31,321 matches
-
aplica numai mărfurilor, nu și produselor în general. Sarea, în ipostaza ei de marfă, făcea într-o oarecare măsură excepție de la această regulă. Țăranul nu era obligat să transporte sare. De aceea, în mod formal, la baza angajamentului de a transporta sare, pe care și-1 lua țăranul față de ocnă, stătea libera învoială. În realitate, angajamentul se întemeia pe un pronunțat caracter de constrângere, exercitată de puterea de stat. Prin contractul de arendare a ocnelor, Visteria își lua obligația să acorde
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
leu de miia <de ocă> brudina” tot pentru Sculeni. Pentru <schelele> Lipcani și Galați, prețul transportului era dublu față de cel al Sculenilor. Așadar, prețul de cost al transporturilor de sare varia în funcție de greutatea drumului și de distanța la care se transporta. Un cărăuș putea încărca într-un car, la care erau atelați doi boi, în jurul a 1.000 ocale sare (1.291 kg), pentru transportul căreia încasa cca. 32 lei, aproximativ ceva mai mult de un galben în 1828, ceea ce însemna
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
plată de 30 parale pe zi „pentru hrana lor”, deși ursarii erau scutiți de „salahorie și beilicuri”. Aceleași îndatoriri au fost aruncate și pe seama ,,lăcuitorilor târgurilor”.Tot materialul necesar pentru construcțiile de poduri și drumuri - mai ales lemnos - a fost transportat pe apă, de către plutași, și pe uscat de către birnici. Lucrările de construcții de drumuri și poduri, ori de îmbunătățire a comunicațiilor, s-au lovit însă de mari piedici. Boierimea continua să rămână refractară la apelurile pe care le făcea Paul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
navigabile. Un singur răspuns a fost găsit, al isprăvniciei Iași, din 13 decembrie 1832; parcă făcut anume să sfideze chestionarul, autorul lui semnala că pe teritoriul ținutului Iași nu trec plute cu cherestele. Cheresteaua care se duce la Sculeni se transportă cu carele locuitorilor. Atât. Rezultatele administrației ruse au fost expuse de însuși generalul Pavel Kiselev. În rândul lor trebuie trecute și îmbunătățirile aduse comunicațiilor din Moldova. Administrația rusă a atras atenția organelor de stat moldovenești asupra necesității îmbunătățirii stării căilor
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
transportul terestru, s-au ridicat glasuri care au cerut și întreprinzători care și-au propus navigabilizarea râurilor într-o măsură care să le facă accesibile nu numai plutăritului, aflat deja într-o continuă dezvoltare, ci și pentru ambarcațiuni capabile să transporte produsele cerealiere și animaliere ale gospodăriilor agricole legate de piață. Libertatea comerțului - cerută de o parte a boierimii încă înainte de a fi fost obținută prin tratatul de la Adrianopol - trebuia, după părerea ei, să „reanimeze” activitatea locuitorilor, să deschidă noi căi
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Călieni - erau navigabile pentru ambarcațiuni mici în orice anotimp. În perioada când apele creșteau, cele două râuri erau navigabile cu dubasă pe aproape toată întinderea lor. Așa se explică de ce, în decembrie 1770, comandamentul militar rus dăduse dispoziții să se transporte pe Siret, Prut și Nistru 10.000 merțe grâu, pentru care era nevoie de 200 dubase. Dubasele urmau să fie încărcate „și când apa va fi mare să-s coboare în gios”. Pregătirile pe care le-au făcut localnicii pentru
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
fie încărcate „și când apa va fi mare să-s coboare în gios”. Pregătirile pe care le-au făcut localnicii pentru a executa acea dispoziție dovedesc că acțiunea plănuită era realizabilă. Documentele scot la iveală faptul că pe Prut se transportau cereale și alte produse cu șeicele până la vărsarea râului în Dunăre. Înapoierea șeicelor, la locul de unde fuseseră încărcate, se făcea prin tracțiune animală sau cu oameni special însărcinați, pe care documentele îi numesc ,,oameni de tras la șeici”. Dacă problema
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
numesc ,,oameni de tras la șeici”. Dacă problema navigației pe râurile noastre era mai degrabă o chestiune de viitor, în schimb plutăritul se făcea cu regularitate pe Trotuș, Bistrița, Moldova, Prut și mai ales pe Siret. Îndeosebi pe Siret se transporta, către Galați, aproape în exclusivitate cherestea din regiunea de munte, care era fie destinată turcilor, fie vândută numeroșilor negustori veniți din bazinul Mării Mediterane. Siretul era legat și direct de regiunea muntoasă a Moldovei și indirect prin afluenții săi: Moldova
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
