30,078 matches
-
trup de grâu, picioare de grâu, cap de grâu” și sub ai căror pași „spicul se umflă cât coada vulpii”. Cumulând toate însușirile prozelor de până atunci ale lui N. - culoare, lirism, pitoresc, savoare lexicală și celelalte, romanul Îngerul a strigat întocmește un tablou cuprinzător, aproape o monografie a lumii nepoților lui Terente. Micul univers constituit gravitează în jurul unui sat de lângă Dunăre, Plătărești, de unde pleacă și unde se întoarce de câteva ori, în anii săi de formație, personajul a cărui biografie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
astfel, romanul dă expresie metaforică sensului ce îl străbate. Căile pe care oamenii pornesc spre a se realiza în viață duc aproape toate în prăpastie, ieșirea din impas nu se întrezărește, însă potențialul lor de vitalitate este inepuizabil. Îngerul a strigat devine o carte a vieții explozive, eroii par crescuți direct din pământ, țâșniți din lutul negru, mustos, din smârcul bălților. În substanța lui cea mai adâncă Îngerul a strigat e un poem tribal; spațiul lui - un tărâm de baladă, unde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
se întrezărește, însă potențialul lor de vitalitate este inepuizabil. Îngerul a strigat devine o carte a vieții explozive, eroii par crescuți direct din pământ, țâșniți din lutul negru, mustos, din smârcul bălților. În substanța lui cea mai adâncă Îngerul a strigat e un poem tribal; spațiul lui - un tărâm de baladă, unde vinul se bea, ca în Moldova, cu oala, și se vinde cu „burta”, unde fiecare țăran e „cumătrul lui Terente”, unde iubirile sunt aprige ca apele repezi, ibovnicii se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
o „scoică”, în care se izolează de tot ce le maculează existența. În ea citadinii regăsesc Dobrogea eternă, prin care umblă „zeul apelor” și sub al cărei pământ e scufundată o biserică. Altă piesă, Olelie, valorifică scenic obiceiul de a striga de pe dealuri numele fetelor nemăritate, în noaptea de lăsata secului. N. a dat teatrului (ca și cinematografului), singur sau în colaborare, și alte scrieri, precum Casa de la miezul nopții sau Paiața sosește la timp, Apostolii, Terente. Asemenea prozei narative, opera
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
SCRIERI: Ningea în Bărăgan, București, 1959; Somnul de la amiază, București, 1960; Dincolo de nisipuri, București, 1962; Cantonul părăsit, București, 1964; Apostolii (în colaborare cu Vintilă Ornaru), București, 1966; Caii albi din orașul București, București, 1967; Vară buimacă, București, 1967; Îngerul a strigat, București, 1968; Echipa de zgomote, București, 1970; Casa care se leagănă, București, 1971; În văpaia lunii, pref. Nicolae Balotă, București, 1971; Cronici de carnaval, București, 1972; Fântâna, îngr. și pref. Ovidiu Ghidirmic, Craiova, 1974; Frumoșii nebuni ai marilor orașe. Fals
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288387_a_289716]
-
ar mai putea fi o soluție, protestează, dar mai încearcă. Dacă durata probei nu trece de o oră, manifestările de mânie sunt mai discrete, dar dacă durează mai multe ore, reacțiile de mânie devin manifeste, uneori chiar contra experimentatorului. Unii strigă, bat din picioare. Unul a ieșit din laborator și a început să plângă. Unele studii asupra frustrării s-a făcut și la Universitatea Yale din New-Haven, sub conducerea lui J. Dollard. Reprezentanții acestei școli susțin, deși pe un număr destul de
by MIHAELA ŞERBAN [Corola-publishinghouse/Science/1002_a_2510]
-
laud și te slăvesc pe tine, Dumnezeul meu, care m-ai învrednicit să pătimesc pentru numele Tău, și m-ai destinat însoțitor al sfinților martiri“. 5. El recita aceste laude lui Dumnezeu, dar tribunul și praepositus au crezut că îi striga să-l elibereze: „Așadar, vrei să prestezi serviciul militar?“. Slujitorul lui Dumnezeu, Theogenes, i-a răspuns mult mai accentuat: „Ți-am spus odată și ți-o mai repet: eu sunt creștin și lupt pentru Regele regilor și nu pot dezerta
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
momentul, decide Black și, pe urmele lui, o "armată" de critici retorici, de a găsi modalități, încă retorice, de acces la evenimentele comunicaționale reale, autentice, chiar dacă acestea se rezumă, cum scrie Griffin, la "un pumn ridicat în aer, o obscentitate strigată pe stradă sau asedierea unei clădiri"29. Dacă retorica recuperează, într-adevăr, ansamblul mijloacelor disponibile de persuadare, acest lucru va începe, după Black, să se traducă în emergența unor retorici de tip particular: vom avea o "retorică a puterii negrilor
