5,033 matches
-
fi fost pusă la cale de Cazimir. Dar, intervenția marelui han ar fi avut o influență hotărâtoare asupra mersului războiului moldo-turc, dacă ea ar fi fost înainte de plecarea hoardelor Hanatului Crimeii asupra Moldovei. Mai mult chiar, nici victoria, așa de desăvârșită a moldovenilor asupra tătarilor lui Mengli-Ghirai și Eminek nu a schimbat în bine eforturile lui Ștefan cel Mare în încleștarea din 26 iulie 1476, de pe Valea Albă. Rămas să lupte numai cu 12.000 de oameni contra a 200.000
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
rezoluție, așa că Felix tot trebuie să-i spună pe gură ce gândește. Scrisorile, autentice sau false, constituie probe grele. Pentru a scăpa de un boier, adversar regimului său, în Viforul, Ștefăniță Vodă recurge la o scrisoare acuzatoare măsluită. Plastografia e desăvârșită, Arbore își recunoaște scrisul, dar nu conținutul. În Princepele, un boier este trădat de o scrisoare interceptată, autentică însă, în care punea la cale chiar amănuntele încoronării sale după mazilirea șefului statului. E bucluc mare cu comunicarea prin scris, pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
prezintă personaje pozitive din rândul trupelor de securitate și descriu lupta lor eroică. Nu e prea clar împotriva cui. Mai exact, lucrul acesta e trecut sub tăcere. În ceea ce îi privește pe milițieni, ei luptă cu infractorii și sunt detectivi desăvârșiți. Unii sunt persoaje recurente precum Căpitanul Apostolescu, un fel de Maigret corcit cu Kojak. Exasperat probabil de clișee, Petre Sălcudeanu recurge la un detectiv de modă veche, moștenit de la vechiul regim, Bunicul. Dar evident că el va colabora cu miliția
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
la pian și deține vioară. Vărul său, maniacul Titi, pretins pictor, are și el vioară, dar cântă numai după ureche, deși colecționează partituri. În același roman, epicureul Leonida Pascalopol cântă la flaut, singur, acasă. Nu știm ce anume. O pianistă desăvârșită e doamna Alice Deleanu care are pian la Medeleni și primește partituri de Bach din străinătate. Un model al său e însăși mama autorului, fiica lui Gavril Muzicescu, pianistă și profesoară la conservator. Fata ei din roman, Olguța, cântă de
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
finisat. Pereții și tavanul din oțel inoxidabil sclipeau ireproșabil și nu se vedea nici urmă de pată. Pardoseala era acoperită cu o mochetă verde, groasă, în care simțeai cum ți se afundă picioarele. În al treilea rând, domnea o tăcere desăvârșită. Din clipa în care am intrat în lift și s-au închis ușile, n-a mai pătruns până la mine nici un zgomot, dar absolut nici unul. Era atâta liniște, încât nici nu-mi dădeam seama dacă se mișca. Apele adânci curg liniștit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
am deschis ochii, spuma dispăruse. Copitele erau doar copite obișnuite, iar orașul neschimbat. Animalele se scurgeau, asemenea unui râu, pe străzile pavate, întortocheate. Nu le conducea nimeni. Nu era nici un animal în frunte. Înaintau cu privirile plecate, într-o tăcere desăvârșită. Grebenelele tremurau ușor. Amintirea intimă ce le lega, de altfel indestructibilă, era greu de perceput cu ochiul liber. Au coborât dinspre nord, au trecut podul vechi spre malul de sud și acolo s-au întâlnit cu cele care veneau dinspre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
mai pun întrebări. Nu intra în atribuțiile mele să fac așa ceva. Misiunea mea era cu totul alta și trebuia să-mi văd de treabă. L-am urmat fără să mai întreb nimic. Pentru că scosese zgomotul, în jur era o liniște desăvârșită. Îmi auzeam chiar propriii mei pași. Am avut impresia că deasupra capului meu cineva freca niște pietre una de alta, dar după două-trei încercări a renunțat. — Am găsit niște urme de Întunegri și am fost îngrijorat din pricina ta. De aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
continuând să-mi scotocesc prin memorie. Trăiesc cu impresia că s-a întâmplat totuși ceva, undeva, și că acolo te-am cunoscut și pe tine. Sigur. Precis te-am mai întâlnit. Tavanul bibliotecii era înalt, iar în jur o liniște desăvârșită. Parcă eram pe fundul oceanului. Am privit absent în jur, cu clama în mână. Ea stătea la masă și-și vedea liniștită de cafea. — Habar n-am cum de-am ajuns aici, am zis. Am ridicat privirile spre tavan. Aveam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
și m-am așezat la masă în așteptarea Paznicului. Masa era plină de tot felul de mărunțișuri. Oare nu făcea ordine decât atunci când își ascuțea uneltele? Cești și farfurioare murdare, zaț de cafea, pipa, rumeguș... Singurele aflate într-o ordine desăvârșită erau uneltele ascuțite de pe raft. M-a lăsat să aștept destul de mult. Am stat cu ochii-n tavan, cuprinzând speteaza scaunului cu mâinile și m-am gândit la felul în care-și omoară timpul lumea din Oraș. Afară se rindeluia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
