3,441 matches
-
era sfărmat și putred”<footnote Ibidem, f. 71 și f. 74. footnote>. Cetățuia se îndrepta încet și sigur spre ruină din cauza lipsei de fonduri. În 1880 episcopul Melchisedec, vizitând mănăstirea făcea aprecierea că ,,astăzi această mănăstire reprezintă cea mai tristă priveliște: curtea presărată cu pietre și plină de dudău, încât îi este cuiva frică a îmbla prin ea. Casele egumenești se dărâmau, plouă în ele; cu toate acestea locuiește acolo un nenorocit preot și un miserabil dascăl, care se jeluiesc la
etăţuia lui Gheorghe Duca Istorie, cultură şi spiritualitate ortodoxă by Daniel Jitaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/503_a_738]
-
argint, tone de echipament stereo și un perete numai din sticlă, care dădea spre terasă. În timp ce Zach îi dădea bacșiș băiatului care ne cărase bagajele, eu am ieșit pe terasă și, învăluită în aerul vesperal, am privit Los Angeles-ul noaptea. Priveliștea era electrizantă, cu milioanele de luminițe care se întindeau de sus, din Hollywood, până în vale. Deși eram epuizată, apartamentul era atât de sexy, încât eram sigură că Zach nu va ezita să pătrundă adânc în Brazilia și poate să exploreze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
patru camere de la Chateau. Pe la unu dimineața, Zach încă nu dădea nici un semn că ar veni la culcare. Stătea în sufragerie și bătea frenetic în tastatura laptopului, cu o expresie ostilă așternută pe față. Părea să nici nu fi remarcat priveliștea din jur. Din câte știu eu, bărbații nu refuză, pur și simplu, o partidă de sex, și cu asta basta. Când, în cele din urmă, i-am spus asta, Zach și-a întors supărat fața de la calculator. —Pot să am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
o pacoste. Pot să-mi văd de treabă acum? Zach s-a întors la computerul lui, iar eu m-am întors în dormitor și m-am prăbușit în pat. Eram dezamăgită. Zăceam acolo și mă uitam pe fereastră. Dintr-odată, priveliștea mi s-a părut al naibii de sumbră. Era deprimantă. Aveam senzația că am aterizat brusc într-un film de Paul Thomas Anderson. Ν După două seri, când am sunat-o pe Daphne, eram până peste poate de stânjenită. Cum să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
trec prin această crise. —Voilà! Apahrtamentul nostru cel mai plus romantique. Am fost atât de fehriciți să auzim de logodnă, spuse Duré, deschizând cu un gest larg ușile. Lucrul cel mai trist este că n-am apucat să mai văd priveliștea dinăuntru, deoarece am leșinat în prag. O întâmplare norocoasă, aș zice, fiindcă le-a dat timp cameristelor să înlocuiască toți trandafirii „de logodnă“ roz-deschis cu violete, înainte să-i văd. —Duré, este vorba de o logodnă ruptă, am auzit-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
orașelor istorice. Iată de ce, câteva zile mai târziu, mă aflam acasă la ea. Muffy susține că vrea să salveze Veneția în scopuri caritabile, dar, între noi fie vorba, motivul ei real este acela că-i pur și simplu dependentă de priveliștea oferită de hotelul Cipriani de acolo. Ar muri dacă n-ar putea sta acolo o lună în fiecare vară. E singura persoană dintre cunoștințele mele care „organizează“ întruniri. Dacă ar dona fondului Salvați Veneția toți banii pe care-i cheltuiește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
am zis. Kilometri de peluză impecabilă, verde se întindeau până la marea Mediterană, care strălucea ca diamantele bleu, dreptunghiulare, care se vând la Fred Leighton de pe Madison. Cui îi mai păsa că n-au mâncare aici? Te poți sătura doar admirând priveliștea. Dintr-odată, fostul logodnic cu noua lui logodnică păreau să nu mai conteze așa mult. S-a auzit o bătaie în ușă și a intrat un picolo. Aducea o tavă de argint plină cu franzeluțe și suc de portocale. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
după-amiază eram la aproximativ cincisprezece mile de casă. Pe un indicator scria BINE AȚI VENIT ÎN PAROHIA STIBBLY-ONTHE-WOLD. Peisajul rural arăta, ca întotdeauna, minunat, cu excepția unei clădiri întunecate și dărăpănate cunoscute mie, un fost spital în stil victorian, care strica priveliștea. La poartă, o placă anunța: REFUGIUL PENTRU FEMEI ST. AGNES. De ani de zile clădirea era folosită ca adăpost pentru femei molestate și mame care-și creșteau copiii singure. Când eram mică, le vedeam pe fete cutreierând prin orășel fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
