29,334 matches
-
Aceluia îi va fi fata nevastă (25) Își alese... un ogar să-l aibă de tovarăș/să-i fie tovarăș (29) Am uitat ce dată avem/e azi (30) Mai avem/e un kilometru până ajungem (41) Avut-am odată... dor de fală/ Mi-a fost odată dor de fală (42) N-avea/Nu-i era poftă de mâncare (44) Toți aveau milă de ea/Tuturor le era milă de ea (45) Are ciudă/ Îi e ciudă pe alta (47) Părinții
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Își alese... un ogar să-l aibă de tovarăș/să-i fie tovarăș (29) Am uitat ce dată avem/e azi (30) Mai avem/e un kilometru până ajungem (41) Avut-am odată... dor de fală/ Mi-a fost odată dor de fală (42) N-avea/Nu-i era poftă de mâncare (44) Toți aveau milă de ea/Tuturor le era milă de ea (45) Are ciudă/ Îi e ciudă pe alta (47) Părinții fetii... au de bucurie/sunt bucuroși... (51
[Corola-publishinghouse/Science/84999_a_85785]
-
Prima, o „nuvelă din popor”, expune practici magice și superstiții din mediul sătesc bănățean. Piatra credinței narează un moment din trecutul Lugojului, oraș care, supus de turci, reușește să-și recâștige independența cu sprijinul Austriei și, mai ales, prin vitejia, dorul de libertate, credința și omenia unor eroi, idealizați, din rândurile românilor. Povestirea este subordonată tezei și pildei morale. Pentru culoare locală, se insistă asupra graiului regional. SCRIERI: Fira, Timișoara, 1886; ed. Lugoj, 1913; Piatra credinței, Timișoară, 1894; ed. 2, Lugoj
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285878_a_287207]
-
47) și ca pruncii (Matei 18, 3-4); apoi cei care, prin nevoințe și rugăciuni neîntrerupte, izbutesc să-și smulga rădăcinile păcatului, adică să-și golească inima de poftele și gândurile rele, de iubirea celor pământești și să o umple cu dorul după lumina dumnezeiască și desăvârșire. Aceștia ajung să-L vadă pe Dumnezeu chiar din aceasta viață, aflându-L pretutindeni, și, mai ales, în făpturile Sale, precum este scris: „Cele nevăzute ale Lui se văd de la facerea lumii, înțelegându-se din
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
vine în fire. Își amintește de casa tatălui său și acest lucru îi aduce în suflet o rază de lumină. Fiul risipitor este acum gata de pocăință, de aceeptare a unui statut inferior, dar în casa sa, a tatălui său. Dorul întoarcerii acasă este însoțit de căință sinceră. El își formulează și o mărturisire din care se vede limpede cât de adânc își simțea păcatul și cât de hotărât era să se întoarcă: „Sculându-mă, mă voi duce la tatăl meu
Clasa de elevi : mediul educaţional moral-religios by ELENA HEREŞ () [Corola-publishinghouse/Science/639_a_975]
-
Stea. “ Românul venea singur pe drumul plin de soare, Când iată că aude fanfare sunătoare. Și vede nu departe În fața lui venind Un corp de oaste mândră, În aur strălucind. Erau trei batalioane de garda-mpărătească Mergând voios la Plevna cu dor s-o cucerească. În frunte-i colonelul semeț, pe calu-i pag, La bravii săi tovarăși privea ades cu drag, Și inima În pieptu-i bătea cu foc, deșteaptă, Căci el visa, privindu-i la lupta ce-i așteaptă. Deodat` el
Istoria românilor prin legende şi povestiri istorice by Maria Buciumaş, Neculai Buciumaş () [Corola-publishinghouse/Science/1126_a_1952]
-
În vechea Indie, timpul circular are ca simbol al vârstelor lumii viața omului. Mai mult, și semantica arată solidaritatea Între timp și generație, pentru că yuga semnifică, În același timp, „vârstele lumii”, „ciclu astronomic” și „generație”. În Biblie, expresia ebraică chenot dor vador care semnifică „anii fiecărei generații” este sinonimă cu yemot olam care semnifică „zilele lumii” și desemnează istoria (Manheim, 1928/1990, 41-43). Referindu-se la cele trei dimensiuni simbolice ale generației ce fac parte din imaginarul social - respectiv memoria colectivă
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
lua răsplata faptelor lor, dacă nu va fi după aceasta viața viitoare, dacă nu va fi răsplata faptelor săvârșite?” (Sf. Ioan Gură de Aur, Tâlcuiri la Epistola a doua către Corinteni, omilia IX, p. 97) „Să aprindem în noi acel dor și să-l ațâțăm întruna. Că dacă numai gândirea la acele bunătăți deși este cam întunecată și încă ne aduce plăcere nespusă, apoi gândește-te ce fel de mulțumire ne va da înfăptuirea acelor bunătăți. Fericiți vor fi, și de
O exegeză a Crezului ortodox by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/158_a_127]
-
