11,725 matches
-
flori al lui Alexandru cel Bun, mama sa fiind necunoscută. După alții, este fratele lui Alexandru cel Bun. este tatăl lui Ștefan cel Mare. A fost în relații foarte bune cu Iancu de Hunedoara, care l-a susținut la luarea tronului. A fost căsătorit cu Doamna Oltea, care s-a călugărit sub numele de Maria și care a murit la 4 noiembrie 1465, fiind înmormântată la Mănăstirea Probota din județul Suceava. Bogdan al II-lea a ocupat tronul Moldovei prin alungarea
Bogdan al II-lea () [Corola-website/Science/299135_a_300464]
-
susținut la luarea tronului. A fost căsătorit cu Doamna Oltea, care s-a călugărit sub numele de Maria și care a murit la 4 noiembrie 1465, fiind înmormântată la Mănăstirea Probota din județul Suceava. Bogdan al II-lea a ocupat tronul Moldovei prin alungarea lui Alexandru al II-lea. În urma intrigilor lui Petru Aron, Bogdan al II-lea este ucis la Reuseni. Aici, între anii 1503-1504, fiul său, Ștefan cel Mare, a ridicat o biserică.
Bogdan al II-lea () [Corola-website/Science/299135_a_300464]
-
care țin de o locuire. Cercetătorii zălăuani susțin că satul s-ar putea să fi fost distrus de tătari, în invaziile acestora din sec. XIII . Anul 1458, când apare prima informație scrisă despre existența satului Marin, coincide cu urcarea pe tronul Ungariei a regelui Matei Corvin, fiul lui Iancu de Hunedoara. Cei dintâi proprietari latifundiari ai satului Marin atestați documentar au fost membrii familiei Bánffy . La 11 martie 1458, regele donează Marinul pentru „veșnicie” lui Bánffy Ștefan și fiilor acestuia (Ladislau
Marin, Sălaj () [Corola-website/Science/301808_a_303137]
-
Aristip a făcut o mare pasiune ce l-a ruinat. Din epoca elenistică putem cita pe "Pythonike", amanta lui Harpale, trezorierul lui Alexandru cel Mare, sau o altă "Thais", amanta atât a lui Alexandru cât și a succesorului său la tron, Ptolemeu. Unele dintre aceste hetaire sunt foarte bogate. Xenophon o descrie pe Teodota înconjurată de sclave, în veșminte bogate și trăind într-o casă luxoasă. Altele se disting prin cheltuielile lor extravagante: cum ar fi Rhodopis, curtezana din Egipt eliberată
Prostituția în Grecia Antică () [Corola-website/Science/331828_a_333157]
-
ambele conduse de Constantin Rădulescu-Motru, la Gazeta Matematică și, în calitate de redactor, la revista internațională de sinteză ortodoxă Logos. La sfârșitul anilor '20 Nae Ionescu se implică tot mai mult în arena politică, transformând Cuvântul într-o port-a-voce în favoarea revenirii la tron a prințului Carol. Fostul liicean, exmatriculat pentru convingeri republicane, s-a transformat într-un al adept al monarhiei autoritare și, odată cu întoarcerea în țară a celui care, din iunie 1930 v-a fi cunoscut drept Carol al II-lea, un
Editura Destine Literare by Sebastian Doreanu () [Corola-journal/Journalistic/85_a_453]
-
se vor deschide în față porțile închisorilor, beneficiind de două ori, în 1934 și în 1938 de „dreptatea regală", cum el însuși a definit cele două perioade de detenție, executate din ordinul suveranului pe care-l ajutase să-și recapete tronul. Îndepărtat de la Universitate, ziarul Cuvântul suspendat, urmărit permanent de agenții Siguranței, Nae Ionescu se retrage la vila sa de la Băneasa unde, la 15 martie 1940, este văzut pentru ultima dată de către Mihail Sebastian, întins pe catafalc. Până și în jurul morții
Editura Destine Literare by Sebastian Doreanu () [Corola-journal/Journalistic/85_a_453]
-
