5,442 matches
-
al lui Clayton. Dar ce se întâmplase cu Judith? Marriott dădu din cap cu o senzație paralizantă de iminentă revelație. Își aminti că el și Judith se logodiseră. Apoi... Creierul înregistra inegal, ca și când gândul aflat la hotarul dintre conștient și inconștient ar fi făcut un efort prea mare pentru asta. Își aminti de întrebarea pe care i-o pusese în ajun tatăl lui Judith... Ce te-a apucat să te gândești la el, Paul?" Hipnotizatorul! Marriott recunoscuse fără urmă de îndoială
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85115_a_85902]
-
tejghea. - Acum parcă îmi aduc aminte de tine - spuse Blandar când Marriott îi explică problema lui. Te-ai cam codit să vii, dar tinerii nu te-au slăbit deloc. Am surprins o reținere - ținea capul sus și ezita - din dorința inconștientă să te umilesc Eram un psiholog practicant până ce am descoperit că aș putea face mai mulți bani ca hipnotizator ambulant așa că i-am lăsat baltă cu nevrozele lor - adăugă el. Marriott încuviință, dând din cap. - În aparență, toți se poartă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85115_a_85902]
-
măcar succintă, a corpului subtil și a metodei Sahaja Yoga. Aveam să mă conving ulterior că publicul arădean era cât se poate de pregătit pentru astfel de prezentări: absorbea informația mentală deodată cu cea subtilă. Una o recepta conștient, cealaltă - inconștient. M-am convins de acest aspect cu ocazia conducerii meditației de la sfârșit. Janina și-a terminat prezentarea și mi-a propus să finalizez ceea ce ea realizase până în acel moment. Eu, găsindu-mă demult într-o stare de meditație cel puțin
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
atunci de ce nu funcționează? Ce este rău în mine? Să însemne că încrederea reprezintă punctul meu slab? Eu îmi afirm credința - dar e suficientă afirmația? Toate aceste întrebări nu conduc, de fapt, la îndoială? Concluzie tristă: eu mint - conștient sau inconștient - atunci când îmi clamez credința... Cred sau nu cred! Nu văd cale de mijloc. Dacă doresc să scap de nesiguranța acestei dileme, trebuie să aleg! Dacă aleg afirmația: cred! - nu mai este loc de îndoială, mă aflu în jocul Lui, dispare
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
aici, în pământul Medeei pe care o admirasem dintotdeauna, începând încă din anii tinereții. Mort Cred că sunt deja mort de multă vreme, și cred că mulți alții sunt și ei morți laolaltă cu mine: morți în viață, cu totul inconștienți de starea lor. Aia m-a făcut să remarc asta. Fiecare dintre noi suntem apăsați cotidian de propria noastră inconsistență; e ca și cum am purta în cârcă greutatea unui mort. Uneori e vorba de o povară aproape imperceptibilă: suntem niște morți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mai aveai de ce să-i bagi oamenii în închisoare. V.A. : Da, n-a mai intrat în parlament. Ei au fost pentru ridicarea pragului... A.M.P. : Ei au fost de o mare-mare prostie la alegerile din anul 2000, când erau inconștienți, nici nu și-au dat seama... V.A. : Cu cine au făcut alianță ? Cu UFD ? A.M.P. : Exact ! În plus, și Constantinescu le-a făcut o figură îngrozitoare retrăgându-se fărĂ să se coordoneze cu ei... Le-a venit destul de
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
afli cine e cri‑ minalul, ceea ce este un fel de a-ți bate joc de cititor. În realitate, afli cine este criminalul, numai că trebuie să te prinzi, am fost cam subtilă, mă tem, există o imagine în Jung că inconștientul colectiv este ca o mare în care se ridică insulele unde sinele e mărginit și poți imagina că la o furtună valurile mătură plaja și ai acest transfer de obsesie istorică la persoane care, peste ani, au urmărit același ideal
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
incidentală și formatoare". Aici se găsește relația dintre Eminescu și Lucian Blaga. Cercetând mai întâi sistemul teoretic/filosofic al poetului de la Lancrăm, Florin Oprescu subliniază faptul că "această teorie postulează fertila ipoteză asupra existenței creatorului modern care, prin recuperarea profunzimilor inconștiente, își articulează o existență multidimensională și paradoxală", confirmând "apropierea și chiar congeneritatea lui Blaga cu Eminescu" prin tocmai "funcționalitatea principiului personanței ca teorie poetică a influențelor literare". Într-o altă operă poetică revelatoare pentru modernismul românesc, aceea a lui Ion
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
textului definitiv cu virtualitățile din formele parțiale. Mai ales variantele genuine, nefiind cizelate ori stilizate, uneori excesiv, au valoare pentru înțelegerea operei integrale, avantajele fiind din acest punct de vedere (date) de însăși natura lor spontană, care le apropie de inconștientul creator" (Preliminarii). Punând la socoteală și faptul că în manuscrisele sortite abandonului, de către poet, se află versuri, chiar strofe, pentru a nu mai vorbi de imagini (ce se dovedesc a fi adevărate "giuvaere"), cu nimic "inferioare splendorii" din forma "șlefuită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
