3,277 matches
-
sau care așteptau să fie citite, și luă cele trei volume cu legături albastre ale lui Trilby, cu dedicația autorului pentru el, și le duse pe birou, lângă geam. Își făcuse un obicei din a le apuca și a le răsfoi din când În când, pentru a vedea dacă, luând-o prin surprindere, nu putea convinge lucrarea să Îi dezvăluie taina uimitoarei sale popularități. Vârâte În coperta primului volum, stăteau câteva file detașate, pe care le scoase și le despături: vreo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
că nu te vei descuraja și ne vei mai da și alte piese la fel de frumoase“. Erau pline de amabilitate, dar povara cumulată a compătimirii lor era doborâtoare și mai mult le frunzări, În loc să le citească. Luă The Times și Îl răsfoi, căutând să vadă dacă era și o cronică la Guy Domville - doar pentru a fi pregătit să dea repede pagina când va ajunge al ea, Își spuse. Exista, Într-adevăr, o cronică, la pagina 13, alături de un articol despre „Valoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Ellen Terry, Încât avu nevoie de toată forța sa morală ca să nu se așeze la masa de lucru și să o aștearnă nestăpânit pe hârtie. În schimb, Își notă pe scurt, rușinat, ideea și Își Îndrumă sever gândurile către proză. Răsfoind paginile carnetului, această prețioasă mină de idei neprelucrate și neexploatate, ca vinele de metal rar, se trezi cu precădere atras de două idei de roman - una despre un tată văduv și fiica lui, care țineau mult unul la altul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
ce privea cariera scriitoricească. Dacă nu putea câștiga bani din teatru, atunci trebuia să Îi câștige de unde putea. Îi făcea plăcere să se plimbe pe jos prin Rye - străzile abrupte și Înguste, pietruite, nu erau potrivite pentru mersul cu bicicleta - răsfoind cărți prin librării, prețuind obiecte În magazinele de antichități, odihnindu-se pe meterezele Turnului Ypres și citind inscripțiile de pe pietrele de mormânt din cimitir. St Mary era o biserică normandă, care suferise multe adăugiri și restaurări, cu contraforți gotici, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
prea Întinsă, care dădea semne că va face o impresie mai puternică asupra cititorilor decât tot ce publicase În ultimii ani. Impulsul inițial fusese unul parțial - ba chiar majoritar - mercenar. Puțin panicat la gândul cheltuielilor În care se băgase, Își răsfoise carnetul În căutarea unei idei care să fie pe gustul obosit al publicului și hotărâse că o poveste cu fantome, inspirată de anecdota arhiepiscopului Benson despre cei doi copii bântuiți, avea cele mai mari șanse. Din punctul acesta de vedere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
lui... Pune urechea pe țestele tuturor dușmanilor, Chiose, ca să auză, ce le vorbește în cap, exact vocea lor mintală. I se rupe în paișpe de toate raziile milițienești. I se pune pata și-și vâră lăboanța printr-un perete și răsfoiește cu ea cele mai penale hărți doldora cu comori ale paznicilor de pe alte tărâmuri... E coios, de nu i te poți pune înainte. 63 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI să ia de la ei scame sau bubă în gît? N-
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
stiloul și m-am pregătit să scriu. Dar ce poți să scrii? Când nu știi ce să scrii, e mai bine să-ncepi. Am tras-o pe nesănătoasa aia mică în fotel, lângă mine, am sărutat-o pe gât, am răsfoit foile, am ales o filă a ultimei povestiri, am întors-o pe spate și am scris pe ea ceva cât puteam mai trăznit: "Ai bea o bere rece cu mine?" Ar bea și pare bucuroasă și trebuie să-ncep cu
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
dovedise a fi un bou. Putea să-i pună și el nenorocitului ăla de Spiridon un nume mai scurt! Pescui, ca pe un os de pește, din gâtlejul Dulcelui Doru, un dosărel de cadre. Bagă geana în acel dosărel și răsfoi niște partituri. Își trase un costum de stofă englezească, plus trenciul peste pantalonii de pijama. Și se avântă pe coridoarele, infect luminate, numai bune de spart vaze și damigene prin domiciliile fermecătoarei. La o răspântie de coridoare, ținîndu-și echilibrul pe
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ai asigurat publicitatea, chiar pe propriile tale coperți și le-ai cărat mereu familiile în spate... - "Strălucitor". Iată ce proclamă prestigioasa, ni s-a spus, revistă muzicală, ce poartă tocmai numele rivalului dumneavoastră, "Rolling Stones"... în ziua de... Cocondy își răsfoi carnețelul, dibui pagina decupată și o despături. - În ziua de 24 septembrie 1972: Dacă cineva, un străin, un rockman de pe o altă planetă, și-ar pune întrebarea: Cine este Pink Floyd?..." ar fi suficient să dea capul pe spate și
