3,145 matches
-
fereastra spartă. Nu e nimeni Înăuntru. Văd un birou jupuit pe care se află un telefon, un teanc de hîrtii În neorînduială, o scrumieră cu cîteva chiștoace În ea. LÎngă pereți bănci lungi de lemn negeluit, pe un suport metalic, vopsit În verde, un televizor Diamant cu butoanele scoase. În colț un dulap Închis cu lacăt, deasupra lui două cești de cafea, o savonieră goală, un sertar cu șină pripășit probabil din fișierul unei biblioteci de cartier. Aici se Înregistrează tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
numele mătușilor și unchilor lui (doar numele de botez), alergiile de care suferea, rezultatele a treizeci și două de teste de ortografie pe care le susținuse la vârsta de zece ani, o listă a partenerelor sexuale, culorile în care fuseseră vopsite trei camere din casa lui -, dar nici o adresă, nici un număr de telefon. Absolut nimic care să-l lege pe Eric de acest ilustru necunoscut, nimic din ceea ce voiam într-adevăr să aflu. Primul Eric Sanderson intitulase aceste pagini MANTRA LUI
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
plicul de urgență al lui Eric Sanderson și mantra lui Ryan Mitchell prinsă în piuneze pe afișierul din bucătărie. M-am luptat să-mi aduc aminte textul de pe foile alea de hârtie. Rezultate la examene? Culorile în care au fost vopsite camerele? — Albastru, negru, cenușiu și galben, am strigat cuvintele, icnind, deposedat din cauza șocului de orice urmă de gândire sau logică. Am strigat și am lovit apa cu picioarele, încercând să apuc întunericul cu mâinile. — Albastru, negru, cenușiu și galben. Albastru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
ea, legănându-ne amândoi picioarele tot mai sus, dincolo de marginea stâncii. — N-ai citit Câinele din Baskervilles, nu-i așa? Am clătinat din cap. — Nu te mai deranja. O întreagă agitație inutilă doar pentru ca Holmes să poată împușca un câine vopsit în verde. De fapt, așa faci oamenii să creadă că ești un geniu; îți găsești un tovarăș încet la minte care să se arate impresionat de fiecare dată când te bășești și care să-ți poată publica isprăvile în paginile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
său. Am pornit spre ea. Apropiindu-mă, am văzut că lampa arăta ca scoasă dintr-un living al anilor ’70, avea un abajur mare, de verde decolorat, cu ciucuri și-un picior plin de bucle și curburi făcut din lemn vopsit în negru. — E cineva? Nu era nimeni în jur, doar eu și lampa, stând împreună la capătul unui hol lung și solitar. L-am găsit urmărind cablul de alimentare. Cablul lămpii se continua cu un prelungitor portocaliu care se continua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
familiară, am legat rucsacul la loc și m-am sprijinit de un perete, lăsând personalitatea lui Richardson să se disipeze. Pereți. Camera asta avea într-adevăr pereți - nu cărțile fără număr din coridoarele de-afară, ci pereți adevărați, tencuiți și vopsiți într-un albastru intens. Dormitorul Primului Eric Sanderson. Te-am găsit, mi-am spus, te-am regăsit. Am traversat încăperea și m-am urcat pe pat, îngenunchind ca să pot ajunge la cărțile de pe raft. — Prea bine, Eric, am rostit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
degete mă prinseră de încheietura mâinii și de antebraț și mă traseră înapoi la suprafață cu o Cu doar o oră în urmă m-am trezit întins cu fața în sus pe un pat, uitându-mă la niște cuvinte prost vopsite în albastru scrise pe-un tavan. Cuvintele albastre spuneau: Nu știam cine sunt. „Deci, ce poți t Acum, după o oră, stau într-o sală de operație și doctorița încearcă să nu se încrunte sau să suspine sau să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Într-o noapte visă un parc de distracții din Rouen, pe malul drept al Senei. O roată imensă, aproape goală, se Învârtea pe un cer livid, deasupra unor cargouri eșuate, cu structuri metalice mâncate de rugină. Michel Înainta printre barăci vopsite În culori terne și totodată țipătoare; ploaia și un vânt glacial Îi biciuiau fața. Ajungând la ieșirea din parc, era atacat de niște tineri În haine de piele, Înarmați cu brice. Îl loveau cu Înverșunare timp de câteva minute, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