ei în semantica textuală a Luceafărurlui), obscuritățile din textul antum (Din nou despre "taina" Luceafărului. Criptisme, obscurități și fractură logică în textul antum), micul eu (Despre tema "micului eu" în variantele Luceafărului și relictele ei în textul definitiv), viziunea morții (Inconștientul eminescian și o viziune a morții ca "umbra unei vieți eterne") etc. Fără îndoială, Rodica Marian urmează un drum analitic distinct și novator în interpretarea poemului eminescian, ea însăși caracterizându-și cercetarea într-o paradigmă programatică, astfel: "Demersul de față
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
ni ange, ni bête et le malheur veut que qui veut faire l’ange fait la bête, scrie undeva Pascal. Pe Măriuca cea frumoasă și drăgăstoasă de odinioară, mult Îngăduitoare cu mine, o imploram, o constrângeam aproape, ca o brută inconștientă, În nu mai știu care odaie de hotel de la munte sau de la mare, să mă lase o clipă singur cu ser vi toarea de la etaj, care, de cum o văzui, mi-a răvășit tot sângele din mine. Nu era frumoasă fata
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
au lăsat singur în celulă. Introduceau castronul cu mâncare spunând: „Ia, tu, banditule!”. Bănuiesc că în mâncarea mea puneau brom sau nu știu ce substanță chimică ce mi-a produs insomnie o perioadă îndelungată pentru ca să-mi distrugă nervii și să dau răspunsuri inconștiente la anchetă. Cam timp de un an ancheta s-a referit la „activitatea mea franciscană clandestină”. Mereu le-am răspuns că această activitate n-a fost clandestină odată ce ne-am fotografiat în grup anumiți preoți franciscani ce purtau haina și
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
prin care, își exprima bucuria și satisfacția pentru că am recâștigat două provincii frumoase și că am readus milioane de suflete românești la vatra strămoșească”, acțiune în care, „jertfa sângelui scump al armatei noastre glorioase a reparat rușinea pe care cârmuitorii inconștienți de pe vremuri au adus-o țării noastre. Însă, Iuliu Maniu se pronunța împotriva continuării războiului pe teritoriu sovietic. Eliberarea Basarabiei și a părții de nord a Bucovinei a anulat pentru moment consecințele brutalului ultimatum sovietic din iunie 1940 și a
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
apărea până și un ziar scris în întregime în franceză. În fapt, visul fiecărui român era să meargă la Paris ca să-și distrugă viața. Și asta li s-a întâmplat la toți. Eu, însumi, am venit împins de această aspirație inconștientă a compatrioților mei, care continua să exercite o mare fascinație asupra mea. Parisul, locul ideal pentru propriul eșec. Beredetta Craveri: Dar, nu credeți că pentru un scriitor, patria este limba în care a ales să scrie? Cioran: Desigur, de fapt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
să se rușineze împreună cu mine de cele în ea însemnate“. Cum Straja dragonilor a rămas doar în stadiul incipient, de la copilărie până la sfârșitul adolescenței, ea devine, postum, o Bildungsautobiographie, o autobiografie a formării sale spirituale, de la revelarea primelor produse ale inconștientului, văzut ca prag originar al psihicului său, până la cristalizarea unei conștiințe proprii prin cunoașterea de sine. În Straja dragonilor, punctul de plecare este abisal, fiind dezgropat ultimul strat al biografiei din perspectiva prezentă, inocent-conștientă, a evocării. Autenticitatea fermecătoare și profundă
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
aici, epoca infantilă uranică - deci aceea de o efervescență confuză, haotică - este evocată și fixată, chiar în debutul rememorării, de două asemenea amintiri. Prima, circumscriind paradisul copilăriei cu hățișurile vegetale de adevărată junglă, constituie, de fapt, o transparentă metaforă a inconștientului: „...o imensă grădină cu mulți pomi roditori, meri, pruni, cireși, nuci și un păr uriaș, vara încărcat de fructe mărunte și delicioase, cu miezul roșu; accesul, printr-o portiță, spre grădina altfel invadată de buruieni și în neorânduială era liber
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
vegetația nebună mi s-a păstrat în memorie ca ceva tropical: abundență, libertate, obscuritate“ (este aproape de prisos să mai subliniez că, așa cum se vede, cele trei substantive finale nu definesc, de fapt, o grădină reală, ci una fantasmatică, proiecție a inconștientului, dar și substitut al lui). Cea de a doua amintire din debutul Strajei dragonilor, care nici nu este cu adevărat o amintire, e însă extrem de revelatoare în privința elementului feminin al psihologiei lui I. Negoițescu, a accentuatei prezențe a animei în