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
refuză Îngrozită. Mi-am regăsit trupul gol Întins În fața oglinzii, asemeni unui vierme fantastic. Piciorul drept stă Întins cuminte lângă celălalt. Glezna Îmi este julită. M-am ridicat aiurit. Soneria se aude iar. Pe noptieră am găsit o revistă veche. Răsfoiesc la Întâmplare. Un braț acoperit cu o mănușă neagră, de nailon. Chenare cu brățări și inele de tot felul. Buze pline, arcuite, rujate ispititor. Pe cealaltă pagină e o femeie cu părul blond, superb. Femeia are mâinile Înlănțuite de gâtul
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
nu s-a Întors din oraș, deși vremea s-a făcut foarte târzie. Am rămas așteptând-o pe balansoarul meu din lemn (cu proteza prinsă de picior, ca să nu mă surprindă, Doamne ferește, Într-o postură nedorită). Și am ațipit așa, răsfoind o carte lipsită de interes. Nici a doua zi Melanie nu a venit, lăsându-mă izolat În așteptarea mea, care - nu știu de ce - devenise interminabilă și ilară și plină de ridicol. Abia a treia zi dimineață (după o noapte În
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
stau În mașini cu inimile Încărcate de nervi. Odată ce-am trecut de King’s Cross, Îmi desfac corespondența. O felicitare de la mama plus un supliment de Crăciun al unei reviste: „26 de rețete pentru un Crăciun magic, fără stres!“ Răsfoiesc suplimentul cu neîncredere crescândă. Cum ar putea ceva care te scapă de stres să presupună caramelizarea unei hașme? Ne târâm În continuare spre vest, parcurgem șoseaua suspendată și trecem pe lângă casele roz-cărămizii care defilează ca o dantură știrbă kilometru după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
pentru că „știu cât de ocupată ești, Kate“. Tactică clasică de dădacă: să te pocnească cu o grevă preventivă Înainte ca tu să apuci să formulezi propria plângere mult mai puternică. Chiar În timp e mormăi „mmmm“-uri de compasiune, Îmi răsfoiesc agenda cu numere de telefon din cap căutând pe cineva care ar putea avea grijă de copii numai azi. (Richard e plecat să prezinte niște planuri pentru o iurtă a meșteșugarilor din Sunderland.) Primul gând: Angela Brunt, vecina mea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
mândra adunare? Dar ea de-amicii tăi sfială are Și de-oiu vorbi au cine mă ascultă? Spre-a-ți aminti trecutele petreceri Condeiu-n mână tu mi-l pui cu sila. De la oricare-un snop de fraze seceri, Apoi le răsfoiești filă cu filă. Viclean te bucuri de-ale noastre-ntreceri, Privind în vrav prostia immobilă. {EminescuOpIV 335} ORICARE CAP ÎNGUST Oricare cap îngust un geniu pară-și, Cu versuri, goale de cuprins, să placă Și, cum dorește, sgomot mare facă
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
PEISAJ (cca 1874) Pe când soarele deschide porți de aur peste stanuri, Într-o scenă infinită se deschid păduri și lanuri. Noaptea verde-a frunzărimei pietre scumpe o-mpodoabă; Ce se scutur tremurânde peste florile din iarbă. Trandafiri s-aprind ca jarul, răsfoiți în răsărit, Glasuri mii învioșază codrul umed și iubit. În poiana tăinuită blânde sboară dungi de lună Când departe-n munți și codri duios buciumul răsună. Pe-a lor lume ridicată peste nouri se deschide Cartea cerului albastru cu mari
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
avea mai mulți prieteni decît mine. Se pricepea la toate jocurile, era genul practic și cu picioarele pe pămînt. Eu eram cel cu imaginație. — Un talent folositor pentru cineva care scrie literatură de călătorie, comentă Cabrera În timp ce-mi răsfoia pașaportul. Poate În copilărie fratele dumneavoastră a manifestat tendința de-a se vedea În postură de sfînt, asumîndu-și responsabilitatea pentru dumneavoastră și pentru prietenii lui? — Nu, nu era nimic sfînt În privința lui, nici pe departe. CÎnd juca tenis se mișca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
