3,693 matches
-
în mass media. Blondele sunt prezente într-un mod disproporționat în revistele pentru bărbați față de procentul lor din populație. Situația este aceeași chiar și în revistele pentru femei, unde blondele apar mai rar, dar tot într-un procent mare. 4. Bancuri cu blonde Prejudecata că blondele sunt mai puțin inteligente este premiza multor bancuri cu blonde, dar în mod paradoxal se poate transforma într-un avantaj pentru blonde. Bărbații sunt mai tentați să încearce să cucerească o blondă, în ideea că
Cinci motive pentru care bărbaţii sunt atraşi de blonde () [Corola-journal/Journalistic/66570_a_67895]
-
bărbați față de procentul lor din populație. Situația este aceeași chiar și în revistele pentru femei, unde blondele apar mai rar, dar tot într-un procent mare. 4. Bancuri cu blonde Prejudecata că blondele sunt mai puțin inteligente este premiza multor bancuri cu blonde, dar în mod paradoxal se poate transforma într-un avantaj pentru blonde. Bărbații sunt mai tentați să încearce să cucerească o blondă, în ideea că acest lucru ar fi mai simplu decât o brunetă care pare mai inteligentă
Cinci motive pentru care bărbaţii sunt atraşi de blonde () [Corola-journal/Journalistic/66570_a_67895]
-
cum ar veni, al secolului XXI. N-au avut mai multă răbdare nici colegii lor de la Le Nouvel Observateur. Au închinat numărul dublu din 23 decembrie - 6 ianuarie celor o sută de personalități ale lumii care au marcat deceniul... încheiat. Bancuri „stricate” Se știe cum pot fi „stricate” bancurile de către cei care le spun. Exemplul clasic e bancul despre cum a murit Miciurin. L-a „lovit” unul cu parul, în loc de l-a „altoit”, dat fiind că Miciurin a consacrat principiul altoirii
Pescuitorul de perle () [Corola-journal/Journalistic/6569_a_7894]
-
avut mai multă răbdare nici colegii lor de la Le Nouvel Observateur. Au închinat numărul dublu din 23 decembrie - 6 ianuarie celor o sută de personalități ale lumii care au marcat deceniul... încheiat. Bancuri „stricate” Se știe cum pot fi „stricate” bancurile de către cei care le spun. Exemplul clasic e bancul despre cum a murit Miciurin. L-a „lovit” unul cu parul, în loc de l-a „altoit”, dat fiind că Miciurin a consacrat principiul altoirii. În prefața la cartea lui Allan Bloom, „Criza
Pescuitorul de perle () [Corola-journal/Journalistic/6569_a_7894]
-
Nouvel Observateur. Au închinat numărul dublu din 23 decembrie - 6 ianuarie celor o sută de personalități ale lumii care au marcat deceniul... încheiat. Bancuri „stricate” Se știe cum pot fi „stricate” bancurile de către cei care le spun. Exemplul clasic e bancul despre cum a murit Miciurin. L-a „lovit” unul cu parul, în loc de l-a „altoit”, dat fiind că Miciurin a consacrat principiul altoirii. În prefața la cartea lui Allan Bloom, „Criza spiritului american”, Saul Bellow se referă la o expresie
Pescuitorul de perle () [Corola-journal/Journalistic/6569_a_7894]
-
percep mari deosebiri de registru stilistic. Cîmpul lexical cuprinde termeni ca decoltat, desfrînat, destrăbălat, deșănțat, deșucheat, dezmățat, imoral, indecent, licențios, necuviincios, obscen, piperat, porcos, porno, sexi, stricat, trivial, vulgar etc. Pentru a caracteriza unele manifestări de limbaj (mai ales glume, bancuri) sînt folosite și expresii precum fără perdea ori (cu aluzie la Creangă și la junimiști) pe ulița din dos. Foarte folosit azi e adjectivul (provenit din participiu) deocheat: cu o semnificație destul de blîndă, de obicei cu referire la manifestări de
"Deocheat" by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16192_a_17517]
-
