7,503 matches
-
Sistemului de boltire i se asociază, ca elemente caracteristice, capitelele cu croșete ale arcului triumfal, de asemenea ferestrele circulare polilobe, adevărată marcă a goticului cistercian. Caracteristic bisericii îi este și absența turnului-clopotniță. Aici se află cea mai importantă piesă de sculptură aparținând goticului timpuriu transilvănean, și anume un relief care decorează timpanul portalului nordic al bisericii și care înfățisează o scenă de vânătoare. Doi bărbați înarmați cu lănci se luptă cu un balaur înaripat, scena simbolizând lupta virtuților cu viciul"”. S-
Șieu-Odorhei, Bistrița-Năsăud () [Corola-website/Science/300893_a_302222]
-
toamna anului 1871 Curtius, însoțit de o echipă numeroasă de colaboratori, a făcut o călătorie de studii la Olimpia și a început excavații arheologice. Echipa condusă de Curtius a reușit să găsească statuia lui Hermes de Praxitele și multe alte sculpturi de mare valoare artistică. Din echipa de specialiști care l-a însoțit cu această ocazie au făcut parte și arhitecții Friedrich Adler și Wilhelm Dörpfeld. Tot în această perioadă a început cooperarea dintre Curtius și Johann August Kaupert. Ernst Curtius
Ernst Curtius () [Corola-website/Science/307732_a_309061]
-
unde câștigase între timp concursul de cercetător principal) dar își continuă celelalte activități împreună cu soțul ei Vasile Varga. Printre altele, cei doi soți adună o importantă colecție de artă (sute de icoane, tablouri ai marilor maiștri internaționali și români, stampe, sculpturi, ceramică, artă populară) și o bibliotecă, pe care o donează Muzeului de Artă din Lipova (deschis din inițiativa lor în 1980 în casa lui Sever Bocu). Se stabilesc definitiv în Lipova în 1992 și cumpără în oraș o proprietate în
Eleonora Costescu () [Corola-website/Science/313165_a_314494]
-
care era condus în 1918 de către Octavian Goga. A legat o prietenie strânsă cu pictorii Nicolae Grigorescu și Ștefan Luchian, ale căror monografii le-a publicat în anii 1924 (pentru Luchian) și 1925 (pentru Grigorescu). Toate lucrările de pictură și sculptură pe care le-a achiziționat de-a lungul vieții, 77 de tablouri și desene și două busturi, le-a donat în data de 26 iunie 1930 Universității Regele Ferdinand I din Cluj. Astfel s-a înființat Pinacoteca din Cluj, care
Virgil Cioflec () [Corola-website/Science/335082_a_336411]
-
Braunschweig-Germania și în Leeds-Anglia, dar cel din Cracovia este cea mai cunoscută și mai bine conservată. La etajul superior al Sukiennice este Muzeul Sukiennice, parte a Muzeului Național din Cracovia. Acesta deține cea mai mare expoziție permanentă de pictură și sculptură poloneză din sec. al XIX-lea, expuse în patru săli de expoziție mari aranjate în funcție de perioada istorică și tema extinderii într-o întreagă epocă artistică Muzeul a fost modernizat în 2010, cu echipamente tehnice noi, depozite, spațiile de serviciu, precum și
Sukiennice () [Corola-website/Science/329231_a_330560]
-
personajelor, prin conotații discrete cu celebra statuetă supranumită Gânditorul de la Hamangia, datată în secolul VI î.Hr. (neoliticul mijlociu), sau cu Gânditorul (1880) lui Auguste Rodin. Despre „bătrânii” lui Vida Gheza, gravi și robuști, critica de specialitate a consemnat: „În limbajul sculpturii, toate se exprimă prin calmul obiectiv și mut al formei, care ne poartă adeseori spre zările spațiilor libere de teorii și interpretări, la marginea cărora se află imperturbabilul Sfinx. Ca și acesta, bătrânii lui Vida fac punte între viață și
Sfatul bătrânilor din Baia Mare () [Corola-website/Science/314154_a_315483]
-
