29,495 matches
-
să cedezi norocului, să-ți renegi un prieten când nu mai este fericit!" Turpe sequi casum, et fortunae cedere, amicum Et, nisi sit felix, esse negare suum. (v. 23-24) Afirmațiile lui Ovidiu sunt direct legate de nenorocirea care l-a lovit; dar, e la fel de adevărat că unele expresii sunt mai vagi și implică consecințe mai ample și mai grave: "să urmezi destinul, să cedezi norocului", înseamnă să mergi după curentul (augustan) și nu numai în ceea ce-l privește pe Ovidiu, ci
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
tuturor prietenilor săi, care, de altfel, toți trebuie să fi fost la curent cu cauza adevărată a relegării sale la Tomis. Numai pentru cei care nu sunt de partea poetului care-și susține nevinovăția în ceea ce privește pedeapsa gravă care l-a lovit, Ovidiu se umilește cu afirmații care reproduc, ca un ecou, părerile celor care l-au trimis în exil: crima, oricare ar fi aceasta, nu a comis-o. De altfel, dacă comportarea sa nu ar fi fost totuși scuzabilă, pedeapsa cu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a fulgerat pe Titanii rebeli și l-a îngropat pe conducătorul lor, Encelade, sub Etna. De aceea, Ovidiu nu i-a declarat război (civile) lui Augustus, cum va spune în alt loc pe șleau, nici nu a mai dorit să lovească vreo altă divinitate (din casa imperială), cu propriile-i săgeți, cum avea să facă unul din cei Șapte împotriva Tebei (lucru pe care pare să-l admită și el însuși). Ovidiu continuă cu "precizarea": există (est) o vină a mea
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Ovidiu dezvăluie bucuria unui fericit presentiment. El povestește că, în timp ce se plimba trist pe plaja din Tomis, i s-a părut că o aripă s-a zbătut în spatele lui. Nu a putut să zărească niciun corp, dar aceste cuvinte au lovit urechea Sulmonezului: "Iată, eu sunt Faima (Fama), care alunecând în zbor pe imensele căi ale aerului, vin să-ți anunț lucruri fericite: în timpul consulatului lui Pompeius, cel mai drag prieten al tău, anul ce vine va fi splendid și fericit
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
lumii (Jupiter) a stins focul cu fulgerele sale, Phaeton nu trebuia să fie renegat de ai săi? Semele nu s-a înstrăinat de tatăl ei Cadmus, pentru că a pierit datorită ambiției rugăciunilor sale? Nici ție concluzionează Ovidiu pentru că eu sunt lovit de fulgerele nemiloase (saevis ignibus) ale lui Jupiter, roșeața purpurie să nu-ți invadeze dulcele chip, ci, mai degrabă, aleargă să mă protejezi, fii pentru mine exemplul soției bune și împlinește-ți cu virtute trista ta datorie" (v. 63-73). Exemplele
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
i-au adus deja un bun renume. Adaugă: "Soarta m-a expus privirilor poporului și mi-a conferit o mai mare celebritate, o mai mare notorietate decât aveam mai înainte (de exil). Capaneu a devenit mai cunoscut fiindcă a fost lovit de fulger; Amfiaraus când caii săi au fost înghițiți de pământ; dacă ar fi greșit mai puțin, Ulise ar fi fost mai puțin cunoscut; rana lui Filoctet i-a adus mare faimă. Dacă există puțin loc pentru cei mici în mijlocul
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
numele tău de Maximus nu este mai mare decât geniul tău (v. 99-104). Cum se observă, sunt elogiile pe care le știm deja din scrisorile precedente și din Fasti -. " În timp ce alții [se referă mai mult ca sigur la însuși Augustus] lovesc în nenorociți, pentru că doresc să fie temuți, și poartă săgețile (spicula) înmuiate în fiere caustică, casa ta este obișnuită să vină în întâmpinarea celor care imploră ajutor, printre care te rog să mă incluzi și pe mine" (v. 105-108). În
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
vină progeniturile lui Marte, Romulus, fiul Iliei și fiul Iliei, Remus" (v. 37-40). Făcând trimitere la cea care a fondat neamul lui Augustus, vestala Ilia, violată de Marte, Ovidiu dezvăluie adevărata sa țintă, și anume pe cine își propunea să lovească cu elegia sa: însuși Augustus, care se ridica atât de mult în apărarea purității și a castității, era fructul unui... adulter, și nimic mai mult. Să înceteze, așadar, o dată pentru totdeauna, să mai întărâte viciile și oamenii vremii cu interzicerile
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
se așază-n lung troian, Ca nisipurile dese din pustiul african. Viscolul frămîntă lumea!... Lupii suri ies după pradă, Alergînd, urlînd În urmă-i prin potopul de zăpadă. Turmele tremură; corbii zbor vîrtej, răpiți de vînt, Și răchițile se-ndoaie lovindu-se de pămînt. Zberăt, răget, țipet, vaiet, mii de glasuri spăimîntate, Se ridică de prin codri, de pe dealuri, de prin sate, Și-n departe se aude un nechez răsunător... Noaptea cade, lupii urlă... Vai de cal și călător!” sau: „Gerul