praful și fumul depuse în ultimele sute de ani. Tabloul votiv aflat pe peretele naosului îi prezintă pe domnitorii Ștefan cel Mare, Bogdan al III-lea cel Orb și Petru Rareș, închinând biserica la picioarele Mântuitorului, care este așezat pe tron. Prezența lui Petru Rareș aici (în timpul căruia a fost pictată biserica) are sensul de a sublinia descendența acestuia din Ștefan cel Mare. Interesant este faptul că domnitorii nu sunt reprezentați cu familia ca la alte tablouri votive. Ei sunt reprezentați
Mănăstirea Dobrovăț () [Corola-website/Science/309112_a_310441]
-
19-20). Potrivit Bibliei, proorocul Daniel i-a prezis în visul nepotului lui Nabucodonosor al II-lea sau într-o minune a lui Dumnezeu, decăderea Imperiului Babilonian. În cele din urmă, după moartea lui Nabucodonosor al II-lea, a urmat la tron regele Belșațar. Perșii și mezii au atacat Babilonul și l-au cucerit, iar pe regele Belșațar l-au ucis, în 539 î.Hr. După decăderea Imperiului Persan, Alexandru cel Mare a cucerit Babilonul. Acesta a devenit capitala imperiului său și locul
Babilon () [Corola-website/Science/299645_a_300974]
-
Nicefor al II-lea Focas, cea de "grec", într-un moment în care la curtea bizantină se afla, ca ambasador al lui Otto, Liudprand de Cremona, adversar al Bizanțului, a condus la eșecul primei runde de negocieri. Odată cu urcarea pe tron a noului împărat, negocierile asupra tratatului au putut fi reluate. Theofano a sosit în Occident cu mare pompă în 972, cu o escortă impozantă și purtând o mare comoară. Cu toate acestea, potrivit cronicarului Thietmar de Merseburg, ea nu era
Theophanu () [Corola-website/Science/324710_a_326039]
-
Habsburg între 1 aprilie 1922 - 1 ianuarie 2007. După dezmembrarea Imperiului Austro-Ungar în 1919 a obținut și cetățenia germană și croată în afară de cea austriacă și ungară. În anul 1961 a renunțat la drepturile de prinț moștenitor și la pretențiile la tronul imperial (austriac), pentru a i se permite accesul pe teritoriul Austriei. S-a născut ca primul fiu al împăratului Carol I al Austriei (regele Carol al IV-lea al Ungariei) și al împărătesei Zita, și a fost astfel prințul moștenitor
Otto von Habsburg () [Corola-website/Science/312566_a_313895]
-
imperiale și s-a angajat să respecte prevederile legilor relevante ale republicii Austria. În urma unor dispute politice privind reîntoarcerea sa în Austria, a semnat în 1961 o proclamație oficială (către cancelarul Austriei) privind renunțul la drepturile sale de moștenitor al tronului imperial și respectarea îndatoririlor de cetățean al republicii Austria. Până în 1966, când i s-a permis intrarea pe teritoriul Austriei, au avut loc dispute politice judiciare și administrative privind statutul său, pașaportul și posibilitatea unei călătorii în Austria. În anii
Otto von Habsburg () [Corola-website/Science/312566_a_313895]
-
Roma. Septimius Odenatus a fost asasinat și Vaballathus, fiul său, a fost făcut rege ("rex consul Imperator Dux Romanorum", "rege, consul, împăratul, liderul romanilor" și "corector totius Orientis", sau "co-rege peste tot Estul"), a Imperiului din Palmira. Adevărata putere din spatele tronului era Zenobia, mama sa. Cu legiunile aflate la dispoziția ei, și ajutată de lupta continuă pentru Roma, Zenobia cucerit Egiptul, Siria, Palestina, Asia Mică și Liban. Ea a adoptat chiar și titlul de "Augustus" pentru fiul ei și ea. În
Imperiul de la Palmira () [Corola-website/Science/324989_a_326318]
-
