3,724 matches
-
meu, cât și de mine, în sens că inventariul și darea de samă a averei acestui institut are să se trimită în trei exemplare exacte și precise, și anume, unul pentru arhiva Ministerului Finanțelor, unul pentru Înalta Curte de Compturi și umil pentru Ministerul respectiv, și toate trei la adresa Ministerului de Culte și Instrucțiune Publică, după ce mai departe am răspuns acestei dispozițiuni, impunîndu-mi a face o reviziune care cerea mai mult timp și conformîndu-mă pentru aceasta la terminul prescris prin paragraful 16
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
Treilea, a repetat Arnold. Asirianul, a completat el, dând ghes memoriei mele. — O! am exclamat eu. Care va să zică al Treilea! — Vorbești de parcă în viața dumitale n-ai fi auzit de el, a zis Arnold. — N-am auzit, am răspuns eu ridicând umil din umeri. Cam urât din partea mea. — Păi..., a spus Arnold, adresându-mi o încruntătură de profesor, mie mi se pare că e într-adevăr cineva de care ar trebui să știe toată lumea. A fost probabil cel mai de seamă om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
nu s-a deranjat să ne spună și nouă. Tragedia noastră era veșnică. Nicăieri nu se ținea evidența noastră. Ne-am târât picioarele printre ruinele satelor fără vreo țintă anume. Oricine avea de făcut vreo treabă cât de neînsemnată și umilă n-avea decât să ne facă un semn cu mâna și i-o făceam noi. Helga s-a desprins de lângă mine ca să-și depene povestea cu gesturi mai largi. M-am dus agale spre fereastra de la stradă să ascult de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Atanasie, pitită printre vii în umbra dealului Muntenilor. Mă apropii de ea cu spusa lui Nicolae Iorga din 1907 în minte: „O mână de călugări a ridicat aici în codrii Iașilor un schit din scânduri înconjurat de căsuțe țărănești ale umililor monahi”. Apoi în 1638 a venit Vasile Lupu - „Domnul larg în daruri” - și a ridicat o biserică de piatră pe aceste „prăvălișuri de dealuri acoperite de vii” dar... răufăcătorii au făcut ca „mănăstirea dintre vii” să se risipească... În timp ce eu
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
-i procuror la Liești, l-am salvat, eram liderul răutăților. Eu m-am ocupat de hrană, de apă, de căldură în oraș. S-a format Frontul Salvării Naționale." "Cu alba-neagra la produs" Majoritatea românilor plecați în țările occidentale fac munci umile. Puțini lucrează în domenii de vârf - o minoritate. Mulți fură, sparg vile de vacanță și yahturi, clonează carduri. Pazvante lucra "la vedere", la lumina zilei. "Nu mai era de mine la Tecuci. Trebuia să plec. Am luat pașaportul cu numărul
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
câteva monede de argint. - Numai cinci lei, zise Costache, ochind portmoneul.Felix îi întinse o piesă groasă și mare. - Da pâinea, sări Marina, care n-ai plătit-o de două săptămîni! Moș Costache își mai ciupi puțin fruntea și repetă umil: - M-m-mai dă-mi cinci lei. N-am acum la îndemînă, suntcam strâmtorat. Felix îi întinse și a doua piesă. Între timp pianul tăcuse, dar emoția nu-i îngăduise tânărului să audă trosniturile scării apropiate. Când întoarse capul, zări pe Otilia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
să-și lase averea fetei nevestei lui. - Lăsați copiii să vie la mine! glumi Simion, fără nici o relațiune directă cu chestiunea. Nimeni nu-l băgă în seamă. - Atunci, zise Aglae, ce vrei să spui? Că totul e pierdut? - Ba nu! Umila mea părere este că e mai bine pentru noica moș Costache să nu facă nici un testament. Să nu-l înghiontească nimeni! Moare, Doamne ferește! Dumneata, ca unică soră și rudă în linie colaterală, ascendenți și descendenți neexistând, iei toată averea. Otilia
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
E pezevenghi! explică Stănică doctorului. - Mamă-soacră, toate bune, dar mie mi-e foame! Vrei să fac de veghe nemîncat? Adu ceva aici, la botul calului. Voi n-aveți nimic aici, nu gătiți? se adresă Stănică Otiliei, care îl privi speriată, umilă. Nemaiașteptând răspunsul, Stănică începu să caute prin dulap, trântind ușile. Găsi, împinse în fund, sticle cu vin înfundate, prăfuite, o sticlă de lichior și un salam bine uscat, neînceput. Erau, probabil, daruri de-ale lui Pascalopol. Toți, afară de Felix și
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