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
grandios stă și la baza poemelor ocazionale din Ostașii noștri. Modelul era mai vechi (Sentinela romană, Deșteptarea României), În spiritul și cu mijloacele lirice ale timpului. Versul lui Alecsandri este mai disciplinat, ritmurile mai iuți, eufoniile mai dese („vîjÎie, vine, lovește”, „vuiet surd, grozave șoapte...”), repetițiile, interogațiile sunt abil strecurate În text: „Iată oardele avane, Iată limbile dușmane .................................... Vin și hunii, vin și goții, Vin potop, potop cu toții... Eu să per, eu?...niciodată!... ......................................... Cine ești? De unde ești? Pe la noi ce rătăcești
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
să aibă, În vers, o legătură cuviincioasă, adică să fie armonioase. Armonia „lesnește” stihul și-l face curgător. În acest limbaj, azi pitoresc, impracticabil, se manifestă o mare grijă pentru a surprinde secretul unei arte dificile. Conachi elimină cuvintele care lovesc auzul (grija lui cea mai mare este muzicalitatea versului!) și strică noima stihului. Căci, cum, fulgerînd, Înfiorați intră În legături rele cu alte cuvinte și poetul face o demonstrație În acest sens dînd pentru un vers mai multe variante. Un
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
este o problemă. Pentru Văcărești, Conachi și ceilalți poeți din prima jumătate a secolului al XIX-lea, erosul este, indiscutabil, un zeu, dar un zeu chinuitor. El face parte din categoria fatalităților. Vine nechemat, se insinuează, tulbură mințile oamenilor serioși, lovește și smintește inima indivizilor de toate vîrstele. În stil preromantic, Asachi Îl numește „izvor dulce de-ntristăciune”, iar Conachi, mai filozof și cu o imaginație mai războinică, Îi zice „ostașul viteaz al firii”. A defini amorul este, dealtfel, o temă importantă
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
este cumplit Și să-l vindec nu am stare...” O categorie specială În patologia erosului formează jalea și dorul. Jalea este generală. Originea ei, ca și aceea a dorului, e necunoscută: „Și făr-a ști pricina jale și dor m-au lovit...”. statutul celei dinții stări este dublu: jalea ca maladie a sufletului și jalea ca expresie a unui sentiment (sub forma de jeluire). Conachi uzează (și abuzează) de amîndouă. Dorul se manifestă mai rar. Nu e, În orice caz, un termen
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
tradițională; săgeata. Conachi o Înfățișează de mai multe ori numind-o „săgeată cumplită”. O variantă a săgeții este „ghimpul cu venin”. Amor este Înarmat pînă În dinți, arc săgeți și umblă În mină eu o „lance de Îngrozire”, călătorește mult, lovind În dreapta și În stînga (Amanul, ca și ostașii). Poetul dă În cele din urmă un sens facil alegoric acestei expediții războinice. Nu este uitat, În acest protocol al execuției, gelatul: acela ce „face morți” și aruncă „În munci / pre amorezați
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
căci În coprinderea-i nu veți vedea decît plîngeri de inimi rănite, suspinuri de piepturi săgetate, tînguiri de dureri cumplite, ohtări și tot felul de văilări din pricina Amorului: Întocmai ca Într-un spital În care se află mulțime de ostași loviți În bătaie și răniți de tot felul de arme, carii Își arăt ranele și Își spun durerile, cerînd ajutorul doctorilor. Pentru că acest Amor, copil nebun, fiu al Venerii, răzgăiat d-a sa mumă și crescut zburdalnic, În mină eu arc
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Hz) și prelung (0,08-0,15 s) iar celălalt (zgomotul II, diastolic) este comparativ mai slab, mai acuțit, (100-150 Hz) și mai scurt (0,07-0,10 s). Mai mult, zgomotul I are timbru înfundat, față de zgomotul II, care este clar, lovit. Ariile de ascultație sunt porțiuni din suprafața toracică unde aceste sunete sunt cel mai bine percepute (amplitudine maximă). Zomotul I se aude mai bine în spațiul V intercostal stâng pe linia medioclaviculară pentru valva mitrală și respectiv la baza apendicelui
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
umanitate canonică, lăsând impresia de chipuri pe pânza vremii, ca într-un film, unde imaginile surprind crâmpeie de timp și de viață. Într-adevăr, o dată cu Proust personajul nu mai este conceput unidimensional, ca un "caracter" clasic, monolit în care timpul lovește nesemnificativ. Așa cum susținea și Camil Petrescu într-unul dintre puținele studii comprehensive despre opera scriitorului francez (din păcate, nici acesta scutit de erori), romanul modern înfățișează sufletul omenesc pe axa devenirii sale interioare, ca o înlănțuire de momente și stări
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
