3,420 matches
-
acolo totul părea în ordine. Pereții, atât cât putea să vadă, erau în regulă, nu se prăbușise nimic și nici nu se vedea praf ori infiltrații de apă. Plimbă încă odată fasciculul lanternei de jur împrejur și, liniștit, se declară mulțumit. Voia să coboare de pe ladă și să se apuce din nou de lucru. Tocmai se pregătea să stingă lanterna, când i se păru că vede ceva mișcându-se în interiorul scobiturii. Se opri și privi din nou acolo. Totul era la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ton mai scăzut, dar suficient de tare ca să acopere vocile celorlalți, așa-i vorba noastră! Se întoarse apoi spre ceilalți și rosti câteva cuvinte pe țigănește. Imediat liniștea se așternu peste ceata de zlătari. Așa-i mai bine, se arătă mulțumit Cristi. Ia să vedem cum stăm! Toată suflarea se uita el așteptând. Vreau să-mi povestiți încă odată cum s-au petrecut lucrurile. Înainte de toate, spuse Toma, care avea ceva experiență în materie de țigani și nu mai voia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ascunde. Găsi pe jos o creangă de fag noduroasă la unul din capete. Era mai groasă și mai lungă decât bastonul care îl avusese până atunci, pe care îl și lepădă imediat. Îi cântări greutatea în mâini și se declară mulțumit. Nu era mare lucru, dar o putea folosi ca și bâtă în caz de nevoie. Își continuă drumul mai departe cu mai multă încredere. Văzând că nu se întâmplă nimic și nu întâlnește pe nimeni în drumul său, începea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Nu prea avea cu ce să se încalțe, pentru că atunci când venise la Baia de Sus nu se gândise că va face ascensiuni. Avea la el doar niște pantofi de sport care nu erau cine știe ce echipament pentru munte, dar se declară mulțumit și cu aceștia. Închise ușa de la cameră și coborî la parter. Ileana îl aștepta în capul scărilor. Nu cumva ai uitat ceva, domnule inspector? îl întrebă ea. Bună dimineața! spuse Cristian. Bună! Te-am văzut când ai venit. Am avut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
spunea privi rea lui, dar nu avea încotro, aveau deja un program stabilit dinainte, nu o mai putea refuza pe Ileana. Enervat, Pop dădu din mână a lehamite și ieși din casă trântind ușa. Nici doamna Maria nu era prea mulțumită, dar ea nu spunea nimic. Se mulțumise numai să-i arunce o privire încărcată de reproș Ilenei, după care intrase în bucătărie. Unde mergem? întrebase plin de curiozitate Cristian. La Moș Calistrat. De ce? se arătase el mirat. Nu avusese în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
el se apropie. Calistrat se dădu un pas înapoi și îl privi lung. Se apropie apoi și îi aranjă puțin căciulița pe partea dreaptă. Strânse puțin nodul de la șnurul ce îi ținea mantia pe umeri, după care plescăi din buze mulțumit. Începi să semeni cu un paznic adevărat! declară el zâmbind. Dacă lași să-ți crească barba și mustățile, cine nu te cunoaște ar putea să jure că ești feciorul meu, izbucni în hohote de râs Calistrat. 19 Soarele prinsese a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
data trecută își fixase o schemă de amplasare a încărcăturilor de dinamită. Acum căuta să stabilească locul în care să pună piciorul și pe unde să se deplaseze în siguranță de la o gaură de mină la alta. După ce se declară mulțumit de ceea ce vedea și se asigură că stă bine pe picioare, îi făcu semn moșneagului să plece de acolo. Te chem eu după termin treaba aici, ca să mă ajuți să cobor. Ia ascultă la mine, se rățoi Calistrat la el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de jur împrejurul acestuia astfel încât, atunci când îl va ridica, să nu cadă pământ înăuntru. Deși știa că ar trebui să se grăbească nu se putea împiedica să facă aceasta. Se simțea stingherit și chiar puțin dator față de Calistrat. În sfârșit, se declară mulțumit. Lăsă lopata deoparte și luă cazmaua de pe mal. Introduse vârful de metal sub capac și apăsă ușor. Nu se întâmplă nimic, capacul rămânea nemișcat. Apăsă mai cu putere, lăsându-se cu toată greutatea pe coada cazmalei. În liniștea nopții, cuiele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
