3,748 matches
-
ajutat, că nu ești tu prea isteață...» «Mă credeți atât de proastă?» «Dar de Elena Roșca ce te-a întrebat?» - Cine-i Elena Roșca? - O fată de care s-a auzit că s-a culcat cu comandantul Gorgan pe când era elevă de 16 ani. A venit nevastă-sa Mirela de la București la Brăila, a făcut scandal. I-a trimis Elena un plic și ar fi sărit s-o bată pe Mirela. «Domnu’ Gorgan, eu nu știu nimic despre dvs și despre
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
din partea primarului Adriean Videanu să se ocupe de Parcul Herăstrău... S-a făcut târziu. În urmă, îl aud pe Traian Băsescu: "Șefu! Șefu! Cum te cheamă! Ha, ha, ha!" Este o mierlă indiană, neagră ca tăciunele și cu guleraș galben. Eleva favorită a lui Pazvante. Dimitrie Muscă: “Sunt prea naționalist ca să nu fac performanță” Într-o țară în care exportul de materii prime a devenit sport național, transportatorii clasici și-au orientat serviciile oferite clienților tocmai în aceste direcții. Se preferă
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
de formație realistă, ingineră, la fel ca și tata, nu a primit această veste cu prea multă încredere sau bucurie, dar nici nu a ignorat-o, supraveghindu-mă și observându-mă în continuare cu atenție. Anii au trecut, am devenit elevă la Liceul „Emil Racoviță”, dar cu cât noțiunile de matematică se complicau, cu atât mai greu îmi era să țin pasul cu ele, astfel încât din clasa a IX-a mă regăseam într-o clasă de filologie, profil destul de recent înființat
Arc peste timp 40 ani 1972-2012 by Diana Mazga () [Corola-publishinghouse/Memoirs/795_a_1860]
-
înspre locul Otiliei, dar aceasta fugise. În curând se auziră din casă, pe fereastra deschisă, undele picurate ale pianului. Otilia cânta Vals în do diez minor de Chopin cu foarte multă delicatețe și cu o austeritate tehnică ce descoperea pe eleva de Conservator. Pascalopol întoarse capul cu o mare satisfacție, având aerul a primi un omagiu personal. Aurelia rămase indiferentă, de-o indiferență făcută, Aglae însă dădu dovezi de impaciență, ca și când o muscă ar fi supărat-o. În sfârșit izbucni, trântind
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
la dispoziție materiale bine documentate. Merită mulțumiri și Smarandita Hurjui, fostă profesoară de matematici a acestui liceu, pentru unele materiale despre profesori și pentru migala de a căuta în arhive datele complete pentru profesorii de la liceul „Elisabeta Doamna” a cărei elevă a fost și ea. Deosebite mulțumiri se cuvin conf. dr. preot Bucescu Florin, fratele colegului nostru Bucescu Dragoș, fost și el elev al acestui liceu, promoția 1953, pentru materialele transmise și în special pentru bunăvoință și efortul de a veni
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93264]
-
celor 55 de ani, de la terminarea liceelor și cea de a 135a aniversare de la înființarea Colegiului Național „Eudoxiu Hurmuzachi” din Rădăuți, ce va avea loc tot anul viitor, să putem întregi documentarea și cu datele necesare ale profesorilor și ale elevelor de atunci, fără de care cartea noastră nu este completă. Considerăm că nu sunt epuizate toate sursele necesare privind această carte și solicităm tuturor celor care pot contribui cu noi elemente, materiale sau diferite corecturi să le trimită pentru a putea
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93264]
-
Și copacii vechi, care ar mai împrospăta aerul plin de praf, copacii vechi, fără niciun motiv îi taie. Și, dacă te uiți în lumină și foarte atent, și oamenii sunt urâți, dar lor nu le pasă. Cândva, probabil eram încă elevă de liceu, am citit o povestire într-o revistă. Acțiunea se petrecea la Balcic, pe plajă. Acțiune, de fapt, nu prea era. Erau numai stările sufletești ale unui personaj. De fapt, nici pe el nu mi l mai aduc aminte
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
condițiile în care tramvaiele se reduc tot timpul și sunt supraaglomerate, iar trăsurile și automobilele particulare nu numai foarte greu de obținut, dar putând fi rechiziționate în orișice clipă și trimise spre Turtucaia ! Cum pot eu, ca tutore, autoriza unei eleve o plimbare atât de departe de casă, în asemenea condiții ? Ialomițeanu a rămas până la sfârșit în linia comportării lui obișnuite, deși trebuie să fi observat că nu i-am lansat nicio invitație acasă la noi, ceea ce este o premieră. Aș
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mai o oprea, mai îi dădea iară drumu, era și fete cu ei, ba una, ba alta, așa a venit ș-aia d-a luat-o Tudor de nevastă la urmă. Anca. O mâță nemâncată, când a venit mai era elevă, mi-a spus chiar madam Ioaniu că familia ei avusese niște probleme, mai cum avusese și ei, și se întreba madam Ioaniu, adică o fi știut mă-sa la fata asta unde vine ? Adică la un băiat ? Da ei era
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
