, când se lupta cu inamicul. În seara aceea, însă, venise ca emisar de pace. Peste roba de culoare galben-deschisă, Kanbei purta o armură cusută cu fir verde pal și o manta albă cu broderie argintie. Noroc că era scund, cam de un metru și jumătate, și mai ușor decât media, astfel că oamenii care-l purtau nu făceau eforturi și nici el nu stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
trădeze niciodată. Un vicleșug atât de transparent ar fi putut avea efectul dorit asupra altcuiva, dar Shonyu era un om cu intuiție. Înțelese că fapta nu era decât o tactică puerilă de a forța cumpărarea bunăvoinței și un calcul politic cusut cu ață albă. — Am luat hotărârea. Într-un vis, Buddha mi-a spus să mă alătur armatei apusene, își anunță el vasalii. În aceeași zi, îi trimise lui Hideyoshi o scrisoare, declarându-se aliatul său. Desigur, mințea în legătură cu apariția lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mare diferență psihologică între moralul unei armate în înaintare și acela al armatei care a întors spatele. Nagayoshi, încurajându-și acum, din șa, oamenii, arăta ca un om care-și anticipa propria moarte. Armura sa era croită din piele neagră, cusută cu fir albastru închis, iar mantia-i era de brocart auriu pe fond alb. Avea coiful împodobit cu coarne de cerb și îl purta lăsat pe umeri. Capul îi era încă înfășurat până la obraji în bandajele albe care-i acopereau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mai înmuiase un pic, dar nu ceda. Am insistat: Noi de ce nu ne putem înțelege? Suntem acuma oameni în toată firea, nu? Tocmai. Adică cum, tocmai? De obicei nu se oprea din lucru nici când stătea de vorbă cu mine. Cosea întruna. De data asta s-a oprit pe moment. Ai mei sunt plecați de-acasă pe mai mult timp, a spus ațintindu-mă cu o privire care se voia conciliantă. Pe vreo trei luni din câte am înțeles de la taică
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
prin perfecțiune, o încântare pentru ochi. Dar cârpitul ciorapilor nu era unica preocupare a mamei în casă. Toate obiectele de îmbrăcat, în cea mai mare parte făcute de mâna ei, le avea în grijă. Lua măsură, croia, tăia, proba, tighelea, cosea la mașina de cusut manuală Singer, tricota cu andrelele, croșeta. Cămăși, izmene, chiloți, cearșafuri, fețe de masă, pulovere și jachete, pe toate le urmărea în ce stare se aflau și observa când începeau să se roadă. Jachetele și puloverele rareori
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
zăbovi o clipă pe bancheta tapițată. Se bucura de senzația de ușurare pe care i-o dădea convingerea că urmează să fie tratat. Că, nu peste mult timp, cineva se va ocupa de chestia de pe picior, o va extirpa, cauteriza, coase sau, în orice caz, o va elimina într-un fel sau altul. Apoi se ridică și, trântind la loc numărul fără copertă din Country Life în care își căutase un loc de convalescență potrivit, dădu din cap în direcția recepționerei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
trei ori, bineînțeles armura s-a dovedit a fi perfectă, am simțit doar ca o pișcătură de țânțar, așa că m-am hotărât să-mi fac una și pentru piept, am și croit bucățile de carton, și urma numai să le cos și să le lipesc, o treabă de vreo jumătate de zi, însă tocmai mi se terminase lipiciul, așa că până la urmă n-am mai făcut-o. În timp ce meșteream la armura mea, mă gândeam la declarația de război, la porumbelul decapitat și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
dau haina, să facem și ceva de trebuință, a rupt cu dinții un fir de ață, l-a umezit cu limba la un capăt, l-a băgat în ac, apoi, cu mișcări repezi și cusături mărunte, a început să-mi coasă haina. I se vedea pe față că se concentrează puternic, pielea-i era întinsă, semnele de pe obraz păreau și mai adânci, sprâncenele-i groase, de culoarea laptelui, erau ciufulite, lucra aplecat peste haină, mâna i se mișca foarte repede, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
erau ciufulite, lucra aplecat peste haină, mâna i se mișca foarte repede, era o liniște de auzeam foșnetul aței printre degete, păsările stăteau nemișcate, de parcă nici n-ar fi fost acolo, și atunci l-am întrebat unde a învățat să coase atât de frumos. Csákány mi-a spus că pe vremuri, e mult de-atunci, ar fi vrut să se apuce de împăiat animale, și că se pregătise pentru asta, și atunci..., dar să dăm uitării toate astea, că ține de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
rai, și poate nici acolo. Iar eu i-am zis că-i chiar așa, că nu mai auzisem niciodată ceva de-o frumusețe ca aceasta, mi-am pus pe mine haina, i-am spus că-i mulțumesc că mi-a cusut-o, îi mulțumesc și pentru ajutor, e un om bun de tot, într-adevăr, mulțumesc frumos, dar acum chiar că trebuie să plec, pentru că mama e, cu siguranță, foarte îngrijorată. Atunci Csákány mi-a spus că e-n regulă, pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
de faptul că și câștigă bine. Astăzi nu se mai fac dintr-ăștia. Ei, hai să fim preciși: abia acum, în 1981, se fac dintr-ăștia. Înainte nu se putea - nu exista tehnologia necesară. Doamne, puțoiul ăsta bătrân a fost cusut și încopciat într-un laborator de cosmetică. Licăririle știrbe ale protezei din gură se asortează cu strălucirea macabră a plastronului dantelat. Lentilele de contact îi fac ochii verzi și aprinși ca de tigru. Verificați tenul individului - parcă e văruit. Arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