îți apără grădina, așa că mi-am dorit și eu unul. Într-o zi părinții mi-au îndeplinit dorința. Au venit acasă cu doi pitici de grădină. Ce mult m-am bucurat! Erau mici de-o șchioapă, făcuți din ipsos și vopsiți în culori vii. Semănau cu cei din filmul „Albă-ca-Zăpada” După ce le-am găsit locul potrivit în grădină, mam dus în casă, dar.....în urma mea am auzit șușoteli. Mam întors și i-am văzut pe cei doi pitici vorbind. — Nu pleca
Buchet de amintiri by Tudorina Andone () [Corola-publishinghouse/Imaginative/459_a_878]
-
deghizat În iepure gigantic, Împarte pliante la un târg auto. Își schimbă din nou adresa. Folosește un alt nume și branțuri groase la pantofi, Își lasă barbă, Își face implanturi de burtă și chelie. Părul rămas deasupra urechilor și-l vopsește În alb, Încrețindu-l. Circulă numai cu metroul și se apucă de creșterea porumbeilor voiajori. Merge la câteva Întruniri ale Alcoolicilor Anonimi, unde Își povestește viața, episod În urma căruia ședința se mută În barul de peste drum. Depune o cerere de
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
cu vîrful ca un șumuiog, îl cîrnea către o baligă ori către o băltoacă în care își băga nasul. Probabil pentru că îi zîmbisem, dintr-o poartă, o fetiță cu priviri înlăcrimate mă întrebă: - Nenea, cînd vine tăticu? Pe gardul proaspăt vopsit cu catran se cocoțase fratele ei, ca să tragă urme cu degetul. Ținu să mi împărtășească bucuria sa: - Iote, degetul meu scrie. În cîte una din vizite treceam pe la vechea gazdă. Nea Manalache se arăta îngrijat de viitorul copiilor. Țineam cu
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
unește și îi desparte : legea coliviei. „Neatent, mereu neatent, eu, acum el, cineva neatent și.“ Revede, pentru o clipă, rama scorojită a ferestrei, chiuveta adâncă și îngustă ca o oală, caietul cu coperțile verzi de pe măsuță, papucii scâlciați, taburetul înalt, vopsit în roșu. Nu-și suportă maturitatea, așa sugerase, ironic și iritat, colegul Vornicu într-un bâlbâit dialog cu colegul Manole, soțul disputatei doamne. Formulare aparent întâmplătoare, diagnostic însă nu cu totul nepotrivit. Nu cu totul, nu cu totul și somnorosul
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
Pentru ce vin carele lui așa de încet?" 29. Cele mai înțelepte dintre femeile ei îi răspund, și ea își răspunde singură: 30. "Negreșit, au găsit prada! Și-o împart: O fată, două fete de fiecare om; pradă de haine vopsite pentru Sisera; pradă de haine vopsite cusute la gherghef, două haine vopsite și cusute la gherghef, de pus pe grumazul biruitorului!" 31. Așa să piară toți vrăjmașii Tăi, Doamne! Dar cei ce-L iubesc sunt ca soarele, cînd se arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85109_a_85896]
-
capetele rotunde și părul foarte scurt și creț. Erau frumoși și puternici, dar nu reușeam să pricep cum de-i dăduse Tatălui prin minte să-i scoată așa de negri... Le ce le folosea asta? M-am gândit că-s vopsiți, ca atunci când pornești la lupta de sânge și am Întins mâna să-l ating pe cel mai apropiat. Mi-am trecut degetele peste pielea lui de parcă aș fi dorit să-l șterg, dar culoarea Îi rămase la fel. - Negru, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
spre stînga și spre dreapta, arătîndu-și dinții albi, strălucitori și subțiri. Fața slabă a negresei, inițial de un arămiu deschis, era mînjită de fard și pudră, așa Încît acum arăta oribil, căpătase o nuanță Întunecată de un galben roșiatic; Își vopsise genele negre cu o substanță grasă, care le făcea să stea țepene ca niște spițe unsuroase În jurul ochilor mari și negri, iar părul ondulat era dat cu aceeași pomadă. Purta o rochie roșie, pantofi cu tocuri foarte Înalte, de culoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ne aresteze pe toți pentru că am tulburat liniștea la ora aceea tîrzie cu „comedia aia“; și-i tot spunea „comedia aia“ cu atîta dispreț, Încît tare m-am Înfuriat pe el, pentru că mie mi se părea că arată minunat, era vopsită În culoarea vinului roșu, parcă-ți venea s-o mănînci, și m-am enervat cumplit auzindu-l cum vorbește. Nu știu de ce m-am enervat, dar probabil singura explicație era aceea că mașina nu-mi părea deloc a fi un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