Aceste concursuri s-au bucurat de o popularitate deosebită. A existat și un vapor de literatură, amplasat undeva în incinta ștrandului, unde au avut loc prezentări de carte sau mese rotunde și chiar un festival de umor (cu concursuri de bancuri, prezentări ale unor comedii celebre, concerte cu formații care cântă muzică „foarte, foarte ușoară“). Cortul filmelor a fost gazda unor scurtmetraje experimentale, sesiuni foto sau animații flash, dar și a prezentării unor filme ca „Ghosts in the Shell 2“ sau
Agenda2005-32-05-senzational4 () [Corola-journal/Journalistic/284056_a_285385]
-
în forma aberantă a principiului identității ŤA este Ať și nu ŤA este egal cu Ať. Chiar dacă este imposibil să existe doi A, corpul românesc este elementul prin care se acceptă această virtualitate. S-ar numi falsă empatie" (Cine spune bancuri); Să arunci în aer foamea care se prelinge în fiecare gest/ ai vrea să dormi și brațele s-ar lăsa grele să atârne pe/ genunchi visezi în stomac// te ferești de trăznet de guri de canal închise/ de liliecii mici
Cuvinte în aer by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10823_a_12148]
-
a scăpat nimic din domeniul eposului popular sau chiar cult, de pe întreg pămîntul, si ingenuitate bulversantă. Carrière e un erudit, înainte de orice, pentru că a fi capabil să istorisești snoave cu Nastratin Hogea laolaltă cu povestiri africane, pilde buddhiste sau basme/ bancuri cu rabini, e o performanță pe care autorul nu se sfiește să o exhibe, perfect conștient că își năucește auditoriul. Dar plăcerea istorisirii, entuziasmul deloc disimulat al povestașului, cum îi spuneam, au parcă acea naturalețe a unui prim povestitor, de
Povesti Pentru cei mari by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17542_a_18867]
-
sunt la fel, toți vanitoșii par trași la indigou, toți aroganții vorbesc același limbaj. E drept, pe de altă parte, că unii mincinoși sunt plin de imaginație! Mă plictisește nu déjŕ-vu-ul, ci lipsa lui de substanță. Pot să ascult același banc de mai multe ori, cu condiția să fie potrivit contextului. Dar mă plictisesc cei care "strică poanta", inșii lipsiți de tact care-ți sugerează dinainte soluția unei demonstrații - mai ales atunci când partea cea mai importantă a demersului e drumul, nu
Vă plictisiți ușor? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7779_a_9104]
-
mai importantă a demersului e drumul, nu ținta. Printre prietenii mei apropiați se numără câțiva care, când povestesc o întâmplare, rămâi încremenit de admirație. Nu pot să nu mă gândesc la cineva care atingea - nu exagerez deloc - genialitatea atunci când spunea bancuri. E vorba de regretatul pictor Sever Frențiu, al cărui har de povestitor era unic. L-am văzut și auzit de mai multe ori prin anii '80 la Cineclubul din Arad și nu-mi venea să cred că e posibil să
Vă plictisiți ușor? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7779_a_9104]
-
cai mediatice și de reprezentanți politici, de voci critice sau umanitare? O mereu mai acută răutate la adresa "celuilalt" ("vecin" totuși, nu "dușman"!), o cumplită invidie, egoism și nepăsare la necazurile "vecinului". În timpul războiului al doilea circulă, cu privire la bombardamentele asupra Capitalei, bancul cu babă care se închină: "Du-i, Doamne, la Ploiești!". Era o reflectare de egoism, însă mai degrabă a unui primitiv instinct de conservare, de apărare personală, aș spune că de mai slabă forță blasfematorie decât dorința de moarte a
Recviem pentru capra vecinului by Tatiana Slama-Cazacu () [Corola-journal/Journalistic/14763_a_16088]
-