Criticismul retoric în ştiinţele comunicării. Atelier pentru un vis by Georgiana Oana Gabor [Corola-publishinghouse/Science/934_a_2442]
-
vreo cinci stânjeni lungime. Cuprins de mare spaimă, am alergat înapoi și m-am ascuns în grâu, am avut însă vreme să-l zăresc pe uriaș, care se apropiase de o spărtură a gardului, prin care privea încolo și-ncoace, strigând totodată cu o voce de tunet.“ Compozițional, problema se leagă de arta de a ritma și organiza micile personaje pe direcții oblice pentru a sugera neliniștea care le stăpânește. Un efect contrar se obține lăsând oamenii ca elemente dominante în
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
Un virus atacă pământul! Cui îi pasă de suferința mediului?, Pădurea de ieri și de azi, Copiilor le pasă!, Mediul sănătos, mă face voios!, De la mic la mare, fără poluare! 6. Activitate individuală Alcătuiește un scurt text cu titlul „Pădurea strigă”. 7. Activitate în grup - Cvintetul Se realizează după model cvintete. Exemplu: Împărăție curată, reconfortantă înmiresmând, răcorind, relaxând tuturor ne oferă sănătate PĂDUREA. 8. Activitate individuală Numiți sau inventați profesii, cât mai creativ posibil, pe care v-ați dori să le
COMPORTAMENTE CREATIVE ÎN ȘCOALĂ by Adriana Apostol, Iuliana Olaru () [Corola-publishinghouse/Science/720_a_1436]
-
un leu. (Fiecare are mândria/demnitatea sa, care se cere a fi respectată.) „Doamne! Mă văd alungat de omenirea Întreagă, pentru că nu vreau să mă Împac cu nedreptatea.” (L. van Beethoven) Un câine bun nu aleargă după toți care-l strigă. (Fidelitatea din adevărata prietenie disprețuiește alte oferte, oricât de avantajoase ar fi ele: „Cine schimbă stăpânii slugă Îmbătrânește”.) Orice defect care place sultanului devine calitate. (Nu este de mirare, de vreme ce În jurul său tronează frica și slugărnicia.) „Poți să te Închini
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Pară mălăiață În gură de nătăfleață. (Cei care, dintr-o comoditate extremă, cred că totul le-ar putea veni de-a gata nu vor putea evita surpriza unor mari dezamăgiri: „Fructul copt cade de la sine, dar nu cade În gură”; „Strigă bucate cât vei vrea, la gură nu le vei avea, dacă nu le vei duce cu mâna ta”.) Cine se scoală de dimineață departe ajunge. (Cel care din vreme Învață, se pregătește beneficiază de tot felul de oportunități.) „Dorințele noastre
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
unii se lasă furați În așa măsură de această artă a simulării și a disimulării, Încât ajung să se Înșele chiar pe ei Înșiși.) „Există două tipuri de nebuni. Primul e cel care se crede a fi Napoleon Bonaparte și strigă peste tot, În gura mare, că el este adevăratul, singurul și unicul Napoleon Bonaparte. Rezultatul: e dus la balamuc, unde se va Încerca, prin diferite tratamente, să «i se retragă» presupusa identitate. Celălalt tip de nebun este cel care știe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
scrie Zane? Vă mărturisesc că nu sunt sigur.Ă Câteva nume Îi veniră simultan În cap lui Martins, mici nume ascuțite ca acela al lui Stern, pietricele rotunde ca Woolf. Un tânăr austriac, cu o bandă neagră lipită pe frunte [...] strigă „Daphne du Maurier”. Dl Crabbin se strâmbă și Îi aruncă o privire lui Martins, spunându-i: Încercați să-i Înțelegeți.Ă Această poziție de autoritate este un element esențial printre cele care privesc schimburile de opinii legate de cărți, iar
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
a treia, Sy conducea cu Hiawatha, domnul Swallow fiind unicul dintre ceilalți care nu Îl citise, când, brusc, Howard a izbit masa cu pumnul, și-a proiectat falca În afară la o Înălțime de șase picioare deasupra mesei și a strigat: Hamlet! Am izbucnit cu toți În hohote, firește, dar nu mult am râs, fiindcă s-a dovedit că nu era câtuși de puțin hazliu. De fapt, nu era un banc, Howard a recunoscut că văzuse filmul lui Lawrence Olivier, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
de ploaie este plin de prospețimea, voioșia, candoarea și misterul tinereții, ploaia devenind, mai mult decât un laitmotiv al acestui poem, un personaj, al cărui nume se pare ca poeta nu se mai plictisește să-l pronunțe. Îl șoptește, îl strigă și îl repetă sub toate formele posibile, înnobilându-l, de fiecare dată, cu sensuri noi. Ploile, la feminin, plural, nu sunt numai femeile deși ele par a fi obiectul de referință al poetei, care face un superb periplu de le
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