care mai făceau parte Iuliu Maniu, Aurel Vlad și Nicolae Comșa. Ulterior, a activat ca deputat în Parlamentul de la Budapesta, unde s-a distins ca unul din deputații cu vederi democratice. S-a numărat între apropiații arhiducelui Franz Ferdinand, moștenitorul tronului Austriei și Ungariei. Deși în 1905 Vaida a înregistrat un eșec în prima campanie electorală pentru Parlamentul Ungariei, el a fost ales ca deputat la mai puțin de un an, prin decretarea de alegeri anticipate. Și-a păstrat mandatul până în
Alexandru Vaida-Voevod () [Corola-website/Science/299269_a_300598]
-
Macedonia, iar țarul Ferdinand a fost nevoit să ceară pacea. Stamboliiski dorea să facă o serie de reforme democratice, nu să permită declanșarea unei revoluții. Pentru a evita declanșarea revoluției, premierul a făcut presiuni asupra suveranului să abdice în favoarea moștenitorului tronului, Boris al III-lea. Revoluționarii au fost reprimați, iar armata a fost demobilizată. După semnarea tratatului de pace de la Neuilly (noiembrie 1919), Bulgaria a pierdut posesiunile de la Marea Egee în favoarea Greciei, aproape toată Macedonia în favoarea Iugoslaviei și a cedat toată Dobrogea
Regatul Bulgariei () [Corola-website/Science/313296_a_314625]
-
Unit și Statelor Unite, dar, în ciuda presiunilor germane, nu a declarat război și Uniunii Sovietice. În august 1943, țarul Boris a murit pe neașteptate după reîntoarcerea dintr-o vizită în Germania (există supoziții niciodată dovedite că ar fi fost asasinat). Pe tronul țării i-a succedat fiul său de șase ani Simeon. Puterea era deținută însă de un consiliu de regență prezidat de unchiul tânărului țar, prințul Chiril. Noul premier, Dobri Bojilov, a fost doar omul de paie al germanilor. Începând cu
Regatul Bulgariei () [Corola-website/Science/313296_a_314625]
-
Lăpușneanu față de polonezi a atras asupra lui ura lui Ferdinand, împăratul Germaniei, din cauză că regele Poloniei era fratele Izabelei, regina Ungariei, care era în relații dușmănoase cu Ferdinand. Din acest motiv, Ferdinand a încercat prin toate metodele să-l răstoarne de pe tron. Și turcilor le devine suspectă domnia lui Lăpușneanul, aflat sub protecția Poloniei, și în 1555 îl cheamă la Constantinopol. El însă nu se duce, ci trimite niște pungi cu bani, punându-se astfel bine și cu Poarta; își întărește astfel
Alexandru Lăpușneanu () [Corola-website/Science/299210_a_300539]
-
însă nu se duce, ci trimite niște pungi cu bani, punându-se astfel bine și cu Poarta; își întărește astfel domnia, fiind protejat și de polonezi și de turci. Tot atunci, Lăpușneanul îi ajută pe turci să o readucă pe tronul din Cluj pe regina Izabela (1556), care era refugiată în Polonia. În clipa în care era cel mai sigur pe domnia sa, este detronat de un venetic crescut la curtea sa, Iacob Eraclide, poreclit și Despotul. Acesta, prin înșelăciuni și intrigi
Alexandru Lăpușneanu () [Corola-website/Science/299210_a_300539]
-
prin înșelăciuni și intrigi, își adună o oaste de mercenari și-l învinge pe Lăpușneanul la Verbia, la 18 noiembrie 1561. După ce Despot Vodă este ucis în 1563 de Ștefan Tomșa, care domnește pentru scurt timp, Lăpușneanu reușește să redobândească tronul Moldovei. Acest lucru îl costă mai mult de 200.000 de galbeni dați turcilor și un crâncen război civil, pe care a trebuit să-l poarte contra lui Ștefan Tomșa, candidatul boierilor. Armatele turcești și tătărești, care îl aduceau pe
Alexandru Lăpușneanu () [Corola-website/Science/299210_a_300539]
-
un crâncen război civil, pe care a trebuit să-l poarte contra lui Ștefan Tomșa, candidatul boierilor. Armatele turcești și tătărești, care îl aduceau pe Lăpușneanu la domnie, au invadat țara, prădând și jefuind. Tomșa, neputând să se mențină pe tron, fuge la polonezi, dar este decapitat de aceștia la Liov. A doua domnie a lui Lăpușneanu, începută în sânge, avea să înoate în sânge până la sfârșitul ei. El promite la început tuturor boierilor dușmani lui iertare, însă imediat ce și-a
