30,306 matches
-
Astfel, o sinteză a rezultatelor unor studii observaționale realizată în 2010 de Petersen și colaboratorii săi la pacienții cu vârsta peste 80 de ani a arătat că mortalitatea globală a fost mai mare la grupul cu colesterol total la valori reduse. Autorii studiului au concluzionat că un colesterol total sub 5,5 mmol/l a fost asociat cu rate înalte ale mortalității la pacienții cu vârsta peste 80 de ani (33). În ceea ce privește relația colesterolului total cu mortalitatea specifică, rezultatele sunt variabile
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
de 31% în grupul cu nebivolol comparativ cu 35% în grupul placebo, diferență semnificativă statistic (HR 0,9; 95% CI 0,7-1,0). Autorii studiului precizează că tratamentul cu nebivolol a fost bine tolerat. Totuși pacienții vârstnici au avut beneficii reduse comparativ cu celelalte grupe de vârstă. Analiza retrospectivă a rezultatelor studiului Metoprolol CR/XL Randomized Intervention Trial in Heart Failure (MERIT-HF) la pacienții cu vârsta peste 65 de ani și IC sistolică arată că metoprololul a fost bine tolerat, cu
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Florin Mitu, Iulia Cristina Roca, Doina Azoicăi () [Corola-publishinghouse/Science/91925_a_92420]
-
America un model sau un exemplu pentru societatea În care trăiau. și, cu toate că est-europenii din generația mai tânără au aspirat o vreme, după 1989, să-și liberalizeze țările după tiparul american, cu o piață liberă, impozite mici și servicii publice reduse, moda nu a prins. „Momentul american” al Europei rămâne undeva În trecut. Viitorul „micilor Americi” din Est era neîndoielnic În Europa. În fine, istoria postbelică a Europei este o poveste umbrită de tăceri, de absență. Continentul european a fost cândva
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
studii postgimnaziale. Nimeni nu voia bătrâni, orfani sau femei singure cu copii. În general, refugiații nu erau Întâmpinați cu brațele deschise - indiferența publicului față de situația lor dificilă e consemnată de sondajele din Statele Unite și Europa postbelică. Cei mai mulți doreau o imigrație redusă, nu sporită. Problema evreilor era mai specială. La Început, autoritățile occidentale i-au tratat pe refugiații evrei ca pe toți ceilalți, Îngrămădindu-i În taberele din Germania alături de foștii lor torționari. Dar În august 1945 președintele Truman a anunțat că
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cei mai compromiși dintre toți. De aceea, chestionarele au fost ridiculizate. Nu făceau decât să scoată basma curată niște indivizi altfel suspecți, procurându-le certificate de bună purtare (poreclite „Persil”, de la detergentul cu același nume). Reeducarea a avut un impact redus. Una era să-i obligi pe nemți să meargă să vadă documentare, alta să-i faci să se uite Într-adevăr și să reflecteze. Mulți ani mai târziu, scriitorul Stephan Hermlin descria o scenă dintr-un cinematograf din Frankfurt, unde
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la Washington În mai 1946 erau oarecum mai rezonabili. Pe lângă anularea unei datorii de 2,25 miliarde de dolari (Împrumuturi din timpul războiului), francezii au obținut credite de sute de milioane de dolari și promisiunea unor Împrumuturi viitoare cu dobândă redusă. În schimb, Parisul a promis să renunțe la tarifele de import protecționiste, facilitând intrarea pe piață a produselor americane și din alte țări. Ca și Împrumutul britanic, acest acord promova interesele americane: un comerț internațional mai liber, schimburi valutare libere
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Al doilea război mondial a costat Marea Britanie de două ori mai mult decât primul; țara a pierdut un sfert din averea națională. De aici crizele valutare recurente din anii de după război, când Marea Britanie avea de plătit, dintr-un venit drastic redus, datorii imense În dolari. De aceea Planul Marshall n-a avut aproape nici un impact asupra investițiilor sau modernizării industriale: 97% din fonduri (mai mult decât oriunde altundeva) au fost folosite pentru achitarea imensei datorii externe. Pentru orice țară europeană medie
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Întregi (ca Nowa Huta, lângă Cracovia) au fost clădite pentru a adăposti miile de muncitori care produceau fier, oțel și mașini-unelte. Industrializarea de primă generație a Uniunii Sovietice din anii interbelici, monolitică și semimilitarizată, se realiza acum, la scară mai redusă, În tot blocul comunist. Ca și cei din Rusia de altădată, comuniștii din Europa de Est reproduceau În versiune prescurtată și accelerată revoluția industrială occidentală din secolul al XIX-lea. Văzută În această lumină, istoria economică a Estului după al doilea război