secolul al XVIII-lea în sestiere Dorsoduro, pe canalul Giudecca din Veneția (nordul Italiei). Clădirea în stil clasic are un interior bine luminat și și-a menținut intact aspectul interior original și decorațiile în stil rococo. Biserica și aproape toate sculpturile și picturile sale au fost create într-o perioadă de treizeci de ani: construcția a inceput în 1725, biserica a fost sfințită în 1743, iar ultima decorare sculpturală a avut loc în 1755. Ordinul religios al iezuaților, oficial "Clerici apostolici
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
neatinsă biserica existentă a Vizitării și a construit noua biserică mai mult de-a lungul promenadei Zattere. El a fost responsabil nu doar pentru clădirea în sine, ci și pentru accesoriile și decorațiile interioare, precum și pentru comandarea picturilor și a sculpturilor. El nu a încercat să creeze o clădire prea originală, crezând că și-ar putea mulțumi clienții cel mai bine cu un proiect bazat pe cele ale celebrilor săi predecesori, în special Andrea Palladio, ale cărui biserici San Giorgio Maggiore
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
pe Sf. Dominic, în genunchi, binecuvântând un călugăr dominican. Lorenzetti sugerează că acesta ar putea fi Fra Paolo, dominicanul care a fost în mare măsură responsabil pentru construirea bisericii. Picturile de pe tavan se văd cel mai bine după-amiaza. Picturile și sculpturile din naos vor fi descrise în ordine, de la ușa de intrare principală. O pictură în ulei pe pânză de G.B.Tiepolo se află deasupra primului altar de pe dreapta. Deși pânza a fost pregătită în decembrie 1739, pictura finalizată a fost
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
pregătită în decembrie 1739, pictura finalizată a fost instalat în biserică abia în 1748. Ea prezintă trei sfinte dominicane: Așezată în spatele și deasupra celor trei sfinte este Madonna, părând detașată și neobservată de către acestea. Al doilea altar din dreapta are o sculptură de îngeri în marmură de Giovanni Maria Morlaiter (prima lucrare pe care a executat-o pentru biserică - 1739), încadrând o pictură mică a Sf. Dominic de Giambattista Piazzetta (1743). Deasupra celui de-al treilea altar este o pictură în ulei
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
în noua biserică de la Biserica Vizitării. Se afla într-o stare proastă și dominicanii au dispus restaurarea ei de către Piazzetta în 1743. Există o reproducere în Web Gallery of Art [14] în Tintoretto/Paintings of Religious Subject-matter (1560s). Aproape întreaga sculptură din biserică este opera lui Giovan Maria Morlaiter, un sculptor de peste Alpi, pe care Hugh Honour îl descrie ca "unul dintre cele mai capabili sculptori din Veneția secolului al XVIII-lea" și Semenzato ca "interpretul cel mai strălucit al stilului
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
este opera lui Giovan Maria Morlaiter, un sculptor de peste Alpi, pe care Hugh Honour îl descrie ca "unul dintre cele mai capabili sculptori din Veneția secolului al XVIII-lea" și Semenzato ca "interpretul cel mai strălucit al stilului rococo în sculptura venețiană", adăugând că "opera sa prezintă un mare dinamism" și "o fericire inepuizabilă a invenției". În această biserica sunt mai multe lucrări ale sale decât oriunde altundeva în Veneția. Prima sa lucrare pentru biserică a fost Gloria Îngerilor din cel
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
