4,726 matches
-
corelația dintre trăire/sentimente și conștiință. Cum ajunge făptura umană să perceapă și să înțeleagă mediul în care trăiește și celelalte făpturi din jur? Care este structura experienței? Cum devenim conștienți de propria noastră persoană? Sînt întrebări care nu-l frămîntă doar pe Damasio. Întrebări la care scepticii (nu doar cei ai timpului nostru) insistă că nu ar exista vreun răspuns. Dar răspunsurile pe care le oferă Damasio sînt, dacă nu neapărat convingătoare, cel puțin încurajatoare. Originalitatea teoriei lui Damasio constă
Misterele conștiinței by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17098_a_18423]
-
la bordul unui bombardier rus. A adăugat, după ce a ajuns la Moscova, că: Da, domnilor români, în curând vă vom explica cine sunteți și ce credem despre voi". Traian Băsescu a replicat, după ce inițial a declarat că nu Rogozin îl frământă, că: "Trebuie să aflăm câtă vodcă a consumat Rogozin înainte să facă această declarație". Vicepriemierul rus a reacționat, tot pe Twitter, unde a scris: "Mă întreb câte pahare a băut Traian Băsescu înainte să se hotărască să închidă spațiul aerian
Rogozin i-a răspuns lui Băsescu by Roxana Covrig () [Corola-journal/Journalistic/30574_a_31899]
-
sale. Le las istoricilor de specialitate misiunea de a se pronunța asupra acurateții demersului, rezumîndu-mă la o observa că, alături de eseul lui Paul Valéry, studiul lui Grosser propune discutarea unei chestiuni care pe noi, la porțile Orientului, pare să ne frămînte tot mai mult în ultima vreme: cea a europenității. Mă tem însă că nu vom afla prea mari încurajări pentru pretențiile noastre de europenitate la Grosser, și nici măcar la Valéry, în ciuda cuvîntului sau introductiv adresat explicit cititorilor români. Paul Valéry
Dilemele europenitătii by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17736_a_19061]
-
Barry dorind să-și continue căutarea legată de temele ridicate de dramaturg. Poate a vrut nu doar să mai descopere, împreună cu altă trupă, ci să nuanțeze mai mult, să-și exprime starea și stadiul căutării în jurul unui subiect ce-l frămîntă. Nu știu dacă el a ieșit mai îmbogățit, mai împlinit. Frații de la Brașov m-a tulburat profund. La București, am urmărit dimensiunea tehnică, evoluția rece, seacă a protagoniștilor și mi-am lăsat mintea să analizez în special demersul regizoral, scenografic
Legăturile văzute și nevăzute ale unui altfel de cuplu by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16687_a_18012]
-
orelor de studiu îmi lua destul timp din timpul de pregătire. Cu toate acestea am avut tăria de caracter să-mi îndeplinesc cu onoare sarcinile funcției ce mi-a fost încredințată în școală. Cea mai grea problemă ce m-a frământat în toată cariera mea a fost să nu fiu mai prejos decât cei care erau de la oraș. Și cu un grad de civilizație mai mare ca cei din mediul rural din care venisem și eu. Având dorința de a ajunge
CADENȚE PESTE TIMP by Maistru militar Mihai BRIGHIU () [Corola-journal/Journalistic/91799_a_93212]
-
violoncel și pian.... Fiecare vers reușit dă senzația că este unic, ca o ursită, din care izvorăște ceva ce stă mai presus de poet. Numai atunci evidentul se destăinue în fața cititorului, și fiecare deslușește sentimentele, care până atunci l-au frământat inconștient. De fapt, de multe ori, traducerea este mai dificilă decât creația unei opere originale. Faptul acesta este cu atât mai valabil pentru lirică. În cazul ei responsabilitatea este dublă: să rămâi fidel originalului și să prezinți o echivalentă demnă
Ce înseamnă să traduci poezie by Ognean Stamboliev () [Corola-journal/Journalistic/4773_a_6098]
-
