3,182 matches
-
față, se aplecă acum înainte și întinse un deget spre Maggie. Deci da, știu ce îl preocupa pe Shimon Guttman. Sinuciderea poporului evreu. Mă auziți? Autodistrugerea poporului evreu. Asta voia el să prevină. Uri ridică o mână în semn de rugăminte, ca un elev care cere permisiunea profesorului său să vorbească. Maggie își dădea seama că își ținea părerile pentru el. Fie pentru că era prea epuizat ca să-și adune puterile pentru o confruntare, fie pentru că luase înțeleapta decizie că nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
să înceapă? Indiciul tatălui său - oare chiar fusese lăsat înăuntrul unui joc pe calculator sau și asta era rezultatul imaginației sale febrile? - îi trimitea la catacombele subterane din Zidul de Vest, care acopereau o distanță semnificativă. Uri știa bine: refuzase rugămințile repetate ale tatălui său de a se întoarce într-o zi din New York și de a face turul, dar citise despre asta. Îți lua cel puțin o oră ca să le parcurgi. Stând astfel în întuneric, Uri întrezări în sfârșit o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Anderson. Sonia Andreson. Și, da, sunt acea Sonia Anderson. Am misiunea să vă comunic că volumul dumneavoastră Codul lui Alexandru nu trebuie cu nici un preț să apară vreodată. Nu cred că mai e nevoie să vă explic de ce. Este o rugăminte, dar și o somație, de care ar fi bine să țineți seama. Manuscrisul va ajunge acolo unde Îi este locul, am luat măsurile necesare În acest sens. Vă rog să mă scuzați dacă v-am deranjat; am făcut-o spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
o ștergem!", se întunecă unul dintre marinari. Femeia mai are timp să-i strige, de la fereastră, în timp ce comandantul era urcat de marinari în "camioneta fantomă": "Adio!" Carlos de Maia este ucis de Dinte de Aur și oamenii lui, cu toate rugămințile șoferului și cu toate că fostul șef revoluționar încercase să se ascundă într-o cabină telefonică. Al treilea pe listă era amiralul Machado dos Santos, omul care continua să se laude că întemeiase Republica. Machado dos Santos acceptă să se urce în
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
m-a ajutat să accept modul În care Lenski se făcea de râs și ne plictisea și, prin urmare, am fost fericit, când, după Încă trei reprezentații (Călărețul de aramă de Pușkin; Don Quijote și Africa - Tărâmul minunilor), mama a cedat rugăminților mele fierbinți și s-a renunțat la toată povestea. Acum când stau și mă gândesc, acele imagini ca niște meduze, proiectate pe pânza umedă a ecranului (se presupunea că umezeala le dădea mai multă strălucire), păreau vulgare și stridente, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
fost când a trebuit să dea unul dintre cele mai importante examene de absolvire. Eram la fel de Îngrijorat ca el, și chiar În ajunul evenimentului așteptat, n-am putut rezista să nu trag cu urechea la ușa camerei, unde tata, la rugămintea insistentă a lui Lenski, a făcut cu el o recapitulare În particular, verificându-i cunoștințele despre Principiile de economie politică ale lui Charles Gide. Răsfoind paginile cărții, tata Întreba, de pildă: „Ce determină valoarea?“ sau: „Care sunt deosebirile dintre bancnote
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
sărind de pe o stîncă pe alta ca o capră Însuflețită de o stranie vitalitate, exultînd de bucurie și nerăbdător să apuce o altă zi la lumina căreia să poată verifica, În prima baltă de pe drum, dacă Elegba Îi ascultase și rugămintea de a-i da un chip nou. Se cățără pe o costișă Înaltă formată din stînci ascuțite și independente, sperie o familie de cormorani care Își luară zborul pierzîndu-se departe, deasupra mării, În larg, și se așeză să-și aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
criminal. Trebuie să spun că nu s-a înșelat niciodată. ― Interesant, zâmbi maiorul. Cum iscălește? ― Invariabil, abatele Brown. Cunoașteți, desigur, personajul lui Chesterton. Ne-am întrebat mereu de ce își ascunde identitatea. Prin intermediul ziarelor i s-au adresat mulțumiri și, totodată, rugămintea de a-și scoate masca. ― E prima oară când aud povestea asta. Inspectorul îl privi circumspect: ― Hm, ne-am imaginat că trebuie să fie unul din oamenii dumneavoastră. Aș fi pariat că doamna lucrează în Poliție... ― Doamna?! ― Expertiza grafologică a
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
