3,790 matches
-
ci pentru că gândul mă îmbolnăvea de emoție și teroare. O căsnicie este un lucru odios de privat. Oricine trage perdeaua în mod ilicit, poate fi trăsnit de către o zeitate răzbunătoare, într-un chip cu totul neprevăzut. Asemenea eretic poate fi persecutat de atunci și până la sfârșitul vieții de cine știe ce oribilă și absolut neașteptată revelație, care să se prefacă într-o obsesie aproape obscenă. Or, eu mai aveam de luptat cu propria-mi oroare superstițioasă față de statutul marital, această inimaginabilă condiție de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
prea filozofică față de divorțul părinților. M-am bucurat să constat că Rosemary avea o idee foarte neclară despre cele întâmplate la Capul Shruff, iar eu n-am făcut nimic ca s-o luminez. După informațiile ei, se părea că fusesem persecutat de o femeie nebună din sat, și că un tânăr prieten al lui Gilbert se înecase. Din fericire, nu părea deloc interesată să discute problemele mele. E seara târziu, în apartamentul lui James. Statuile lui Buddha par să se uite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
rămas așa, fără facultate numa’ cu liceul, și-acuma e căsătorit, se descurcă și el binișor... Dar resentimente aveți? Câteodată m-apucă furia și mai zic câte una... Cum s-o putut face așa ceva? E inuman. Eu înțeleg să fiu persecutat când îmi indici o dovadă că: Uite, ești vinovat! Ai făcut cutare și cutare... Da’ când vine și visează el ce vrea... și-mi pune în contul meu. Asta nu! Bine, mulțumesc mult. Și eu vă mulțumesc. BRĂILA FLAVIU GEORGE
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
duceam bine, pentru că veneau băieții de la bucătărie, și întotdeauna când venea să-ți dea mâncarea, avea’ turtoaie sau pâine, și ne băga acolo... Nu era izolarea teribilă... Poate iarna, ar fi fost rea... Dar când era timp de persecuție, ne persecuta pe toți. Atuncea îți căuta motive când veneai de la muncă, de la câmp, și te băteau. Te oprea în poartă și-ți dădea 10, 15, 20, 30, după cum apreciau ei... Dumneavoastră de câte ori ați primit bătaie la poartă? M-au prins de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
atuncea, nu știam că-mi va deveni socrul. Era groaznic pentru el. Fusese președintele Partidului Social Democrat, a’ lui Titel Petrescu, aicea în Hunedoara și directorul Școlii Normale. Și n-a vrut să fie comunist, dom’le. Și l-au persecutat până când l-au terminat. L-au dat afară din învățământ, îl lua’, îl închidea’, iar îi dădea drumul, iar îl închidea, că n-aveau un motiv să-l condamne... Venise unu’ la Securitate, de pe la Târgu Mureș, un maghiar să caute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ăsta a fost planul meu. Și îmi plăcea profesia mea. Făceam experiențe de laborator... Am avut elevi cu care sunt prieten acuma, au terminat Electronica. Și pe un elev de-al meu care o fost șef de clasă, l-au persecutat după aia, deși eu n-am îndrăznit să fac nimic... Dacă făceam o mișcare greșită, mă executau, nu discutau, și îmi dădeam seama ce înseamnă să ajungi iar pe mâna lor. Am evitat lucrurile ăstea. Cum ați fost arestat a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
el fiind român la origine. Mi-am zis: Nu merită să-mi cer iertare de la el... Și-am rămas cu palma dată... După a doua detenție, care a fost relația dumneavoastră cu autoritățile? Vă mai chemau la Securitate, vă mai persecutau? După ce am venit din nou acasă am stat câteva zile, și primul lucru pe care l-am făcut a fost să mă duc să-mi caut de lucru. Și m-am dus la întreprinderea de unde m-au arestat, că știam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
la Gherla, și la Ocnele Mari, și în alte părți, unde mai sunt închisori... Zic eu, o părere personală: o fost jerfla i-nu-ti-lă! E regretabil că și acuma, după atâția ani de zile, simțim că, deși cei care ne-au persecutat pe noi nu mai sunt, o rămas copiii, nepoții sau strănepoții lor, care se țin cu dinții și nu lasă de putere... De-aia e greu de făcut reforme, că mai sunt și-acuma generali și colonei care au conștiința
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
de pedeapsă, să nu ziceți că mi-o fost frică să le fac, și de-aia n-am venit înainte, da’ acuma că le-am făcut, vin să vă spun să vorbiți frumos cu ea și să nu mă mai persecute. Zice: Vă cunoaște din libertate? N-o cunosc, de unde s-o cunosc? Nu știu ce are cu mine. Când ne duce la plimbare... dacă merg repede, de ce merg repede, când merg încet... că merg prea încet... tot timpu’ se-agață de mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