superioară a gâtului nu văzu nici o zonă în care pielea să fi devenit pergamentoasă și nici chipul nu îi era vânăt, așa cum se întâmpla la cei morți prin asfixie mecanică. Asta însemna că bătrânul nu se spânzurase. Dădu din cap mulțumit, avusese dreptate atunci când spusese că Moș Calistrat nu se sinucisese, cineva îi rupsese gâtul, după care îl atârnase în ștreang. Polițiștii din Baia de Sus nu-și dăduseră seama. Probabil că observaseră gâtul rupt, dar îl puseseră pe seama căderii de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
hotărâse să supravegheze el însuși obiectivul. Imediat după miezul nopții ce tocmai se sfârșise, urcase la platoul din munte. Mersese acolo fără să spună nimănui ce are de gând. Trecuse pe lângă oamenii pe care îi pusese în posturile de supraveghere, mulțumit să-i vadă că sunt prezenți și își fac datoria. Odată ajuns sus, își căutase o ascunzătoare din care să poată ține sub observație întreg perimetrul. Cel mai potrivit loc era dincolo de pârâul ce curgea la marginea tăpșanului. Sub copaci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
din astea! M-ai speriat, nu te-am auzit venind. Iartă-mă, se scuză Cristian, încercând să-și ascundă zâmbetul fericit, e întuneric și nu te-am văzut. Voi avea grijă să nu se mai întâmple. Era mai mult decât mulțumit, toiagul reîncepea să se comporte așa cum trebuia. Încă nu știa de ce, poate datorită faptului că trecuse atâta vreme de când nu-l mai ținuse în mână? Își amintea că nici atunci când începuse Calistrat să îl inițieze nu reușise să-l stăpânească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Godunov, șoferul dădea în marșarier. Cu un gest amplu, omul de încredere al lui Vlad Mihailovici își încrucișă brațele deasupra capului, făcându-i semn să se oprească. Se apropie de partea din spate a remorcii, privind la spațiul rămas acolo. Mulțumit, îi chemă la el pe cei câțiva oameni care așteptau adunați ceva mai departe. Doi se apropiară de proțapul remorcii și scoaseră cuiul din cârligul de remorcare. Ceilalți desfăcură rapid toate obloanele, lăsându-le să cadă în jos. Pe platfor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
răzgândi, nu era de ajuns. Niciodată nu poți să știi ce te așteaptă în luptă, iar un combatant rămas fără muniție e, de cele mai multe ori, un combatant mort. Mai luă două sectoare pline și un pistolet Beretta cu țeavă lungă. Mulțumit, ieși afară și se îndreptă spre parcul auto. Aveau o Toyota de teren nouă, cu tracțiune integrală, care putea merge și prin apă. O cumpăraseră tocmai pentru a fi folosită pe terenul accidentat din munți. Urcă la volan și porni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Sevgin, care stătea într-un căsoi singură cu fiu-su, m-a luat fără multă tocmeală, cu șaizeci de mii pe noapte numai dormitul, cu mâncarea trebuia să mă descurc. Inconvenientul era că stătea departe, hăt în Babadag, altfel părea mulțumită să mai aibă cu cine schimba o vorbă seara. De la casa ei plecam dimineața cât mai devreme în treburile mele, începând cu drumul la poștă. Dacă acasă mama se întâmpla să n-audă telefonul, nici nu se putea chema ghinion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
fiți răbdători cu toți. 15. Luați seama ca nimeni să nu întoarcă altuia rău pentru rău; ci căutați totdeauna să faceți ce este bine atît între voi, cît și față de toți. 16. Bucurați-vă întotdeauna. 17. Rugați-vă neîncetat. 18. Mulțumiți lui Dumnezeu pentru toate lucrurile; căci aceasta este voia lui Dumnezeu, în Hristos Isus, cu privire la voi. 19. Nu stingeți Duhul. 20. Nu disprețuiți proorociile. 21. Ci cercetați toate lucrurile, și păstrați ce este bun. 22. Feriți-vă de orice se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85042_a_85829]
-
am aflat de la danșii, În blocul vecin cu blocul unde stau eu. Găsesc și locatarii de la etajul 3, foarte amabili, văduvi, văduve, locuind singuri, copiii lor, realizați, căsătoriți, răspândiți prin cartier, aproape de ei să se ajute reciproc. Priviri senine, oameni mulțumiți pentru ce au realizat În viață, majoritatea intelectuali, unii cu doctorate, dar nemulțumiți de situația din țară. La etajul 4 mi s-a Întâmplat ceva deosebit. Sun o dată și nu mi se răspunde. Insist. Ușa se deschide și În prag
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
