3,756 matches
-
fi tot ceva comestibil sau poate doar periculos. Respectiva formă este Anjali, servitoarea, încercând să se strecoare nevăzută. Are noroc c-a ajuns la timp. Ceva i-a spus, poate sub forma unei senzații de încordare, de durere la nivelul tâmplelor, că ar fi bine să vegheze astăzi asupra fiicei ei. Ia te uită cum o privește dezmățatul ăla! Dacă se atinge fie și de-un fir de păr din capul micuței Gita, va plăti. Și nu este o amenințare în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
drum prin febră, cum taie acidul o placă metalică. Pentru prima oară de când Anjali l-a târât în încăpere pe Pran Nath, se întoarce să-l privească. Băiatul a îngenunchiat pe podea, cu sângele curgându-i dintr-o rană de la tâmplă. Răvășit, smiorcăindu-se, arată revoltător. În cele din urmă, Razdan începe să înțeleagă de ce l-a evitat în tot acest timp. Întotdeauna a crezut că a făcut-o din cauza mamei lui. Femeia obișnuia să vorbească singură, în șoaptă. Când intra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
barocă, urmărind picăturile de sânge care se preling sub capul său. În palat, prietenii fac orice pentru a-l calma pe Firoz. Dom Miguel de Souza, a cărui durere de cap provocată de beție, se strânge ca un cerc în jurul tâmplelor sale, este sigur că lucrurile se vor aranja. Firoz nu poate înțelege atitudinea acestor linge-blide. Se va aranja? Ăstuia îi e ușor să vorbească, având proprietăți pe trei continente și un milion de capete de vite care pasc în îndepărtatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
spate, s-a încins o bătaie în toată regula, și în timp ce unii fug ca să scape, alții îi împing, încercând să-i forțeze să li se alăture. Unul din prietenii lui Jonathan îl trage de mânecă îngrozit. Își duce mâna la tâmpla care a fost lovită. Pentru o clipă, doar ei doi sunt singurul punct liniștit din acea încăierare nebună. Împinși de cămășile Negre, se deplasează spre scenă. Vorbitorii sunt înconjurați de o grupare de bărbați, unii în uniformă, alții purtând banderole
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Plutește deasupra Feței Lunii proeminente Înarmați, cu cruzime, Noi, Bărbații magnetici Să ne întărim Încă o dată Eheu! Adunarea capătă un aer foarte serios. Unii din cei mai tineri vor să pară foarte concentrați, ascunzându-și privirile, ducându-și mâinile la tâmple. Pe măsură ce intră în atmosfera poeziei, vocea lui Selwyn tremură de emoție suprimată. Haideți și noi, Cei electrici Les beaux, les dynamistes Să mustrăm Să ridiculizâm Acele figuri infatuate Tradiționaliste Criticii Să-i lăsăm să plângă Eheu! La mențiunea îndrăzneață făcută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
invers, apoi grăbit, aproape vinovat, se prăbușește pe scaunul său. După un alt minut sau două de rearanjare a obiectelor pe birou în rânduri, le pune la loc de unde le-a luat, își ridică privirea și-și duce degetele la tâmplă. — Unde rămăsesem? Nu știu, domnule. El se încruntă. — Ai fermoarul deschis. Roșind, Jonathan își ridică fermoarul. Chapel se încruntă și mai tare. — M-am tot gândit, Bridgeman. Te consider un tânăr inteligent și receptiv. — Vă mulțumesc, domnule. — Ne ești apropiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
telefonul mobil de la Lincoln Rhyme. Mesaj care de altfel începea cu „URGENT!!!”. - Trebuie să plec, spuse ea. - Fără cafea? - Nu am timp acum. - Bine. Atunci un număr de telefon? Mâna ei dreaptă căpătă forma unui pistol ce se îndreaptă către tâmpla lui. Bang, bang. Apoi se îndreptă în grabă spre automobil. Capitolul III Asta e o școală? Târând o geantă cu tot felul de ustensile, pe care o căra de altfel oriunde mergea să investigheze locul unei crime, Amelia Sachs păși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
clipă amintindu-și de moartea tragică a tinerei fete. Apoi continuă: - Imediat ce ai făcut un lucru nenatural, publicul e cu ochii pe tine. Uite, de pildă, spun că îți voi citi gândurile și fac asta. Kara își puse mâinile pe tâmplele lui Sachs și închise ochii. Se depărtă apoi și îi returnă acesteia un cercel pe care îl desfăcuse de la urechea acesteia. - Nu am simțit nimic. - Dar publicul va ști imediat cum am procedat, pentru că a atinge pe cineva în timp ce pretinzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
