6,066 matches
-
dimineață se spală pe față cu ban de argint, ou roșu și o crenguță de busuioc, după care se pleacă la slujba pentru Învierea a doua. Abia acum se ia anafură și postul ia sfârșit. În jurul mesei, mai întâi se gustă din pască, se ciocnesc ouă roșii, se mănâncă friptură de miel, drob și cozonac. În ziua de Paște nu se ia sare direct cu mâna, deoarece se spune că vor transpira mâinile tot anul. Pentru a fi ferit de acest
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
o lua/ Peste nouăzeci și nouă de mări le-a arunca/ Unde câinii n-or lătra/ Și vaci negre nu s-ar afla’’. Se descânta de trei ori și de fiecare dată se stingeau trei cărbuni. Din apa descântată bolnavul gusta de trei ori și apoi se spăla. Ceea ce mai rămânea se turna la trei pari, iar ulceaua de lut se lăsa la cel de-al treilea, spre răsărit. Descântecul „de orbalț” (Orbalț -Brâncă). era practicat de către Ileana Ciobanu din Dealul
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
ți l-a tămâia,/ În vin roșu ți l-a descânta,/ Peste nouă mări ți l-a arunca./ Nouă pricolici când or auzi or alerga/ Și Niculina o rămânea curată ca argintul strecurat/ Ca Maica Domnului ce-a lăsat’’. Apoi gusta din vin de trei ori, după care, timp de trei seri la rând, mânca cele trei bucăți de tămâie. Se descânta pe lună nouă, se termina pe lună veche; de trei ori la început de lumină și de trei ori
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
descoperit pe prașila proaspătă urma lăsată de târâșul copilului. La câteva zeci de metri mai încolo au dat de el, negru de pământ la gură. Cu siguranță se săturase... Încet-încet, am crescut mai mari, de-a bușilea, explorând curtea și gustând tot ce întâlneam în cale, iar de aici, ceva mai târziu, am trecut pragul porții în uliță, ulița copilăriei, atrași de chiotul și larma mulțimi de copii. Și erau mulți copii! Mai toate familiile aveau de la patru în sus. Parcă
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
energia și lucrarea Sfântului Duh. Simțurile noastră natural nu o cuprind. Ochii noștri nu o văd. Credința noastră Însă, care vede cele nevăzute și suprasimțirea noastră duhovnicească În har, care percepe și trăiește cele supranaturale și veșnice, vede, trăiește și gustă pe Însuși Domnul nostru Iisus Hristos, Care este Întreg și deplin În Trupul și Sângele Său euharistic.” Aici se concentrează misterul liturgic adevărat și real: În această primire Întru ale Sale a sacrificiilor noastre material și spiritual, În această mijlocire
Din suflet de creștin. Ediția a V-a by Marius Daniel Dobrin () [Corola-publishinghouse/Science/91775_a_92298]
-
când ne găsim. Să orânduim în grădina sufletului nostru un loc adăpostit și umbros, în care nimeni n-a pătruns, o iarbă verde pe care nimeni n-a bătătorit-o și niște pomi din al căror rod nimeni n-a gustat...". E. Lovinescu, Amfora, 1906 Cuprins Prefață (Adrian TUDURACHI) / 11 Preambul / 19 Capitolul 1. Prin alții spre sine. Voiajurile lui E. Lovinescu / 21 1.1. Omul care scrie / 21 1.2. Portret al artistului la tinerețe / 28 1.3. Un călător
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
normal să tânjească după marea iubire sau măcar după o aventură care s-o mai scoată din lâncezeală. Cunoscându-i firea visătoare, prietena sa, Giovannina, plănuiește să-i împlinească dorința și-i propune să se deghizeze în florăreasă, pentru a gusta mai intens farmecul "aventurii". Nerăbdătoare, femeia îmbracă hainele servitoarei (taman ca în comedie) și, sfătuită de îndrăzneața amică, pleacă să vândă flori pe treptele de la Santa Croce. Dar, cum povestea e ticluită să se termine bine, de Lucia se îndrăgostește
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
resimte dureros marginalizarea ("era silit pentru totdeauna să trăiască în sine", "cu singura mângâiere de a părea nepăsător, deși era mai simțitor decât oricare altul") și ajunge să regrete că până în pragul bărbăției nu cunoscuse dragostea sau prietenia, fără să guste nici din "farmecul spovedirei", nici din "dulceața umilirii de sine și a cuvintelor de mângâiere, ce leagănă și aduc nădejdea". Dincolo de implicațiile psihanalitice ale comportamentului său "deviant", cu explicațiile subiacente (de-ar fi să reținem doar complexul oedipian și frustrarea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
modifice anumite detalii, răspunzând obiecțiilor de bună credință ale Elenei Farago pe un ton mai mult decât categoric: În privința scenei ce-mi propui să prefac, nu cred că pot. Îți mărturisesc că mai mulți mi-au scris că n-o gustă prin urmare e cu putință să ai dreptate. Dar dacă eu sunt autorul ei? Cam greu să mă convingi s-o suprim. Am pus-o întâi ca o diversiune picantă într-o situație cam monotonă, ce se prelungea prea mult
