3,724 matches
-
mănăstiri... cele de pe Valea Oltului și din Oltenia... din Moldova și din Bucovina: Voroneț, Sucevița, Dragomirna ș.a. adevărate comori spirituale. Și, gândul îl purtă la Agapia unde a fost odată, cândva, pentru închinare și rugăciune. Își aminti, cum a intrat umil și smerit în biserica mănăstirii... înăuntru era aproape întuneric, abia distingea, cu ochii mijiți, icoanele tremurând la licărirea lumânărilor. În tăcerea și liniștea tainică din jur, două măicuțe, în strană citeau din cărți sfinte, cu voci moi, șoptite, slabe și
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
ar fi oprit în loc. Liniștea aceea purta în ea ceva neobișnuit, un rost adânc și întunecos, pe care sufletul lui nu-l putea cuprinde. Aplecat peste fereastră, ascultând misterioasele zvonuri ale nopții... gândul îl purtă la suferințele tăinuite ale sufletelor umile care luptă, fără să se plângă, pe toată întinderea pământului, uitând de sine, de suferințele proprii. Și acum, ca și în liniștea nopților trecute, i-au venit în amintire anii tinereții, chiar cei ai copilăriei, regăsindu- se mereu frământat, ars
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
în interior prin ușa larg deschisă. încet, am pășit peste prag, înglobat deodată în lumina sepia gălbuie, pâlpâitoare, ca într-un fum ireal. In păcăniturile și hârâiturile peliculei vechi desfășurîndu-se de pe rolă am recunoscut camera copilăriei mele, cu pereții zugrăviți umil, "cu rolul", - palmieri lângă palmieri până la tavan - cu bucle de filme alb-negru împrăștiate pe covor printre piesele prismatice ale unui joc de construcții. Foarte încet, dizolvat de emoție, m-am apropiat de fetița care-și făcea de lucru cu o
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
-și croiască grădina și să-și civilizeze sclavii. În cele mai reușite poeme ale cărții, Mariana Codruț nu descrie acest refugiu ca pe un tărâm promis, ca pe un El Dorado al imaginației. Dimpotrivă, poezia e descrisă ca o activitate umilă și nepăzită de riscuri, neplăcută ca orice corvoadă. În lipsa unei realități mai acceptabile, viața trebuie stoarsă din cărți cu un sentiment de nelegitimitate și vină: „sunt un Robinson,/ de insula cuvintelor salvat, ultima patrie./ cele poroase și seci, recifuri neprimitoare
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
timidă a unui polițist cum că ar fi oprit mașina într-un loc unde n-are voie s-o facă: „Te bag în pizda mă-tii de tablagiu, auzi? Te bag în pizda mă-tii!“. Iar polițistul s-a retras umil și neputincios. * * * Polițistul român, adică „tablagiul“, principala țintă a bancurilor și a disprețului popular, duce în spate moștenirea urâtă a Miliției comuniste, instrument de represiune al fostului regim, care nu excela nici prin finețe, nici prin spirit democratic. Mai rău
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
am nici un merit că-l cunosc, că pot să scriu despre el. Aș putea să înalț, numai cu figura lui înaintea ochilor, o schelărie ramificată enorm, un Babel de hârtie, un Bildungsroman de o mie de pagini, în care eu, umil Serenus Zeitblom, aș urmări cu sufletul la gură demonizarea progresivă a noului Adrian. Dar apoi? Chiar dacă, prin absurd, aș da ce n-am dat în șaizeci de ani de lucru, o capodoperă, mă întreb la ce bun... Pentru scopul meu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
neașteptat, insolit în care zvâcnesc versurile argheziene. Dacă scriitorul e poematic în romane, creînd tablouri memorabile ce se înșiră numai formal pe un fir al intrigii, el este, așa zicând, prozastic și adesea prozaic în lirică. Folosind materialele cele mai umile, reușește să atingă sunetul pur al marii poezii. În fine, al patrulea motiv pentru care folosesc sintagma „fenomenul arghezian“ într-un mod aproape denotativ, cum aș spune „fenomenul atmosferic“ sau „fenomenul electric“, se leagă de imposibilitatea noastră de a-l
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
intrarea casei. Când a urcat prima treaptă, fata s-a oprit ca trezită din vis. A privit trist porțile deschise în lături în care, ca și înainte, cei doi curioși stăteau ca niște cerberi; apoi, mi-a adresat un zâmbet umil și, cu capul plecat, încovoiată, și-a acoperit fața cu mâinile. Prinzând-o strâns de subsuoară, am împins-o pe ușa deschisă slugarnic de portar. Când, peste un ceas sau nu mai știu cât timp, am ieșit, ajunși în curte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
