5,033 matches
-
se dobândește exclusiv prin repetare sau participare; tot ceea ce nu are un model exemplar este «golit de sens», adică lipsit de realitate”. Structurile arhetipale identificabile până la amănunt în gesturile inițiatice, locul și timpul în care ele se desfășoară și mijlocirea desăvârșită a textelor pronunțate în momentul eficienței magice sunt coordonatele victoriei asupra forțelor distructive ale universului. Creațiile orale cu această putere de a cataliza succesul neofitului și, prin el, al genezei reiterate au fost alese prin prisma expresivității lor și a
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
di la Dumnazău lasat/ Ca pcica di sari,/ Ca via ci-nflorești,/ Ca sfântu Soari ci rasarești” (Ciocănești - Suceava). Imaginea răsăritului de soare nu mai este aici metafora puterilor uraniene ale eroului din colinde, ci starea perfectă a materiei, începutul desăvârșit. Bolnavul primește deci șansa unei noi creații a sinelui, o condiție perfectă, similară cu cea a creatorului: „Ca Dumnezeu ce l-o dat,/ Ca mama ce l-o făcut,/ Ca Sfântu Soare în sanin,/ Amin” (Vicovu de Jos - Suceava). Tot
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Giurgiu). Cel dintâi care părăsește spațiul ordonat este șarpele, crescut sub casă în mod fabulos, parcă drept urmare directă a „emanației celei mai pure a magiei cuvântului, de sens negativ”, după cum definește Petru Caraman blestemul. El pleacă după zece ani, perioadă desăvârșită, și se îndreaptă spre locul central al creației, unde „Pe Mistricean aștepta/ Ca să-i mănânce carnea”. Scoaterea din planul ordonat este trasată deja, cu aceeași valoare ca în basm, unde jefuitorul arborelui mitic indică direcția prin spațiul inițiatic prin propria
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
după ce mezinul își face cruce și vrea să meargă după frații cei mari, este ca și în Șarpele I(7) una miraculoasă și poate fi pusă pe seama puterilor mezinului. Și el cel mai mic din nouă frați (cifra sugerează frățietatea desăvârșită), Mircea, poate fi, ca și Moldoveanu, un dublu al eroului, dar și un mystagog. Tovărășia cu coconul cel mai tânăr conduce la o anihilare de tip cosmogonic: „- Ține, vere, tu de vârf,/ Că țiu și eu de mănunchi./ (...)Dar Scorpia
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
și mai la vale,/ Acolo este-o livadă./ Pă livadă apă merje” (Ghiderim - Transnistria). Ipostaze utile social ale lui axis mundi, pomii din livadă, stau drepți printre apele care se scurg, pentru că în mijlocul lor se află fata care coase. Creația desăvârșită în urma lustrației prin apă este valorificată de principiul feminin: „La luncile soarelui,/ Flori dalbe de măr!/ La fântâna corbului,/ Grele ploi că au plouat/ Luncile mi le-au spălat;/ Apoi soare-au răsărit/ Flori frumoase-au înflorit./ Fetele cum auziră
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
dimineața». Pe la doișpe noaptea, a moțăit, a luat-o somnu, cum să zâce. Ș-a venit pă scorbură-n jos. Acolo a stat trei zâle și trei nopț’/ și trei d-albe dimineț’/ cât a stat ea în scorbur-acolo”. Timpul desăvârșit al treimii este augmentat de eliberarea în ziua de duminică, când fiul de împărat o descoperă în scorbură și își începe el însuși inițierea. Episodul are o încărcătură sepulcrală, de întoarcere în mormântul crisalidă prin fibra lemnoasă. Sicriele arhaice erau
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
fiind condusă în sensul invers interdicției. Enumerarea plăcerilor de factură lumească pălește și pierde interesul neofitului atunci când e confruntat cu chilia oprită, ce stă sub semnul solarului și furnizează o cunoaștere totalizantă. Dacă cele douăsprezece odăi sugerează o eră cosmică desăvârșită și oferă acces liber către nevoi profane, următoarea cămară ține de reînceperea unui ciclu, cum altminteri dacă nu prin mijlocirea divină a astrului, integrând în mit și revelând mistere. Deschiderea ușii de la a 13-a chilie repornește timpul de la momentul
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
mediile greu de parcurs. Hârzoabele de oțel reprezintă funiile cu care se leagă în mod obișnuit opincile și transferarea lor în plan metalifer hiperbolizează efortul de parcurgere a sacrului. Multitudinea perechilor distruse împarte drumul în etape ce formează un întreg desăvârșit, sugerat de numărul ritual invocat: „Șî să-ț fac nouă părechi de opinci dă oțăl șî nouă bastoane dă fier. Că d-aici dă la mine sui pă nouă stânci dă marmură șî cobori pă nouă stânci dă sticlă” (Voia
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