nu una de reflecție; printr-însele întreprinde, așadar, cunoașterea vieții. De îndată ce a ajuns la maturitate, suma experiențelor elaborându-se într-o concepție pur teoretică a lumii, el n-o mai trăiește ci o comentează". Și așa, de unde inițial se arătase lovit în amorul propriu de insuccesul cărții (semn că și personajul e sensibil la reacția publicului), eroul lovinescian sfârșește prin a lua partea autorului său, făcând de râs pe criticii de profesie. Împăcat temporar cu această revanșă imaginară 42, autorul încearcă
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
grabnic iubita. Plimbarea deșteptase însă în Mili dorința imperativă "de a se da, de a fi fericită prin altul", dar când se întoarce în parc își zărește alesul de care tocmai se despărțise în brațele altei femei. Răvășită, Bârzulica e lovită de un tramvai (vehicul, e drept, mai trivial decât trenul ce luase viața Anei Karenina dar nici eroina noastră nu are sufletul viforos al rusoaicei!). Cu această scenă se și încheie, de altfel, penultimul roman din ciclul Bizu. În primul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
care, la rândul ei, depinde de fiziologie; aptitudinile psihice sunt dictate de biologie"; sau, în alt loc: "Pesimismul filosofic este numai o concepție a lumii fără nici o legătură cu viața de toate zilele. Pesimismul meu nu e aici (și se lovi pe frunte), ci aici (și se lovi peste corp), în organe, în sânge, în celule". Care va să zică, vocația creatoare se manifestă în felul unei fatalități biologice, ceea ce face ca fizionomia (și fiziologia) să determine, în mod necesar, o anumită conformație psihică
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
aptitudinile psihice sunt dictate de biologie"; sau, în alt loc: "Pesimismul filosofic este numai o concepție a lumii fără nici o legătură cu viața de toate zilele. Pesimismul meu nu e aici (și se lovi pe frunte), ci aici (și se lovi peste corp), în organe, în sânge, în celule". Care va să zică, vocația creatoare se manifestă în felul unei fatalități biologice, ceea ce face ca fizionomia (și fiziologia) să determine, în mod necesar, o anumită conformație psihică, iar aceasta, la rândul ei, impune un
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
fost, dealtfel, "scena" invocată de Iorga drept principal "argument" al respingerii candidaturii lui Lovinescu la Academie. A rămas celebră epigrama publicată în Cugetul clar, an I, nr. 5, 12 august 1936: "Pornograful Lovinescu,/Cu aceea ce a scris,/N-a lovit în Eminescu,/Ci, prin el, s-a sinucis". 179 Interesante mi s-au părut și observațiile Lăcrămioarei Petrescu privind influența tiparelor melodramatice (în special a motivului "damei cu camelii") asupra literaturii lui Camil Petrescu. Vezi subcapitolul "Re-scrierea intertextuală. La Dame
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
de societatea de pe atunci, cum se putea vedea în Velerim și Veler Doamne și atunci reacția lor era neînduplecată. El însuși nepot de răzeș, Victor Ion Popa, fire blândă, îngăduitoare, generoasă, deosebit de muncitoare, devenea deodată dârz, neînduplecat când era nedreptățit, lovit în munca sa. Din acest neam blând dar neîncovoiat era și Alexandru Vlahuță, fiu de răzeși de pe meleagurile Similei (comuna Pleșești), folcloristul Tudor Panfile (din ținutul Țepu) și celebrul jurist C. Hamangiu (din comuna Pogonești), toate din regiunea Bârladului. A
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93467]
-
ghicitori, poezii); jocuri hazlii de antrenare a atenției și percepției auditive: propozițiile și frazele sunt analizate din punct de vedere fonetic, sunt memorate și apoi scrise (transcriere/dictare/autodictare): „Un tâmplar din strada Tâmplari, pe când tâmplărea în tâmplărie, s a lovit din întâmplare la tâmpla”. EXERCIȚII DE PRONUNȚARE CORECTĂ A SUNETELOR exerciții de pronunțare izolată a sunetelor, folosind intensități diferite ale vocii; exerciții de recunoaștere a sunetelor, de citire a lor; exerciții de introducere a sunetului în silabe (silabe directe și
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]
-
C. Păunescu”. Fetele din clasa o ajută la lecție. 93 V.2. MATERIAL LINGVISTIC SELECTAT PENTRU EXERSAREA COMUNICĂRII Anotimpurile: ¾ TOAMNĂ Zile de toamnă de George Coșbuc Bate vântul, frunză cade Vestejita de pe ram Nourii se-ntind pe ceruri, Ploaia-ncet lovește-n geam Negura din vai se-nalță Către ceru-ntunecos A pădurilor podoabe Așternutu-s-a pe jos. Buciumul nu mai răsună, Câmpurile sunt puștii; Nu se mai zăresc pe dâmburi Cardurile de copii. Rapsodii de toamnă (fragment) de George
Copilul cu dificultăţi de învăţare - Comportamentul lexic şi grafic by Raus Gabriela () [Corola-publishinghouse/Science/742_a_1231]