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
deși după noaptea de pomină Andrei pleacă spre țărmul italic în scop curativ, cu speranța vindecării de înjositoarea pasiune, e mai mult decât previzibil că el se va întoarce, spășit, la sofisticata Mab ce-i drept, nu înainte de a fi gustat puțin, atât cât să nu-și piardă stima de sine, din iluzia libertății. După cum era de așteptat, atunci când se vede constrâns să descrie călătoria eroului său, prozatorul nu inventează nimic, nu imaginează situații sau scene noi, verosimile, mulțumindu-se să
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
spună mai multe despre tânărul lui prieten (motivația e tipic lovinesciană: "Prin tăcere îți las câmpul deschis închipuirii"). Manevra dă roade iar Lulù, zărindu-și alesul, se năpustește asupră-i și-l cheamă la dans, cu intenția clară de a gusta, pe lângă plăcerea conversației, voluptatea apropierii trupești. Aflând că tânărul cu faimă de Don Juan nu știe să danseze, femeia nu dezertează, ci se mulțumește să rămână alături de el, refuzând invitațiile celorlalți admiratori cu "bucuria imensă a unei jertfe" jertfa pe
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
și al "emoțiilor violente". Atât. Și, cum zbuciumul din amor s-a dovedit a fi o "durere sterilă", intelectualul convertit la dogmatism hotărăște să iubească de acum încolo numai cu sufletul, în imaginație așadar, implicându-se atât cât să poată gusta plăcerea, dar luând totodată o înțeleaptă distanță. Asemeni poetului care elogia viața la țară din mijlocul forului dar care, coborât la rusticitate, ajungea să regrete ospățurile lui Mecena, eroul lovinescian descoperă în horațianism o mixtură de scepticism și idealizare foarte
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
sosirea noastră la Capul Bunei Speranțe, sezonul recoltelor tocmai se Încheiase și am putut, În drumurile noastre prin oraș sau În excursiile la țară, să ne Împrospătăm cu unul din soiurile cele mai delicioase de struguri pe care le-am gustat vreodată. Unora dintre cititorii mei li se poate părea straniu că sezonul recoltelor se poate Încheia atât de devreme În cursul anului, În luna aprilie. Dar, se știe, Capul se află În emisfera sudică, unde anotimpurile sunt chiar reversul alor
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
al XIX-lea, dar În India Eliade descrie „coliba unui brahmacarin nepalez (...) care-și durase o gospodărie ciudată, numai bananieri, portocali și tufe de bhang ale căror frunze fierte sau fumate Într-o huka de lemn produc o toropeală mult gustată de saddhu”. 34. Fapt confirmat de literatura medicală a timpului: „Mari cantități de șofran șCrocus sativusț sunt culese În Egipt, Persia și Kashmir, de unde sunt trimise apoi În India” - US Dispensatory, p. 347. 35. Șofranul era considerat În epocă un
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
să facă apel la facultăți transcendente dacă vrea să cunoască misterele care se ascund în el și în jurul lui. Din nefericire, majoritatea oamenilor își plasează încrederea în simțurile fizice și nu cred decât ceea ce ei văd, aud, ating, simt sau gustă. Aceasta vrea să spună că nimic nu există pentru ei în afară de ceea ce pot percepe cu ajutorul conștiinței lor obiective. Este motivul pentru care numeroase persoane neagă existența sufletului, a Cosmicului și, bineînțeles a lui Dumnezeu. Acționând astfel, ele își anihilează facultățile
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și astfel Adevărul despre creația Marelui Arhitect al Universului nu s-a pierdut. De ce libertatea gândirii? Pentru că noi înșine, parte din spiritul cosmic am primit puterea să accedem prin inițiere și meditație în grădina din care Adam și Eva au gustat prima oară din Adevăr. Solaris, o introversiune sinaptică 366 Se făcea că, în împrejurări nedeslușite, am eșuat în spații lipsite de cer, de pământ, de dușumele, de tavane sau de pereți, pomenindu-mă ca întemnițat într-o substanță străină mie
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Cerească istovire simt în mine. îndelung și istovitor mi-a fost pelerinajul spre sfântul mormânt, iar crucea apăsătoare. Talazurile cristaline, indistinctele simțuri comune care izvorăsc din sânul întunecat al colinei, la picioarele căreia se sparge torentul pământesc, cine le-a gustat, cine a stat sus pe munții hotarnici ai lumii, și a privit în jos, în noua țară, în reședința nopții acela într-adevăr nu se va mai întoarce înapoi în forfoteala lumii, în țara unde lumina în veșnică neliniște sălășluiește