toți banii la filiala din C. a unei bănci din Boston. Se temea de jaf, drumul era lung; astfel, odată ajuns, primea și dobândă. Era în februarie 1886. Donna Iulia urma să trăiască din ceea ce învățase la pension. Știa să coasă lenjerie și să brodeze; putea să ajute copiii micii protipendade la lecții - la franceză, mai ales. Și-ar fi găsit, poate, o slujbă la Primărie, avea scris frumos; se pricepea și la cifre, ținuse registrele magazinului: Tim fusese mulțumit. „Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
sălbăticiune. Să vină în târg! Cu ciomegele o vor căsăpi! Vânătorul de lupi albi, după ce a înecat, într-o băltoacă, cei trei pui bălani, a jupuit lupoaica și a dus blana la tăbăcar. Apoi a tocmit un cojocar să-i coasă din ea cușmă pentru iarnă. Îi venea bine Vânătorului de lupi albi căciula. O purta nițel într-o parte: asta îl făcea să pară și mai semeț. Căciula era semnul primejdiei și stăpânul ei avea grijă să nu o lepede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1901_a_3226]
-
imediat ce termin cu tine. Birmaq știu că nu poate verifica cele spuse de locotenet-gardian atâta timp cât placa-misivă nu-i era adresată lui. Dar nu asta era important. Acum aflase de unde vin informațiile lui Kaan. Preaonorabilul Poha... Povestea asta cu Poha e cusută cu ață albă. Puteau să găsească ceva mai inteligent. Poha e prea puternic pentru ca cineva să-i poată face probleme. Și oricum ceva nu se leagă. Ori Angir este un rebel așa cum zice Kaan și atunci și preonorabilul Poha este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
cerințelor de spitalizare. Are însă abilitatea de a-i zâmbi afabil pacientului atent și, dacă are puțin timp, îi mai pune și câte o întrebare de complezență, apoi pleacă. - Mi-a venit o idee, spuse Olga. Ce-ar fi să cos toate buzunarele de la halatele medicilor? - Ce minte și la tine, spuse cu dezinvoltură Ina. De ce nu iei în calcul că doctorii nu au un singur halat!?... - Ai dreptate, și continuă: noi suntem cele care stăm toată ziua în preajma paturilor ca
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
au fost aduse Maicii Domnului în semn de ofrandă, recunoștință și supravenerare. Călugării mai în vârstă și bătrânii din împrejurimi mărturisesc că la praznicele Maicii Domnului de peste an și la hramul mănăstirii, icoana era împodobită cu salbe pe care erau cusute monede din aur și argint, pietre prețioase, dăruite de binecredincioșii creștini în semn de mulțumire pentru vindecările și minunile săvârșite de „Ceea ce dăruiește bucurie neașteptată” celor credincioși. Cu timpul această tradiție s-a pierdut, însă rugăciunile și cântările de mulțumire
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
lăsăm nepăsători să se ofilească în istorie, îngropându-se și umbrindu-se de tehnologiile vremii de astăzi ce înlocuiesc mâinile iscusite de altădată. Unele ateliere bisericești din mănăstiri reîntorc filele tradiției, aducând din nou la lumină frumusețea și trăinicia broderiilor cusute cu fir de migală și mult suflet, însuflețind noi catifele ce vor îndemna suflete calde să nu și uite datina. Câtă pioșenie și dăruire ascund aceste țesături, câtă răbdare și iscusință aduc de peste veacuri și câte mărturii sfinte vor duce
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
verde decorat pe margini, părțile laterale și la mâneci cu motive vegetale și florale inspirate din repertoriul decorativ al țesăturilor orientale care circulau în Moldova secolului al XVII-lea. În jurul gâtului este brodată inscripția de danie și data. Acest sacos, cusut cu aur și împodobit cu pietre prețioase, cu clopoței de argint auriți la mâneci și margini, a fost dăruit de Mitropolitul Varlaam Mănăstirii Secu în anul 1638. Acest fapt este dovedit prin aceea că sacosul descris mai sus este menționat
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
creând premisele procesului de trecere de la medieval la modern. La Muzeul de Artă sunt păstrate nu numai sacosul Sfântului Ierarh Varlaam Mitropolitul Moldovei (cu 22 de nasturi de aur, lucrat din catifea verde închis și brodat cu chenare de flori cusute în fir de aur și mărgăritare), ci și un epitrahil tot al lui Marelui Ierarh cărturar Varlaam (din mătase verde și roșie, cu mai multe icoane brodate în fir de aur și argint). Deținător: Muzeul Național de Artă al României
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
2, Iași 1910, p.87) Inscripția de pe epitrahilul Mitropolitului Varlaam Moțoc din Mănăstirea Secu: „La Mănăstirea Secul este epitrahilul Mitropolitului Varlaam Moțoc, făcut ca aurar pus în două, marginile încheete cu nouă bumbi de argint auriți. Pe amândouă laturile sunt cusute cu fir bun de aur și argint, icoane - tot câte două părechi de ființi așa: 1. Doi serafimi țin o inscripție: „Șisto Krilat” (cu șase aripi peste tot). 2.Maica Domnului cu Sf-tul Ioan Botezătorul. 3.Sfinții Apostoli Petru și
Bucurii sfinte în glasuri din cetate by Ierodiacon Hrisostom Filipescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/462_a_1113]
-
fată Petruța, foarte brune țică și-mbră cată mereu în șorțul de uniformă cel mai decolorat din clasă. Părinții ei nici măcar n-avu seseră bani să-i cumpere o matri colă imprimată cu vopsea galbenă, cum aveam toți: mama ei îi cususe numă rul cu ață galbenă pe-o bucată de diftină. În sin gura poză cu toată clasa pe care ne-au făcut-o într-a patra și care-a costat zece lei fiindcă era colorată, cu toate că nu ieșise bine, și
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]