acasă. Pe alee nu era nici o mașină, deși asta nu însemna mare lucru - britanicii își ascund în mod obsesiv mașinile în grajduri sau hambare, chiar și pe cele foarte frumoase, ca Audi, pentru a nu fi acuzați că a) strică priveliștea ori că b) se dau mari. Am ciocănit din nou, de data aceasta mai tare. Tot n-a venit nimeni. Acum nu mai puteam să mă întorc la fermă. Ca de obicei, pantofii Jimmy Choos mi-au blocat complet circulația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
își comenta producțiile și pictorul Orbaneja în Don Quijote): „Tocmai despre asta vreau să scriu aici, despre cum te apuci să scrii ceva fără a ști unde ai să te oprești, descoperind terenul pe măsură ce mergi și schimbând direcția pe măsură ce se schimbă priveliștile care li se deschid ochilor spiritului. Asta însemnează a drumeți fără plan prealabil și a lăsa ca planul să ți se ivească pe parcurs. E modul cel mai organic, celălalt fiind mecanic; este modul cel mai spontan.“ Căci scriitorii, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Are un logodnic? — Eu una v-am spus deja, domnișorule. — Nu contează. Vom lupta! — Bine, vom lupta. — Îmi promiți să mă ajuți, Margarita? — Sigur că da. — Atunci vom învinge! Și plecă. Se duse în Alameda ca să-și reîmprospăteze emoțiile cu priveliștea verdeții, să audă cum își cântă păsările iubirea. Inima îi înverzea și-n ea îi cântau, ca privighetorile, amintiri înaripate din copilărie. Era, mai presus de toate, cerul amintirilor cu mama sa, revărsând peste toate celelalte amintiri o lumină înflăcărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
să-i caut CD-ul cu Celine Dion ca să mai fiu atentă la împrejurimi. Nathaniel a făcut stânga și merge cu pași mari pe drum - dar eu pur și simplu nu mă pot mișca. Mă uit cu gura căscată la priveliștea din fața mea. Satul ăsta e absolut uluitor de frumos. Habar n-am avut. Mă uit în jur și privirea îmi zăbovește cu nesaț asupra zidurilor vechi, de culoarea mierii. Șirurile de case vechi cu acoperișuri foarte abrupte. Pârâul mărginit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
până departe spre pajiștea verde. Dedesubt se vede o mică terasă și o grădiniță de flori, cu clematite și trandafiri agățători. — E un loc frumos, spun, aplecându-mă pe marginea ferestrei. Îmi place. Cum stau așa și mă uit la priveliștea din fața mea, Londra mi se pare că e pe o altă planetă. Și, brusc, Arnold și Carter Spink și toți ceilalți par să aparțină unei alte vieți. Nu am scăpat doar din strânsoare, ci am scăpat de această viață, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
sordid. — Nu vreau să aduc lumea aia în lumea asta, zic în cele din urmă. Pur și simplu nu vreau. Nathaniel dă să zică ceva, dar îmi feresc privirea, înainte să apuce să rostească vreun cuvânt. Mă uit iar la priveliștea idilică de pe fereastră, clipind în razele soarelui, cu mintea agitată. Poate că ar trebui să renunț să mă mai gândesc la tot coșmarul ăla. Să uit. Să-l las în urma mea. Oricum, sunt slabe șanse să pot dovedi ceva vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
spuse inutil Marçal când opri. Centrul nu se zărea, dar se ivi imediat în fața lor după colțul străzii unde lăsaseră mașina. A vrut întâmplarea ca aceea să fie latura sau partea sau fața sau extremitatea sau capătul unde locuiau rezidenții. Priveliștea nu constituia o noutate pentru nici unul dintre cei trei, dar e o mare deosebire între a privi doar pentru a privi și a privi în timp ce ni se spune, Două din ferestrele acelea sunt ale noastre, Doar două, întrebă Marta, Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
decât una, spuse Marçal, fără să mai vorbim de cele care le au spre interior, Interiorul cui, Interiorul Centrului, evident, Vrei să spui că sunt apartamente ale căror ferestre dau spre interiorul Centrului, Află că mulți le preferă, cred că priveliștea de acolo este infinit mai agreabilă, variată și amuzantă, în timp ce în partea cealaltă sunt mereu aceleași acoperișuri și același cer, Oricum, cine trăiește în aceste apartamente nu reușește să vadă decât etajul Centrului care coincide cu înălțimea la care locuiește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
toate cufundate în liniște, apoi alte magazine, și alte galerii, și alte manechine, și alte grădini suspendate, și alte lucruri cărora probabil nu le știe nimeni numele, ca într-o ascensiune în paradis. La ce servește viteza asta, ca să admiri priveliștea, întrebă Cipriano Algor, La viteza asta, ascensoarele sunt folosite doar ca un mijloc complementar de supraveghere, spuse Marçal, Nu sunt suficienți gardienii, detectoarele, camerele video, și celelalte echipamente băgărețe, întrebă din nou Cipriano Algor, Pe aici trec în fiecare zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