trădează o dominantă psiho-cognitivă puternică, cauzatoare de atitudini neînfricate, ironice și satirice în fața răului vulnerabilizat. Darurile miraculoase definesc cinci tipuri de capacități supranaturale: puterea invincibilă, invizibilitatea ce conferă libertate totală, deplasarea instantanee și prin orice mediu, bogăția absolută și protecția desăvârșită. Puterea eroului vine din paloșul, sabia, buzduganul, bâta, toiagul sau bastonul primit de la maeștrii inițiatori sau de la diavolii păcăliți. Toate aceste simbolizări ale forței constituie, după Petru Caraman, un motiv-cheie, fiindcă provoacă „o întorsătură radicală desfășurării epice și un deznodământ
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Dimiseanu și alți câțiva au Încercat, În cadrul Consiliului Uniunii, să protesteze față de degradarea tot mai fățișă a vieții literare organizate, lucru față de care - și cu ajutorul voit sau ne-voit al președintelui Uniunea Scriitorilor - forurile politice, cu un dispreț calm și desăvârșit, au interzis pur și simplu, mai bine de patru ani, reunirea acestui Consiliu, for de conducere al Uniunii. De altfel, după 1985, an În care expira mandatul președintelui și al organelor de conducere, partidul n-a mai acceptat noi alegeri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
și altădată, privirea furioasă pe care ne-o aruncă pe sub sprâncenele-i groase și sclipitoare are Încă vigoarea antică a acelei zeițe, Fortuna, prezentă la toate intersecțiile destinelor umane și, mai ales, gura sa mai poartă acel sigiliu al misterului desăvârșit, indiferent că se crispează, zâmbește sau râde În hohote, scuturând micile noastre destine cum sunt scuturate corpurile copiilor În căruțele de țară, ce galopează pe drumuri hârbuite și colbuite, iar ei râd, râd amuzați și Înfricați, cu mânuțele Încleștate de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
ale catedralelor care și azi ne copleșesc binefăcător, redându-ne acea aproape pierdută Încredere nu În sine, ci, mai ales, În capacitatea spiritului și a eului nostru misterios de a intra În contact cu ceea ce numim „zei”; cu acel Mister desăvârșit din care ni se pare a rupe mereu câte o felie, câte o falie și care se depărtează de noi zâmbind, străin, tot mai străin parcă, până la necunoaștere și dispariție, dar brusc prezent, În momentele de groază sau de creație
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Chiar că a meritat efortul de a cunoaște altă lume, cu realități oarecum diferite de ale noastre! Budapesta, Bratislava și Praga, plus alte așezări întâlnite, m-au interesat în mod deosebit! Peste tot clădiri arătoase, ordonat așezate și o curățenie desăvârșită, semn al unei adevărate civilizații. Străbăteam oarecum drumul făcut de armata română în lupta de eliberare a acestor țări cu un substanțial sacrificiu pentru cauza lumii libere. Apoi după Ialta am avut neșansa de a rămâne în spatele Cortinei de Fier
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Așa cum creația nu a putut fi salvată decât prin jertfa lui Hristos, om și Dumnezeu, tot astfel sensul istoriei nu se poate descoperi în istorie, deduce pe bună dreptate părintele Stăniloae: "Arătarea descoperită a lui Iisus Hristos cu umanitatea sa desăvârșită îndumnezeită nu poate avea loc în istorie. Căci însăși umanitatea aceasta îndumnezeită e dincolo de istorie. Istoria e prin ființa ei drum, nu odihnă finală, ea e tensiune neajunsă la capăt. Ea e timp și în timp nu e dat totul
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
contemporan cu noi în fiecare clipă. Iar această întîlnire tainică are loc, cu adevărat, doar la celebrarea liturgică, pe care mitropolitul de Pergam, Ioannis Zizioulas, o caracteriza drept "cea mai dramatică mărturie a unei întâlniri dintre Eshaton și istorie, a desăvârșitului cu relativul în existența umană aici și acum"46. 1.2. Obiect. Metodă. Criterii de selecție a faptelor providențiale 1.2.1. Obiectul teologiei istoriei îl reprezintă întreaga istorie a mântuirii (Heilsgeschichte), locul unde liberul arbitru se întrepătrunde cu Providența
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
jertfe spirituale care, împreună cu puterea Sfântului Duh, susțin duhovnicește lumea în care trăim. Sfântul este Omul prin excelență, întrucât asemănarea sa cu chipul lui Dumnezeu este aceeași din momentul creației. El este mai mult decât Omul Mare, el este omul desăvârșit. Deși "cu sufletul în cer", sfinții au trăit și trăiesc în aceeași lume ca și noi. Sfântul Maxim Mărturisitorul spune că orice om are două aripi care-l poartă spre cer: harul și libertatea. Sfințenia marchează reușita acestei sinergii care
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