de a reconstrui o nouă lume, această poezie are ochii întorși înăuntru. Întâlnim, aici, simbolul romantic al ochiului închis către lume și deschis în interior: Am degete care tremură/ Și gura uscată de spaimă/ Mereu mi se pare că mă strigă cineva/ Și tresar,/ Nu știu ce să fac cu mâinile. Am febră/ Și respirând numai,/ Zvâcnesc de durere/ Numai ochii ochii da, recunosc -/ Sunt asemenea cu ai statuilor,/ Albi,/ Cu pupilele întoarse înăuntru." (Ochii statuilor). Volum de "interiorizare și densificare lirică, dominat
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
viață spirituală în poezia Anei Blandiana, născându-se la vedere chiar sub privirea noastră, care ia act, pe măsură ce parcurg poemul, de procesul genezei sale"114. " Am degete care tremură/ Și gura uscată de spaimă/ Mereu mi se pare că mă strigă cineva/ Și tresar,/ Nu știu ce să fac cu mâinile. Am febră/ Și respirând numai/ Zvâcnesc de durere/ Numai ochii ochii da, recunosc -/ Sunt asemenea cu ai statuilor,/ Albi,/ Cu pupilele întoarse înăuntru". (Ochii statuilor) Mai presus de orice, somnul și visul
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
mine își trag/ Inexplicabila hrană/ Toți aștrii, urmând bisturiul/ Ca stolul de corbi după plug./ Mi-e frică de-atâta lumină,/ De prea multe flori îmi e frig,/ Mi-e somn de iubirea deplină/ Și nu știu pe cine să strig/ Să stingă în mine/ Cereasca grădină,/ Să spargă din calea oceanului negru/ Extaticul dig" (Ca și cum). Noul univers, reconstruit în ea însăși, este asemănător paradisului și devine dig, în calea "negrului ocean". Totodată, noul univers reconstruit în interior poate fi oul
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a dictatorului. Personajul liric nu mai este acum doar o dansatoare, ci și o tragediană, care își declamă obsedant lamentația"188: "O crimă săvârșită pe strada principală,/ În amiaza mare, o crimă oribilă/ Și nimeni nu plânge și nimeni nu strigă/ Și nimeni nu pune mâna pe criminal.// Eu însămi stau aici și scriu versuri,/ Ca și cum versurile mele ar putea opri/ O crimă ce se face pe strada principală/ în plină zi.// O, când voi lăsa totul la o parte/ Să
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
pe criminal.// Eu însămi stau aici și scriu versuri,/ Ca și cum versurile mele ar putea opri/ O crimă ce se face pe strada principală/ în plină zi.// O, când voi lăsa totul la o parte/ Să ies în stradă și să strig cât pot:/ S-a petrecut o crimă, puneți mâna pe criminal,/ Puneți mâna pe mine, complicele." (O crimă săvârșită pe strada principală). Predomină o structură narativă, chiar și numai de suprafață, care se accentuează tot mai mult, devenind instrument esențial
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a "apei" o idee de apă în albia unui pîrîu secat. Personajele sînt dispuse să creadă în ceva care nu există (în fond nu cred...!) decît în ceva care există, dar în care nu merită să crezi realitatea socialistă. Ilie: (strigînd din ce în ce mai tare) Ba să crezi! Să crezi și asta și tot ce altceva îți voi spune. O familie înseamnă credință comună, armonie, unitate. Auzi? Dacă vrei să fii cu mine, trebuie să crezi ca mine, să fii una cu mine
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cu ceilalți și cu sine, singura realitate a vieții și a persoanei fiind frica. Frica resimțită peste tot și în toți, "frică al serviciu, frică acasă, frică în pat cu nevasta, frică la W.C.! Mai dă-o dracului de frică!", strigă Ilie într-un moment de tîrzie, mică și trecătoare revoltă. Mimînd sentimentele, gîndurile, comportamentele, viața îi refuză ca pe un fals, iar moartea îi primește ca pe o cacialma. Și-ți vine să rîzi. Reacția martorului e între nedumerire și
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
să n-o luăm razna. Uite ce zic eu: îți dau un post de șef de echipă pe șantier, și cînd îi privi tu colo, la vreo douăzeci de băietani ca bradu' și vreo douăzeci de fetișoare ca piatra cum strigă ei "salut, soare!", o să zbîrnîi, nu altceva, și uiți și de cavou, și de toate aiurelile. Ilie: Mă, tu ești propagandist! Ștefan: Ba nu, mă Ilie, sînt un bărbat, și încă viu. Femeie, gata, mergem! Salutăm familia și pe curînd
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
cu cavoul? Ilie: Da, pentru asta și pentru celelalte. Cînd într-o casa unul trage într-o parte și unul în cealaltă, nu există decît o singură soluție: divorțul. Mina: Bine, dar nu pot să cred că un cavou... Ilie: (strigînd din ce în ce mai tare) Ba să crezi! Să crezi si asta și tot ce altceva îți voi spune. O familie înseamnă credință comună, armonie unitate. Auzi? Dacă vrei să fii cu mine, trebuie să crezi ca mine, să fii una cu mine
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]