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
îmi stăruie până azi în minte, întrevăzând-o fantomatică, «logodnică de-a pururi», galactică plutind, mai degrabă dezintegrând văzduhul ca o altă Dame blanche, decât pe valuri în curgere moale ca Ofelia, încununată cu rozmarin și anason.“ În creațiile activității inconștiente a bărbatului - după cum observă C. G. Jung, de altfel atât de bine cunoscut de scriitor - „anima apare deopotrivă sub trăsăturile fetei și ale mamei“. Ființa „galactică“, persistentă în mintea lui I. Negoițescu, constituie, de fapt, „purtătorul feminin“ al proiecției empirice
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
sub trăsăturile fetei și ale mamei“. Ființa „galactică“, persistentă în mintea lui I. Negoițescu, constituie, de fapt, „purtătorul feminin“ al proiecției empirice a animei din psihicul său. (Cum se poate vedea acum cu limpezime, făptura aceasta galactică e și sursa inconștientă a cărei proiecție multiplicată umple spațiul Poeziei lui Eminescu: făcută strict dintr-o materie „siderică“ și venită tot din „tărâmul palorilor veșnice“, ea reprezintă o stea-înger primordială, din care se vor isca acelea înseilate în marele lui studiu eminescian.) Conform
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
nu imaginea unei femei anume, ci a unei femei în genere“. Or, cum am mai arătat, „nelumeasca făptură“ ce stăruie în mintea celui adult din Straja dragonilor este o figură inventată, arhetipul feminin ce definește natura aparte a psihicului și inconștientului său. Femeia arhetip a lui I. Negoițescu e una galactică, o stea-înger rece, inaccesibilă, proiecție surprinzătoare a imaginarului unui tip uman care, cum repetat o spune, e „împins de simțurile totdeauna în fierbere“. Ea este, de aceea, „logodnică de-a
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
a numelui respectiv - n.n.), de pe îndepărtate meleaguri dunărene s-a arătat în viață destul de indiferentă față de Cel de sus nu schimbă nimic din respectul și farmecul cu care m-am deprins eu apoi să înconjur acest nume.“ Elementul feminin al inconștientului său îl modelează din profunzime. De aceea, el are o structură psihică fragilă, intuiții acute, o sensibilitate extrem de vulnerabilă. Chiar și personalitatea sa intelectuală e marcată puternic de acest fapt, cele mai abstracte probleme fiind învăluite, la el, de o
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
ce-i străjuiesc Autobiografia. Căci sugestii ținând de simbolismul universal planează peste întreaga lui confesiune. Un cuplu de dragoni care se mușcă reciproc ori un dragon ce își devorează coada simbolizează conflictul, urmat de conciliere, dintre două impulsuri contrare ale inconștientului. Iar pentru Jung - atât de bine cunoscut de autorul Strajei... -, dragonul, acoperit pe tot corpul, ca un cer înstelat, de nenumărați ochi, este o proiecție mitică a inconștientului, cu „luminișurile“ sale răsfirate. În fine, am insistat, în (psiho) analiză, asupra
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
devorează coada simbolizează conflictul, urmat de conciliere, dintre două impulsuri contrare ale inconștientului. Iar pentru Jung - atât de bine cunoscut de autorul Strajei... -, dragonul, acoperit pe tot corpul, ca un cer înstelat, de nenumărați ochi, este o proiecție mitică a inconștientului, cu „luminișurile“ sale răsfirate. În fine, am insistat, în (psiho) analiză, asupra „pubertății repetate“ a lui Negoițescu, asupra profilului său de copil teribil și de puer melancolic. Or, în sensul acesta, luându-mă după dicționarele de simboluri ce sintetizează sugestiile
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
repetate“ a lui Negoițescu, asupra profilului său de copil teribil și de puer melancolic. Or, în sensul acesta, luându-mă după dicționarele de simboluri ce sintetizează sugestiile jungiene, a te lupta cu dragonul înseamnă a lua cunoștință de propriile impulsuri inconștiente, controlându-le și devenind, din acel moment, adult cu adevărat. Descoperim astfel o dublă intenționalitate psihanalitică a Autobiografiei. Cum am mai spus, în ultimul său an de viață, I. Negoițescu nu mai voia decât să și scrie și să-și
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Cum am mai spus, în ultimul său an de viață, I. Negoițescu nu mai voia decât să și scrie și să-și încheie spovedania. Ea avea, pentru el, în momentul respectiv, o importanță capitală, poate și din cauza unor impulsuri obscure, inconștiente, venite din străfundul unei vieți asaltate de moarte, pe cale de consumare definitivă. Și atunci, știind și neștiind în același timp, el se întoarce cu totul înspre trecutul său, către rădăcinile biologice și psihice ale ființei: căutându-și copilăria și „originea
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]