simțeam tare bine. Nici vorbă de o zonă minată, plină de pericole, așa cum mă avertizase Colonelul. Mama Natură e divină. Copaci, plante, vietăți... toate își urmează ciclul neîntrerupt. Fiecare piatră, fiecare palmă de pământ era o mărturie vie a unei desăvârșite ordini imuabile. Cu cât pătrundeam mai mult în interiorul pădurii, cu atât această impresie era mai puternică. Umbrele înfricoșătoare au dispărut rapid, forma copacilor și culoarea frunzelor au devenit tot mai liniștitoare, cântecele păsărelelor se auzeau tot mai clar. În luminișurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
repede. Mă dureau parcă urechile de atâta liniște și nici nu mi se părea de bun augur. E adevărat că fiecare percepe sunetele în felul lui, dar acum nu era nimic de perceput. Zero. Zero. Zero. Plutea în tăcerea aceea desăvârșită un semnal care se cerea descifrat. O dată ce-a încetat zgomotul, n-a mai pornit. Am rămas nemișcați locului, cu urechile ciulite. Ca să scap de presiunea din urechi, am respirat pe gură și am înghițit de câteva ori, dar sunetul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
înot în bezna aceea, dar n-aveam de ales. Apa îmi ajungea până la umeri, era rece ca gheața, dar n-am remarcat nimic neobișnuit la ea. Era apă normală, fără mizerie în ea, cu densitate obișnuită. În jurul nostru, o liniște desăvârșită. Parcă ne aflam pe fundul unei fântâni. Nu vibra nimic. Nici aerul, nici apa, nici întunericul. Nu se auzea decât clipocitul provocat de mâinile și picioarele noastre. Ecoul părea mult amplificat în beznă. Abia după ce-am intrat în apă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
ca să le încerc. Le-am luat pe rând. De data aceasta am reușit să bag a treia cheie până la capăt și să o răsucesc. Nu-i greu de imaginat zgomotul asurzitor pe care l-a scos metalul în liniștea aceea desăvârșită. Cred că s-a auzit până-n oraș. Am lăsat cheia în broască, am privit în jur, dar nu mi s-a părut nimic suspect. Nu se distingea nici o voce, nici un pas de om. Am deschis portița, m-am strecurat încet
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
După ce și-a asumat sarcinile obișnuite, folosește timpul liber pentru a vizita bolnavii din spitale. Prin tactul și afabilitatea sa a reușit să-i cucerească și pe cei mai rebeli și refractari. Și astfel și-a dobândit faima de confesor desăvârșit. Când exista vreo persoană îndărătnică în primirea sacramentelor, surorile spitalului sau chiar și parohii declarau: « Aici e nevoie de vicarul de la Santo Stefano!». Vocea s-a răspândit și a ajuns și în ambientul curial. Atunci, cardinalul, ca să nu apară neînțelegeri
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
pe 25 martie 1911; Maria Meneghetti, intrată pe 25 august 1912; Maria Olian Fannio, intrată pe 25 decembrie 1912. Programul zilei acestui grup de femei generoase și eroice se consuma între rugăciune și muncă, într-o reculegere senină și veselie desăvârșită. Lunar don Calabria le ținea reculegerea spirituală, predicată în biserica de la San Zeno in Monte. Căsuța unde trăiau a fost botezată Micuța Casă de la Nazaret și pusă sub protecția Sfântului Preot de la Ars. Prin sosirea sorei Galbusera, don Calabria a
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
prezența sa. Prin acest act, Biserica a dat cea mai solemnă sentință: Viața lui don Calabria a fost sfântă! Iar acum este prezentată ca regulă, normă, canon de viață (de aici canonizare) pentru credincioși. Biserica a recunoscut în el realizarea desăvârșită a normei evanghelice. «O sfințenie toată Evanghelie», a definit-o unul dintre cei 9 teologi cenzori chemați să examineze întreaga viață a lui don Calabria pentru a da o evaluare scrisă în vederea întocmirii Declarației virtuților eroice. O evreică doctor, profesoara
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
reorientare a autorului spre probleme social-morale, însă cu o inspirație secătuită. Nici comedia lirică Madona (1947) nu mai atinge fiorul poetic din Visul unei nopți de iarnă. Pe lângă configurarea unor personaje cu valoare de simbol (Spirache, Chiriachița, Doruleț) și stăpânirea desăvârșită a acțiunii dramatice, M. rămâne în dramaturgia românească ca un maestru al comicului de limbaj (sunt exploatate savuros stridența neologismelor, deformarea cuvintelor, retorismul delirant ș.a.) și al comicului de situație (antologice sunt în Titanic Vals scena pălăriei, surpriza apariției moștenirii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288326_a_289655]
-