Cel ce Sunt", și nu "Cel ce Este", cum ar fi fost normal, sugerând ubicuitatea și veșnicia în sensul definiției lui Boethius: "Aeternitas igitur est interminabilis vitae tota simul et perfecta possessio" ("veșnicia este posesiunea, în același timp deplină și desăvârșită, a vieții nesfârșite") 37. Numele lui Dumnezeu nu poate fi conjugat decât la persoana I. În loc de o revelație de Sine directă, Dumnezeu se face cunoscut prin revelarea indirectă a Sinelui ca reflex al activității Sale în istorie. Ideea că istoria
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
și mai ales profunzimea extraordinară a viziunii sale, voi cita câteva fragmente din poemul En-Ghidu, pe care-l avea deja scris în primăvara lui ’58, când ne-am împrietenit, și pe care mi l-a arătat în „secretul cel mai desăvârșit”, deoarece nu numai că nu era „publicabil”, dar poemul trăda și concepția sa despre lume, idealismul său structural, Weltanschauung-ul său care îl diferenția radical de momentul mocirlos și fals, literar, de atunci, post-stalinist, dar, cum s-a întâmplat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
care lumea o știe de Lonoaica, se află azi pe pat de suferință, pierzând vederea înainte de a-și fi terminat misiunea ei nobilă pe acest pământ. Neîntrecută în creația cântecului de jale, a bocetului la morți, acest suflet sensibil, rapsod desăvârșit, a fost adusă pe lume ca să cânte muncind și să muncească doinind. Și-a închinat versul tuturor celor pe care i a cunoscut și i a iubit, melodiile ei făcând și pe cel mai aprig bărbat să strivească boabe de
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
nu numai. Numai lui Tiberiu nu i-a plăcut cartea. Cel mai realizat ca figură publică a fost, fără doar și poate Coriolan, idenificat între cei ce l-au știut cu cognomenul de «Comandorul», pentru că a fost un aviator militar desăvârșit, de înaltă clasă, chestiune confirmată de faptul că comandamentele superioare ale armatei îi acordă gradul de general și îi încredințează în plină perioadă de război, funcția de Comandant al tuturor școlilor militare de aviație de pe cuprinsul țării. Max, cel mai
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
atunci cu drept cuvânt - mă simt fericită și liniștită. Mi-a venit zilele acestea și o colegă de cameră, școlarizată în țesături. Ea scoate niște modele, iar eu acum îți scriu ție dragul meu. E în toată școala o liniște desăvârșită, în casă e cald, să mă invidiezi de contrastul care pe mine mă doare mult, când spui că la tine în cameră e așa de frig. De ce nu îți face focul? Nu e timpul să stai fără pic de foc
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
închid scrisoarea mea spre dumneavoastră, dar chiar dacă o voi face, gândiți-vă că un fir invizibil stabilește mereu acea legătură sufletească de nezdruncinat , pentru că pentru noi dumneavoastră nu aveți vârstă, sunteți mereu tânăr. Vă doresc mult, mult bine, cele mai desăvârșite sentimente și o mare bucurie ne ați produce dacă ne-ați mai scrie sau ne-am vedea. Vă îmbrățișez eu, Coca copilăriei și tinereții dumneavoastră, alături de „boreasa”, Gabi, și acum a copiilor lor. Cârțișoara 22 iulie 1997 Dragă domnule Mânăstireanu
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
curtea casei noastre de la Cârțișoara, în atenția drăgălașă a dumneavoastră, a Marianei, dar mai cu seamă a frumoasei și dragii noastre coana Mia, încerca primii pași, mereu cutezători. Ce femeie a fost, ce femeie!... Decupată din romanele lui Sadoveanu, o desăvârșită „Coană Elisafta”, o doamnă în adevăratul înțeles al cuvântului, o prietenă cum eu nu am mai întâlnit și mai ales o rudă, o rudă pe care am simțit-o mai mult decât apropiată, ca făcând parte din familie, deși distanța
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
orice înscris nu era o hârtie oarecare, ci un document valoros, ceea ce probează că am avut alături un om deosebit de cultivat. Locuia singur. Dar în casa lui mare, inclusiv la bucătărie și în atenansele gospodăriei totul era într-o ordine desăvârșită. Nici o hârtie, nici o carte împrăștiată. O selecta și ți-o oferea pe loc, imediat ce i-o cereai, cu o precizie de...calculator. Îl înspăimânta cartea virtuală, nu că nu i-ar fi plăcut modernismul, ci pentru că, îmi spunea, nu vroia
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
singur, dar foarte bine. Grijuliu, i-a telefonat și prietenului nostru, generalului Gheorghe Crețu cu rugămintea să-i primească și găzduiască la „Rezerva Oștirii Române” cartea lui Goga, dar și carnetele cu însemnări la Muzeul Militar al Armatei Române... Ordine desăvârșită, spuneam, de gospodar grijuliu, realizată până în ultima clipă ! La câteva zile după ce maestrul meu întru toate m-a lăsat cu propriile-mi gânduri și treburi, am avut nemăsurata surpriză - pe care o anticipasem - să primesc de la alt prețuit prieten, tot
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]