32,705 matches
-
p. 64 din volum, se încheie coala a patra dar fără vigneta obișnuită iar imediat după aceea urmează Mortua est!, prima poezie din coala a cincea. Între acestea două ar fi locul colii editoriale pierdute. Acest roi al poeziilor pierdute, recuperate în diferite împrejurări în timpul vieții poetului (publicate întâmplător prin presă, readuse de Maiorescu în ediția a III-a, a IV-a și a V-a) fac, în totalitate, urmând grafica ediției princeps, cu foarte mică aproximație 16 pagini, adică o
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
și l-a preluat (primit) cu rezerve. El îl va ține pe poet constant departe de lada cu manuscrise. Se mai poate înțelege, în fine, și de ce anume Eminescu rescria în această perioadă poezii scrise înainte: el însuși dorea să recupereze poemele din acea coală editorială pierdută la tipografie. Acesta este, însă, și argumentul celor care susțin că poetul era grav bolnav: el nu mai crea nimic original, tot ceea ce așterne pe hârtie în acești ani se regăsește între manuscrisele sale
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
universul se organizează ca un tot unitar ( universul-imaginea omului, omul-imaginea universului) a cărui reprezentare semantică este meta-imaginea, în calitate de coexistență și coparticipare. Meta-imaginea se autodefinește prin intermediul ceremonialului care deschide drum cunoașterii individuale și universale. Prin ceremonial umanul se reintegrează în cosmos, recuperându-și sensurile primare, înfățișându-le ca existențial-semantic: meta-imagine. Pentru ilustrarea acestei tipologii a imaginilor ne oprim asupra "imaginii primare" "casă" al cărei nucleu existențial este format de ființarea celor patru elemente arhetipale apa, pământul, focul, aerul Fie că semnifică " adăpost
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
procesuală a poeticității ca strategie discursivă, întemeietoare de semn: Caracterul dual și intermitent al semnului poetic deslușește codul poetic din dublă perspectivă, ca instanță discursivă, dar și ca entitate a existențialului semantic referențial. a. Starea existențială originară, a imaginilor, este recuperată, la nivelul textului, ca nucleu constant antinomic, ca un continuum spațial, dar și ca discontinuitate temporală: b. Metafora subordonează unui cod semantic semnificațiile originare și circumstanțele textuale, făcând posibilă, în același timp, inter-relaționarea dintre imaginea constantă și dinamica imaginilor. c
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
unei realități prezentificate semantic.43Astfel, discursul poetic este format din matricea semantică a textului, aflată în relație de interdependență cu nucleul referențial intern.44 II.3. PARADIGMA POETICITĂȚII Metafora, ca esență a poeticității, stabilește legătura semantică dintre imaginea originară, constantă,recuperată la nivelul textului, și circumstanțele textuale. Codul semantic subordonează contextului semnificațiile co-textuale, realizând, în același timp, coordonarea inferențială dintre coduri. Astfel, metafora devine o structură deschisă care generează un complex dinamic de semnificații, aflate într-o permanentă interacțiune ontologică. Aristotel
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
poetic mitul. Astfel, tălmăcind sensurile ascunse ale vieții tradiționale, mitul, în calitate de categorie poetică, reprezintă o structură operațională de imagini. Ca structură relațională, mitul redimensionează percepția asupra spațiului și a timpului, transformându-le în categorii poetice predicaționale. Sub pecetea prezentului etern, recuperat prin rit, ritual și ceremonial, metamorfozele spațio-temporale soarele, luna, pasărea și șarpele capătă valențele unor categorii poetice relaționale. Astfel, procesul semantic, care învestește mitul ca discurs polifonic, poate fi reprezentat în felul următor: Interdependența categorială formează nucleul semantic al discursului
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
a spațiului.21 Această "spațializare a timpului", prezentă de la Zenon până la Bergson, restabilește echilibrul ontologic dintre elementele originare și prezent, stabilindu-se un pact continuu, prin intermediul ritului și ritualului. Timpul și spațiul, ca ratio essendi, se supun acestui praesentum continuum, recuperat prin ceremonialul "trecerilor", devenind ratio cognoscendi, ca temporalitate și spațialitate: "temporalitatea apare ca o deschidere ce se închide în prezent spre a se redeschide. Spațialitatea, dimpotrivă, ca o închidere într-un orizont ce se deschide spre a se reînchide".22
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
ceremonial. Structuri gnoseologice ale discursului mitic, spațiul, timpul, spațialitatea și temporalitatea, au rolul unui "predicat universal"26 care resemantizează legăturile arhetipale. III.1.2. NUCLEUL SEMANTIC: PREDICAȚIA Dublu structurat, pe baza dihotomiei continuitate / discontinuitate, realizată de categoriile spațio-temporale, discursul mitic recuperează "cosmicul" ca fenomen continuu 27, devenind autonom.28 Discursul mitic, specific creației populare, se prezintă ca o structură procesuală, care însumează manifestările spațio-temporale ale universaliilor ontologice. Ca punere în act a virtualitățiilor arhetipale de expresie, discursul mitic poate fi reprezentat
