4,141 matches
-
o idee mi se înfipse în minte: dacă-i adevărat ce spune acest dicton, atunci vorbele muștei mele culte erau și ele adevărate, așa că... se duce naibii și talentul scriitoricesc, dacă-l am, și carte și tot! Dar, oricum, această muscă a fos primul meu critic literar și aceasta nu-i puțin lucru. Cine știe dacă în întreagami viață voi mai avea ocazia unei asemenea fericite întâlniri? Voi căuta să-mi amintesc vorbele primului meu critic literar în orice cuvânt pe
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
a apărut în fugă o șleahtă de indivizi care, cum ajungeau în dreptul porții, cădeau ca secerați, iar tata, în clipa următoare îi binecuvânta pe rând în numele tatălui cu măciulia bastonului, mare cât un măr. Ei cădeau și rămâneau lați, ca muștele. Se auzea doar zgomotul făcut de impactul măciuliei de alamă cu căpățâna insului și un ușor oftat sau icnet a aceluia lovit, înainte de a leșina. Când și ultimul, al șaptelea era la pământ, în nesimțire, tata a dezlegat frânghiuța luată
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
sau un lătrat scurt de cățel. Și cum dormeai așa, gol, pe pământul acela primitor, te mai gâdilam pe la ureche sau pe la nas cu un fir de iarbă și, dând cu mâna, spuneai zâmbind: “Pasca mă-ti de furnică sau muscă, ce-i fi!” știind prea bine că eu eram vinovatul. Nu te-am auzit niciodată înjurând decât de pască. Și înjurai fără ură și patimă, indiferent cât de gravă ar fi fost cauza, înjurai mai mult cu o jumătate de
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
pat al lui Procust, de multe ori nici atât. Și lupii atacă, de multe ori pe muțește. Ei apucă și zdrobesc, sfârtecă, și femeia însărcinată, și copilul nenăscut moare și el, bărbatul cu carabină. Mor toți. Sunteți nepregătiți și muriți ca muștele. De ce această mare de zăpadă, de ce o haiată de lupi și nu o primăvară cu flori parfumate? Neprevăzutul, iată-l rânjind ca lupii flămânzi. Împrejurările nefaste ale vieții, fiare flămânde cu bale roșii, care atacă nemilos. Preocupări cotidiene, nechibzuite și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
când s-a îmbătat criță: "Las'că mă dezbăt, le arăt eu lor beție!" Când e zdravăn băut, bețivul spune numai adevărul gol-goluț; și, de obicei, toți se uită chiorâș la el, pentru că adevărul doare și supără pe cei cu musca pe căciulă. Directorii și ștabii, în general, nu vorbesc decât între ei, căci celor mici li se adresează prin porunci; ei sunt plini de importanță, plini de sine și nu prea le ajungi cu prăjina la nas; dar să știți
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
toată zestrea încăperii. Pe scândurile patului grosolan, un mindir din paie, o pernă acoperită cu polca, să fie moale, și un ogheal murdar. într-un cui atârna surtucul. în alt cui, lampa cu țilindrul afumat în care, prizonieră, bâzâia o muscă. într-un geam, o cutie cu chibrituri, în altul, o sticlă de rachiu goală. Tavanul pătat nu mai fusese văruit de cine știe când. Plină ciucur, într-un cârlig, atârna o hârtie Zeppelin. Toate babele din sat știau că vor
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
și dispărea pentru restul zilei. Singurele dovezi ale existenței lui erau patul nefăcut și farfuria goală de pe masă, din care mâncase lapte cu pâine sau păpăraie cu jumări, pe care, la ora când intram eu în bucătărie, se plimbau deja muștele amiezii. La drept vorbind, viața lui erau câmpul și animalele, cu noi abia dacă schimba câteva vorbe seara, dar nu erau vorbe omenești. Chiar dacă păreau în limbaj omenesc, erau traduse din limba vițeilor, a lanului de grâu, a pomilor fructiferi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
nici nu-l remarcasem, m-a îmbiat înăuntru și s-a oferit imediat să-mi sară în ajutor. I-am explicat că eram în vacanță și intrasem acolo pentru că era ora amiezii, când e cald și toată lumea moțăie ascultând bâzâitul muștelor - momentul meu favorit din zi pentru a întreprinde escapade misterioase. Zâmbind, bibliotecarul s-a oferit să-mi facă turul bibliotecii, ceea ce m-a mirat, pentru că nu eram obișnuită să fiu tratată ca o persoană matură, care merită să fie băgată
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