Alexandru Lăpușneanu () [Corola-website/Science/299210_a_300539]
-
iertare, însă imediat ce și-a consolidat domnia, a facut un prânz mare la care a invitat pe cei mai de seamă boieri și, în timp ce aceștia petreceau, mercenari străini au năvălit asupra lor și i-au măcelărit. Lăpușneanu, fiind așezat pe tron de turci, a trebuit să țină cont de dorințele lor. Ei i-au cerut să dărâme toate cetățile, pentru ca țara să fie incapabilă să se apere. Astfel, a umplut toate cetățile cu lemne și le-a dat foc. Excepție a
Alexandru Lăpușneanu () [Corola-website/Science/299210_a_300539]
-
înfrânți, iar iconoclasmul a devenit religie de stat. Leon s-a născut în Germanikeia (Maraș), în provincia siriană Commagene, și a fost botezat Konon. În 705, a intrat în serviciul împăratului Iustinian al II-lea, când acesta și-a recăpătat tronul. După aceea a fost trimis într-o misiune diplomatică în Califatul Arab. Leon a fost numit comandant al "thematelor" anatoliene de către Anastasiu al II-lea al Bizanțului. În 717, cu ajutorul prietenului său Artabasdus, l-a detronat pe Theodosiu al III
Leon al III-lea Isauricul () [Corola-website/Science/306856_a_308185]
-
-lea, cu toate calitățile și toate viciile. De statură înaltă (se spune că măsura mai mult de 6 picioare), de o forță herculeană și de o eleganță incomparabilă, el avea o "frumusețe, după spusele unui cronicar, care părea demnă de tron". Cronicarul Nicetas, care l-a cunoscut bine, a lăsat undeva despre el o schiță frumoasă și fină, în care ni-l arată îmbrăcat într-o lungă mantie violetă cu capul acoperit cu o bonetă ascuțită de culoare cenușie, mângâindu-și
Andronic I Comnenul () [Corola-website/Science/315462_a_316791]
-
musulman. Timp de 30 de ani, Andronic umplu orașul și curtea cu zgomotul și scandalul aventurilor sale. Văr primar cu Manuel și aproape de aceeași vârstă cu el (amândoi se născuseră în preajma anului 1120), Andronic fusese crescut împreună cu viitorul moștenitor al tronului. Și din comunotatea gusturilor lor sportive și a aventurilor de dragoste, se formase o intimitate strânsă între cei doi tineri. Manuel avu multă vreme pentru Andronic o afecțiune adâncă; chiar mai târziu, când rivalitatea ambițiilor lor și calomniile dușmanilor lui
Andronic I Comnenul () [Corola-website/Science/315462_a_316791]
-
trată ca pe un prieten, o neînțelegere surdă se născu în curând între ei. Andronic păstra oarecare supărare față de Manuel, de a-l fi lăsat să cadă în mâinile turcilor atunci când, tânăr împărat, alerga la Constantinopol să pună mâna pe tron, fără să facă nimic spre a-l elibera, fericit poate de a scăpa, în această împrejurare, de un personaj așa de îngrijorător și de neastâmpărat. Deși de atunci Manuel îi rămase în aparență foarte apropiat-până la a-și expune viața
Andronic I Comnenul () [Corola-website/Science/315462_a_316791]
-
servi chiar cu vitejie în asediul orașului Zeugmin. Dar la el supunerea nu era niciodată de lungă durată; avea în sufletul lui aprig o pornire neînvinsă spre opoziție. Când Manuel, neavând nici un fiu, se hotărî să recunoască drept moștenitoare a tronului pe fiica sa Maria și pe viitorul soț al acestei prințese, Andronic refuză net de a depune jurământul de credință pe care împăratul îl cerea nobililor, față de noii prinți. El obiectă mai întâi că era un jurământ inutil, deoarece împăratul
Andronic I Comnenul () [Corola-website/Science/315462_a_316791]