3,341 matches
-
cumva chiar despre Psalmul 36 cu 6?! Toată lumea amuți o clipită pentru a-și reaminti fără greș Psalmul 36 cu 6. - Da... da... "DREPTATEA TA ESTE CA MUNȚII LUI DUMNEZEU, ȘI JUDECĂȚILE TALE SÎNT CA ADÎNCUL CELMARE" - recită, fără să clipească, tot spectrul Profesorului. Iar când își încheie citatul și termină și străbătutul camerei în lungime... Intră în zidăria peretelui din față. Și, făcând stânga împrejur, trăsăturile sale translucide se amestecară două-trei secunde cu penajul cu infinite nuanțe coniac, al unor
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
-l trezească pe David, care sforăia zgomotos pe locul pasagerului după ce-și consumase propria greutate în bere la nunta lui Luca și Alison. Credeam că alcoolicii sunt anonimi, a remarcat Fiona cu voce tare. David însă nici măcar n-a clipit. După ce a tras frâna de mână, femeia a deschis portiera și s-a decis să-și lase soțul să doarmă în mașină. Oricum, dacă l-ar fi trezit atunci, omul avea să fie dezorientat și morocănos - încă un copil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o mână pe umărul puștiului scuturându-l timid, deși nu se aștepta la nici un fel de reacție. Numai că, la început, mâna băiatului s-a mișcat spasmodic, apoi s-a ridicat în aer, ca să-i frece ochii acum deschiși, care clipeau în gol, foarte nedumeriți. A, salut! V-ați întors, a spus Jake relaxat. Acum Fionei nu-i mai venea să plângă. Jake trăia și era bine mersi, iar ea era cuprinsă de o furie turbată. De-a ce dracu’ ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
flotorul WC-ului de la parter. Apa nu se trăgea cum trebuie. Și? Toți instalatorii din Pagini Aurii erau ocupați? Tonul Juliei era sever. Nu asta era intenția ei, numai că nu se putea abține. —Of, termină, Julia! a spus James clipind prelung, așa cum făcea atunci când voia să exprime faptul că ajunsese la limita toleranței. Hai să nu ne certăm din cauza unui bazin de WC! Pentru numele lui Dumnezeu! — Nu, James, tu să termini! Cât mai ai de gând să continui cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
dulap care atârna puțin într-o parte, din cauza balamalei stricate. Ia uite în ce hal e ușa asta, a remarcat el țâțâind din buze, în vreme ce palmele uriașe se ridicaseră ca să așeze ușa în poziție corectă. O s-o repar cât ai clipi. —Mulțumesc, Bill, dar nu e nevoie. De ce nu te odihnești și tu? Susan și-a păstrat tonul vesel, deși tremura la gândul că bărbatul avea să o încurce în vreme ce ea se apuca să pregătească masa. Tu și Jenny ați putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de consolare. Afară, de undeva, de la distanță, Susan a auzit vocea încântată a lui Milly, în vreme ce Nick și Jenny se apropiau de ușa de la intrarea în casă. Bill a auzit și el, pentru că s-a îndreptat de spate și a clipit de câteva ori, după care și-a dres și vocea. Îmi cer scuze. Atâta doar că uneori nu mai rezist. Nu-ți cere scuze. Să fiu eu în locul tău, aș trăi într-o constantă stare de disperare. Așa că-ți admir
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
se chinuia de zor să fie soția perfectă - era frumoasă, o bucătăreasă fantastică și o artistă în materie de sex - dar, în permanență, era subminată de o femeie care, din punctul ei de vedere, nu avea nici unul dintre atributele alea. Clipind repede, Julia s-a calmat singură, hotărâtă să nu lase acest mic episod să-i strice week-end-ul aniversar. Dar tot voia niște răspunsuri. —OK, îmi pare rău că am vorbit urât, s-a scuzat ea cu un zâmbet micuț. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
deși nu era necesar. Preț de câteva secunde, Sofia a rămas uitându-se încruntată la ea, după care a făcut un pas hotărât înapoi și a trântit ușa cu atâta forță încât s-a zguduit geamul. Alison a tresărit, a clipit de câteva ori, apoi a întins din nou brațul și a apăsat butonul soneriei, ținându-l apăsat mai mult decât prima dată. Nici un răspuns. Alison a sunat din nou. Tot nici un răspuns. Femeia a întors capul ca să vadă dacă se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Luca și-a țuguiat buzele. —Eu privesc lucrurile astea în mod absolut diferit. Dacă însă cineva mi-ar pune pistolul la tâmplă și mi-ar cere să aleg între tine și băieți, atunci i-aș alege pe ei fără să clipesc. Și-atunci când o să