multe lucrări ale sale decât oriunde altundeva în Veneția. Prima sa lucrare pentru biserică a fost Gloria Îngerilor din cel de-al doilea altar de pe dreapta (1738) și după aceasta Massari l-a angajat pentru toate celelalte lucrări principale de sculptură, care s-au încheiat cu statuia lui Melchisedec în 1755. Acestea cuprind: În partea stângă a altarului principal este orga. Orga actuală (realizată de frații Bazzari) a înlocuit în 1856 orga inițială din 1740. În dreapta altarului principal este prezbiteriul cu
I Gesuati () [Corola-website/Science/333513_a_334842]
-
apărând și interesul pentru ilustrarea volumului și perspective în Italia cu Cimabue și discipolul său Giotto. Ei sunt considerați a fi cei mai mari doi maeștri ai picturii în cultura occidentală. Mulți afirmă că a fost epoca de aur a sculpturii, întinsă de-a lungul perioadei dintre secolul al XIV-lea și jumătatea secolului al XVII-lea, cu o importantă influență în afara granițelor Italiei moderne. În Italia, artiști ca Paolo Uccello, Fra Angelico, Masaccio, Piero della Francesca, Andrea Mantegna, Filippo Lippi
Italia () [Corola-website/Science/296633_a_297962]
-
Carracci, Artemisia Gentileschi, Mattia Preti, Carlo Saraceni și Bartolomeo Manfredi. Ulterior, în secolul al XVIII-lea, a fost inspirat în principal de rococoul francez, Franța fiind țara fondatoare a acestui stil particular, cu artiști ca Giovanni Battista Tiepolo și Canaletto. Sculptura neoclasică italiană, prin nudurile lui Antonio Canova, s-a concentrat pe aspectul idealist al mișcării. În secolul al XIX-lea, marii italieni erau Francesco Hayez, Giuseppe Bezzuoli și Francesco Podesti. Impresionismul a fost adus în Italia din Franța de către "", în
Italia () [Corola-website/Science/296633_a_297962]
-
Fattori, și Giovanni Boldini; de Gioacchino Toma și Giuseppe Pellizza da Volpedo. În secolul al XX-lea, cu futurismul, în principal reprezentat de operele lui Umberto Boccioni și Giacomo Balla, Italia a redevenit epicentru al evoluției artistice în pictură și sculptură. Futurismului i-au urmat picturile metafizice ale lui Giorgio de Chirico, care a exercitat o puternică influență asupra și generațiilor de artiști ce le-au urmat. Baza limbii italiene moderne a fost stabilită de poetul florentin Dante Alighieri, a cărui
Italia () [Corola-website/Science/296633_a_297962]
-
(16 martie 1863, Dieppe - 30 decembrie 1930, Paris) a fost un sculptor francez, figură de seamă a neoclasicismului francez. Atras de tânăr de pictură și sculptură, în 1881 intră la "école des Arts décoratifs" (Școala de Arte decorative) apoi la "Ecole des Beaux-Arts" (Școala națională de Arte frumoase) din Paris, unde a studiat sculptura cu Henri-Michel-Antoine Chapu și Alexandre Falguière. A studiat și cu Jules Chaplain
Ernest Henri Dubois () [Corola-website/Science/327405_a_328734]
-
figură de seamă a neoclasicismului francez. Atras de tânăr de pictură și sculptură, în 1881 intră la "école des Arts décoratifs" (Școala de Arte decorative) apoi la "Ecole des Beaux-Arts" (Școala națională de Arte frumoase) din Paris, unde a studiat sculptura cu Henri-Michel-Antoine Chapu și Alexandre Falguière. A studiat și cu Jules Chaplain (1839-1909) și d'Antonin Mercié, al cărui elev preferat a fost. Ernest Dubois a realizat busturi și lucrări alegorice, pe care le-a expus cu regularitate la Salonul
Ernest Henri Dubois () [Corola-website/Science/327405_a_328734]
-
1839-1909) și d'Antonin Mercié, al cărui elev preferat a fost. Ernest Dubois a realizat busturi și lucrări alegorice, pe care le-a expus cu regularitate la Salonul din Paris, începând cu 1892, când a și primit o mențiune pentru sculptura "Jeune Adolescent". A fost remarcat la salonul din 1894 unde a primit medalia clasa I pentru lucrarea "Le pardon", una din cele mai cunoscute opere ale sale, pe care statul francez a reprodus-o în marmură pentru Palatul Luxembourg. În
