9,812 matches
-
ști, și adesea gravitatea ei se învecina cu panica. Pentru că sigur că și ea era geloasă. Da, era geloasă. Îmi făcea bine uneori că îmi dădeam seama de asta. Dorea să fie dureros de sinceră, și când se întâmpla asta, tremura și se speria. Uneori mă gândeam că pura gelozie față de soră-sa o făcuse să mă privească cu alți ochi. Nu era cel mai plăcut gând. Dar de fapt e foarte normal ca atunci când începi să dorești ceva s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
măgăriile de genul ăsta, îmi spunea ea întotdeauna. Au mai făcut-o și alții, am observat eu. Și iată că din nou orchestra publică din zócalo a început să duduie și să lovească tobele dedesubt, așa că aerul a început să tremure de la marșul acela sacadat. Era aproape ora amurgului. Tinerii se plimbau, dar la pas sprințar, așa că simțeai un fel de flirt combinat cu un zbor disperat, împreună. Artificiile săreau în aer. Un scripcar orb cânta și se tânguia, cu arcușul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
încercat să se uite, dar cred că nu era în stare să vadă cum trebuie, din cauza lacrimilor. Și nu mai eram nici eu sigur care din diversele pete de pe cer era el. Sper să-și rupă gâtul! a spus ea tremurând de furie. Avea fața inflamată. Din cauza impostorului, care arăta ca o mașină cruntă de război, așa de cumplită, o asemenea căpetenie, și de fapt avea un cu totul alt spirit. O fi rănit, de a luat-o așa la goană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
de ferigi. Îl zăream pe alocuri și pe Jacinto care urca stâncile albe ca niște turnuri și începusem să aud câteva din aceste gigante fojgăind și aterizând cu zgomot după ce săreau și fugeau, și mă uitam la florile voluptuase cum tremură aprig. Deodată mi-am dat seama ce înseamnă să mergi să vânezi, nu cu o armă, ci cu o ființă, o ființă vie pe care ai știut cum s-o înveți pentru că ai intuit că toate tipurile de inteligență, de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
adunată de la soare, și de-a lungul acelor firișoare care i se întindeau în dezordine pe frunte ardea firul roșu care era parte din secretul negrului. Mi-a spus înverșunată: Unde-ai fost! Am ajuns acasă foarte târziu. Era înfierbântată, tremura, nu mai avea răbdare și lacrimile grele și limpezi îi măreau ochii, sugerând nebunia durerii pe care o arătau uneori. Vedeam că e gata să o bufnească plânsul, dar ea n-a făcut decât să stea acolo, tremurând: Știi că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Era înfierbântată, tremura, nu mai avea răbdare și lacrimile grele și limpezi îi măreau ochii, sugerând nebunia durerii pe care o arătau uneori. Vedeam că e gata să o bufnească plânsul, dar ea n-a făcut decât să stea acolo, tremurând: Știi că și eu te-am așteptat pe tine, noaptea trecută, i-am spus și ea nu mi-a răspuns. Amândoi eram loviți, însă nu eram încă pregătiți de ceartă. Tremura mai degrabă de teama de a nu claca, decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
dar ea n-a făcut decât să stea acolo, tremurând: Știi că și eu te-am așteptat pe tine, noaptea trecută, i-am spus și ea nu mi-a răspuns. Amândoi eram loviți, însă nu eram încă pregătiți de ceartă. Tremura mai degrabă de teama de a nu claca, decât de mânie. Ce te atrage atât de tare la oamenii ăia? m-a întrebat ea pe un ton imperios. Cred că te fac să îți fie rușine cu mine, de când cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mă recunoști? Doar nu m-am schimbat chiar așa de tare, nu? Augie? a întrebat el și buzele acelea ale lui vinete și amare s-au arcuit într-un surâs palid, neîncrezător. Întrebarea din vocea lui îi făcea glasul să tremure. Sigur! Eu sunt, prostule! Doamne, cum ai mai nimerit și tu aici? Și ce faci cu flinta aia de la brâu? Dar tu cum ai ajuns aici? Măi, frate, dar știu că ne plimbăm. Ce-ai pățit la cap? Am căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
rog era să mă duci până în Mexico City, mi-a spus ea. Mă așteptam la rugămintea asta, deși nu cred că avusesem vreo intenție să o ajut. Dar acum când mi-a făcut-o, ceva mi s-a întâmplat. Am tremurat, de parcă fusesem atins de mâna destinului. Să admitem că întotdeauna încercam să obțin lucrurile pe care le speram; totuși, prin ce mister oare reușeau oamenii să îmi ofere aceste lucruri? -De ce - adică, de unde și până unde? am spus, tratând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