lăsat ceva în urmă pentru noi, ceva despre identitatea atacatorului? Ar fi excepțional. - Nu, spuse ea cu voce scăzută. Mă gândeam la durere. - Aha... Asta. Aha... Asta. - Analizele sângelui ne vor edifica. Observă apoi un obiect de formă nedefinită aproape de tâmpla victimei. Avea o rană, care nu sângerase prea mult, ceea ce arăta că inima se oprise la puțin timp după ce țeasta îi fusese sfărâmată. - Nu, Rhyme. Tăietura pare a fi făcută după decesul victimei. Auzi vag cum Rhyme discuta cu asistentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
una. Avea acum toate cele patru lame în mână, ținându-le ca pe un evantai. Le aruncă în aer deasupra lui Rhyme, care îngheță de spaimă, așteptându-le să-l lovească. Dar... nimic. Dispăruseră. Rhyme simțea în gât și la tâmple bătăile propriei inimi. Rhyme privi la ceasul cu alarmă. I se părea că trecuseră ore. Dar Thom plecase doar de 15 minute din cameră. Întrebă: - De ce faci toate astea? Toți cei pe care i-ai omorât... Care-i ideea? - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Corecție. Îl luase cu ea și el nu mai avusese ocazia să îl șteargă. Și amprentele acelea se potriveau cu acelea ale lui Loesser. Ah, și am luat și o amprentă parțială de pe lama de ras. Rhyme privi bandajul de pe tâmpla lui Loesser. - Pe asta ai uitat să o iei cu tine. - Nu am reușit să o găsesc, răbufni ucigașul. Nu am avut timp să o caut. - Dar, îi atrase atenția Sellito lui Rhyme, trebuie că e mai tânăr decât Weir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
mărunți ca niște fire de colb; păr argintiu; păr acoperit cu pulberi de argint; păr nins; păr acoperit cu colb de aur; ochi calzi de duioșie; ochi ca iarba crudă; păr încurcat ca un caier; ochi ca liliacul; ghiocei pe la tâmple; ochi foarte blajini; privire blândă; față smeadă. Despre lumină: șuvoaie de lumină; potop de raze; boare caldă; lumină aurie; pânză albă; zorea albastră; imn de slavă; lumină prietenoasă; plasa gândurilor mele de lumină; disc alb de lumină topită; focul zeilor
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
ce veghează leagănul dulce al copilăriei; consolarea la tristețe, speranță la deznădejde, forță la neputință; izvorul afecțiunii, milei, compătimirii și iertării; pieptul pe cate-ți sprijini capul, mâna care te binecuvântează, ochiul care te veghează cu multă duioșie; ghiocei pe la tâmple; bunătate fără margini; privire blândă. Despre natură: un peisaj simbolic; decor straniu; vis albastru al naturii; taina liniștii înalte; priveliște ce primenește sufletele; zările îți sorb privirea; liniște neclintită de rai; ușoara întunecime viorie; limpezimea cerului; cer albastru ca o
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
zburdălnicii, întâmplări, peripeții, colorate de zâmbete gingașe, pure, de glasuri tremurând timide, la întâlnirea cu viața, sau glasuri vesele fericite reprezintă adolescența cu vise, cu idealuri, cu planuri pentru viitor, reprezintă maturitatea, severitatea; reprezintă bătrânețea cu flori albe ninse pe la tâmple. Patria este leagănul alb și proaspăt mirositor a viață nouă, este căsuța pierdută în verdeața plopilor din fața ei, cu mușcate roșii înflorite la fereastră, este cântecul mamei plin de dragoste, este lacrima mamei ce-ți cade pe obrajii înferbântați de
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
să domine lumea. Dar timpul fiindu-mi limitat, m-am apucat imediat de construcție. Orele treceau și eu eram doar cu o schemă în față, făcând tot felul de calcule, din care nu reieșea nimic. Mâinile începeau să tremure și tâmplele îmi zvâcneau, de parcă ar fi vrut să-mi zboară creierii. După un timp mi s-a făcut foame, dar n-am părăsit masa de lucru. Trecuseră 36 de ore și tot ce reușisem era un mecanism care acționa exact invers
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
în Ardeal, pe frontul... Ochii lui Bologa îl ardeau. Tăcu brusc și lăsă capul în pământ, examinîndu-și cizmele pline de noroi și tremurîndu-și nervos genunchii, în vreme ce Apostol porni de colo până colo, ca un lup în cușcă, respirând greu, cu tâmplele dogorâte. Peste două minute apoi, cu o hotărâre nouă, locotenentul se opri iarăși în fața lui Klapka: ― Domnule căpitan, te rog... te implor... Scapă-mă!... D-ta mă poți scăpa!... Nu vreau să mă duc pe frontul... Klapka ridică ochii la
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