când bate vântul, ca acum, ai impresia că te afli în landă... ăă... pe Bărăgan. Cristescu scoase din buzunar o hârtie. ― Biletul pe care l-a găsit Dascălu era mai mare decât acesta? ― Nu. Avea aproximativ aceleași dimensiuni. ― Încă o rugăminte! Treceți în vestibul și deschideți ușa de la intrare ca și cum ați veni de afară... Șerbănică, buimac, se execută. Maiorul puse hârtia pe parchet privind-o intens. "E unica posibilitate ca biletul să fi ajuns singur acolo. În noaptea aceea, a fost
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
puse mâna pe braț. Matei sări ca ars și urlă: ― Nu mă atinge! Înspăimântată, Melania Lupu își duse mâinile la spate. ― Iertați-mă... Sculptorul tremura. ― Ești o ucigașă! Îl întrerupse zbârnâitul soneriei. Bătrâna duse degetul la buze. ― Am o singură rugăminte, domnule Matei. Încercați să dormiți. După aceea... Se opri în mijlocul drumului: ― Sper că mă pot bizui pe dumneavoastră. * "Mi-e egal, gândi Matei. Vreau să dorm... Ce-i asta? Pași! Îi auzea și Popa... Dar eu nu l-am cunoscut
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
pedepsim. Eu cât te iubesc pe tine E de prisos să-ți mai spui, Când cu ochii vezi prea bine Că din pricină-ți răpui, Nu mai am cu ce cuvinte Spre - ndurare să te - aduc, Nu știu cu ce rugăminte Iarăși să mă mai apuc, Căci ce mi-au venit în minte Le-am zis și le-am isprăvit De dragostea-mi făr de minte Destule ai auzit, Ajungă dar, contenește A fi-ntr-această părere Și caută creștinește De
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
un unicat în Europa și numai orgoliul de a fi cum suntem ne poate salva. În loc să facem asta, ne comportăm ca un „rahat într-un ciorap de mătase“, cum îl considera Napoleon pe Talleyrand. * Senzația că divinitatea ne invocă până la rugămintea melodramatică a bețivului care se cere iertat îmi dă fiorul singurătății ignorate. * În 1709, trupele lui Petru cel Mare înfrâng la Poltava armata lui Carol XII al Suediei. Rușii înaintau, pentru prima dată în istorie, pe teritoriul Moldovei, cu gândul
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
douăzeci și patru de ore ale zilei, în afară de asta, între noi fie vorba, cei cărora le revine partea cea mai mare de responsabilitate pentru ceea ce se întâmplă sunt alegătorii din capitală, nu ceilalți, cei din provincie, din nefericire, pe deasupra și în ciuda tuturor rugăminților noastre, guvernul nu ne autorizează să facem o ediție cenzurată pentru aici și alta liberă pentru restul țării, chiar ieri, un înalt funcționar din ministerul de interne ne spunea că cenzura bine înțeleasă este ca soarele, când răsare e pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
bine că noaptea abia a început, gândea el, că încă mai e ceva lumină pe cer, dar vreau să dorm așa cum pare că doarme piatra, fără înșelăciunile viselor, închis pentru totdeauna într-un bloc de piatră neagră, cel puțin, am rugămintea, dacă mai mult nu se poate, până dimineață, când vor veni să mă trezească la ora șapte. Somnul îi auzi chemarea dezolată, veni în fugă și rămase pe acolo câteva clipe, apoi se retrase pentru ca el să se dezbrace și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
lumea. O sunasem deja pe Rachel o dată, ca să-mi cer scuze pentru că îi vorbisem atât de aspru, dar îmi închisese telefonul după treizeci de secunde. Acum o s-o sun din nou și de data asta n-o să mă opresc din rugăminți și pledoarii până nu lămuresc complet lucrurile. Anticariatul se găsea la cinci cvartale și jumătate distanță de restaurant și, în timp ce mergeam încet pe jos pe Seventh Avenue în aerul blând al după-amiezii de mai, am continuat să vorbesc cu Tom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
e înlocuită cu alta, abia lăsându-ne o clipită să ne bucurăm de propriile victorii. Timp de aproape o lună, mă frământasem cu gândul la biletul pe care i-l trimisesem mânioasei, înstrăinatei mele fiice, rugându-mă ca umilele mele rugăminți de iertare să treacă dincolo de anii de resentimente și să-mi ofere o a doua șansă în ochii ei. Printr-o minune, scrisoarea îmi adusese tot ceea ce-mi dorisem. Eram iar pe teren solid, împreună, și, cu toate arțagurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