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Îi reprezintă. Dimpotrivă: distrugerea claselor de mijloc și expulzarea minorităților etnice au deschis perspective de ascensiune socială pentru țărani, muncitori și copiii lor. Oportunitățile abundau, mai ales pentru săraci și pentru funcționari: posturi de ocupat, apartamente de Închiriat la prețuri reduse, locuri În școli rezervate copiilor de muncitori și refuzate copiilor de „burghezi”. Competența conta mai puțin decât fidelitatea politică, slujbele erau garantate, iar birocrația comunistă În formare căuta cadre serioase, bărbați și femei, pentru o varietate de posturi, de la administrator
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de zahăr și patru uncii de margarină)6. Chiar și În Franța, unde rațiile (și odată cu ele piața neagră) au dispărut mai repede, obsesia foametei nu s-a risipit până prin 1949. Totul era fie greu de găsit, fie de dimensiuni reduse (mult-râvnitele locuințe familiale construite În Marea Britanie de guvernul laburist aveau suprafața standard de 56 de metri pătrați pentru un apartament cu patru camere). Foarte puțini europeni aveau mașină sau frigider: muncitoarele din Anglia, unde nivelul de trai era mai ridicat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Înarmării nucleare, așa cum acceptaseră și divizarea Berlinului, pentru a-i reține pe americani. Între timp, tratatul confirma o direcție nouă În strategia sovietică: atenția URSS părăsea Europa pentru a se Îndrepta spre alte continente. Stabilizarea Războiului Rece În Europa, probabilitatea redusă ca el să devină „fierbinte” și faptul că aceste decizii oricum nu le aparțineau i-au făcut pe occidentali să adopte concluzia confortabilă că un conflict armat convențional era depășit. Războiul, credeau mulți În anii 1953-1963, era improbabil, cel puțin
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
membre ale EFTA - Austria, Elveția, Danemarca, Norvegia, Suedia, Portugalia și Marea Britanie, cărora li s-au adăugat mai târziu Irlanda, Islanda și Finlanda - erau În majoritate prospere, mărginașe și adepte fervente ale comerțului liber. Agricultura lor, cu excepția Portugaliei, era la scară redusă, Însă foarte eficientă și orientată spre piața externă. Din aceste motive, precum și din cauza legăturilor lor strânse cu Londra (Îndeosebi În cazul țărilor scandinave), ele nu aveau mare nevoie de CEE. Dar EFTA era (și rămâne) o organizație minimalistă, nu atât
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
majoritatea din Barbados) erau rezidente În Marea Britanie, dintre care 4.000 la Londra. În 1959, imigrația din Indiile de Vest către Marea Britanie ajunsese la aproximativ 16.000 de persoane pe an. Imigrația din alte părți ale Commonwealthului era chiar mai redusă - În 1959, doar 3.000 de oameni soseau În fiecare an din India și Pakistan. Numărul va crește În anii următori - mai ales când guvernul britanic a fost nevoit să primească asiaticii din estul Africii, expulzați de dictatorul ugandez Idi
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
erau uimitor de asemănătoare. Volkswagen Beetle, Renault 4CV, Fiat 500 și 600, Austin A30 și Morris Minor erau automobile micuțe, cu două uși, pentru transportul familiei: ușor de cumpărat, de condus și de reparat. Aveau caroserii subțiri de tablă, motoare reduse, de putere mică (proiectate să consume cât mai puțin combustibil), și erau echipate cu minimum de accesorii și armături. Volkswagen, Renault și Fiat aveau motorul și tracțiunea pe spate, lăsând spațiu În fața șoferului pentru o cantitate mică de bagaje și
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dacă ambii părinți erau salariați. Un fiu sau o fiică ce părăsise școala la 14 ani (vârsta obișnuită de absolvire pentru majoritatea tinerilor europeni În acei ani), care trăia acasă și avea o slujbă stabilă sau doar una cu program redus, nu mai era automat nevoită să predea În fiecare vineri familiei tot ce câștigase. În Franța, În 1965, 62% dintre tinerii Între 16 și 24 de ani care Încă locuiau cu părinții Își păstrau tot venitul pentru a-l cheltui
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la tânăra televiziune comercială britanică se adresau gospodinelor și copiilor, pauzele publicitare de la Radio Monte Carlo și din alte părți vizau mai ales piața „tinerilor”. Cheltuielile discreționare ale adolescenților - pe tutun, alcool, motorete și motociclete, haine la modă cu preț redus, Încălțăminte, produse de machiaj, de Îngrijire a părului, bijuterii, reviste, discuri, pick-upuri, radio - reprezentau un imens și neexplorat rezervor de bani, lucru pe care agențiile de publicitate s-au năpustit să-l valorifice. Cheltuielile anuale pe reclame la produse În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Franța sau Germania de Vest. Dar chiar și În aceste probleme spinoase, Biserica nu a adoptat o poziție extremă, iar opoziția exprimată nu mai risca să scindeze comunitatea. Într-o societate care devenea treptat „post-religioasă”, Biserica și-a acceptat locul redus și l-a exploatat cu succes 9. În societățile occidentale non-catolice - adică Scandinavia, Regatul Unit, o parte din Olanda și din țările de limbă germană - eliberarea cetățenilor de sub autoritatea morală tradițională a fost, evident, mai puțin limpede, dar nu mai