mi-a spus Iggy, îl părăsise pe Moulton în mijlocul salonului de dans. Avea draci, mi-a spus Iggy. Te-am căutat. Apoi mi-a spus să-ți zic că pleacă spre Chilpanzingo la prima oră a dimineții. Era tulburată și tremura, Bolingbroke. Unde-ai dispărut? Las’ că-ți spun eu altă dată. Am alergat spre zócalo și am deschis ușa mașinii. La scurtă vreme a apărut și Stella și s-a strecurat înăuntru. Am degajat frâna și am răsucit cheia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
aruncat o privire - pătrunzătoare, imploratoare, fermă și neputincioasă totodată. Avea ea un fel de tulburare, de parcă era un fel de adeptă a universalismului, crezând că acolo unde se afla ea acționau legile principale ale lumii. Și asta o făcea să tremure, dar îi dădea și îndrăzneală. Astfel că nu știam la ce să mă aștept din partea ei într-un asemenea moment. Încă ceva: era, la fel ca Mimi, o teoreticiană a dragostei. Se deosebea de Mimi prin aceea că Mimi ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
umerii încovoiați. Nici măcar mirosul ei nu era cel normal. Și era împresurată de sus până jos de cea mai cumplită gelozie; dorea, tânjea să îmi facă rău. Am crezut, nu știu de ce, că starea asta o să îi treacă repede. Dar tremuram și eu. Și i-am spus: Nu ești în stare să îți imaginezi măcar pentru o secundă că nu s-a întâmplat nimic, nu? Nu poți decât să crezi că pentru că am stat toată noaptea împreună am făcut și dragoste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
secundă. Voiam să îi strig „Nu pleca!“ așa cum îmi strigase ea mie noaptea trecută în zocalo, să-i spun ce greșeală făcea. Dar, în supărarea mea, greșeala ei era că mă abandonează pe mine. Senzația asta m-a făcut să tremur când am încercat să strig după ea. Doar nu avea să mă părăsească. Am alergat prin casă să urlu din spatele zidului grădinii de lângă bucătărie. Ceva în înfățișarea mea a speriat-o pe bucătărească; și-a luat repede copilul și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ani. Aproape că se mutase de tot cu ea la Casa Descuitada, a zis Moulton. Nu mă mai puteam ține pe picioare, și m-am lăsat să mă prăbușesc lângă podiumul orchestrei. Mi-am acoperit capul cu mâinile și am tremurat, cu fața pe genunchi. Moulton s-a arătat aspru cu mine. Mă uimește modul în care te comporți, March, mi-a spus. Dar cum vrei să se comporte? Nu îl mai bate la cap, I-a spus Iggy. Se poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
cum te porți în fața altora. Aș vrea să ai parte de tot răul din lume. Aș vrea să te văd mort. Și eu te iubesc încă, i-am spus. Și probabil că era evident, pentru că nu mințeam. Stăteam în picioare, tremurând. Dar ea nu mi-a dat nici un răspuns. Nu vrei să fim ca înainte, i-am spus. Cred că de data asta nu aș mai da greș. Cum crezi că ai putea face asta? Majoritatea oamenilor sunt probabil în aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
lor creșteau țepi mici și lucitori, așa cum e plină de cristale mici o geodă, minunea universului rocilor. Era un tip foarte original. Avea capul în formă de ceapă și bine tuns. În grădină, unde era când ne-am întâlnit, zăpușeala tremura pe deasupra creștetului domului său. Mi-a spus: Ești binevenit. Mă bucur întotdeauna să am companie. Poate dorești să îmi dai lecții de engleză? Sigur că da, a spus Frazer. Înfățișarea lui Frazer se schimbase. Nicicând nu-mi fusese mai clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
uit încă la Chicago de când mă întorsesem. Ei bine, iată-l din nou, vederea de vest de la fereastra aceasta, acest oraș cenușiu și noduros cu chingile negre și dure ale căilor ferate, cu industria uriașă ce clocotea și vaporii ce tremurau în aer, cu suișul și coborâșul stadiilor în care erau clădirile în construcție sau demolare asemeni unor platouri, și peste toate acestea diversele puteri și sub-puteri ședeau ghemuite și priveau ca niște sfincși. O muțenie îngrozitoare acoperea totul, ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