semn de recunoaștere pentru aceste acte de eroism și pentru binele viitorului nostru urmaș, meriți să porți un titlu mai adecvat rolului pe care îl joci decât acela de străunchi. De aceea, te ung naș - asta dacă primești preasupusa noastră rugăminte de a îmbrăca mantia acestei poveri. Ce spui, bunule domn? Îți așteptăm răspunsul cu sufletul la gură. Răspunsul a fost da, un da urmat de un șir lung de cuvinte mormăite, din care acum nu-mi amintesc nici unul. Apoi am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
la mine: „Așa o să pățești și tu dacă citești toată ziua!“ Apoi s-a uitat la papa: „E timpul ca Iulia să se gândească la un bărbat cumsecade cu care să se mărite!“ Papa l-a consultat pe străin la rugămintea lui Costache, prietenul nostru de la Poliție, și zice că nu-i vagabond, chiar dacă e îmbrăcat cu niște haine neînchipuit de ciudate. O fi clovn, la circ. Altfel curat, nici un cusur „fiziologic“, în afară de faptul că, într-adevăr, vorbește uneori în dodii
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
-i roage ceva. În consecință, după ce trenul începu să se miște și după ce-și fumase țigara până să-l frigă la degete, intră din nou în compartiment cu gândul să-și pună în aplicare noul plan. Am o mare rugăminte la dumneavoastră! Văzând pe fața acestora semnale certe de aprobare și bunăvoință, continuă. Poate treceți în seara aceasta pe la prietenul nostru comun, să-i spuneți că ați călătorit cu mine și să-i comunicați că, din păcate, fostul nostru coleg
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
încordă toate forțele. Bidaru nu reacționă nici într-un fel la reproșurile juste ale soției. Când ai burdușit-o așa de zdravăn? Pare gata-gata să plesnească? Își continuă ea puțin nervoasă, șirul întrebărilor. Îți voi explica totul, însă am o rugăminte la tine: Să nu încerci să o deschizi. S-ar putea întâmpla o mare nenorocire! Te pomenești cumva că ai vreo bombă? Ăi fi și tu vreun terorist și eu, biata de mine, după aproape jumătate de veac de când îmi
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mai știa ce să facă. Îi veni în minte o scenă asemănătoare petrecută cu vreo doi ani în urmă, când mama lui Nelu Bondei îl rugase același lucru: "Domnu' Bidaru, vă rog sfătuiți-l să nu se căsătorească cu...!", însă rugămintea ei venise prea târziu. Era deja însurat. Acum avea de dat un răspuns la o rugăminte asemănătoare însă din partea unei alte mame. Simțea că nu poate și că nu trebuie să-i sărute mâna. Privea la amândouă în același timp
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ani în urmă, când mama lui Nelu Bondei îl rugase același lucru: "Domnu' Bidaru, vă rog sfătuiți-l să nu se căsătorească cu...!", însă rugămintea ei venise prea târziu. Era deja însurat. Acum avea de dat un răspuns la o rugăminte asemănătoare însă din partea unei alte mame. Simțea că nu poate și că nu trebuie să-i sărute mâna. Privea la amândouă în același timp și vedea două ființe din aceeași specie, complet opuse, care nu se vor împăca niciodată. Era
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
profund. N-am fost bună de nimic toată ziua, am fost sucită și întoarsă pe dos, parcă n-am fost eu... Mă simt groaznic, nu îmi este bine deloc. Adu-mi un pahar cu apă, te rog! Luiza îi ascultă rugămintea și veni numaidecât cu un pahar plin, pe care i-l dădu Adrianei să-l bea. După ce-l bău tot, se mai liniști un dram. Această Luiza, trebuie notat, era tipul desăvârșit al persoanei neînduplecate, raționale și realiste din cale-afară
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
ea nu va fi alături de el. O mângâie pe păr și observă că îi mulțumea pentru acest gest ca un animal, deschizându-și și mai mult ochii mari de gazelă speriată. Când o să te întorci? murmură, mai mult ca o rugăminte decât ca o întrebare. Clătină din cap: Nu știu, recunoscu. Când voi fi făcut dreptate. — Ce însemnau bărbații aceia pentru tine? — Nimic, mărturisi. Nimic, până ieri. Dar nu e vorba de ei. E vorba de mine. Tu nu înțelegi asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
nu, în orice caz. Și probabil că asta o să te ducă până la urmă în fața plutonului de execuție. Dacă nu apare vinovatul, tu vei răspunde pentru asta. Celălalt își înghiți saliva, respiră cu greutate și întinse mâinile într-un gest de rugăminte: — N-am fost eu, dom’ sergent. De ce-aș fi făcut-o? Peste patru zile urma să plecăm în căutarea caravanei ăleia. Dacă mai amintești de caravană, o să am grijă personal să fii împușcat. Și-o să neg c-am vorbit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]