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
obligată să poarte „războaie murdare” În ținuturi Îndepărtate În numele unui guvern nepopular condus de tehnocrați, fierbea de resentimente, iar nemulțumirea ei avea acum un larg ecou În țară. Doleanțele tinerilor ofițeri (ale căror familii subzistau cu greu din salariile mici, reduse și mai mult de inflație) erau acum Împărtășite de o nouă generație de antreprenori frustrați de incompetența guvernanților și conștienți că viitorul țării era În Europa, nu În Africa 8. Pe 25 aprilie 1974, membrii Mișcării Forțelor Armate (Movimento das
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și elanurile din ’74: ea angaja Portugalia Într-o „tranziție spre socialism prin crearea condițiilor pentru exercițiul democratic al puterii de către clasele muncitoare”. În alegerile legislative din aceeași lună, socialiștii au ieșit din nou primii, deși cu un procent ușor redus, iar Mário Soares a format primul guvern portughez democratic după aproape o jumătate de secol. Perspectivele democrației portugheze rămâneau sumbre: Willy Brandt nu era singurul contemporan care vedea În Soares un nou Kerensky, pion incompetent al forțelor nedemocratice care se
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
exporturile portugheze necompetitive), neputând să mai exporte ca În trecut forță de muncă necalificată În Europa de Vest și constrânsă de termenii indispensabilelor Împrumuturi FMI să-și echilibreze bugetul și să practice rigoarea fiscală, Portugalia a traversat ani de șomaj și consum redus. Armata nu ieșise complet din scenă: conform Constituției din 1976, un „Consiliu al Revoluției” alcătuit din reprezentanți ai forțelor armate (numiți, nu aleși) avea drept de veto; În cursul anului 1980, el a respins 23 de proiecte legislative, printre care
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În practică o ruptură atent calculată, Încercând să Înfăptuiască pe furiș ceea ce predecesorii nu putuseră legifera În mod deschis. Strategia nu a funcționat: laburiștii au pierdut din susținători, fără a putea să-și revendice realizările. În august 1977, din cauza bugetului redus drastic de guvernul laburist, numărul șomerilor din Marea Britanie depășise 1,6 milioane și creștea În continuare. Anul următor, În „iarna vrajbei” din 1978-1979, marile sindicate au declanșat o serie de greve concertate și furioase Împotriva „propriului” guvern: nu s-a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
așa cum nu mai făcuse nici un politician britanic de la Churchill Încoace, dar era În același timp seducătoare. Din 1979 până În 1990, Margaret Thatcher a intimidat, constrâns (și sedus) electoratul britanic, impunând o revoluție politică. „Thatcherismul” Însemna multe lucruri: piață liberă, impozite reduse, libertatea inițiativei, privatizarea industriei și serviciilor, „valori victoriene”, patriotism, „individ”. Unele dintre ele - măsurile economice - erau versiuni elaborate ale propunerilor care circulau atât În cercurile conservatoare, cât și În cele laburiste. Altele, Îndeosebi temele „morale”, aveau mai mult succes la
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
agendă ambițioasă și radicală, ce combina reforme sociale moral Înălțătoare și de mult necesare (cea mai semnificativă fiind abolirea pedepsei cu moartea) cu un program fantasmagoric de legislație „anticapitalistă”. Salariile au fost mărite, vârsta de pensionare scăzută, orele de lucru reduse. Dar elementul central era un program nemaivăzut de naționalizări. În primul an de activitate, guvernul socialist condus de Pierre Mauroy a trecut sub controlul statului, inter alia: treizeci și șase de bănci, două societăți de finanțare, cinci mari corporații industriale
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
chiar și managerii din sectorul public erau adepți entuziaști ai privatizării parțiale; altfel, profiturile lor n-ar fi servit decât la cârpirea găurilor bugetare. Forma și amploarea proprietății de stat varia considerabil În Europa. Sectorul public industrial era cel mai redus În Olanda, Danemarca și Suedia și cel mai dezvoltat În Italia, Franța, Spania și Austria. În afara personalului din sănătate și asistență socială, procentul din forța de muncă pe care Îl reprezentau angajații la stat la Începutul anilor ’80 varia Între
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sincroniza) cu opoziția din restul blocului comunist. Românii nu au avut parte de un asemenea noroc. Apariția Cartei 77 a incitat o curajoasă scrisoare de sprijin din partea scriitorului Paul Goma și a altor șapte intelectuali români, care au fost cu toții reduși prompt la tăcere. În rest, România a rămas la fel de mută cum fusese timp de trei decenii. Goma a fost alungat În exil și nimeni nu i-a luat locul. Occidentul purta o parte de responsabilitate pentru toate acestea: chiar dacă ar
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]