lungul întregii verticale, ființa își păstra diferența proprie, originalitatea, adînca singularitate. Dar, în condiția lor originară, fiecare dintre aceste organisme unice, perfect ajustate în componentele lor, contemplau aceeași înțelepciune divină, aspirau să se contopească cu același Foc, să-și potolească dorul insațiabil după Același transcendent. Ceea ce diminuase sau distrusese condiția universală în majoritatea făpturilor, ceea ce făcuse să apară ierarhia obiectivată a lumii îngeri, oameni, demoni fusese o posibilitate pe care ființele aleseseră liber să o actualizeze într-o măsură sau alta
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1739]
-
VIII-lea - al VII-lea î.C.). Numai pentru patru dintre aceste șase sigilii proveniența e certă: primul, într-un context stratigrafic neclar, este o amprentă a sigiliului cilindric asirian din Sihem, altul este un sigiliu cu matriță de la Tel Dor, un altul provine de la Nahal Issachar, din Galileea de Jos, și altul provine din vecinătatea localității Bet-Șean. Unele dintre aceste sigilii, foarte probabil, sunt de factură locală și arată o asimilare a patrimoniului figurativ asirian de către artizanii locali datorată posibil
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
zeu: Yhwh. Din punct de vedere arheologic, în timpul primei epoci persane continuă influența culturii feniciene și egiptene și începe totodată cel al culturii grecești. Mai ales în Galileea, drept consecință a dezvoltării economice a cetăților de pe coasta feniciană meridională precum Dor, Akko, Iaffa, Sidon, se observă puternice influențe culturale feniciene (Niehr, 2008), prin utilizarea monedelor bătute în Sidon și ceramică de tip fenician. Varietatea acestor influențe este documentată și de numeroase bullae (bulgări de argilă cu urme de sigilii utilizate pentru
Religia în Israelul antic by Paolo Merlo () [Corola-publishinghouse/Science/101005_a_102297]
-
conferențiar la Institutul Pedagogic din Constanța (1963-1974), în acest răstimp luându-și și doctoratul cu o teză despre Ion Agârbiceanu, și din nou redactor, acum la revista „Viața românească” (1974-1979), de unde se pensionează. Debutează în 1941, la revista studențească „Curțile dorului”, cu câteva note critice. Semnificativ va fi, totuși, studiul Ion Pillat, poet al tradiției, apărut în „Revista Fundațiilor Regale”, în septembrie 1942. Va colabora la „Revista Cercului Literar” din Sibiu, „Revista Fundațiilor Regale”, „Almanahul literar”, „Steaua”, „Viața românească”, „Tribuna”, „Luceafărul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289165_a_290494]
-
stabilește după moartea sa nu va schimba această orientare, pînă la atacul german din 1939. Polonia profitînd de ultimele sale luni de existență și răpind Cehoslovaciei lovite de germani, zonele contestate ale Teschen-ului și Bohumin-ului. În ceea ce privește Bulgaria, aceasta trăiește în dorul revoluției. După scurtul episod republican din 1918 ea va cu-noaște două perioade de monarhie constituțională: de la 1919 la 1923 și de la 1931 la 1934. Cu toate acestea ea va fi marcată mai mult de fazele autoritare care preced și urmează
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
poftit să ia loc, să șadă la masă.../ - Doamne - i-am zis - a venit ceasul întoarcerii acasă?/ M-a privit tăcut, apoi și-a întors în altă parte fața,/ și-am înțeles atunci că prin străini aveam să-mi/ sting dorul de țară și viață.../ - Nu-mi certa, Doamne, slăbiciunea - l-am rugat - nu mi-o certa,/ precum crezi, așa facă-se voia Ta.../ Mă sfâșia dorul de Țară și frați,/ dorul de Carașul meu drag și de îndurerații/ Carpați,/ aș
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288490_a_289819]
-
altă parte fața,/ și-am înțeles atunci că prin străini aveam să-mi/ sting dorul de țară și viață.../ - Nu-mi certa, Doamne, slăbiciunea - l-am rugat - nu mi-o certa,/ precum crezi, așa facă-se voia Ta.../ Mă sfâșia dorul de Țară și frați,/ dorul de Carașul meu drag și de îndurerații/ Carpați,/ aș fi vrut să-i revăd cât mai degrabă, cât mai/ curând,/ să nu-i port, ca pe-o icoană, numai în suflet și-n gând... Cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288490_a_289819]
-
înțeles atunci că prin străini aveam să-mi/ sting dorul de țară și viață.../ - Nu-mi certa, Doamne, slăbiciunea - l-am rugat - nu mi-o certa,/ precum crezi, așa facă-se voia Ta.../ Mă sfâșia dorul de Țară și frați,/ dorul de Carașul meu drag și de îndurerații/ Carpați,/ aș fi vrut să-i revăd cât mai degrabă, cât mai/ curând,/ să nu-i port, ca pe-o icoană, numai în suflet și-n gând... Cu capul proptit pe umărul meu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288490_a_289819]
-