mai multe ori linia fiordurilor norvegiene, cunoscută din atlas, și cea a țărmului suedez apăreau aici ca schițate din memorie, pentru ca în câteva clipe să sufere o modificare misterioasă. Continentele se fragmentau cât ai clipi din ochi, insulele stâncoase și bancurile de nisip marcau noile trasee de navigație, iar în locul vechilor finețea și frumusețea lor nu putea fi redată pe nici o hartă. Printre ele îmi regăseam acum navele. Unele pluteau pe apă, altele se opreau în bancurile de nisip și doar
Pawel Huelle - Eram singur și fericit by Radoslawa Janowska- Lascăr și Mihaela Cornelia Fis () [Corola-journal/Journalistic/2549_a_3874]
-
ochi, insulele stâncoase și bancurile de nisip marcau noile trasee de navigație, iar în locul vechilor finețea și frumusețea lor nu putea fi redată pe nici o hartă. Printre ele îmi regăseam acum navele. Unele pluteau pe apă, altele se opreau în bancurile de nisip și doar Trinidad, de parcă numele său conținea o chemare către cea mai îndepărtată destinație, aluneca pe mijlocul apei, unde un curent invizibil purta trupul ambarcațiunii către capătul lumii. Era un loc periculos. Apa vuia pe pragul de ciment
Pawel Huelle - Eram singur și fericit by Radoslawa Janowska- Lascăr și Mihaela Cornelia Fis () [Corola-journal/Journalistic/2549_a_3874]
-
mai vechi împrumuturi din olandeză. Cu acest sens, cuvântul este atestat în Picardia și Flandra, în apropierea teritoriului olandez. În franceză, maquereau denumește și un pește, aceasta fiind o dezvoltare semantică de la vechiul sens. Conform unei legende populare, macroul însoțește bancurile de heringi, în migrațiile lor; se spune că, în aceste călătorii, macrourile ar avea funcția de a apropia heringii masculi de femele. Manechin provine din fr. mannequin, care însemna la început „figurină, statuetă căreia i se puteau da diverse atitudini
101 cuvinte moştenite, împrumutate şi create by Marius Sala () [Corola-publishinghouse/Administrative/1361_a_2705]
-
cu coarde, de genul alăutelor și viorilor. Un pian cu coadă era așezat într-un colț, lîngă un aparat de raze mătăhălos învechit, iar în mijlocul încăperii, Lanark văzu spatele unei siluete în panaloni negri și vestă, sprijinindu-se de un banc de tîmplărie și netezind cu șmirghel marginile unei chitare pe jumătate terminate. Silueta se ridică în picioare și se întoarse spre ei, zîmbind și ștergîndu-și mîinile cu o batistă mare de mătase în carouri. Era un tînăr îndesat cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
de alții! Ozenfant zîmbi și încuviință. — Un sentiment deosebit de dragonesc, spuse el. A sosit timpul să înveți un alt sentiment. După o vreme, zîmbetul se șterse de pe fața lui Ozenfant, lăsîndu-l surprinzător de impasibil. Dădu drumul tapițeriei, se duse la bancul de tîmplărie și luă un ferestrău de traforaj. — Crezi că te forțez, zise el pe un ton tăios, și nu-ți place. Fă ce vrei. Dar pentru că am treabă, aș fi încîntat dacă nu mi-ai mai irosi timpul. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
dădu la o parte și pătrunse în studioul cu tavan înalt și tapiserii, așteptîndu-se să fie cufundat în întuneric. Era luminat ca înainte, iar în mijloc Lanark văzu din spate o figură familiară în pantaloni negri și vestă, aplecată peste bancul de tîmplărie. Lanark o luă în vîrful picioarelor pe lîngă perete, căutînd figura din Correctio Conversio și privindu-l uneori pieziș pe Ozenfant. Profesorul fixa călușul chitării cu atîta delicatețe și concentrare, că nu se cuvenea să-l deranjezi. Lanark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