abia acuma începea Bologa să simtă aievea oboseala. Îl dureau picioarele, și genunchii parcă-i erau străini. Se dezvățase de marșuri și azi a umblat atât de mult. Părul îi era ud și de sub casca înfierbîntată i se scurgeau pe tâmple șiroaie. Scoase casca din cap fiindcă îl strângea de n-o mai putea răbda. O luă de curelușă, cu mâna stângă, legănînd-o în ritmul pașilor. Deodată casca se lovi de ceva, cu zgomot metalic. Apostol se opri mirat. Pipăi. Un
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
pe masa lipită de perete, pe patul așternut, în colț, pe scaunul de la picioare, fără spetează, pe lavoarul din cellalt colț... Își scoase casca încet, fără zgomot, și o așeză cu băgare de seamă pe scaun. Își netezi părul pe tâmple, cu amândouă palmele, de multe ori, parc-ar fi vrut să-și potolească o durere. Apoi merse până la ușă, patru pași, se întoarse lângă masă. Peretele era văruit cam de mult și varul plesnise. Se rezemă cu mâinile de dunga
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
a arunca la o parte toate ispitele și deșertăciunile lumești. Când își veni în fire și ridică fruntea, Apostol avea fața albă ca hârtia, și ochii mari, roșii, cu cearcăne negre, cu sclipiri potolite. Văzu o broboană de sudori pe tâmplele lui Boteanu care se așeză pe scăunel lângă masă. Pierduse nădejdea în minunea de adineaori și, de frică să nu se ivească iarăși stafiile cu care s-a luptat atâtea ceasuri, se tîrî în genunchi la picioarele preotului. ― Am venit
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
o doamnă: ea care ieșise din locuință fără să judece pe nimeni și fără să se îngrozească. Privise cerul care ducea cu el aburii și norii rotunzi, făcuse câțiva pași, ridicase două castane și le mângâiase ca și cum ar fi fost tâmplele înfierbântate ale nebunului, fruntea lui palidă, lividă din cauza tuturor morților și a supliciilor adunate de-a lungul umanității, a rănilor în putrefacție deschise de secole, alături de care miasmele rahatului nu înseamnă nimic, da, nimic altceva decât un miros slab, searbăd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
a adolescenților sensibili la situații noi, la cunoștințe noi. Andrei se uită la ceas. -Ar trebui să plec!... Face câțiva pași prin spatele salciilor, încercând să vadă dacă vine cineva. Băiatul o cuprinde de dupa umeri și o săruta ușor pe tâmpla. Lăură se uită nedumerita în iarbă. -De ce ai făcut asta? Andrei zâmbește. -Așa am simțit eu că trebuie. O IMPRESIE CIUDATĂ La un moment dat, am menționat faptul că am jucat într-o piesă de teatru, „Siciliana”, de Aurel
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
pentru a nu plânge de față cu copila. O strânse în brațe; știa că una dintre ele nu va mai vedea, poate, zorile; știa că va fi poate constrânsă să-și întoarcă fața de la Newt și să-i lipească de tâmplă țeava unui vibrator. ― Nu-i rea ideea. Vorbim mai târziu. De acord? ― De-acord. Fetița zâmbi șovăitor și plin de speranțe. Ripley stinse lumina și vru să se ridice. O mânuță îi prinse cu putere brațul. ― Nu pleca. Te rog
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
picioare, strigă: omorâți-l! omorâți-l! Iar unul, trezit din somn de hărmălaie, răcnește și el, buimac: Și pe Ea! Și pe Ea! Să fi întrezărit, creatorul anonim al bancului, peste timp, fața galbenă a Tovarășului, cu crestături negre la tâmplă, de la cele 30 de gloanțe, trase orbește de parașutiștii militari? Și cadavrul Tovarășei, în paltonul de culoare deschisă, pătat de sânge, dar fără brățara de aur masiv? Și serialele televizate cu subiectul macabru: cine se află în mormintele Elenei și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
nu-și fi dat seama de ironia cu care rostise ultimul cuvânt. Închise rujul și îl puse în geanta minusculă neagră din fața ei. Scoțând o pudră aurie compactă cu sfere roz-brune, extrase o pensulă și începu să își pudreze pomeții, tâmplele și chiar și vârful nasului. —Perle bronzante, explică ea surprinzându-mi privirea în oglindă. Îți dau o nuanță de bronz până zbori într-un loc cu soare. Uite, aici se aplică. Cu pensula fără pudră acum, îmi arătă zonele în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ele m-am luat! Și, dacă vrei să știi, eu știu să desenez! Mama m-a Învățat! - Lasă, bre, c-aicea nu-i după-nvățătură, nu-i după cărți de fabrică... - Dar după ce? După...? - și cu o mână fluturată lângă tâmplă am arătat după-ce. Vrei să zici că-i chip de om ce faci tu? - cu degetul prin aer am zigzagat. Nici pe-aproape nu s-apropie! Nici nu se lovește, darmite să semene chipurile tale! - Da eu nu fac chipuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]