footnote>. Martirii - mărturisitori jertfelnici ai credinței Martirii, privind teribilele suplicii ca pe ceva neînsemnat, nu se grăbeau de fapt spre moarte, ci spre adevărata viață, căci Hristos era viața lor și a trăi însemna Hristos. Și-au îndeplinit astfel cu dor mărturisirea martiriului. O mărturisesc ei înșiși: „Noi în teama de robie ne veselim și sub amenințarea morții râdem”<footnote Salvianus, Despre guvernarea lui Dumnezeu, cartea a VII-a, I, 5, traducere, note și comentarii de prof. David Popescu, în PSB
Studia Theologia Orthodoxa by Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/132_a_167]
-
instrumentul de atingere a scopului Împărtășit de toți și care reflectă o suprapunere constantă Între cele două dimensiuni ale aceluiași fenomen. Excepția de care pomeneam este cea de-a doua revistă literară a exilului parizian din anii ’50, Caete de Dor. Metafizică și poezie, care a apărut la Paris Între 1951 și 1960 sub conducerea lui Virgil Ierunca. Acesta i-a propus lui Constantin Amăriuței să scoată Împreună o publicație literară. Acesta din urmă a fost de acord deoarece considera că
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
nu le permiteau să susțină financiar o publicație. De asemenea, publicarea unei reviste Însemna numai costuri deoarece, așa cum afirmă Virgil Ierunca, „nici un abonament nu a fost plătit vreodată vreunei edituri din Paris. Revistele erau distribuite gratuit”. La Început Caetele de Dor au avut o apariție semestrială, apoi au apărut de două ori pe an, pentru ca, În cele din urmă, să apară o dată pe an. Numărul de pagini a variat de la 25 la 148 de pagini. Tehnica de editare era destul de rudimentară
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
din exil era destul de răspîndită ideea că singura cultură adevărată se face În exil. Virgil Ierunca s-a opus constant acestui complex de superioritate al exilaților, apreciind că literatura română „este făcută, cu limitele evidente, acasă”. Prin urmare, Caete de Dor conțin numeroase traduceri În franceză din scriitori români contemporani, printre care și Lucian Blaga, Tudor Arghezi, Vasile Voiculescu, George Bacovia. Conținutul revistei cuprindea rubrici precum „Povestea vorbei”, rezervată poeziei românești, Însoțite de comentarii ale lui V. Ierunca sau Constantin Amăriuței
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
Dialog”, „Cronica” și „Cronica Poeziei” erau spațiul În care se regăseau analize ale altor publicații ale exilaților, cronici de teatru, expoziții și știri. Una dintre ideile recurente În publicațiile exilului, cea a responsabilității față de cultura românească, apare În Caete de Dor. Metafizică și poezie, unde se subliniază: „Caetele acestea sărace apar fără un «cuvînt de Început». Pentru că ele vorbesc celor puțini. Acelora care În libertate și rîvnă probează vrerea de dăruire a cuvîntului și gîndului românesc. Celor care se străduiesc să
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
sculîndu-ne și culcîndu-ne, noi și alții, veșnic ne gîndim la casă. Și rușinea rușinilor, numai la mîncarea de-acasă ne gîndim, la prăjituri și la dulciuri, la găluște, da, din Atachi n-am mai mîncat carne”; „SÎnt zile În care dorul de casă e atît de chinuitor, Încît aș fi În stare de orice mișelie numai să pot vedea măcar de departe casa noastră”; „Văd casa noastră-n vis, dar Îi văd pe ei la mijloc și Botoșanii se suprapun pe
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
măcar de departe casa noastră”; „Văd casa noastră-n vis, dar Îi văd pe ei la mijloc și Botoșanii se suprapun pe CÎmpulung, formînd la un loc casa. Ce-nseamnă casă? Înseamnă În I rînd liniște. Mi-e așa de dor de liniște și am așa mare nevoie de ea. Să știu că mă pot culca În patul meu sau pe canapea, să am o carte bună, tata să fie din nou bine dispus și ocupat, mama veselă, Sisi copil, să
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
căci la ce mi-au folosit economiile, ce s-a ales din totul?”. Ca și casa, patria devine ceva foarte apropiat, foarte drag, ceea ce poate că nu s-ar fi Întîmplat În condiții normale: „Abia acuma simt că mi-e dor de patrie. Nu socoteam România sau mai bine zis CÎmpulung drept patrie. Cauza era că veșnic eram obidiți și dați la o parte de români. Dar azi cînd sîntem departe, cînd sute de kilometri ne despart de micul nostru CÎmpulung
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
socoteam România sau mai bine zis CÎmpulung drept patrie. Cauza era că veșnic eram obidiți și dați la o parte de români. Dar azi cînd sîntem departe, cînd sute de kilometri ne despart de micul nostru CÎmpulung, simt cît de dor și cît de aproape mi-e patria. Heimat, cît de mult spune acest cuvînt? Munții noștri, munți dragi, unde ați rămas? De ce mă urmăriți pînă și În somn. Brazi, păduri Întunecoase, case curate, oameni frumoși, patrie, mi-e dor de
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]