logicii-modă care, abia schițată în faza II, ajunge acum la apogeul său. Nu doar seducție a bunurilor de confort, ci, pe deasupra, logică a varietății, a înnoirii perpetue, a diferențierilor marginale constitutive de secole ale modei vestimentare. Într-adevăr, „sistemul modei desăvârșite” comandă funcționarea pieței în faza III7: o organizare-modă de-acum înainte de tip hipermodern sau hipermarketing. Reorientările marketingului în marea desfaceretc "Reorientările marketingului în marea desfacere" Strategiile de diferențiere și de segmentare au invadat și ele universul desfacerii. În cursul fazei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
secerători-legători, 1100 secerători simple și a fost desființată clasa moșierilor. Pământul luat de la moșieri, doar numai pământul, a fost dat în proprietatea a celor ce au fost pe front în interesul patriei, fără deosebire de est sau vest. Mihăiță, luptător desăvârșit pentru apărarea granițelor românești, cu merite recunoscute prin decorații, avansări în grad până la limita pregătirii teoretice, ca mulți pungeșteni chemați sub arme, mulți pierind pe câmpul de luptă atât în est cât și în vest, este și el trecut cu
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
aliate și naționalităților lor, pe timpul războiului, despăgubiri a căror sumă va fi fixată la o dată ulterioară (vezi anexa la art.11). 12. Guvernul român se obligă ca în termenele indicate de către Înaltul comandament aliat (sovietic) să restituie Uniunii Sovietice, în desăvârșită bună stare, toate valorile materiale luate de pe teritoriul ei, în timpul războiului, aparținând statului, organizațiilor publice și cooperatiste, întreprinderilor, instituțiilor sau cetățenilor particulari, precum și utilajul fabricilor și uzinelor, locomotive, vagoane de cale ferată, tractoare, autovehicule, monumente istorice, valori de muzeu și
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
monumente istorice, valori de muzeu și orice alte bunuri. 13. Guvernul român se obligă să restabilească toate drepturile legale și interesele Națiunilor Unite și ale naționalilor lor, pe teritoriul român, așa cum existau înainte de război, și să le restituie proprietatea în desăvârșită bună stare. 14. Guvernul și Înaltul comandament român se obligă să colaboreze cu Înaltul comandament aliat (sovietic), la arestarea și judecarea persoanelor acuzate de crime de război. 15. Guvernul român se obligă să dizolve imediat toate organizațiile pro-hitleriste de tip
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
spunea, adevărate momente de groază, imaginându-și tot felul de „jivine” care mai de care mai fioroase, gata să sară pe ei, să-i mănânce. Și acum Săndel simte unele fiori, de unde-și dă seama că nu e chiar bărbat desăvârșit. Începând coborârea la vale pe Dealul Crucii, sau mai nou numit, Dealul Teilor, aceștia erau în plină iarnă, fără frunze, doar cu crengile înălțate spre înaltul cerului, parcă rugându-se de bunul Dumnezeu spre a da o iarnă blândă, fără
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
vârsta de 7 ani, după care un spartan rămânea la dispoziția totală a statului până la vârsta de 60 de ani. Educația spartană consta în exerciții fizice dure și antrenament militar, prin care se urmărea să se formeze spiritul de disciplină desăvârșită copilului sau tânărului, de supunere oarbă, precum și capacitatea de a suporta cele mai absurde privațiuni și mizerii fizice (mers desculț și cu capul ras, antrenament complet gol, alimentație insuficientă și mizerabilă, odihnă pe o saltea de trestie și biciuiri repetate
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
parte, pedagogia întemeiată pe esența omului și pedagogia întemeiată pe existența acestuia, pe de altă parte. Prima dintre tendințe, cea întemeiată pe esența umană, ce își are rădăcinile adânci în istoria spiritului pedagogic, se sprijină pe teza realizării unui om desăvârșit, ideal, în timp ce a doua tendință, apărută mult mai târziu decât prima, cu debutul în concepția pedagogică a lui Jean Jacques Rousseau, abordează omul așa cum este el, omul concret, nu cum ar trebui să fie în mod ideal. Ținta finală a
Istoria pedagogiei : educaţia între existenţă şi esenţă umană by Mihai VIȘAN, Mihaela MARTIN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101000_a_102292]
-
noi, pentru întreaga colectivitate a celor care, prin munca lor, dau lumină pământurilor Dunării și Carpaților - prezența tovarășului Nicolae Ceaușescu la cârma supremă a patriei este garanția că idealurile noastre cele mai înalte pot deveni fapte concrete. Întruchipând cele mai desăvârșite calități ale minunatului nostru popor, președintele Republicii Socialiste România, tovarășul Nicolae Ceaușescu, ne dă tuturor, prin prodigioasa sa activitate, exemplul suprem, pentru a face tot ceea ce se cuvine ca România socialistă să aibă un loc de frunte, demn de un
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]