Ernest Henri Dubois () [Corola-website/Science/327405_a_328734]
-
ale mumificării și construcției de piramide în afara Egiptului stau mărturie a influenței sistemului de credințe și valori ale egiptenilor asupra altor civilizații, unul din modurile de transmitere fiind Drumul Mătăsii. Arta egipteană, cu marile sale forme de manifestare (arhitectură, pictură, sculptură etc.) este așezată sub semnul fenomenului religios. Legătura vechilor egipteni cu zeii protectori ai Egiptului este profundă și se manifestă atât pe pământ cât și în viața de dincolo — element central al credinței egiptene străvechi, de aceea operele de artă
Egiptul Antic () [Corola-website/Science/302264_a_303593]
-
de la societatea Pomifal Fălticeni (IAS Cămârzani), care au fost modificate în spiritul arhitecturii tradiționale românești. Apoi, Mănăstirii Cămârzani i-au fost retrocedate 10 din cele 12 hectare de teren, iar în perioada 1999-2000 au fost înființate mai multe ateliere: de sculptură, pictură, croitorie și tricotaj. În anul 2000, sub îndrumarea directă a PS Gherasim Putneanul, s-a început construcția bisericii noi, în stilul tradițional moldovenesc. Dorind să transforme mănăstirea într-un centru de spiritualitate ortodoxă și de cultură românească, PS Gherasim
Mănăstirea Cămârzani () [Corola-website/Science/308455_a_309784]
-
Molnar, Francois Morellet, Aurélie Nemours, Mario Nigro, Leon Polk Smith și Jesus Rafael Soto. În 1988 Sayler a curatoriat la Berlin expoziția franco - germană Construction and Conception. În același an a primit premiul Camille Graeser la Zurich. Alături de pictură, desene, sculptură și fotografie, Diet Sayler este autorul unor instalații găzduite în muzee și galerii de artă din întreaga lume: Palazzo Ducale din Genova, East West Gallery din New York, St. Peter's Church din Cambridge, Gallery A din Londra, Galerie Grare din
Diet Sayler () [Corola-website/Science/329872_a_331201]
-
A fost inițiatorul înființării unei "Academii Libere de Pictură" în anul 1919, ca o ripostă la academismul lui G.D. Mirea de la Școala de Belle Arte din București și în anul 1940 a devenit profesor la "Școala superioară de pictură și sculptură bisericească" aflată pe lângă Arhiepiscopia Bucureștilor, care a fost înființată de către Patriarhul Nicodim. Aici a predat cursuri tehnice de pictură de icoane și a condus atelierul de lucrări practice. A fost medaliat de către statul român cu o mulțime de decorații în
Arthur Verona () [Corola-website/Science/308778_a_310107]
-
Expozitia de la Bruxelles, la reîntoarcerea în țară, Casa regală i-a oferit o nouă comandă: pictura tavanului deasupra Scării Voievozilor din Palatul Regal și a realizat fresca intitulată „Apoteoză”. În 1940 a devenit profesor la Școala superioară de pictură și sculptură bisericească de pe lângă Arhiepiscopia București. În 1941 i s-a fixat o pensie lunară și printr-un decret semnat de generalul Ion Antonescu i s-a acordat naturalizarea. A participat la Salonul Oficial de toamnă din 1942, în anul următor, prin
Arthur Verona () [Corola-website/Science/308778_a_310107]
-
la o răscruce de drumuri și a contribuit la propășirea ei nu numai prin creația sa ci și prin activitatea didactică pe care a desfășurat-o în cadrul "Academiei Libere de Pictură" și mai apoi la "Școala superioară de pictură și sculptură bisericească". A fost mândru de legătura pe care a găsit-o cu arta italiană și a fost animat de poezia senină a lui Nicolae Grigorescu. A fost atras prin aspirațiile sale către pictura monumentală și a iubit pitorescul peisajului românesc
Arthur Verona () [Corola-website/Science/308778_a_310107]