chiar gradina de vară din oraș, și era fericită că, uite, băiatul ăsta nu e chiar sălbatic, dacă și-ar scoate dracului și șoseta aia roșie, tare ar mai fi o chestie. Ar face pasul decisiv - ar fi și mama mulțumită. „Gabriel, la ce te gândești?. Zi-mi ce să fac, tu ești artist, ce mă fac cu brigada aia, mâine poimâine sosește tovarășa Găinușă, și la mine în secție nici o muncitoare nu cârâie. Cum să le pun eu pe Florica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
și în fundal e albastru. Am cerut și ajutorul unui prieten de facultate, e un violonist, cu grupul lui. Tovarășul Ilie de la Pontaje și-a manifestat interesul de a se alătura grupului de cântătoare din întreprinderea noastră.“ Directoarea se declară mulțumită; la romanța cu mama, i-au mijit niște lacrimi în ochi. Tanța nu și-a putut stăpâni prea bine bufeurile ei de menopauză și s-a înroșit în timp ce cârâia amenințător „Eroi au fost, eroi sunt încă“... Gabriel a asigurat, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
drag! Bunicul era destul de supărat. Privea încruntat, puțin pieziș, fără să spună o vorbă. I-a trecut destul de repede, dar numai după ce a examinat iapa cu atenție și a văzut că este bine hrănită iar băiatul este întreg și vesel. Mulțumit, a bătut cu palma crupa Bătrânei, a zâmbit hoțește și a îndemnat-o să meargă la grajd. Iapa a nechezat, l-a împins jucăușă cu botul în piept, a scuturat capul și a plecat agale unde i s-a spus
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
spun ceva. Cărțile au miros! Miros a hârtie, miros a tuș ori cerneală și literele parcă sunt jucăușe, voioase și nerăbdătoare să formeze cuvintele ce mă cheamă să le citesc. Când le iau în mână, le văd cum îmi zâmbesc mulțumite și își desfac singure paginile. Mă port cu ele așa cum mă port cu prietenii mei cei mai buni. Cum să nu le citești când ele sunt așa de prietenoase! LUMEA COPILĂRIEI Lumea copilăriei este cea mai mare lume din lume
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]
-
de genul ăsta, și pe urmă prietenii femeii respective vin întotdeauna și-i povestesc soției. Eu însă n-am primit nici un fel de avertisment. Absolut nimic. Scrisoarea lui a venit ca o lovitură de trăsnet. Îl credeam foarte fericit și mulțumit. Începu să plângă, biata de ea, și-mi stârni compătimirea. Dar peste puțin se mai calmă. — N-are nici un rost să mă fac de râs, zise ea ștergându-se la ochi. Singurul lucru necesar este să hotărăsc ce-i cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
i-am spus: — Uite ce e, dacă toți oamenii s-ar purta ca dumneata, lumea n-ar putea merge mai departe. — Altă prostie cât toate zilele! Nu toată lumea dorește să se poarte ca mine. Marea majoritate a oamenilor este perfect mulțumită să facă lucruri obișnuite. Pe dată m-am gândit să fiu satiric: — Fără doar și poate, nu crezi în maxima „Poartă-te astfel încât fiecare din acțiunile tale să poată fi prefăcută într-o regulă universală“. — N-am auzit-o până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
i-am replicat. I-a licărit un zâmbet în ochi și a continuat să-și amestece în tăcere absintul. — Ai vrea să facem un șah? l-am întrebat. — N-am nimic împotrivă. Ne-am așezat piesele și le-am privit mulțumit. Există într-adevăr un simțământ de satisfacție pe care ți-l dau piesele pregătite de luptă. — Chiar ai crezut că am să-ți împrumut bani? l-am întrebat. — Nu văd de ce n-ai fi făcut-o. — Mă uimești. — De ce? — E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
în mine și încrederea asta nesfârșită mă orbise. O urmărisem după aceea fără convingere, încredințat că fac o prostie. Nu descoperisem nimic, o protejase norocul, în-demnînd-o în ziua aceea să se ducă la Veverița. Știu, nu trebuia să mă declar mulțumit numai cu atât, ci s-o supraveghez mai departe, s-o urmăresc mereu. Știu, dar ce folos? Și limpezeam în continuare atâtea lucruri care mai înainte îmi păruseră oarecum ciudate. Acum știam de ce nu explodase de bucurie când îi spusesem
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
numai că nu-l iubeam, nu-l iubisem niciodată, dar ajunsesem să-l consider cauza nenorocirii mele, prin faptul că apăruse în viața mea. Bietul! În realitate n-avea nici o vină. Făcea tot ce-i stătea în putință să fiu mulțumită, era îndatoritor cu mine, mă copleșea de atenții care ar fi măgulit pe orice altă femeie. Îi apreciam rece eforturile și mă sileam să-l cruț de suferințe. Degeaba! În cele din urmă a înțeles că tot pe tine te
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]