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
luni de câte 27 sau 28 de zile, împărțite în faze: kalendele (luna nouă), nonele (primul pătrar), idele (luna plină). Inițial, calendarul roman a avut 10 luni apoi, regele Numa Pompiliu a stabilit structura de 12 luni. Pentru a se recupera întârzierea față de calendarul solar, se adăuga o lună de 22 sau de 23 de zile, la fiecare doi ani. Pentru a se evita dezordinea astfel creată, reforma împăratului Iulius Caesar, din anul 43 î. d. Hr., a instituit "anul iulian
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
când (momentul enunțului), un unde (locul enunțului) care se Însumează Într-un de ce (obiectivul, scopul urmărit de locutor prin actul de vorbire); toate aceste variabile configurează un sistem unic, irepetabil, care are ca ieșire o semnificație ce nu poate fi recuperată prin simpla analiză compozițională a frazei. De ce? Pentru că rolul pe care-l joacă contextul pare a fi cel puțin la fel de important ca cel pe care-l joacă textul <footnote id = "3"> citation author = "Mircea D. Horubeț"> Folosesc conceptul de text
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
o Întreagă istorie. P: Foarte frumos, deci ... abordați lucrurile ..... Nu mai discutăm despre acest subiect. H un are nici un fel de problemă În a interpreta/decoda componenta verbală a enunțului produs de P. Îi este Însă cu siguranță imposibil să recupereze, În integralitatea ei, natura și dimensiunea stării de disconfort pe care i-a produs-o acestuia ideea că el, P, ar fi avut relații privilegiate cu persoana În discuție (cu șeful statului); P Îi transmite acest lucru lui H, nu
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
În funcție de care el poate dori să ascundă anumite scopuri, interese pe care le urmărește. Acestea sunt mascate lingvistic, dar pot fi vehiculate, inconștient, de eventuale semne para și non verbale (anumite inflexiuni ale vocii, gesturi, ticuri ș.a.) sau pot fi recuperate În urma unui proces inferențial. Deși campania electorală prezidențială nu Începuse, candidații unor partide politice Își asumaseră deja candidaturile și Începuseră, efectiv, campania. Președintele În exercițiu, Întrebat fiind dacă mai candidează sau nu, produce (la data de 15 aprilie, 2009) fraza
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
unui mesaj conținut Într-o secvență lingvistică pe care o produce locutorul, sau 2) transmiterea unei intenții pe care locutorul o are În minte, În raport cu un anumit interlocutor, la un moment dat. Sarcina interpretului este: În primul caz, de a recupera semnificația textului/frazei/secvenței lingvistice produse (prin decodare), iar În cel de al doilea, de a construi o semnificație proprie, care să se apropie cât mai mult posibil de intenția, obiectivul pe care l-a avut locutorul. Cele două posibile
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
semne, de aceeași natură cu acest context, este determinant și În cazul actului de comunicare verbală Însoțită de semne non verbale. De fapt, semnificația generală a enunțului (În care includem toate sistemele de semne folosite de locutor) nu poate fi recuperată fără a interpreta fiecare semn În propriul său context intern. În Înregistrarea nr. 5, Startul, conducătorul zborului, adresându-se pilotului cu indicativul 326, aflat În zbor de verificare recepție a unui avion MIG 21, produce următorul enunț: 71 Sunt „Startul
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Întrebare, cu răspunsul asociat, neurmată de cea de a doua, nu are finalitate: ea nu ne spune ce dorește/urmărește locutorul În raport cu referința/referentul respectiv. Doar cea de a doua Întrebare, neprecedată de prima, nu are sens: interlocutorul nu poate recupera intenția/scopul/obiectivul locutorului deoarece aceasta trebuie să fie În raport cu ceva, adică cu referința/referentul. Observăm că cele două tipuri de context, intern (lingvistic) și extern, par a avea funcții specializate: primul pare să ajute la formarea referinței, iar cel
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
jocul, nu ar putea juca jocul. Ei nu trebuie să „caute” În memorie care sunt semnificațiile posibile ale unor semne ca Startul sau 326, pentru că ei sunt Startul, respectiv, 326. Dacă nu pricepi jocul, dacă nu-l joci, nu poți recupera Întreaga semnificație, nu poți percepe nuanțele vehiculate de către locutor. Sunt situații de comunicare În care interpretul se află în afara jocului propus de locutor. În astfel de cazuri, comunicarea eșuează. Locuitorii din satul Siliștea Gumești, supuși presiunii timpului, utilizau limbajul, cu
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