slabi de înger, scot un zâmbet complice de frică, își feresc privirea de privirea provocatorului, care, el, se uită atent împrejur. Și atât îi trebuie: să simtă că cel care-i zâmbește o face din lașitate. Zâmbitorul continuă să zâmbească umil, ca nu cumva provocatorul să se ia de el. În schimb, în mintea lașului se petrec lucrurile în perspectivă răsturnată; în minte, lașul este fascist, crud, și ar vrea, dacă ar putea, să stârpească isteric, violent, existența celui care îl
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
nu de o frumusețe ieșită din comun - cum ne apare nouă frumusețea de obicei -, ci de o frumusețe naturală, probabil pentru că părea potrivită cu locurile și obiceiurile de acolo. De unde și o armonie simplă a gesturilor, modeste fără să fie umile. Am cumpărat un cornet de semințe cu gândul să văd dacă nu pot să le cumpăr pe toate, ca s-o ajut, așa credeam eu, să scape de grija ei amărâtă de zi cu zi, să se întoarcă mai repede
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
afectul religios, în accepția lui curentă, are ceva prestigios, pe când gesturile și atitudinea celor care se află laolaltă adunați în împărtășirea cu duhul intim al ortodoxiei nu caută solemnul solemnității, nici febra mistică, nici tonul înflăcărat, ci ele se strecoară, umil și simplu, ca o blândă atingere de suflet. Simți că ceva se adresează sufletește sufletului, fără complicații, fără doctrine și fără proclamare de adevăruri. Duhul ortodoxiei, cel neoficial și netipărit, conduce înăuntrul vieții, face infuzie instinctivă cu viața, ne acordă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
indecent decât se cuvine a fi contemplat de ochiul nevinovat al unor doamne ; cât despre acti vitatea lor, îmi pare mai degrabă inutilă, pentru că asemenea distinse doamne și domnișoare nu ajung (et Dieu nous en préserve !) a face acele trebi umile și respingătoare pe care le-ar reclama mizeria umană a unor bieți oameni, cei mai mulți de joasă extracție și ajunși într-o jalnică stare... Nu mai rămâne atunci decât o mondenitate, ce permite contacte în lumea cea mai înaltă. Să fi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
bărbat de modest în pretențiile lui, dacă tu nu-i satisfaci niciuna, nu te poți plânge în ziua când rămâi fără el ! Clemența singură povestește că pe Nanu nu-l scotea din „omul pădurii“ pentru că era dintr-o familie mai umilă. E de-nțeles să te deranjeze anumite maniere, dar de ce a acceptat să-l ia ? Până la urmă, într-o zi, și Nanu, și Vrăbiescu și-au făcut valiza și au plecat, cum spui și tu, Ivona dragă... Am spus eu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Camil Petrescu) a fost depășit, nu numai prin talentul propriu-zis, prozastic, al autoarei, ci și prin asumarea integrală a acestei autenticități psiho-morale multiplu specificate și variate. Patru capitole ale romanului rulează și explorează exact lumea lăuntrică a unei modeste, banale, umile pensionare. Să fie vorba despre o replică polemică dată de autoare tipului caragialian de mahalagioaică, așa cum susținea Valeriu Cristea ? Nu cred. Prin miza pusă de roman cieră pe Vica Delcă s-a dorit (și s-a reușit) răsturnarea unei prejudecăți
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Atât de pregnantă e vocea interioară și „de jos“ a Vicăi Delcă, atât de densă se arată lumea ei lăuntrică, încât o bună parte din critica noastră a ajuns la concluzia că acesta este tot romanul ! Vica Delcă e pensionara umilă, dar răzbătătoare. Ivona Scarlat, născută Mironescu, e fata de familie bună care supraviețuiește, nici ea nu știe cum, într-o lume proletară, amestecată. Iar Papa, tatăl ei drag, de mult dispărut, e intelectualul cu idealuri, dar și cu suspiciuni ; cu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Nu ți-a spus tatăl tău? — Nu. Nici nu aveam habar că Îl cunoaște pe Dieterling. S-au cunoscut În timpul cazului Atherton? Nu era Wee Willie Wennerholm unul din copii-vedetă ai lui Dieterling? De Spain zîmbi. — Pe vremea aceea eram umilul aghiotant al tatălui tău și nu cred că drumurile celor doi mari bărbați s-au Încrucișat vreodată. Pur și simplu Preston cunoaște oamenii. Apropo, i-ai văzut pe omul-șoarece și pe amicul lui? Ed dădu din cap. — Cine este? Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
capitalul de libertate sau să nu se împace cu puținătatea lui. În această capacitate de a greși și în această incapacitate de a accepta rezidă posibilitatea maladiilor de destin. Iată de ce alături de sănătatea lumii, alături de toți aceia care - eroi sau umili, excelenți sau de rând - trăiesc în adevărul destinului lor (frumusețea sau adevărul unui destin nu provin din excelență, ci din calma asumare a premiselor lui), se deschide zona vastă a vieților care, practicând o retorică falacioasă a posibilului, reflectă o