cu noi înșine. Teatrul este dialogul cu Eu-l fiecăruia și cu Celălalt. Pescărușul lui Cehov este un manifest despre Teatru. Despre iubire. Și despre dureroasele lor seducții. Aici este vorba despre oameni, artiști și arta lor. O artă care frămîntă doar dacă cei care o fac sînt frămîntați. Despre umanitate. Și fragilitate. Și chiar despre vulnerabilitate. Despre vanitatea de a crede că arta este mai presus de orice. Și că ea implică gloria. Vibrația unui text, a unei scriituri, energia
Puțin după asfințitul soarelui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3742_a_5067]
-
-l fiecăruia și cu Celălalt. Pescărușul lui Cehov este un manifest despre Teatru. Despre iubire. Și despre dureroasele lor seducții. Aici este vorba despre oameni, artiști și arta lor. O artă care frămîntă doar dacă cei care o fac sînt frămîntați. Despre umanitate. Și fragilitate. Și chiar despre vulnerabilitate. Despre vanitatea de a crede că arta este mai presus de orice. Și că ea implică gloria. Vibrația unui text, a unei scriituri, energia unei forme de spectacol vin să ne locuiască
Puțin după asfințitul soarelui by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/3742_a_5067]
-
vieții pe acest pămînt. Un om care a știut ce este smerenia. Și sfințenia meseriei. Și simplitatea, și credința. Un artist uriaș care vorbea și atunci cînd tăcea, care simțea vraja cuvîntului și vulnerabilitatea liniștii. Un artist care s-a frămîntat pentru ca miracolul să se întîmple. Un artist pe care teatrul se sprijină întru istorie. Mă bîntuie tristețea. Și nu pot să plîng. Împietriți, urmărim cum, de data asta, Maestrul zboară deasupra orașului. Ceva din irepetabilul frumuseții pleacă împreună cu el. In-cre-di-bil
Salve pentru general by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8056_a_9381]
-
tăi / prin ușa întredeschisă în spatele căreia stau singur, / nufăr îngenuncheat într-o stană de piatră" (Poemul de dragoste ). E un teatru de umbre a căror metacorporalitate se lasă pătrunsă de anxietăți, se umanizează: "umbra-mi se chinuia să zîmbească / își frămînta mîinile / ascundea neîndemînatecă în mînecă așii / eu mă gîndeam / că poate-i doar un biet înger părăsit de ai săi / solemn călător ce-și prenumără pașii / prin magazii uitate și ude / alungat de vîntul putred de la sud" (Umbre). Umbra constituie
Patria în variante by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8235_a_9560]
-
toate conflictele, mari și mici, ale cărții - și îl putem studia cu atenție pe Ilie Moromete, în spotul de lumină proiectat asupra lui de romancier. El intră în scenă cu o liniște de mare boier, fără a arăta cât îl frământă problemele pe care nu le uită niciodată; și fără a avea habar de plasa conspirației în care îl cuprind fiii din prima căsătorie. Nu trece o pagină și încep sâcâielile lui Tudor Bălosu, vecinul care vrea să-i cumpere salcâmul
Marele singuratic - I by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11344_a_12669]
-
autorului și contradicțiile care păreau să-i definească pe bunii săi prieteni. În ansamblu, deci, o frumoasă imagine a prieteniei, o prietenie care știe să vadă defectele și se încumetă să le spună. Discuțiile lor purtau spre sensurile ultime, „ne frămîntam grozav să dăm un sens agoniei și morții de neînlăturat, căutînd reciproc să ne convingem că viața asta n-are nici o noimă, în pofida tuturor plăcerilor, voluptăților, bucuriilor, revelațiilor și sublimităților ei, că lumea se naște, crește și piere - conștientă sau
Potestas clavium by Roxana Racaru () [Corola-journal/Journalistic/13083_a_14408]
-