ch/senses/linge/moeschler/publication pdf/gric .pdf, p. 7 referință </ref> . Intenția este o stare mentală, prin urmare o stare unică pe axa timpului, generată de un complex unic și irepetabil de factori interni și externi; ea nu poate fi recuperată decât În contextul manifestării ei. A deduce intenția Înseamnă a parcurge un proces inferențial de interpretare. Ce anume face ca interpretul să nu accepte semnificația literală (obținută prin simpla decodare) și să caute altceva prin intermediul unui laborios demers rațional? Pentru
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
contextului, nu numai contextul fizic joacă un rol important În interpretare, ci și contextele psihologice ale actanților. Precizia mesajului este asigurată, În cazul comunicării contextuale, printre altele, de calitatea, de natura spațiului psihologic Împărtășit de către actanți. Un mesaj poate fi recuperat cu exactitate Într-un spațiu comun al unor ipoteze clare și foarte puternice cum ar fi cunoștințele profesionale, sau poate fi ambiguu, atunci când ipotezele necesare interpretării fac parte din spațiul cunoștințelor generale ale participanților la actul de comunicare. 2. Genul
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
sau cu card), 6) ridică factura, 7) se deplasează la punctul de control unde Îi sunt verificate factura și produsele, 8) iese din supermarket 9) pune produsele din cărucior În sacoșe și portbagaj, apoi 10) duce căruciorul la loc și recuperează fisa. Fiecare frame cu schema asociată asigură un Înalt grad de anticipare, de predictibilitate a eventualelor acte de comunicare ce pot avea loc. Schimburile verbale se Încadrează Într-o anumită plajă de posibilități limitată de domeniul semantic propriu fiecărei etape
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
cu ceea ce a intenționat să transmită producătorul enunțului prin adresarea acelui enunț unui anumit interpret. Prima idee care se desprinde din această Încercare de definire a semnificației, este aceea că interpretul nu poate fi niciodată sigur că ceea ce el a recuperat, prin interpretarea enunțului, este identic cu ceea ce producătorul enunțului a vrut să spună, deoarece intenția este o stare mentală a producătorului enunțului la care interpretul nu are acces direct. Emițătorul furnizează doar o serie de semne /indici, verbali, paraverbali și
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
enunțului a vrut să spună, deoarece intenția este o stare mentală a producătorului enunțului la care interpretul nu are acces direct. Emițătorul furnizează doar o serie de semne /indici, verbali, paraverbali și non verbali prin procesarea cărora interpretul să poată recupera, mai mult sau mai puțin fidel, intenția sa. Interpretarea enunțului devine astfel un proces creativ, de construcție, prin care interpretul, pe baza indicilor furnizați de emițător, deduce/inferează ceea ce acesta a vrut să spună (speaker’s meaning / vouloir dire). Acest
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
care au constituit pilonii pe care Dan Sperber și Deidre Wilson au construit teoria pertinenței: teoria lui Grice din domeniul pragmaticii și teoria cunoașterii a lui Jerry Fodor. De la Grice au preluat cîteva idei de bază: 1) interpretul trebuie să recupereze nu ceea ce spune locutorul, ci ceea ce vrea să spună, 2) comunicarea interumană este intenționată (Grice face diferența Între semnificația naturală, neintenționată și nonnaturală, intenționată); În acest sens, autorii afirmă: ”teoria pertinenței poate fi considerată ca o Încercare de detaliere a
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
nevoii locutorului) În raport cu ei. Odată ce enunțul (atît semnele verbale cît și cele para și non verbale care le Însoțesc) i-a fost adresat, receptorul se află În poziția, dată fiind intenționalitatea acestuia, de a-l recepta și descifra pentru a recupera informația de bază, acel ceva pe care locutorul a dorit să-l transmită. Prin urmare, receptorul este pus În fața unei sarcini de executat. Dar, pentru că nu el este inițiatorul, pentru că sarcina vine din exterior, ea nu are un caracter de
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Lipsa marcatorului lingvistic pentru adresant ar trebui să ridice probleme În identificarea acestuia. Chiar utilizarea acestei forme eliptice ne indică faptul că acest lucru nu se Întâmplă - forma eliptică se utilizează În situațiile În care semnificația elementului eliminat poate fi recuperată cu ușurință de către receptor. În această situație specială de comunicare, pertinența enunțurilor trebuie să fie maximă; efectele cognitive trebuie să fie maxime, În timp ce efortul de procesare trebuie să fie minim. Convorbirea are loc În timp real, iar timpul, În aviație
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
să plătesc fonciirea. Când interpretul ajunge la o asemenea concluzie implicitată, care are, la momentul interpretării, efecte cognitive maxime asupra sa, procesul de interpretare se Încheie: interlocutorul a avut ca obiectiv transmiterea unui mesaj clar pe care interlocutorul l-a recuperat din enunț. Să analizăm o secvență de comunicare radio Între Start și 326 care se petrece În următoarea situație: 326 a efectuat lucrul În zona care i-a fost destinată și, din enunțurile sale, rezultă că ar trebui să se
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]