Cum adică să-i mulțumesc ? am întrebat eu cu prefăcută naivitate. — Poți să fii drăguță cu ei dacă vrei, dacă îți place, nimeni nu-ți cere socoteală, se eschivă olandezul. — E obligatoriu ? am insistat eu. Face parte din job ? O muscă mare, verde, ajunsă nu se știe cum acolo, începu să i se plimbe lui Sjork pe falcă. Acesta o îndepărtă cu mâna enervat și îi spuse ceva în flamandă Nicoletei, apoi se ridică și plecă fără să mă privească sau
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de pușcă și coniac. — Oricum, bine că nu am prins vremurile alea, răsuflă ușurat roberto, făcându-mi cu ochiul, ca unul născut și trăit în București, „unde numai dacă faci un semn zece femei ți se lipesc de frunte, ca muștele“ - ca să citez dintr-un vechi amic de pe vremea când mă luptam cu băltoacele din gropile Bucureștiului ca să-i umplu buzunarele marelui Boss. — Și totuși era mai simplu pe atunci, într-un fel, remarcă André. Femeia era mulțumită dacă te întorceai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
sobă, acoperit cu inconfundabilul covor verde cu flori roșii, albastre și galbene țesut de mama Ana. Totul era neschimbat : frigiderul vechi, care torcea cu zgomotul obișnuit al frigiderelor Arctic din anii optzeci, servanta cu geamuri pătate de puncte negre de muște, gălețile de scos apă din fântână, amândouă pe jumătate goale, cu nelipsita depunere de țărână de la fund, linoleumul de pe jos, rupt și găurit pe alocuri, vița-de-vie care se vedea pe geam. Doar pereții, vopsiți în partea de jos într-un
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
pe care Jamie și Bobby o împart - o pălărie mare neagră, pliată. Ezit înainte să iau punga din sertar, pentru că ceva în mine spune să nu. Înstinctul spune să nu. Ridic punga în dreptul feței, evitând să o privesc. Sunetul unei muște bâzâind în jurul capului mă face să mă întorc și să o privesc. În pungă e pălăria pe care Lauren Hyde mi-a dat-o în New York. Pălăria pe care Palakon mi-a zis să o aduc cu mine pe QE2
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
Își mișcă periuța de dinți În sus și În jos prin gura uscată. ― Așa. Foarte bine. Cel scund tocmai cobora de la etaj. Își deschise carnețelul și Începu: ― Numărul unu. Coșul de gunoi din bucătărie n-are capac. Numărul doi. O muscă pe masa din bucătărie. Numărul trei. Prea mult usturoi În mâncare. Cauzează indigestie. (Și acum Desdemona reperează vinovatul: părul bărbatului scund. Mirosul de briantină al acestuia Îi provoacă greață.) ― Foarte drăguț din partea dumneavoastră că veniți aici și vă interesați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
privindu-mă pe când mă Îndreptam spre prima mea baie. (Am spus că e imposibil și totuși Îmi amintesc.) De asemenea, alte lucruri, materiale și imateriale: strălucirea neînduplecată a neoanelor din sala de operație; pantofi albi scârțâind pe pardoseala albă; o muscă infectând tifonul; și, pretutindeni În jurul meu, pe culoarele Spitalului de Femei, drame personale În plină desfășurare. Percepeam fericirea cuplurilor care-și țineau În brațe primul copil și tăria catolicilor care și-l acceptau pe al nouălea. Simțeam dezamăgirea unei tinere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
din viața noastră dispăruseră: Lefty În moarte, Milton spre Hercules Hot Dogs, iar Capitolul Unsprezece spre singurătatea toaletei. Lăsându-ne pe mine și pe Tessie să avem grijă de Desdemona. Trebuia să-i tăiem unghiile de la picioare. Trebuia să vânăm muștele care ajungeau până la ea În cameră. Trebuia să mutăm coliviile cu păsări după cum cădea lumina. Trebuia să pornim televizorul pentru telenovelele zilei și să-l stingem Înainte de crimele de la știrile de seară. Totuși Desdemona nu voia să-și piardă demnitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
la nimic. Toată strada fusese între timp demolată și-n locul ei se-ntindea un mare maidan pe care cei din jur apucaseră deja să ridice munți de gunoaie: carcase de frigidere Fram, sticle jegoase, robineți ruginiți, ziare folosite rușinos... Muște verzi bâzâiau, zburând cu o viteză de necrezut, peste putoarea dulceagă a locurilor... O căruță trasă de-un cal, plină de sticle goale, era oprită aproape de locul unde fusese casa. Țiganul zăcea pe capră ca un sac de cartofi, iar
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
te-ntîlnești din ce în ce mai des cu cunoscuți, doriți sau nedoriți, care te opresc pe stradă pentru lungi conversații. Pe tarabe apare deodată un flux de noi coperte policrome. Editurile, care mai că n-au dat faliment în nesfârșitele luni în care doar muștele au trecut prin librării, pornesc iar la drum cu titluri noi. Nu știu de unde mai au atâta putere, cum nu le-neacă disperarea. Revistele literare, tot mai ilizibile în iunie, iulie și august, reîncep, cârcotașe, să arunce mici nade polemice