va fi compromis. Cîtuși de puțin. Portretul său va fi - doar - mai exact; și - poate - chiar mai uman, dacă ne gîndim la drama interioară a cărturarului. După cum mai aproape de realitate vor fi și profilurile altora, care, ei, nu s-au frămîntat la rîndul lor prea mult!". în raport cu Mircea Zaciu, evantaiul aprecierii se restrînge, aparent minimalizator, însă în favoarea indicării unui specific temperamental-moral al aportului nu mai puțin prețios decît corpul textual puțin satisfăcător al operei. în vederile d-lui Lefter, criticul clujean
Trei decenii dew critică (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12280_a_13605]
-
Marina Constantinescu Există o clipă în jurul căreia se va ordona o poveste. O capsulă de mătase din care fluturele își desface aripile și zboară. Centrul lumii teatrului este spațiul în care facerea se frămîntă, își caută formele, sensurile, chipurile, tărîmul acela al începutului, al necunoscutului, al îndoielilor și fricilor absolute, ancestrale, tărîmul albului virgin. Ca și laboratorul unui alchimist. Cauți elixirul tinereții în teatru. Miracolul. Intervalul repetițiilor pentru o punere în scenă ține și
Caut luna pe cerul de la Bogota by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/4770_a_6095]
-
vreau decât să îi cunosc, atât. Eu îmi iubesc foarte mult părinții și niciodată nu îi voi părăsi, dar vreau să îi cunosc și pe cei care mi-au dat viață. Vreau doar să scap de întrebările acestea care mă frământă. Îmi doresc doar ca ei să vadă ce copil bun și cuminte sunt. Poate că atunci vor regreta că nu au ales să fim o familie”. (caz inregistrat la 116 111, editat pentru pastrarea confidentialitatii)
Discuţii despre sex la Telefonul Copilului () [Corola-journal/Journalistic/81264_a_82589]
-
Marina Constantinescu Am plecat în ultimul moment, copleșită de treburi, frămîntată de gînduri și de tot felul de obligații. Ca de cele mai multe ori în ultimii ani. Nici acum nu înțeleg de ce nu m-am dus cu avionul. Am făcut acest drum într-un stil retro, cu trenul, cu vagonul de dormit
Charlotte by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11982_a_13307]
-
ședință al cărei obiect era alegerea noului birou U.T.M. Cum nimeni nu se înscria la cuvânt (la punctul „discuții”) cei din prezidiu au început să-i mustre pe ceilalți pentru apatie, indiferentism etc., cineva aruncând imprudent cuvintele: „nu vă frământă nimic”. A fost ca o scânteie într-un mediu inflamabil. Georgeta Naidin, Mihai Nicolae, Marin Perșinaru, și după ei alți studenți, aproape douăzeci, au izbucnit cu vehemență, luându-și libertatea să spună deschis ceea ce într-adevăr pe toți ne frământa
O scrisoare (re)găsită by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4951_a_6276]
-
frământă nimic”. A fost ca o scânteie într-un mediu inflamabil. Georgeta Naidin, Mihai Nicolae, Marin Perșinaru, și după ei alți studenți, aproape douăzeci, au izbucnit cu vehemență, luându-și libertatea să spună deschis ceea ce într-adevăr pe toți ne frământa: noul plafon de acordare a burselor după veniturile părinților, plafon a cărui modificare îi lăsa fără bursă pe mulți; faptul că presa mistifica adevărul despre condițiile reale în care trăiau studenții; problema cotelor care îi apăsa pe toți copiii de
O scrisoare (re)găsită by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4951_a_6276]
-
care nu răzbat cacofoniile vieții care se viețuiește. Față are ceva debil, o neîndemânare și o ingenuitate spontane, iar camera ei virtuală este tapetata cu portretele marilor doamne falice ale epocii: Condoolezza Rice, Margaret Thatcher, Angela Merkel etc. Mo apare frământat de faptul că este atras de sora în vârstă de 11 ani a celui mai bun prieten, pedofilia nefiind o opțiune pentru el. Și cum ar putea fi, cănd ceea ce simte el este dragoste? Cel care inițiază și conduce jocul