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
naturii." În Maladii, pentru că îndeobște se pleacă de jos, am simțit nevoia să plec de sus, înnobilînd maladia, făcînd-o să descindă din cer. În Tratat, pentru că ființa e în general sacralizată și solemnizată, am plecat, dimpotrivă, de jos, de la ființa umilă și precară." Îmi dă să citesc o scrisoare a lui Cioran, cea cu "sentimentul paraguaian al ființei", plină de nerv și ironie nimicitoare. Noica ar sta la Păltiniș, așezat la patru mii de picioare deasupra "lor", și pesemne că, aspirat
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
râu, dragul meu. De ce vrei să mă trimiți pe mal?" Sâmbătă, 24 februarie 1979 Noica ne-a anunțat că mâine scrie ultimele rânduri din Tratatul de ontologie. Va veni și R.C. din Sibiu și vom sărbători evenimentul. Doamne, cât de umile și tăcute pășesc în lume faptele spiritului! Păltinișul se va umple mâine de zarva lumii, noi ne vom mânca triunghiul de brânză și ceaiul și vom ști, în fibra secretă a conștiinței, că cea mai înaltă luptă cu gândul, purtată
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
el. "Nu sânt eu." Și toate lucrurile întrebate răspund "neti". De la acest gol de ființă plec, care e cu totul altceva decât grandiosul das Nichts al lui Hegel, nimicul pur în care se convertește ființa lipsită de determinații. De la acest umil gol de ființă al fiecărui lucru poți pleca firesc." Trecem să flecărim. Îi vorbesc despre un proiect mai vechi, abandonat, de a lucra împreună cu Petru la un Lexicon al filozofiei eline, care ar urma să fie făcut prin despuierea tuturor
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mă întrebe cum de am curajul să cobor în arena în care s-au exersat Aristotel și Russell? Am să vă mărturisesc că fac lucrul cu umilință, dar fără sfială. La vârsta mea nu mai poți avea sfială. Cobor deci umil în arena unde Aristotel și Russell au făcut isprăvile pe care le-au făcut, dar cobor cu gândul că ei au lăsat totuși probleme deschise, că au lăsat deci destul loc în care să mă pot înscrie și eu pentru
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
către Occident - ar fi datoare să dea lumii de mâine o excepțională echipă de interpreți; căci reclamă și mijlocirea spirituală puțină genialitate. Dar nu ne gândim atât la antrenorii de excepție, pentru tinerii de excepție, cât la acei mari antrenori umili, care să urmărească zi de zi cum crește firul de grâu. I-am numit cîndva: ploaia aceea de toamnă, care nu știe nimic despre culesuri. De-am putea găsi sămânța cea bună! Douăzeci și două de boabe, numai!"" Ascult textul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în acest fel intră și filozofia în lume. "Cum a intrat Hegel în lume?", întreabă Gabi. "Nu rămâne filozofia închisă în universități?" Nu, pentru că Hegel s-a distribuit în Marx, iar Marx în toată lumea. Să vă dau un exemplu mai umil: Daniil Sihastrul. El nu a pus în ordine răzeș cu răzeș, ci a pus în ordine un singur om. Georges Sorel, cu a sa Réflexion sur la violence, a intrat în lume prin Lenin. Kant însuși a pătruns în lume
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
compune cu acest adjectiv, având în minte justificarea unui "sentiment elin al ființei" sau a unei "rostiri filozofice germane". Și de vreme ce s-au făcut filozofii întregi în jurul câte unui cuvânt - ca eidos, la greci, sau ca Dasein, ba chiar ca umilul Gestell la Heidegger - de ce nu s-ar putea face și în jurul unui cuvânt românesc, la fel de apt ca acestea să susțină un întreg sistem de filozofie? Prepoziția românească întru, pe care nu o traduce satisfăcător nici zu-ul german, nici }n engleză
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
de 25 de ani, a avea 60 sau 80 de ani reprezintă o abstracție comparabilă cu moartea însăși. Când începi să-i atingi, anii aceștia, descoperi dintr-o dată bunătatea sub forma compasiunii de tine care se răsfrânge asupra celorlalți. Devii umil, bun și înțelept. Până la 40 de ani eram mai mult o fiară și fiecare clipă o trăiam, propulsat de propria mea aroganță vitală, pe orizontala eternității. A trebuit să sufăr, să mă doară, să mă despart, să mă îmbolnăvesc, să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]