de corabie: ne lăsam în față, când ni se părea că parchetul se ridică, și ne dădeam drumul pe spate, punând frână, când acesta părea că se duce la vale sub picioarele noastre. La poartă, unde portarul maiestuos și, totodată, umil părea un împărat în dizgrație, Iag mai cumpără niște samahoncă și reuși să convingă două chelnerițe să se plimbe și să vină cu noi acasă. Jos, în pasajul întunecat și plin de ecouri, unde a trebuit să le așteptăm, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
Mama trebuie să treacă pe lângă această masă, pe lângă gurile și ochii care râd cu atâta cruzime, pe lângă mine care râd și care, râzând, mă înstrăinez de ea. Și a trecut. Micuță, gârbovită, tremurând, a trecut, zâmbind și ea, jalnic și umil, de parcă ar fi cerut iertare pentru slăbiciunea trupului ei bătrân, neputincios. După ce a plecat mama, s-a lăsat tăcere. Lacheii continuă să zâmbească, Sonia râde și, în chinuitor dispreț de sine, râd și eu, dar nu de cele întâmplate, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
destinului. Și mie mi-a plăcut să cred întotdeauna că a murit știind că onoarea i-a rămas neștirbită. — Și pentru tuaregi onoarea continuă să fie cel mai important lucru? — Poți fi bogat sau sărac, sănătos sau bolnav, poți fi umil sau puternic, urât sau iubit, dar nu poți trăi fără onoare, răspunse Gacel cu hotărâre. Și poți ajunge în rai sărac, umil și fără neveste, fiindcă acolo domnește belșugul și toate dorințele îți vor fi împlinite, dar nu poți ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
onoarea continuă să fie cel mai important lucru? — Poți fi bogat sau sărac, sănătos sau bolnav, poți fi umil sau puternic, urât sau iubit, dar nu poți trăi fără onoare, răspunse Gacel cu hotărâre. Și poți ajunge în rai sărac, umil și fără neveste, fiindcă acolo domnește belșugul și toate dorințele îți vor fi împlinite, dar nu poți ajunge în rai fără onoare. Este singurul lucru pe care trebuie să-l aduci cu tine. — Niciodată nu mi-a trecut prin minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
la fel cum important nu este să trăiești, ci cum trăiești. — Felul în care trăim noi este mizerabil. — Greșești, fetițo, îi spuse fratele său, întinzând mâna ca să-i mângâie părul lung și negru. Felul în care trăim noi poate fi umil, deoarece suntem cele mai sărace ființe de pe fața pământului, dar niciodată mizerabil. Sunt mulți bogați care trăiesc ca niște mizerabili, înconjurați de tot luxul posibil, și săraci care trăiesc în mod demn doar cu cât au nevoie. Mi-ar plăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
se supune și acceptă dinainte indiscutabila lui superioritate are ceva șanse de supraviețuire. — Ca tuaregii, de exemplu? Celălalt încuviință, fără falsă modestie. — Ca tuaregii, de exemplu. Suntem un popor destul de orgolios ca să acceptăm să ne supunem cuiva, dar suficient de umili ca să ne supunem naturii, pentru că știm că Allah a creat lumea cu milioane de ani înainte de a crea omul și că acesta este doar călător prin ea. Bruno Serafian nu răspunse. Se simțea epuizat și îl durea tot corpul, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
le-am desenat pe peretele proaspăt văruit, folosind un creion de tâmplărie, cele patru odăi sfinte: două auricule și două ventricule. Dibaci, cu migală, au scuipat încăperile, amestecând pentru totdeauna, cu saliva lor scumpă și aleasă, sângele meu ieftin și umil credincios... Tatăl meu cel din pământ, învață-mă cum să trăiesc, ajută-mă iarăși să scriu, să cresc litere reavăne, zmulse aspru, înmănunchiate lin, flori tăiate harnic cu hârlețul groparilor, șiroind de rouă și neuroni încă fragezi. Mi-am cumpărat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
impulsuri necontrolate, care le întunecă rațiunea, lăsându-se pradă sentimentelor negative, care îi duc la pierzanie de obicei. Ei își ignoră total faptele, nu recunosc răul făcut, și-i acuză pe alții de eșecurile sau consecințele nefaste. Rădăcina răului, după umila mea părere, își are originea în educație sau, mai bine-zis, în carențele ei. Când aceasta nu va duce la înțelegerea științei și culturii avem drept rezultantă negativă, semialfabetismul. Ceea ce dă de ani buni școala românească nu e cultură, ci o
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
marcantă pentru perfectul simplu care subliniază caracterul surprinzător al evenimentelor povestite: „mă văzui”, „mă trezii”, „crezui”, „mă pomenii”, „mă găsii”, „descoperii”. Discursul oniric din romanul lui Holban este concludent: „Mă găsii deodată într-o bisericuță de mahala. Acolo, o nuntă umilă și tot lume cunoscută, ocupată toată ca să dea impresia unei nunți mari.” Verbul „a părea” este aproape obligatoriu în orice relatare onirică, subliniind caracterul fugar și insesizabil al imaginilor pe care visătorul se străduiește să le convertească în cuvinte:” Mi