ton scăzut, pînă cînd ea nu mă va mai dori. Ozenfant bătu darabana pe fața de masă. Fața îi era inexpresivă. — Doctore Lanark, ce-o să te faci cînd n-o vei recupera pe Euridice? — Sînt prea neștiutor să-ți pricep bancurile, Profesore Ozenfant, spuse Lanark ridicîndu-se și plecînd de la masă. Era supărat și neliniștit și se gîndi că furia pacientei lui împotriva vieții ar fi o consolare. în loc să se ducă la culcare, intră în lift și spuse: — Atelierul lui Ozenfant. — Profesorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
vapor. Deasupra acestui nou traseu neural cerul avea o cu totul altă înfățișare: era o pătură de lichid înmiresmat, cu vaste recife de corali, cu crini de mare legănîndu-se-n curenți primăvăratici, filtrând aerul înghețat prin bronhiile ca niște pene, cu bancuri de peștișori sclipind în soare și schimbîndu-și brusc direcția, toți odată, la cine știe ce înfoiere a norilor... Etajul opt era însă o zonă abstractă, neprielnică vieții. Acolo, pe creasta blocului, aerul trebuie să fi fost atât de rarefiat, încît nici o ființă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la un picior. Până la urmă, înfiorat, am spus că merg și eu pe terasă, dacă urcăm pe la scara noastră, a mea și a lui Jean, căci Luci stătea la scara 3. Jean era golan, vorbea urât și spunea cântecele și bancuri rușinoase, "cu prostii". Stătea la șapte, era mereu foarte sărăcăcios îmbrăcat, iar mama lui arăta ca o cerșetoare. Taică-su era tractorist la Circ, trăgea în anumite locuri casele pe roate și cuștile cu animale. Dar eram prieteni buni, pentru că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu căiță, care cunosc viitorul limpede ca-n palmă. Fotbalistul, hipersomniacul (pe care cred că-l chema George), epilepticul și cu mine eram "grădinița" și ne petreceam vremea împreună, mai ales jucând cărți, în vârful patului sau pe verandă, spunând bancuri și spionîndu-le pe surori. În ultima săptămână a șederii mele ni se adăugase un puști de vreo zece ani, ce dorea arzător să fie operat de te miri ce: după apendice îi scoseseră amigdalele și polipii, iar acum simula (credea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în mintea, în carnea ta... În fine, după ore și ore de vid, reveneam în propriile mele senzații, îmi regăseam glandele endocrine și pielea, istoria și valorile, pijamaua și cărțile de joc. Râdeam din nou, cu jumătate de față, la bancurile lui George, iar noaptea, înainte de a adormi, rechemam în memorie fesele celor două surori și le posedam pe la spate, iar și iar, în cearceaful umed și cald. Diminețile îi legam iar ghebosului ceasul la mână, veneau apoi doctorul și asistenții
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aproape mesianic. Țara se industrializa, miracolul românesc era pe toate buzele în Occident, rata anuală de creștere a P.N.B. era printre cele mai mari din lume. Noul lider al Partidului era tânăr, nonconformist și de un curaj admirabil în fața rușilor. Bancurile îl prezentau ca pe un automobilist care semnalizează la stânga și-o ia la dreapta. Semne ale prosperității: țigări și băuturi străine, autoserviri încărcate, frigidere și televizoare pentru toată lumea, posibilitatea ca, mâncând iaurt cu pâine timp de cinci ani, să-ți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fund... aoleu! au! jos comuniștiiiii...!"), draga lui soțioară, nu ar fi vegheat, cu principialitatea ei temută, asupra lui. Bunăoară Dunăreanu: căzuse dintr-o tâmpenie. Zisese ceva cotoios la un chef... ceva de Dubcek... sau dracu știe ce, doar ca un banc, dar se găsiseră colegi binevoitori care să-l toarne. Acum, cine știe pe la ce școală comunală predă istoria patriei. Cu Costică a lu' Mărioara fusese altceva: tovarășii îi luaseră pe amîn-doi deodată, pe unul de la frecat statui, pe celălalt de la
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]