ai și tu copii, o să înțelegi ce vreau să spun. Alison a tăcut, chinuindu-se să-și controleze nodul din gât. Femeia înțelegea deja la ce se referea soțul ei și niciodată nu i-ar fi cerut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și-a așezat coatele pe masă, aplecându-se înspre interlocutoarea ei. —Julia, tu ești, în mod incontestabil, o femeie foarte frumoasă... dar în afară de asta? Iartă-mă, dar, pur și simplu, nu pricep. Despre ce Dumnezeu vorbiți tu și James? Julia a clipit repede de câteva ori, tresărind în ea în fața acestui atac verbal violent, care venea din partea unei femei care arăta de parcă n-ar fi fost în stare să sperie nici o gâscă. — Vrei să spui că sunt proastă? Intenția Juliei fusese aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
avut o discuție lungă și foarte serioasă cu Nick. Iar el mi-a comunicat cât se poate de dureros de clar că nu vrea să încerce să facem un copil. —Cum? Adică niciodată? Susan a ridicat din umeri și-a clipit repede ca să-și oprească lacrimile care amenințau să-i umple din nou ochii. Nu știu. Dar e foarte sigur că nu vrea să încerce nici acum și nici în următorul an de zile. Ți-a dat și vreun motiv? — Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Luca pe un ton relaxat, deși, în mod ironic, în vreme ce dansau pe melodia „Baby Love“. —Nu-ți face griji, draga mea, îi spusese el și-o sărutase pe obraz. O să se întâmple. O să vezi. Stând acum lângă Susan, Alison a clipit repede ca să-și oprească lacrima din colțul ochiului, un amestec de milă față de sine și alcool. Din fericire, Susan era mult prea beată ca să observe ceva și, după numai câteva secunde, atenția amândurora a fost distrasă de tornada Julia, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
mine! Susan vorbea cât se poate de serios. —Îmmmm, păi, să vedem! Ăăă... NU! Fiona a făcut o față de parcă Susan ar fi luat-o razna pe câmpii. — Dacă te duceai la spa-ul ăla, atunci mergeam cu tine fără să clipesc. Dar să bat Vietnamul pe o bicicletă pentru doi? Hai să spunem că sunt mai multe șanse ca Dale Winton s-o găsească pe femeia potrivită 1. —Ei, atunci... Susan părea ușor dezamăgită. —A fost doar o idee. Trebuie s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
înainte ca Milly să adoarmă. Cu toate că era lângă ea în toate celelalte serile, Susan se simțea vinovată dacă nu ajungea s-o pupe de noapte bună și în seara cu yoga. Femeia a ajuns în fața parcării și s-a uitat clipind în întuneric, încercând să determine care era mașina ei și continuând să-și pipăie buzunarele în căutarea cheilor buclucașe. Aha! Susan a scos cheile din culcușul buzunarului și le-a fluturat în aer triumfătoare. Acum nu mai trebuie decât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
cu ochii înotându-i în lacrimi. Nick s-a întrerupt din rugăciune și s-a uitat la ea nedumerit. Apoi i-a urmărit privirea până pe fața lui Susan. Femeia zăcea în aceeași poziție, dar ochii îi erau acum deschiși și clipeau des. Susan părea îngrozitor de nelămurită în vreme ce fixa, pe rând, cele patru figuri care se uitau în jos, la ea. — Ce mama naibii, a croncănit ea. A murit cineva? Nick începuse din nou să plângă, dar, de data asta, lacrimile erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
bărbatul a privit-o direct. Dintr-odată, Fiona s-a simțit dezorientată - ca un copil care a fost legat la ochi și apoi învârtit pe loc, până când a ajuns să i se pară că pământul îi fuge de sub picioare. A clipit des. Pe față i se citea profunda nedumerire. Nu înțeleg. Te porți de parc-aș fi avut o aventură sau ceva în genul ăsta. — Într-un fel, e același lucru, i-a replicat el, învârtindu-se prin cameră și îndesând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
a întors cu fața spre Luca și și-a strecurat o mână către ceafa lui, trăgându-l înspre ea ca să-l sărute. La început, preludiul a fost tandru, dar curând mișcările au devenit din ce în ce mai pasionale și mai precipitate. Cât ai clipi, Luca a și început să tragă de rochia lui Alison. Capsele au cedat rapid, lăsând la vedere desuurile special alese. Aruncând o privire în jos, Alison a remarcat satisfăcută că Luca era vizibil excitat. —Îmmmm, cara mia, a murmurat el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Era prins cu cureaua domnului Jones. Ceea ce însemna că acesta era obligat să-și folosească ambele mâini ca să-și țină pantalonii. Asta îi dădea destul de mult de lucru. Alte câteva informații despre domnul Jones: era îndesat și miop. Ochii săi clipeau foarte des, refuzând să-și accepte miopia. Avea trei inițiale: B. C. Jones, esquire. B venea de la Beauvoir și C de la Chanakya. Erau nume istorice, nume cu care să faci impresie, iar domnul Jones, deși deloc impresionant, se considera, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