care fusese șef contabil la o cooperativa mică a invalizilor, unde erau vreo 60 de persoane, dar care mergea foarte prost, și era aproape în faliment. Când fratele meu a ajuns șef contabil acolo, că și el, săracu’, a fost persecutat și dat afară din servici, cooperația asta fost scăparea noastră, a foștilor deținuți politici, că nu ținea de stat... Cum să spun? Aveam legătură cu statul, că eram sub controlul lor, dar eram mai liberi... Ne conduceam noi cooperativele, aveam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
albă? Nu mă așteptam să găsesc un răspuns la întrebare în dosar, însă o copie a scrisorii denunțătoare ar fi trebuit totuși să existe. Pe atunci, semnificația înscenării îmi părea clară: "Franța", "Bourdieu" trebuiau să creadă nu că aș fi persecutat politic, ci că incidentul se datora denunțării de către un francez a intențiilor mele necurate. Finalul scrisorii era semnificativ în acest sens: se mira francezul respectiv de asemenea intenții, cunoscând el realizările mărețe ale României socialiste! Raportul conține și câteva inexactități
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
la Centrul de Științe Sociale de pe lângă Universitatea "Al. I. Cuza", își manifestă în continuare nemulțumirea că nu i s-a aprobat plecarea în Franța, dând amploare cazului său în mediile de contact, în scopul de a-și crea aureola de persecutat politic. În fapt, MIHAI DINU GHEORGHIU și soția sa PAULA, psiholog la Leagănul de copii, solicitaseră plecarea în Franța în luna august 1988, ca turiști, dar scopul real era folosirea unei burse de documentare oferite nominalizat, ca urmare a unor
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
trage în umbră sfori contra mea. Trebuie atins de fiecare dată cînd se ivește prilejul. Nota, sub aparență de veselie, este mușcătoare. Miturile trebuie dărîmate. În așteptarea răspunsului, primiți urările noastre de sănătate și bucurie. Răspunde-mi repede. Nu mă persecuta. Mihai Drăgan N.B. Trimite-mi decupate tabletele tale . Vreau să le savurez cu un ceas mai devreme. Despre Creangă nu am nimic și nici nu știu ce să scriu deocamdată. (La catedră pot fi găsit miercurea de la 18 la 19:30 cînd
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
și Vasile în locu-i. Este echitabilă. Eu am ascultat adesea de tine (deși nu întotdeauna ți-am spus-o). Te rog să asculți și tu acum de mine. și mai spun un lucru: zorește cu Bacovia. Dacă altădată m-ai „persecutat”, nerăspunzîndu-mi imediat, acum scrie-mi chiar în ziua cînd primești această epistolă. Ce gîndești și ce-ai hotărît? Cu toată prietenia, Mihai Drăgan P.S. Sînt de acord că este nevoie de o reconsiderare a atitudinii față de unii care nu prea
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
neproductivă (...) cu care statul trebuia să fie încărcat de cheltuieli și greutăți, fără să-și fi dat seama câtuși de puțin ce este această provincie"2164. Pe lângă aceasta, "administrația locală (...) a făcut un rău colosal din punctul de vedere național, persecutând tot ce era românesc și încurajând stabilirea străinilor"2165. Exagerarea făcută de către jurnaliștii tulceni este evidentă, ea venind, însă, din dorința de a evidenția eforturile făcute de către prefectul județului Tulcea de la acea dată, domnul Ioan Nenițescu, eforturi vizând înființarea unor
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
un trup atît de subțire și de ușor, încît plutea legănîndu-se dintr-o parte în alta fără să atingă pămîntul ; ori cu un trup rotunjit, gol pe dinăuntru și fără oase, care sărea ca o minge. Această ființă malefică îi persecuta pe oameni. Un tînăr indian a reușit să o prindă și n-a eliberat-o decît contra promisiunii că de atunci înainte va sufla cu moderație. Or, ceața, care se interpune între cer și pămînt, este ceea ce putem numi un
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]
-
fără a-și trâmbița tensiunile, lirica lui este expresia unei dualități: poetul, care se știe când fabulos și înțelept „inorog”, când un ins umil, „făr’de tron / și făr’ de fală”, trece prin lume când „nalt, prea nalt”, când dubitativ-problematic, persecutat de umbra capului „târziu de stat / și prost”. Performanța acestei figurări a Poetului / Poeziei este menținerea simultană în firesc și artificiu, în sinceritate și poză (conștientă de ea). O confesiune elaborată, fără însă nimic artificios și uscat. Erotica - a doua
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286415_a_287744]