Suflete pierdute într-o cameră virtuală by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5878_a_7203]
-
mai mult ne-o-ntunecă,/ pe scări putrezite în sus și în jos alunecă./ Pînă acum nu m-am temut prea tare,/ dar acum trăiesc în disperare:/ o fi mult pînă jos la pămînt!/ Ziua și noaptea mă-ndoiesc, mă frămînt”. O sete a nimicirii, discretă dar cu atît mai penetrantă, plutește peste compozițiile elaborate cu migală, aidoma unui contrasens tehnic la umoarea ce le insuflă. Spre deosebire de larga gesticulație exotică a unui Tonegaru ori de cea fățiș rebelă, cu iz revendicativ
Ioanichie Olteanu, poetul by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3421_a_4746]
-
credea în 1965 în privința unor valorizări: are tăria de a afirma în 2004 că marile poeme epice 1907 și Cântare omului nu sunt complet perimate, au porțiuni de rezistență estetică în timp, gheara leului se vede impregnată și în lutul frământat cu prea multă pleavă sau cu evidente impurități ideologice. Dumitru Micu scoate extrem de interesante observații critice din comparațiile și disocierile între vârstele interioare argheziene. În Flori de mucegai, observă că ,tragicul dimensionează viziunile de infern pământesc. Un tragic ascuns în
Relectură, revizuire, rescriere by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11232_a_12557]
-
să-mi explic de ce. Fiindcă, deși inspirat, discursul fusese ținut de la un cap la altul în registrul sublim. Era ca și când ți s-ar fi dat să citești, timp de o oră, din Victor Hugo. Când nu iau somnifer, somnul e frământat. Frecvent, coșmar. Azi-noapte, mai eram profesor. Uitam să mă duc la ore, nu-mi aduceam notițele. Mă întrebam dacă mai am în normă cursul acela la care, văzând că nu-mi iese, nu m-am mai dus și tot aștept
Însemnari by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/6359_a_7684]
-
Dar a încerca să fac un pas spre locurile mai din față este o obrăznicie". Antisemitismul e înregistrat precum o umoare activă ori latentă, venită din străfunduri ancestrale, inepuizabilă. Amenințarea acesteia îi va umbri lui Sebastian întreaga existență. Suspicios, anxios, frămîntat din varii motive, Mihail Sebastian apare în planul vieții intime ca un febricitant erotic, aidoma unuia din personajele caracteristice ale prietenului său mai vîrstnic, Camil Petrescu. Una din pasiunile sale a fost actrița Leni Caler, față de care n-a rămas
Centenar Mihail Sebastian by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9331_a_10656]
-
ca și cum ai vrea să faci incizii extrem de fine nu cu bisturiul, ci cu drujba. Numai că pe cît de veche este această problemă pe atît de longevivă este istoria recrudescențelor ei, dovadă că, în secolul XX, un Tudor Vianu era frămîntat la rîndul lui tocmai de rezolvarea aceleiași probleme. Cum poate așadar un om care folosește termeni generali să descrie o realitate a cărei existență, fiind unică în individualitatea ei, nu poate fi redusă la schemele teoretice din mintea lui? Mereu
Aporiile rațiunii by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10104_a_11429]
-
un picior lipsă. Era cât se poate de limpede că ceea ce o seducea la el era monstruozitatea lui. Fără să și-o mărturisească, ea se supunea unei atracții contra naturii în care exista tot atâta voluptate necurată câtă bunătate creștinească. Frământându-se întruna, Vasia sfârși prin a admite că felul în care Natalia își dovedea interesul față de el era la fel de bun ca oricare altul. Esențialul nu era oare că ea îl accepta, pe când el se temuse de o mișcare de repulsie
Henri Troyat - Etajul bufonilor by Sanda Mihăescu-Cîrsteanu () [Corola-journal/Journalistic/11660_a_12985]