30,078 matches
-
aude un țipăt scurt și apoi ceva, un trup, cade peste mine. Pentru o clipă se face liniște, apoi din depărtare vine sunet de copite și de oameni care strigă. Nu mă pot hotărî dacă să rămân tăcută sau să strig după ajutor. Dacă sunt oamenii lui Su Shun care au venit să se asigure că sunt moartă? Dar dacă sunt oamenii prințului Kung? Cum poți atrage atenția cuiva asupra unui sac de iută care zace într-un șanț sub un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
spun: — Ridică-te și spune-mi cine te-a trimis. Soldatul se ridică și îmi arată cu degetul în spatele lui. Puțin mai încolo, un bărbat călare întoarce capul. — Yung Lu! El descalecă și îngenunchează. Cât pe-aci să fiu fantomă! strig eu. Sau sunt deja? — Vorbiți, ca să aflu, Majestatea Voastră, zice Yung Lu. Izbucnesc în plâns. — Majestatea Voastră, murmură el, este vrerea Cerului că ați supraviețuit. Își șterge transpirația de pe frunte. Încerc să ies din șanț, dar genunchii mă trădează și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
cu mine? întreb eu. Poate rămâne An-te-hai? Nu, mă tem că nu, Majestatea Voastră. Astrologul se înclină. An-te-hai iese afară și raportează că totul este pregătit înăuntru. Picioarele îmi tremură, dar mă forțez să mă mișc. — Majestatea Voastră, îl aud strigând pe arhitect, vă rog să ieșiți afară înainte de amiază. Tunelul pare lung și îngust. Pare diferit de locul pe care Nuharoo și cu mine l-am văzut data trecută când am fost aici. Aud ecoul propriilor mei pași. Poate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
îmi sunt întrerupte de acest obiect pământesc. De ce l-a lăsat An-te-hai aici? Aud pași grăbiți și apoi răsuflarea rapidă a unui bărbat. Nu pot să fiu sigură dacă sunetul e în realitate sau doar în închipuirea mea. — Majestatea Voastră, strigă vocea lui Yung Lu, este amiază! Nereușind să se oprescă suficient de repede, se ciocnește de mine, împingându-mă pe paltonul lui An-te-hai. Ne uităm lung unul la altul, și atunci buzele lui le ating pe ale mele. — Acesta este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Marin Alexe Nostalgice clipe ce nu le dau glas Prin murmur în gând fac haotic popas. De-atâta-ntuneric mă simt obosită Alerg înspre cruce mă frâng în ispita. Cu lacrimi mi-acopar tristețea-n obraz Și-n durerea ce strigă, las spiritul treaz. Nu mai zăresc drumul pe care mergeam Și plâng liliacul ce-atât îl iubeam. Cu șoaptele-n vânt voi aprinde iar zarea Prin temeri, năluci ce-mi umbresc azi cărarea. Dar o mană coboară, m-ascunde în
Visul by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83242_a_84567]
-
evident, trebuie să sărbătorim, spuse el tare. La Black Door, doar noi trei și multe păhărele cu ceva tare și ieftin. —Categoric, am spus eu, Încântată că găsisem ceva de zis. E clar că se impune să sărbătorim. —Bine, scumpo! strigă Penelope de la mare depărtare, căci planurile noastre cu băutura nu prea-i stârneau, după cum era de așteptat, interesul. Copii, Avery a terminat cu telefonul și acum trage de fir. Avery, oprește-te! Trebuie să Închid, dar vă sun pe amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
Bettina, pari tristă. Ești bine? Insistasem ca oamenii să-mi spună Bette, și majoritatea așa făceau. Doar părinții mei și portarul unchiului Will (care era atât de bătrân și de drăguț, Încât i se ierta orice) Încă persistau să mă strige pe numele Întreg. —Doar alergătura obișnuită după taxiuri, George, oftai eu, ciupindu-l de obraz. Cum ți-a mers azi? — O, grozav, ca de obicei, răspunse el, fără vreo urmă de sarcasm. Am văzut soarele timp de câteva minute azi-dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
-l de obraz. Cum ți-a mers azi? — O, grozav, ca de obicei, răspunse el, fără vreo urmă de sarcasm. Am văzut soarele timp de câteva minute azi-dimineață și de-atunci sunt fericit. Grețos. —Bette! l-am auzit pe Simon strigând din holișorul destinat cutiilor poștale, plasate discret. Tu ești acolo, Bettie? Ieși din hol În echipament alb de tenis, cu un săculeț de forma rachetei atârnându-i pe umerii lați, și mă prinse Într-o Îmbrățișare de urs, așa cum nici un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