care tu n-ai auzit, măi băiete, cu toate cărțile pe care le-ai citit: păi n-am Învățat noi să ne facem toate singuri și să creștem plantele cu care ne hrăneam și să adunăm lîna și s-o vopsim, să mergem În pădure să strîngem coaja de sumac, și de nuc, și coji de nuci și de soc ca să facem vopsele și să limpezim lîna În apă cu vitriol pînă căpăta un negru lucios, pe care nu-l mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nici nu mai e făină, ci un fel de praf, plin de pesticide și hormoni notați cu E, cireșele sunt și ele cu psihicul la pământ, fiind recolorate și reparfumate artificial (cu parfum de cireșe, dar ce credeați?), măslinele sunt vopsite în negru, să pară chiar măsline și așa mai departe. Și ca să nu mă pun contra progresului, încerc și eu să mănânc mai mult pește și multe legume și fructe, dar domnilor tot am niște temeri, cine-mi garantează, de
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Despre el n-ar fi prea multe de spus, decât că i se urează călduros, ruperea fără chinuri a gâtului cu ocazia proximei curse de raliu. Insă pentru onor-președintele cotrocenist, Crin Antonescu e de-a dreptul enervant. De ce? Fiindcă își vopsește părul! Și mai are și ochi albaștri, pe deasupra. Se mai și trezește târziu dimineața. Asta este de neîndurat pentru o politică dinamică, precum e cea dâmbovițeană! Alt cuplu rău: Hortefeux-Maiziere. Veți obiecta poate că ăștia nu sunt de-i noștri
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
pe fereastră... La capitolul păr, pielea mea nu va pune probleme insolubile. Fiind o blondă patinată, vă dați seama că pilozitatea nu este punctul meu forte. Adesea, spre sfârșitul verii, renunțam să mă epilez; după două săptămâni puteam să-mi vopsesc părul de pe picioare într-un negru-cărămiziu, care dădea foarte bine cu minijupele ecossez, alea cu 5 nasturi la spate. Encore une fois: alegerea vă aparține. În fond există stiliști și decoratori de interioare care vor ști să găsească tonurile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
trenul spre Cluj. Mama Sabinei ne aștepta deja acolo, rezervase o cameră la hotel Haiduc. Își cumpărase o pereche de ochelari cu rame aurii și umbla sub braț cu o mapă din vinilin verde. Ne-a arătat entuziasmată orașul: băncile vopsite în roșu-galben-albastru și uriașa statuie a lui Avram Iancu, care costase vreo două milioane de euro. Primarul orașului, Hunar, și președintele Caritas-ului, Stoica, făcuseră din Cluj centrul politic și financiar al țării. Oamenii din toate provinciile își vindeau avutul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Urcă în autobuz câte zece. Îi recunoști după figurile de bidon turtit, după căutătura impertinent-vicleană, după mirosul de transpirație și după vocabular: „Cirică, vezi că, mardeiașu’ ăsta își ține hepatita lângă plămân”, „Ciupeală, rupe tu biletele în față, că eu vopsesc papagalii din spate”. În prima zi de navetă îmi șterpelesc portofelul dar, văzând că e gol, mi-l dau înapoi cu dispreț. Toți își țin gențile și poșetele în față, pe burtă. Dacă te-ai atins de cineva, imediat omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
și, urmând linia trenulețului de vacanță, ne îndreptăm spre Mamaia. Malul mării e pustiu. Gheretele care vara umplu miile de burți cu mici, bere și gogoși sunt acum prada vântului puternic. Hotelurile jerpelite aduc și ele cu niște blocuri bucureștene vopsite ca de carnaval, înaintea alegerilor. Litoralul e deprimant și asta îmi face bine. Nisipul, altă dată galben, e plumburiu, valurile înalte par de păcură. Albi au rămas doar pescărușii, dar și ei țipă disperați. Briza îmi ridică părul în vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
mă deplasam eu, deci o zonă cu precădere viticolă, forestieră și zootehnică. Iată Însă că poți spera Într-un succes al deplasării În condițiile arătate numai dacă ești pasager plătitor și nu pasager cu abonament. Cu vopsea roșie, pe tabla vopsită În galben de deasupra parbrizului, pe dinăuntru, este scrisă următoarea avertizare: „Abonamentele nu sunt valabile pe cursele rapide“. Nimeni nu se descurajează din atâta lucru. De altfel, prin ușa Întredeschisă a autobuzului (Încă nu ne urcasem În el) puteau fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
un sens și seara În celălalt sens. De peretele unei alte case din această intersecție centrală a satului cu nume obscen se află agățată o cutie de poștă care a fost cândva albastră (nu galbenă așa cum Între timp au fost vopsite mai toate cutiile de poștă din țară, deci vopseaua ei se decolorează dinainte de prima vopsire În galben de care n-a profitat) și trebuie să nu-ți pese deloc de cel căruia Îi scrii o scrisoare pentru a avea curajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]