citate și parafraze. Când se purta profesionist era în regulă, doar că avea stări ciudate, când vocea i se întretăia, îl apuca amocul, părul i se ridica în smocuri țepoase pe cap și se înroșea rău la față, vocea îi tremura de lacrimi sau mânie și era mult prea scos din sărite și tulburat să mai vorbească cu mine despre Aristotel și teoriile despre fericire și așa mai departe. Uneori mă uimea și îmi făcea surprize cu adevărat neașteptate. Ca de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
înseamnă a fi Mintouchian, dragul meu. Mi-am trecut în revistă toate secretele și am descoperit că erau toate la locul lor. Tot nu știam cine i-o trăgea cui, și m-am târât la mine în pat și am tremurat acolo din cauza atingerii morții. Dar, îmi spuneam - la aceste vorbe mi-a adresat un zâmbet amabil, cu o privire plină de simțire și apoi a căscat și s-a bucurat de lumina aurie - cum se luptă omul cu maliția. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
să fac din plictiseală obiectul meu de studiu. Să mă apuc de studierea lui. Să devin autoritate mondială pe acest subiect. March, asta a fost o zi însemnată pentru omenire. Ce mai obiect de studiu! Ce mai domeniu! Titanic! Prometeic! Tremuram în fața sa. Eram inspirat. Nu puteam să dorm. Îmi veneau idei noaptea și le notam, grămezi. Ce ciudat că nimeni nu se ocupase de asta sistematic. O, de melancolie, da, dar nu și de plictisul omului modern. Am cercetat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
colegii voștri Gigel și Raluca, au au avut noroc că cei de la volan au reușit să evite un accident care putea să fie fatal. Raluca spune, ți-a fost frică ? Raluca( către sală ) : Mi-a fost frică. Și acum îmi tremură picioarele. ( plânge ) Ofițerul: Tu Gigele, cum te simți ? Gigel ( către sală ): Eu, cum să mă simt ? Mă simt de parcă a trecut trenul peste mine. Cortină de lumină. Lumină. Intersecția. La semafor Raluca, Gigel și Ana II care se hârjonesc. Semaforul
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
fel. I-a dat în asemenea hal la cap, că biata fată nu mai știe pe ce lume e. Asta mă face atât deă În acest moment, doamna de onoare a fost întreruptă. De mine. Din câte țin minte, îmi tremura vocea, așa cum mi se întâmplă invariabil când sunt supărat. — Ce anume a determinat-o pe doamna Fedder să creadă că Seymour e un homosexual latent și un schizofrenic? Toți ochii - s-ar fi zis că toate reflectoarele - ochii doamnei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
nevoie să i se pună nouă copci la obraz. Și-a întins brațul (pobabil în lipsa altei indicații de regie mai potrivite) și a scuturat din nou scrumul. — Pot să vă întreb de unde dețineți această informație? am intervenit eu. Buzele îmi tremurau ca nebunele. Poți să mă întrebi, mi-a răspuns, uitându-se la doamna Silsburn și nu la mine. Mama lui Muriel a povestit acest lucru cu două ore în urmă, în timp ce Muriel se cutremura de plâns. Asta îți satisface curiozitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
văzut-o. Eu nu vedeam decât pietrele drumului. Albe și ele. Ploi și zăpezi spălaseră drumul. Nu și sângele. Țineam ochii în pământ. Strângeam din dinți. Nu vorbeam. Nici unul nu vorbea. Cel mare m-a tras de mânecă. Simțeam cum tremura. Atunci am văzut-o. Aprinsese "lanternele morții"2 lângă ușă. Ne aștepta. Se uita la noi. Așa cum stătea, ne-am temut că ascunde un kaiken 3 ritual sub sashen 4. Dar nu, nu se putea ! Eram creștini. N-avea voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
unde erau uciși criminalii. Iar în fața mea, soția. În alb. Ea însăși cu fața albă. Cu ochii ficși, strălucitori se uita dincolo de umărul meu. Poate spre Nishizaka. Stăteam în fața ei. Tăceam. Noaptea se prăbușise peste noi. Doar lanternele morții își tremurau lumina. Ca să știe toți. Cei vii și cei morți. Fiul nostru fusese ucis. Într-un târziu, a vorbit, fără să-și mute privirea. Cine știe ce vedea ?! "Matsugo-no-mizu" repeta mai tare, ca și cum n-aș fi auzit. "Apa clipei de pe urmă"7 da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]