-
ori de câte ori o privea cineva în față, roșea. Nu aceleași sentimente le trezea domnișoara Măcărescu la orele de geografie, urâtă și gălăgioasă și care-l aduse în clasa lui Labiș pe propriul ei nepot, un Comănescu din Comănești, pe care îl persecuta cumplit. E drept, nici băiatul nu se omora cu învățătura. Geografia o preda și morocănosul Haralambie Băeșu, bucovinean, care, după ce a ieșit la pensie, a și murit. L-a înlocuit tânărul Bânzaru care, pe un ton solemn ce îngheța inimile
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
de valoroasă și atât de simplu intitulată „30.000 km prin SUA 1935 1956". 1) Autorul pune În prim plan „uriașa selecție naturală" prin care. grupurile etnice de pe vechiul continent european au colonizat teritoriul: „cei cu sete de muncă, oameni persecutați În luptele politice sau religioase". Apoi implică „selecția" În lupta individuală sau de grup pentru prosperare, unde libertatea universală permite celor destoinici să se ridice În plan material și social, În funcție de calitățile personale și de rezultatele muncii lor, ignorând mentalitățile
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
statul New-York, apoi În Ohio și goniți de aici, În Illinois, pe malul lui Mississippi În colonia Nauvoo. Aci au construit un măreț templu care a costat nu mai puțin de un milion de dolari. Dar oamenii Îi dușmănesc, Îi persecută, Îi gonesc. Pentru puritani, un bărbat cu mai multe femei! Se poate așa ceva? Joseph Smith e arestat Împreună cu fratele său Hyrum, dar Încercând să fugă, e prins și ucis. Conducerea o ia după aceasta Brigham Young și se hotărește strămutarea
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
subliniat, după părerea mea, e acela al unei uriașe selecții naturale ce are loc În viața economică americană. O primă mare selecție a avut loc cu ocazia imigrării. Au venit din Europa numai acei oameni cu sete de muncă, oameni persecutați În luptele politice sau religioase. Ajunși aici, procesul selecției a fost adâncit. În Europa, spiritul Îngust de breaslă, de caste de tot felul, nepotismul, favoritismul, diferențele sociale, au stânjenit acest proces de selecție. Să ne gândim la liceul englez, sau
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
biografiei lui Ion Iliescu diferă de telenovelă pe care fostul președinte al României o recita atunci când vine vorba de relațiile străvechi ale familiei sale cu Moscova. În telenovelă, Alexandru Iliescu este fochist, mecanic de locomotivă, lider sindical, membru P C.R., persecutat de autorități (arestat, judecat și condamnat), pentru a fi eliberat la 23 august 1944, cu sănătatea zdruncinata, decedat apoi în urma unui atac de cord. Nici o vorbă însă despre Gorikovo și cei patru ani petrecuți în U.R.S.S.! Care este adevărul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85070_a_85857]
-
toate, Doamne, sunt doar: "Vorbe, vorbe, vorbe!" (Shakespeare) Am cerut mila Ta și nu mi-ai dat-o, am căutat protecția Ta și n-am aflat-o, am bătut la ușa Ta și nu s-a deschis... Suntem abandonați și persecutați de forțele răului, de cei puternici și nedrepți, iar Tu privești impasibil la toată suferința omenirii de pe această planetă. Încerc de-o viață lungă să stăm un ceas la sfat Și Te-ai ferit de mine de cum m-am arătat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
și care deconspira, dintr-o privire, identitatea degradantă și umilă a purtătorilor săi, singura "calitate" a acestor stigmatizați, recunoscută de "bunii creștini" naziști fiind aceea de "materie primă" a cuptoarelor de la Auschwitz. Da. Babica a făcut parte din segmentul social persecutat sistematic și diabolic de bandiții comuniști pe toată perioada cât s-au aflat la putere. Închisori și lagăre. Muncă forțată. Deportări. Ce era comuna Bumbăcari decât un lagăr în aer liber?! Douăzeci de milițieni și câini-lupi de urmărire...! Babica era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
adus de ei, atunci când România „tradițională“ era cât pe ce să-i nimicească? Într-un fel, susținând regimul comunist, au dat replica românilor pentru regimul Antonescu. Nu trebuie totuși mers prea departe nici cu această logică. Au fost și evrei persecutați de comuniști, Împinși să emigreze sau aruncați În Închisori, după cum au fost — totuși! — și români, foarte mulți români, care au susținut comunismul, Începând cu numărul unu al partidului, Gheorghe Gheorghiu-Dej. A face din el un „om bun“, care nu a
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]