partea centrală prin structura pasajelor. Marta spuse, Oamenii ăștia nu văd lumina zilei când sunt acasă, Nici cei care locuiesc în apartamentele care dau spre interiorul Centrului, răspunse Marçal, Dar ei, cum ai spus tu, se pot distra oricând cu priveliștea și mișcarea lumii, în timp ce dincoace sunt practic închise, nu poate fi ușor să trăiești în aceste apartamente, fără lumina soarelui, respirând toată ziua un aer de conservă, Mulți le preferă, li se par mai comode, au mai multe facilități, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
Dacă am putea doar să încetinim un pic și să ne uităm mai bine la ea... dar Cristoph mărșăluiește înainte ca un conducător de drumeție și toți cei din grup îl urmează fericiți, fără să arunce măcar o privire la priveliștile uluitoare din jur. N‑au ochi, ce‑i cu ei? — ... unde vom observa două repere binecunoscute: Rockefeller Center, pe care mulți dintre dumneavoastră îl asociază probabil cu patinajul pe gheață... Dăm colțul și inima îmi tresaltă de încântare. Tiffany’s.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a reușit nici antrenorul echipei olimpice britanice de la săritura în lungime. Vă atașăm alte formulare, cu rugămintea de a le completa încă o dată. Cu considerație, Edgar Forlano Nouă Următoarele două zile sunt un vârtej de adulmecare și de prizare a priveliștilor și a sunetelor New Yorkului. Și, după cum știți, unele dintre acestea îți iau piuitul. Cum ar fi, de pildă, faptul că la Bloomingdale’s exista fabrică de ciocolată! Și există un cartier întreg numai cu magazine de pantofi! Totul e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
deosebit. O funcționare defectuoasă a "autobucătarului" nu putea determina declanșarea acestei proceduri. Compartimentul central al ordinatorului era oarecum diferit de celelalte încăperi locuite de la bordul lui Nostromo. Caleidoscop uluitor de lumini și ecrane, lectori de date și indicatoare, sala oferea priveliștea unui loc fermecat cu zeci de pomi de iarnă. Luând loc într-un scaun capitonat, făcut parcă exact pe măsura lui, Dallas studie pupitrele cu comenzi. Ash se așeză în fața Băncii Creierului și manipulă controalele cu iuțeală și eficacitate. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
prototip al îngerilor, urmează decăderea bacantică, dar în final devine o sfântă "prin iubire". În Cu mâine zilele-ți adaogi hipostaza luminoasă inițială este ziua de azi înveșnicită, urmată de o întreagă defilare a necurmatei treceri, dar în final izbucnesc priveliștile sclipitoare cosmice sub contemplarea gândului etern, pentru care și moartea este o părere, o luminoasă vestitoare de vieți. În Luceafărul se pornește de la lumina astrului în haine festive galben-albastru și iluminarea sufletească a Cătălinei, urmează întunericul fizic al nopților și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
noastră populară se desfășoară pe coordonate cosmice. Amintim doar că Luceafărul a fost inspirat de un poem din folclor. Cosmicul, cu aspectele sale complexe, apare cel mai evident în Miorița. Orizontul în care are loc balada nu se limitează la priveliștea edenică din primul distih ("Pe-un picior de plai,/ Pe-o gură de rai"), ci are rază infinită. Un univers multivalent de coloratură aparte, dezvoltând deschiderea vizionară a poetului anonim. În Miorița se pune o problemă filozofică fundamentală integrarea cosmică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
acestuia valoare universală, și anume, de a ne induce fiorul eliberării radicale a spiritului. Astfel, luceafărul dezmărginește spațiul sufletesc al Cătălinei: "Dar un luceafăr răsărit/ Din liniștea uitării / Dă orizon nemărginit / Singurătății mării"; gândul în seninătate apolinică domină fuga timpilor: "Priveliștile sclipitoare/ Ce-n repezi șiruri se diștern/ Repaosă nestrămutate/ Sub raza gândului etern"; răsfrânte în ape și în suflet, înălțimile albastre dau măsura ceasului iubirii: "Înălțimile albastre / Pleacă zarea lor pe dealuri/ Arătând privirii noastre/ Stele-n ceruri, stele-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
îndoit dinamism: se petrece atât pe vectorii spațiali, cât și pe dimensiunea timpului, ca o sete neistovită de cele două necuprinsuri. În Melancolie perspectivele se adâncesc în trepte, în cercuri de rezonanță succesive. De la perspectiva selenară inițială, se trece la priveliștea clar obscură tulburătoare în care "biserica-n ruină" este ecoul spiritual și vocalic al vaierului, al aiuritului de jale (de aceea s-a utilizat un hemistih), se continuă apoi pe dimensiunea timpului prin mișcarea monotonă neîntreruptă pe care o fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]