pentru a construi șeici în Moldova, aduceau meșteri proprii. Necesitatea folosirii Prutului și a Siretului pentru transporturi se impunea cu o tărie crescândă, date fiind și avantajele pe care le oferă transportul pe apă. De altfel, lemnul moldovenesc nu era transportat la Galați decât pe Siret. Și ceea ce era valabil pentru transportul de cherestea, era cu atât mai de dorit să se extindă și asupra transportului mărfurilor care ocupau primele locuri în comerțul moldovenesc. Aceasta nu se putea însă înfăptui fără
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Dofteana și 6 la Larga. În 1843, isprăvnicia Bacău semnala că pe Trotuș plutele trec „necontenit”. Exploatarea lemnului ajunsese să se facă într-un mod irațional, „sălbatec”. Călătorul german Wilhelm Hamm nota 15 ani mai târziu că pe Siret se transportau cantități enorme de lemne și că „dacă devastația pădurilor mai continuă ca pînă acum, Moldova se va găsi într-o zi lipsită de material lemnos”. Exportul de cherestea continua, ca și în perioada pre-regulamentară, să fie îndreptat către bazinul Mării
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
făcut încercări de transportare pe apele interioare ale Moldovei și a altor categorii de produse. La 7 martie 1855, un Costache Vizante „au și pus în lucrare a încărca parte din 100.000 oca sare pe plute” pentru a le transporta la Tulcea și Isaceea. Transportul sării și a altor produse pe râurile moldovenești era posibil numai dacă plutele se amenajau în mod special. De obicei, pe ele se construia câte un pod acoperit pe care se așeza produsul transportat, ferindu
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
isprăvniciilor la chestionarul Sfatului ocârmuitor din noiembrie 1835 reiese că, pe râurile de pe teritoriul ținutului Bacău, caicele nu puteau pluti. Pe teritoriul ținutului Tecuci, aceste ambarcațiuni puteau circula pe Siret, de la vărsare până la Călieni. Pe teritoriul ținutului Covurlui, caicele puteau transporta pe toată lungimea Siretului. Stărostia Putnei a confirmat și ea că Siretul era navigabil pentru caice până la Călieni. Acest gen de ambarcațiune putea naviga pe acea distanță cu o greutate de 5.000-6.000 oca „și mai mult precât se
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
informații care ne dovedesc că Prutul era folosit, într-adevăr, pentru transportul mai multor categorii de produse. La 1 iunie 1844, otcupcicul poșlinei din Galați reclama „că ar fi întâmpinat îngreuiere în luarea poșlinei de la acei care au început a transporta zaherele pe apa Prutului”. Așadar, pe Prut și Siret, în afară de plutărit, se mai efectuau transporturi cu caice. Pe Prut, de la vărsare până la Leova și chiar până la Sculeni, iar pe Siret, până la Călieni. Cu toate acestea, râurile noastre nu puteau fi
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
întârzierii transporturilor în interiorul Moldovei. Locuitorii nu puteau face față nevoilor de transport ale economiei datorită obligațiilor lor către proprietari și a muncii la propria lor gospodărie. Negustorii așteaptă ca proprietarii vânzători de cereale să ia asupra lor îndatorirea de a transporta cerealele la locul de desfacere, iar aceștia din urmă așteptau ca negustorii să cumpere pe loc cerealele. De aceea, scria Atanasiu, „neapărat face trebuința ca să se deschidă drum pe apa Siretului” până la Adjud. Una din piedicile principale în calea navigației
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
către Sachetti se nota că Siretul „este deja navigabil” pe cea mai mare parte de pe teritoriul Moldovei. Era nevoie să se execute doar diguri pe anumite porțiuni, de construit câteva poduri, de dragat, de introdus câteva vase plate pentru a transporta produsele din Moldova de nord către Galați. După părerea alcătuitorilor instrucțiunilor memoriului de mai sus, produsele transportabile pe Siret puteau fi evaluate la 18 milioane piaștri, cel puțin, anual. Companiei care s-ar fi angajat să întreprindă lucrările de navigabilizare
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
martie, 19 vase încărcate cu mărfuri de Levant au sosit la Sculeni, lângă Iași, unde au depus o parte din încărcătura lor. De aici, acele ambarcațiuni, urcând șapte poște mai sus, au încărcat grâne și alte produse pentru a le transporta la Galați. Societatea și-a propus, continuă Duclos, să cerceteze de asemenea în vara viitoare navigația pe Siret. Este surprinzător, spune același Duclos, că s-a așteptat până acum efectuarea unor astfel de experiențe cărora le sunt atașate interese atât
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
de Hell a adus la cunoștința publică rezultatele investigațiilor sale pe Prut și Siret, s-a înființat o societate de navigație, a cărei activitate s-a limitat la organizarea unor transporturi pe Prut. Nu știm însă cum anume au fost transportate produsele despre care vorbea Duclos și cât timp anume a funcționat acea asociație. În vara anului 1844, se semnalează o altă tentativă de navigare pe Siret. Nu cunoaștem dacă ea era în legătură cu societatea mai sus amintită. La 18 iulie 1844