șalul din legătura de haine depuseă de tata la o instituție filantropică din Riyadh. Țesătura străveche, moștenită de la bunica lui, avea culoarea gri și delicatețea unei pînze de păianjen Împăturite. M-am așezat la biroul lui Frank și i-am răsfoit carnetul de cecuri și chitanțele cărților de credit, sperînd să găsesc vreun indicator al relației sale cu familia Hollinger. În sertare era un talmeș-balmeș de vechi invitații la nuntă, notificări de reînnoire a unor asigurări, cărți poștale de la prieteni, monede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Atunci, cine era cu el? — Camerista suedeză, Bibi Jansen. Ați fost la Înmormîntarea ei. — Am fost... (Am Încercat să mi-i Închipui pe bătrînul milionar și pe tînăra suedeză Împreună În apă.) SÎnteți sigur că era Hollinger? — Categoric, spuse Cabrera, răsfoindu-și agenda. Chirurgul lui din Londra a identificat un tip special de șurub de oțel din șoldul lui drept. — Isuse Cristoase..., făcu Paula. Îmi dădu drumul la braț și trecu pe lîngă Cabrera către chiuvetă. Se privi În oglinda Încețoșată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
mișcîndu-i-se Într-o descriere neauzită a obiectelor imaginare găsite acolo. — Asta era camera lui Bibi... gîndește-te de cîte sute de ori s-o fi privit În oglinda asta. Dacă te uiți foarte atent, ai putea s-o vezi... Începu să răsfoiască jurnalul, citind scrisul cu rotunjimi mari care se desfășura pe fundalul roz al paginilor. — Cartea trăirilor și-a speranțelor ei, comentă el. S-a apucat de el pe vremea cînd locuia cu Sanger. Probabil aici l-a scris. E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Ca un totem tribal? Avertisment pentru toți vînzătorii ambulanți și micii speculanți cu bilete de club? Nu-i o idee rea... Am mers, pălmuiți de vînt, pînă la parapetul din capătul digului. Crawford aruncă o ultimă privire la jurnal și răsfoi cîteva pagini, zîmbind În fața mîgzăliturilor copilărești. Îl Închise, Își luă avînt și-l aruncă departe În valuri, o servă În lung de linie pe un teren cît orizontul. — Deci... asta a fost. Am vrut să găsesc data la care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
am simțit ceva tare, metalic. Am dat pământul la o parte și în fața mea strălucea o lădiță de aur. Nu era încuiată. Am ridicat capacul. Înlăuntru se găsea un manuscris într-o limbă pe care n-o cunoșteam. În timp ce-l răsfoiam și încercam să mă lămuresc, am auzit glasul Anei, supărat: "Galilei, acest manuscris nu trebuia să vadă lumina soarelui decât într-un loc anume. E Iliada, pe care o purta el în lădița de aur." Și imediat s-a șters
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
a mirat ea. Am născocit o poveste. Că-l cunoșteam pe anticar și că le scosese dintr-un dulap ascuns. "Ai dat banii degeaba pe ele, a zis ea. Nu mă interesează." Și le-a dat deoparte, fără să le răsfoiască măcar... De aici încolo, nu mai e nimic frumos... ― Mi-ai stârnit curiozitatea. Ce-mi ascunzi? ― Nimic, vei vedea. Acum să ne întoarcem la tine, Galilei. Nu mi-ai spus niciodată ce părere ai despre Giordano Bruno. ― Lumea mă compară
Apărarea lui Galilei by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295601_a_296930]
-
întoarse la masă, mai adăugă: - Învață de la mine. Nu-ți bate joc de bani. Când ai o mie, | înmulțește-o! Seamănă, dar și culege. Dobânzile sânt sfinte: banii tăi | sânt banii tăi. Din procente faci alții... | își scutură țigaretul, mă răsfoi o dată în fața lui hârtiile de o mie și, ! înainte de a i le întinde, îi spuse: De obicei iau douăzeci la sută. Ție nu-ți cer atât. Zece la sută, e | bine? Banii mi-i înapoiezi într-un an. Cum vrei
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
atârna un fum verde de țigară scumpă, străveziu ca o perdea. Deschidea geamurile și se apuca să măture. Pe urmă ștergea urmele de praf cu o cârpă umedă și silabisea titlurile cărților groase și grele, uitate deschise pe masă. Le răsfoia cu puțină spaimă și privea desenele colorate și explicațiile scrise într-o limbă străină. Într-o zi, Procopie se întorsese mai devreme și dăduse peste ea cu nasul în hârțoagele lui. - Bună ziua, spusese. Ce făceai aici? Te uitai la cărțile
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
morocco** pentru epistole, de culoarea lămâii și scaunul lui „verde de pomona”***. Ți-l poți Închipui stând Întins acolo, În mijlocul cărților și mulajelor și gravurilor sale, un autentic virtuos, un cunoscător subtil, răsturnându-și colecția lui splendidă de Marc Antoniu, răsfoind Liber Studiorum a lui Turner 1, al cărui admirator Înflăcărat era, sau examinând cu o lupă câteva dintre gemele și cameele sale antice, „capul lui Alexandru pe un onix cu două straturi” sau „Jupiter Aegiochus 2, acel superb altissimo relievo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]