semăna cu o bibliotecară de școală m-a pipăit de-a binelea. Mi-am cerut scuze pentru rolul meu În incident (cum ar fi că eram acolo), cu un sincer „scuză-mă“, la care ea s-a Întors și a strigat, cu cea mai contorsionată, malefică și diavolească expresie: „SCUZĂ-MĂ? POATE CĂ NU S-AR FI ÎNTÂMPLAT DACĂ AI FI MERS PE UNDE TREBUIE!“ și a plecat, mormăind blasfemii. În mod evident, i-ar prinde bine câteva ore cu Băiatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
gest complet inutil dacă ne gândim că Întâlnirile noastre semănau mai degrabă cu niște ședințe de terapie decât cu vreo Încercare de explorare literară. Mi-am dat demisia, am anunțat eu cu veselie, Înălțând paharul roșu de plastic Solo. —Noroc! strigară ele În cor, ciocnind paharele. Era și timpul să scapi de coșmarul ăla, spuse Janie. Vika aprobă. Da, da, n-o să-i simți lipsa șefului tău, de asta sunt sigură? Întrebă ea cu accentul ei dulce, dar ciudat. Categoric nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
spre vest până spre New Jersey, ceea ce-i dădea un aer de apartament. În jurul unei mese mari, rotunde, stăteau vreo șase oameni; absolut toți, fără excepție, arătau enervant de bine și purtau haine negre. Cea mai famelică dintre fete o strigă pe Kelly: „Page Six sună În legătură cu contractele prenupțiale, pe linia doi“, iar Kelly Îmi făcu semn să stau jos, Înainte de a se Întinde și a-și potrivi ceva ce semăna cu o cască minusculă. O clipă mai târziu, saluta pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
am Îndreptat spre lift, dar el o ținea pe-a lui. —E posibil să treacă pe-aici ca să te viziteze curând? Aș vrea foarte tare să-i spun personal cât de mult... — În mod sigur o să te anunț, i-am strigat, În timp ce ușile liftului l-au redus În sfârșit la tăcere. Am clătinat din cap, amintindu-mi de singura vizită a unchiului meu În această clădire și de cât de tare se emoționase Seamus când Îi recunoscuse numele. Era supărător, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
distanță. Grupuri de femei Îmbrăcate sumar, dar scump, se adunaseră În jurul barului, În timp ce bărbații mai În vârstă aveau grijă ca paharele să le fie tot timpul pline, dar n-o vedeam pe Elisa sau pe altcineva de la birou. —Bette! Aici! strigă Elisa, cu un pahar de șampanie Într-o mână și o țigară În cealaltă. Era Înfiptă În mijlocul meselor de afară de la Cipriani și se sprijinea seducător de unul dintre scaunele italienilor, iar membrele ei ca niște crăci păreau că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
să lămurim lucrurile. —Ooo, chițăi Elisa. Știam eu! Kelly trebuie să-l adauge neapărat pe Listă, ca să-și aducă toți prietenii bancheri superbi la evenimente! Hai să toastăm! Pentru Bette și noul ei iubit! — Păi, nu e tocmai... Pentru Bette! strigară toți În cor, ridicând paharele de vin și ciocnind. Penelope Își ridică paharul, dar privea fix În față. Cu toții sorbeau Încet. Eu am dat paharul pe gât și i-am dat un cot Penelopei. Din fericire, până la desert totul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
pe fiecare latură. Unii dansau În mijlocul sălii, În timp ce alții se adunaseră la bar și doar tavanul Înalt de sticlă și șirul de palmieri mă făceau să simt că suntem Într-un loc cu un oarecare aer exotic. Hei, veniți aici, strigă Leo, care se tolănise pe o canapea În colțul din stânga, așa cum Îi ceruse Elisa. Un DJ ascuns pusese 50 Cent la maximum și am observat că Skye se instalase deja În poala unui tip și se legăna În ritmul muzicii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
ieși, Înfășurat Într-un prosop. Scoase o cămașă și un costum din dulapul placat cu lemn de stejar, Îmi Întinse hainele care erau Într-un teanc ordonat și plecă discret din cameră ca să mă dezbrac. —Te descurci să ajungi acasă? strigă Philip, de la ceea ce mi se păru o distanță de un milion de kilometri. Trebuie să plec la serviciu. Am o Întâlnire de dimineață. Serviciu. Doamne, uitasem total și definitiv că aveam un serviciu În momentul ăsta, dar o privire rapidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