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
cu totul alte înțelesuri semantice. Partea pur obiectivă a conștienței noastre depinde însă, așa cum am mai afirmat în prelegerile anterioare, de ceea ce noi percepem prin intermediul celor cinci simțuri. Această componentă se referă la tot ceea ce vedem, auzim, atingem, mirosim și gustăm. Asta înseamnă că ea este legată, în mod direct, de organele noastre de simț, adică de vederea noastră, auzul nostru, pipăitul nostru, mirosul nostru și gustul nostru. Tot senzorialul are ca rol esențial recepția vibrațiilor ce emană din lumea materială
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
apare simțurilor noastre fizice, deoarece numai plecând de la această percepție putem hotărî ce trebuie să facem în viața noastră cotidiană. Oricine care se sustrage integrării în lumea înconjurătoare nefiind capabil să vadă, să audă, să pipăie, să miroase și să guste, nu ar putea în nici într-un caz să evolueze în contact cu lumea materială. Universul conștient al unei astfel de persoane ar fi infinit mai redus, atât în plan emoțional, cât și în cel mental, și s-ar limita
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
oarecare. Dacă nu suntem capabili să simțim mirosurile, noi am putea, chiar fără să ne dăm seama, să rămânem mai multe ore într-o cameră al cărui aer ar fi poluat de gaze sau vapori toxici. Faptul de a putea gusta ne dă o indicație precisă privind natura alimentelor sau băuturilor pe care le îngerăm, permițându-ne astfel să ne abținem la unele dintre ele. În ce privește pipăitul, el ne este cu adevărat indispensabil pentru a ne proteja corpul față de numeroase pericole
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
aceea trebuie avută în perspectivă educația, începând cu cei șapte ani de acasă și continuând cu învățământul. Copiii învață să suprapună culori, sunete, forme, gusturi, mirosuri și nume peste lucrurile pe care aceștia le văd, le aud, le pipăie, le gustă și le miros. O asemenea învățătură este indispensabilă deoarece se dau bazele generale care permit, în mod precis, ca oamenii să numească un câine câine și o pisică pisică. Acestea fiind spuse, greșeala celor mai multe sisteme de educație este de a
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
noastre pur obiective, deoarece datorită acestuia putem interpreta senzațiile ce ne parvin din lumea materială. Dar... facultățile noastre subiective, sau mai precis unele dintre ele, sunt acelea care ne permit a avea cunoștință despre ceea ce vedem, auzim, pipăim, mirosim și gustăm în fiecare zi. Fără aceste facultăți, nu vom putea distinge albul de negru, muzica de zgomot, durul de moale, parfumul în comparație cu un miros urât, dulcele de sărat etc. În același timp, așa cum vă vom arăta în cadrul acestui grad, rolul conștienței
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
gândi, ne putem aminti sau imagina orice, fără a acorda atenție lumii ce ne înconjoară. Și aceasta având tot timpul ochii închiși și dopuri în urechi. Deci a nu vedea, a nu auzi, nu atinge, nu mirosi sau a nu gusta, nu ne împiedecă să gândim, cu condiția, bineînțeles, ca această ruptură cu lumea exterioară să fie naturală și provizorie. Altfel am putea avea ca și în pilda peșterii lui Platon o falsă percepție asupra celor care ne înconjoară 726. Oricum
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Și a vorbi despre ele înseamnă că ne îndreptăm cu pași mici în spirala apropierii de iubire, metafora unei nunți alchimice. De aceea vorbim aici, doar de percepția creierului nostru în fața a tot ce creează în noi vibrație. Vedem, auzim, gustăm, mirosim, pipăim și primim printr-un simț nedefinit dar conștientizat de toți o informație. Toate cresc în noi sămânța. În noi liniștea devine neliniște, în noi percepția se decantează, picură în alambicul din athanorul cerebral o nouă stare. Creierul răspândește
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
poem. Ce-ți doresc eu ție, dulce Românie? / ... Îngerul iubirei, îngerul de pace, / Pe altarul vestei tainic surâzând, / Ce pe Marte-n glorii să orbească-l face, / Când cu lampa-i zboară lumea luminând, / El pe sânu-ți vergin încă să coboare, / Guste fericirea raiului ceresc, / Tu îl strânge-n brațe, tu îi fă altare, / Dulce Românie, asta ți-o doresc 751. E un alt exemplu de deschidere a unei cutii a Pandorei, o explozie catastrofală de sentimente, mai rar întâlnită în atare
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]