vorbi și ticurile verbale ale altora. Capul îi aminti că există. Se întinse la loc pe rogojină. Cred c-aș vrea ceaiul ăla de rădăcini, spuse el. Domnul Jones se ridică trudnic, ținându-se de pantaloni. Se mișcă prin cameră, clipind în direcția șemineului, acolo unde o oală mică atârna deasupra jarului scânteietor. — îl ține cald, spuseel, apoi adăugă: Blestemăție! Tocmai răsturnase o măsuță scundă, de răchită. La locul accidentului piesele unui puzzle mare se împrăștiară la întâmplare de jur împrejur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fel cum dragostea lui Dolores existase ca să fie mărturisită și la fel cum fântâna era acolo ca să fie umplută. Fiecare face într-un final, ceea ce trebuie să facă, își spuse Virgil și se ridică în picioare, îndreptându-și pălăria și clipind. Rupse o ultimă crenguță, după care Vultur-în-Zbor apăru lângă el, gonind într-un suflet. Virgil își luă inima în dinți și spuse: Domnule Vultur, încă mai ești hotărât să urci muntele? Vultur-în-Zbor se opri, cu răsuflarea tăiată. — Da, spuse el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Părea oare să devină din ce în ce mai puternic doar pentru că se gândea la el? își lovi tâmpla cu palma, exasperat. Preț de o secundă avu impresia că pădurea era o masă verde, de nepătruns, care îi înconjura și se închidea în jurul lor. Clipi și-i trecu. Apoi ajunseseră din nou pe poteca cea îngustă. Virgil Jones îl fixa cu privirea. — De ce-ai țipat? întrebă el. — Ce vrei să spui? întrebă Vultur-în-Zbor. — Nu te-ai auzit? — Cu siguranță că nu, răspunse Vultur-în-Zbor, deranjat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
fi frecat satisfăcut. Pe bicicletele lor anemice, îmbrăcați în veșminte ponosite, Vultur-în-Zbor și Virgil Jones, Don Quijote și Sancho, se îndreptau spre marea lor încercare. DOUĂZECI ȘI CINCI Toate culorile erau aiurea. Cerul era roșu, iarba mov, apa de un verde aprins. Vultur-în-Zbor clipi, dar ele nu se schimbară. Privi un timp îndelungat scena nepământească și apoi, treptat, pe măsură ce ochii i se obișnuiau cu lumina puternică, totul reveni la normalitate. Se aflau pe malul unui râu. în spatele lor era un deal bine împădurit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
a furișat către lumina aceea galbenă. Virgil Jones a rămas în drum și l-a urmărit cu privirea. Vultur-în-Zbor s-a ridicat încet pe vârfuri, ca să se uite prin fereastră, și s-a trezit privind drept în ochii care nu clipeau ai unei fețe de granit. Probabil fermierul trăgea perdelele chiar în momentul când Vultur-în-Zbor s-a uitat înăuntru. Omul avea o față plină de zbârcituri. Văi adânci și urme de vărsat o brăzdau, dar ochii îi erau puternici și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
oase. Acum vino și lasă-mă să mă revanșez. Bea ceva cu mine. Virgil nu se mișcă. — Haide, haide, chicoti O’Toole, redevenind el însuși pe de-a-ntregul și simțindu-se încântat că putea să-l necăjească pe grasul care clipea într-una. Am fost destul de milos. Aș fi putut folosi dreapta. La urma urmei trebuie să ne asigurăm, nu? Vino și bea cu O’Toole și prezintă-ni-l pe prietenul tău posomorât. O’Toole face cinste! le strigă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
se strecurase în oase. Tremurau. Țipătul îi trezise - un țipăt pe jumătate speriat, pe jumătate exaltat, ce venea dinspre pădure. Vultur-în-Zbor s-a trezit imediat și a fugit în direcția vocii. Virgil, mai lent și mai greoi, l-a urmat, clipind des. Media stătea la marginea pădurii, cu brațele tremurându-i și mâinile țepene, încleștate una de alta. Prinsă între brațele ei, se afla silueta posomorâtă și murdară de noroi a Prepelicarului. Fratele și sora rămaseră nemișcați un moment, cântărind totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]