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
valoare premonitorie:” Mi se păruse la început o masă, dar era un catafalc. (Vis melodramatic, stupid, însă care mă face să tremur) Și pe el, printre câteva flori, cu ochii închiși, cu gura deschisă, cu nasul cârn, iarăși Irina. Vânătă, umilă și mică, tocmai ca atunci când o alungam acasă și ea se ținea dupa mine. Fără mișcare, acolo, din pricina mea...” Eroul din O moarte care nu dovedește nimic pare a fi victima ignorării motivelor care au determinat-o pe Irina să
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
și își face un portret memorabil: „În sicriu, junele cunoscut, încremenit însă în una din pozele lui, care odinioară înlocuindu-se cu repeziciune, nu se observau atât, dar care au fost trăite cu neliniște sinceră. Poate aș părea fanfaron sau umil și pocăit, agresiv sau bun, grotesc sau melancolic. Și în jur, ca un nimb, îmi vor pluti aventurile, cu detaliile care au fost știute precis de toți, și cu altele numai aflate aproximativ, și cu mărturisirile făcute prin cărți, aruncând
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
celor mai apropiate ființe. Orice poate deveni sursă de întristare, iar moartea Irinei e o astfel de sursă, după cum mărturisește cinic eroul: „E drept că de n-ar fi pretextul Irinei, melancolia mea s-ar folosi de un fapt mai umil, de o pasăre moartă, de câteva frunze galbene sau de un stâlp de telegraf strâmb!” Anton Holban mărturisește că a început să scrie la persoana întâi, fiind încurajat de opinia lui Aderca despre personajele din Romanul lui Mirel, narațiune la
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
totuși singurătatea lor mă impresionau și atunci o ambiție m-a străbătut: cunoștința lor - nu mergeam mai departe - ar fi o dovadă a importanței mele.” Maia și Dudu au fost trecute în umbra Irinei din diferite motive. Maia era „mai umilă” iar Dudu „surâdea fără întrerupere”. Identitatea feminină este percepută fluctuant:” Le examinam tot timpul pe cele trei muze, fără să le disting la început bine și fără să am vreo preferință. Pe atunci mi se părea că semănau între ele
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
dinainte toate posibilitățile celor ce se vor întâmpla cu tine, e prezent în momentele cele mai grave și îți răpește orice spontaneitate sufletească. Nu ai emoții decât în momente rare, când ești surprins pe neașteptate și pentru un motiv mai umil.” Acest tip de motive umile marchează în text anumite crize, așa cum se întâmplă și în cazul pantofilor murdari de noroi ai Paulei din nuvela Chinuri, în fața cărora Sandu izbucnește în plâns. Cei douăzeci și șapte de ciucuri numărați de Sandu
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
se vor întâmpla cu tine, e prezent în momentele cele mai grave și îți răpește orice spontaneitate sufletească. Nu ai emoții decât în momente rare, când ești surprins pe neașteptate și pentru un motiv mai umil.” Acest tip de motive umile marchează în text anumite crize, așa cum se întâmplă și în cazul pantofilor murdari de noroi ai Paulei din nuvela Chinuri, în fața cărora Sandu izbucnește în plâns. Cei douăzeci și șapte de ciucuri numărați de Sandu la fularul Irinei, pe care
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
pentru tineri. Povești de dragoste în facultate. A trebuit să reînvăț să comunic cu oamenii atât în echipă, cât și pe stradă. Schimbările sunt profunde, nu a fost vorba de o comunicare superficială de turist. Trebuie să fii deschis și umil. Nu înseamnă că am reușit în trei ani în Saigon și un an în Dubai să comunic perfect cu cei de acolo. Poate nici n-aș fi reușit asta niciodată, chiar dacă aș fi stat mai mult. Dar am încercat, și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
Iorgu și pe toți de acasă și, în așteptarea unui grabnic răspuns, rămân al d-voastre Supus fiu Mihai {EminescuOpXVI 47} {EminescuOpXVI 48} Charlottenburg, 5 februarie 1874 Prea stimate Domn, Vă mulțămesc din inimă pentru perspectiva unei eventuale numiri a umilei mele persoane în mult-grăitoarea calitate de profesor de filozofie. Cred însă că o atare propunere, pentru mine de altfel îndeajuns de măgulitoare și în acord cu întreaga mea aplecare firească, pare să fie venită totuși, în lumina conștiinței de mine
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]