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
însemnat sacrificiu pentru Moldova, sleită de ocupația străină. Cumpărarea materialelor era făcută de către funcționarii austrieci, care dețineau posturile de conducere în telegrafia moldovenească. Prin intermediul lor nu scăpa nimic controlului austriac. La 11 august 1856, compania Berezinski propunea guvernului moldovean să transporte sârmă de la Viena în condiții ceva mai avantajoase. Sârma cu transportul ei ar fi costat 116 florini și 30 creițari centnerul, la o valoare a florinului de 7 lei și 30 parale. Striegl, directorul centralei telegrafice din Iași, s-a
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
lui Gueldry - n.n.L.B.) n-ar fi ocazionat cererea sa. D. Ghica a încheiat un contract cu proprietarii morii, potrivit căruia s-a obligat să le livreze un milion de ocale de cărbune de pământ cu 135 piaștri mia de ocale, transportate la Iași. Din această sumă, 80 piaștri sânt absorbiți de cheltuielile de transport, iar 20 până la 25 de cheltuielile de extracție”. Firește că desfacerea cărbunelui, al cărui preț de cost la Iași reprezintă în proporție de 2/3 cheltuieli de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
continue existența ca ateliere de reparații în orașe, departe de proprietățile funciare, unde se aflau uneltele care aveau nevoie de reparații. Firește că o mașină de treier, care se defecta în ținutul Botoșani sau Tecuci, de pildă, nu putea fi transportată tocmai la Iași pentru a fi readusă în bună stare. Experiența a dovedit că atelierele de reparat unelte agricole s-au putut menține și dezvolta în mediul sătesc, pe moșii, în apropierea locului de muncă. De altfel și încercarea lui
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
întemeierea unei alte fabrici în țară, la fel cu a sa; să poată importa vite, fără a plăti alte taxe decât cele ce sunt datorate pârcălăbiei; produsele ce le va exporta să fie scutite de vamă, iar vasele ce vor transporta aceste produse să fie scutite de orice taxă. În schimb, Goldner își lua obligația să plătească statului moldovenesc jumătate de galben de fiecare vită tăiată în întreprinderea sa. La 26 iulie 1844, domnitorul Moldovei a acordat lui Goldner autorizația de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
moșia orașului și aveau și vite. În moșia orașului Bârlad, de pildă, se afla în 1856 o „hliză a neguțitorilor”, adică o porțiune de moșie cultivată de negustori. Este foarte probabil chiar ca unii negustori, și anume cei ce-și transportau mărfurile cu propriile lor vite, să fi cultivat pământ nu numai pentru hrana familiilor lor, ci și pentru furaje. Dar, ca și meșteșugarii, ei practicau agricultura sau creșterea vitelor ca îndeletniciri complementare. Faptul că problema aprovizionării orașelor cu alimente constituia
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
fi efectul unui progres greșit”, iar „[...] a pretinde ca un popor din momentul chiar cînd începe a se dezvolta să nu producă decît lucruri bune, să aibă instituțiuni bune, libertate adevărată, arte care dovedesc un gust estetic etc. este a transporta la început rezultatul final al dezvoltării”. Această convingere A. D. Xenopol și-a apărat-o cu o hotărâre uimitoare dacă avem în vedere vârsta și raporturile sale cu fruntașii Junimii. De altfel, această convingere însemna totul pentru un om aflat la
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
să flirteze... Orice relație sentimentală, chiar în glumă, cu "friții" apare ca inacceptabilă în ochii unui mare număr de francezi. Cu excepția cazurilor când cineva este forțat de împrejurări. Istoriografa Dominique Veillon citează cazul lui Monique A., o fată drăguță care transporta ziare membrilor rezistenței. Ajunsă în gara Lyon-Perrache, vede că pentru a ieși de acolo trebuia să treacă de un baraj al poliției. Or ea avea valiza plină de tipărituri compromițătoare... Ce altceva putea să facă, dacă nu să accepte avansurile
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
amintiri pe care nu-l mai deschizi". Această dorință pe care tânăra femeie o surghiunise în străfundurile subconștientului său țâșnește totuși la suprafață cu o violență extraordinară, ani mai târziu, în circumstanțe dramatice. Sofia fusese arestată de soldații SS în timp ce transporta pe ascuns o bucată de jambon și trimisă în lagărul de la Auschwitz. Deoarece vorbește germana la perfecție, nu este exterminată imediat, fiind trimisă să lucreze pentru directorul lagărului, Rudolf Höss. Pe de altă parte, regele industriei, Herr Dürrfeld, devenise stăpân
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]