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
M-am născut într-o cămăruță cu ciment pe jos, în care se dormea, se gătea și se făcea baie, căci era singura pe care o aveam. Am mers la dispensare nesfârșit de triste, cu mulaje ciobite și pătate de muște, înfățișînd secțiuni printr-o femeie gravidă, așezate pe etajere de sticlă. Am învățat la o școală-tip, în formă de "U", ca toate celelalte, cu plase de sârmă la geamuri. Pe gardul ei de beton erau scrise cu vopsea lozinci
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
apartamentul nostru (nr. 40) și să descopăr două ființe pitice, cu voci identice cu a lui. Ca să fiu sincer până la capăt, miracolul prezenței lui Știm și Ștam a trecut pentru mine neobservat, cum intră și iese pe fereastră câte-o muscă în timp ce dormi. E rușinos să se petreacă un miracol chiar sub nasul tău și tu să nu bagi de seamă, e jalnic, ce mai, dar asta s-a întâmplat. Spiridușii ne-au fentat pe mine și pe mama, deși frati
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
și a vânturat-o de câteva ori, încât să iasă bărzăunele la aer și să mă conving și eu, văzând culoarea, că Pătrașcu Luigi știa el ce știa când vorbea de sutienul mov al tovarășei. Mai târziu, ca și cum razele soarelui, muștele și sutienul n-ar fi fost de-ajuns într-o singură dimineață, peste noi toți, a II-a D, s-a abătut o emoție mare, mare de tot, un fel de vânticel nesuferit care, în loc să răcorească, dădea fierbințeli. Tovarășa învățătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
cum se intră la filmele de la „Favorit“ fără bilet, când sare Dudu la cap și când scoate Manix revolverul, de ce e fonfăit Dan Spătaru. În ceea ce mă privește, am devenit pionier în seria a doua, la noi în clasă, când muștele bâzâiau ca de obicei și se izbeau de geamuri. A fost frumos. Cred c-ar fi fost și mai frumos dacă tovarășa învățătoare Ulărescu ar fi dat și ea puțin, pe steag, cu fierul de călcat. După ce-am scuturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
nici acum, musafirii au încetat ca prin farmec să îmi mai dăruiască păpuși, iar lui Rahan i-a fost sortit să se războiască doar cu muștele. Nevinovată îndeletnicire! Și nu e vorba de confuzia, regretabilă ca orice confuzie, că între muște și pterodactili nu ar exista nici măcar o diferență care să merite a fi luată în seamă (jurasicul și comunismul se pot confunda oricând în mintea unui Rahan de șase ani), cât despre conștiința adânc înrădăcinată că orice făptură e sortită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
merite a fi luată în seamă (jurasicul și comunismul se pot confunda oricând în mintea unui Rahan de șase ani), cât despre conștiința adânc înrădăcinată că orice făptură e sortită, mai devreme sau mai târziu, pieirii (vezi dinozaurii) și că muștele, prin simplul lor bâzâit anacronic, desprins, nu știu de ce, din negurile preistoriei, nu pot face excepție. În privința lor, totul era hotărât: sfârșitul sosise. După cum vă puteți imagina (orice încăpere cu ferestrele deschise poate sta drept mărturie pe timp de vară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
în care lucrurile s-au mai lămurit cât de cât în măsura în care Rahan a redevenit Matei, iar pterodactilii au rămas, firesc, doar muște. Vă mai pot spune ca fapt divers că astăzi războiul a luat sfârșit cu victoria prin abandon a muștelor și că nimeni și nimic din lume nu mă va convinge să le provoc la o revanșă. Singura plăcere pe care nu mi-o pot refuza este aceea ca din când în când să mai exersez formidabila lovitură de bobârnac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
asta, tot felul de ghiocei desenați și lipiți cu pelicanol pe cartoane), să numere un, doi, trei, patru, cinci, șase, atenție stăm, să se pârască unul pe altul - spuse..., spuse lu’ tovarășa... - atunci când tovarășa lipsește, să nu se audă nici musca, să facă curat lună, să construiască viitorul, să aplaude cincinalul, să știe pe dinafară planșele ilustrative cu frumusețile patriei (muntele, lacul, marea, blocul, macaraua, Dâmbovița, sfinxul), să spună pe unde au fost și ce au văzut (macarele, munți, lacuri, mări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]