un mitocan peste față, iar șansa tocmai mi se oferise În Technicolor. Dar mă zăpăcise pocnetul lui din degete și sugestia că aseară chiar se Întâmplase ceva, așa că i-am Întors spatele și am Început să merg pe lângă clădire. Mă strigă, pe un ton aproape Îngrijorat. Nu trebuie să fii atât de sensibilă, scumpo. A fost doar o glumă. Azi noapte nu s-a mișcat nimic. Nici tu, nici eu... L-am auzit chicotind, Încântat de propria inteligență, dar am continuat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
Ne vedem luni. Ridică telefonul, zâmbi și-mi făcu semnul Încurajator cu degetul mare. M-am Îndreptat spre locul meu, lângă Elisa, dar am fost oprită pe drum de mai multe persoane care-mi rânjeau cu subînțeles sau care-mi strigau: „Bună treabă!“ sau „Bravo pentru chestia cu Philip“. Elisa ieșise În pauza de prânz (a se citi: un litru de apă Fiji, o pungă de morcovi și vreo șase Marlboro Lights), după cum arăta bilețelul pe care mi-l lăsase pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
anunțurile de duminică. Îmbracă-te de scandal, dragă. L-am aprobat, dar m-am simțit neliniștită. Ceva se schimbase - sau cel puțin o luase În altă direcție - și nu reușeam să-mi dau seama exact ce anume. — Hei, Bette, aici, strigă Penelope un pic prea tare În timp ce-l plătea pe șoferul taxiului și-mi făcea cu mâna de pe bancheta din spate. —Mamă, arăți beton, spuse ea, punându-și mâna pe șoldul meu și examinându-mi ținuta din cap până-n picioare. Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
eu care credeam că ești imună la farmecele lui Weston. Mă bucur să constat că ești o americancă cu sânge În vine până la urmă. Firește, doar dacă pe tine te interesează, asta nu Înseamnă că e reciproc... —Frate! Philip! Aici, strigă Danny, și Înainte să-mi dau seama ce se Întâmplă, Philip mă săruta de bun găsit pe gură. Bună, iubire, speram să te găsesc aici. Nu te poți ascunde... — Poftim? a fost tot ce am reușit să Îngaim, din moment ce atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
el, adresându-i-se lui Danny de parcă ar fi fost chelnerul. Cum să nu, frate, vine, spuse Danny, mișcându-se atât de repede cum se mișcă oamenii doar când li se promit droguri sau femei. Se Întoarse când Philip Îi strigă: — Și hei, ceva și pentru Sonja. Nu se Întoarse spre mine, ci spre fata cu picioare interminabile. Sonja, puișor, ce pot să-ți ofer? Ginger ale? Suc de legume? Spune-mi, scumpo. Ea se uita la el fără să Înțeleagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
o numise „singurul Cosmopolitan decent din tot orașul ăsta de căcat“. —O, Pheeeely, cred că ar fi drăguț să bem suc de toh-mate, oui? spuse Sonja, mușcându-și seducător buza de jos. Hai la joacă cu toții. Avem destul pentru toată lumea! strigă Elisa peste CD-ul Hotel Costes care ar fi putut trece drept muzică relaxantă, de atmosferă dacă n-ar fi fost pompată la un număr de decibeli capabil să facă praf un 747. Danny plecă să aducă băuturile pentru Philip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
i-am făcut cu mâna Elisei și i-am urmat pe Philip și Sonja spre intrarea din față, simțindu-mă ca fetița rotofeie și stângace a unui cuplu de atleți olimpici. Hei, băiete, cheamă-ne un taxi, te rog, Îi strigă Philip portarului, pocnind din degete fără vreo direcție anume. Fără Îndoială, era un gest insuportabil, dar având În vedere că tipul se purtase cu noi ca un cretin, mi s-a părut perfect acceptabil. Asta până când, la o privire mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
nu prea am timp acum. M-am ridicat cât de sigur am reușit și am Început să mă Împleticesc spre ușă, Întrebându-mă deja cum de reușise situația să degenereze așa de mult Într-un timp atât de scurt. —Bette! strigă el, chiar când voiam să deschid ușa. Îi pare foarte rău. A avut doar o zi foarte lungă, a fost tare stresat În ultima vreme, n-a dormit suficient și n-a vrut să-și verse nervii pe mine. Ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
asta e. Urmă o tăcere scurtă și apoi un râs profund, apreciativ. Ei bine, tu ai spus-o, nu eu. Deși nu te voi contrazice. Am auzit din nou un schimb de replici neclar și l-am auzit pe Sammy strigând: „Îl găsești chiar aici, frate.“ —Ce se Întâmplă? am Întrebat. —Iubit... ăă, prietenul tău... a observat alt, ăă... un prieten și a intrat să-l salute. M-a lăsat aici cu telefonul lui. Sper că n-o să se supere prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]