de adulter. Așa că a lăsat-o mai moale și, din cîte ține minte, scrisorile lui erau protocolare. Anii au trecut, aducînd uitare, dar, după apariția unui roman al său, Mihai a primit o scrisoare. Cîteva rînduri așternute frumos, rotund, de elevă premiantă, prin care femeia se bucura de izbînda lui, îl felicita pentru carte și-și încheia epistola cu o frază care l-a lovit adînc, pe el, tînărul autor: "Și totuși, cartea ta, care mi-a plăcut așa de mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Ești drăguț! Mihai tace, obligînd-o și pe Tamara la o clipă de liniște. Dar privirea lui, devenită scrutătoare, o neliniștește imediat, făcînd-o să se retragă la locul ei. Se foiește un timp pe scaun, apoi, cumințică, arborînd o expresie de elevă care a fost certată, murmură: De fapt, m-am rugat, dar altfel decît te-am amenințat. Ce legătură are asta cu faptul că-mi mai amintesc au ba de seara Ajunului? întrebă Mihai bănuitor. Privirea lui nu o slăbește o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
s-or vedea stelele. Adrian e novice. Ascultă fascinat povestirile celor doi și se inițiază. Noaptea, băieții dorm împreună într-o cameră. De fapt, stau de vorbă. Adorm abia în zori. Cristina se joacă pînă tîrziu cu verișoara ei, Mariana, elevă de liceu, care și-a luat cu ea un braț de cărți. Mihai s-a înfuriat și și-a întrebat sora: "e în vacanță sau nu?!", mai ales că Mariana a luat premiu în fiecare an. Înainte de culcare, Cristina mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
buchetul. Dar cînd ajunge la recepție, o dată cu cheia, i se dă un plic. Doamna nu-i sus?! întreabă. A plecat. V-a lăsat biletul. Mihai deschide plicul. O pagină albă, cu semnătura ei jos: Liliana. Un scris frumos, rotund, de elevă premiantă, care a învățat zi de zi sîrguincios, dar mecanic. Acum, lecția terminîndu-se, n-a mai avut ce-i spune. De altfel, și el, "premiantul", crede că și-au spus totul. Înapoiază cheia și iese din hotel. Afară s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cu care ați sunat... În cadrul ușii din stînga, stă Simona. Îi privește îndelung pe cei doi: pe Mihai și pe fata care i-a deschis, parcă i-ar studia. Vă rog să poftiți, domnule Vlădeanu! Dînsa este fetița mea Ina, elevă în clasa a șasea. Mihai își lasă la cuier căciula, mănușile și haina, apoi avansează pînă în camera de zi. Pentru dumneavoastră! oferă florile Simonei. Mulțumesc! Bine-ai... ați venit! șoptește femeia, ocolindu-i privirea. Pentru tine! se adresează Mihai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Eu asta vreau! hotărăște Jitaru. S-o rugați pe doamna Ana să nu mai spună în birou tot ce faceți dumneavoastră, că, zău, mi-ați devenit total antipatic. Deja, sincer să fiu, aveam un dinte împotrivă, că-mi prind mereu elevele răsfoindu-vă cărțile pe sub bancă în ora de matematică... Mihai a izbucnit într-un rîs înfundat, abținîndu-se cu greu să nu se dea în spectacol pe stradă. Cînd s-a potolit, i-a explicat profesorului că amîndoi sînt ca două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Chosica a Început să-l bată la palmă și lui Julius Îi venea s-o omoare. Totuși, o scurtă bucată de vreme reușise să-i țină trează atenția: cînd Începuse să-i vorbească despre Cinthia de pe vremea cînd Îi fusese elevă, cît era de inteligentă, cît era de dulce, cît era de duioasă copila asta. Julius o Întreba mereu: și mai cum era? și ce mai făcea? și ar fi ascultat-o la nesfîrșit. Chiar dacă povestea aceleași Întîmplări, folosind aceleași adjective
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
grijă de noi, darling. Și tu ai să te faci la fel de mare și puternic. Mă roagă să mă grăbesc. Mămica Încă nu e gata și trebuie să plecăm. Te sărut cu dor, Love Susan se semnă cu litere egale de elevă la un colegiu englez și puse scrisoarea Într-un plic de lux. Se ridică apoi imediat În picioare și se apropie de oglinda În care se privea Juan Lucas, aranjîndu-și nodul la cravată CÎteva minute mai tîrziu, Își făceau apariția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
se prăpădea de rîs nu altceva, ținîndu-și mîna la gură, urmărită de privirile lui Manolo și ale lui Julius. Era foarte drăguță și nu se mai putea opri din rîs, Îndoită de mijloc de atîta efort, cu o expresie de elevă de liceu care a făcut o ștrengărie sau a cîștigat un meci de volei, nostimă foc și cu năsucul În vînt. Julius deschise ușa privind-o cu coada ochiului și ascultînd izbucnirea mînioasă a lui Manolo care o amenința că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
și trebuie să aduci armata ca să-i scoți pe chiriași, nu vor să se dea duși din odăițele lor pentru nimic În lume. Julius pășea liniștit pe coridorul de la etaj, privind la „vestibul“ și gîndindu-se la fetele de la școală, sînt elevele de la școlile de stat. „Ah, spuse unchiul Juan, fandositele astea sînt cele mai bune secretare. CÎt despre fata cea drăguță care-și face unghiile, ce pot să-ți spun, tinere. Asta mi se pare că a apucat-o pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cine era Juan Lucas? Se uită la Susan, cine era Juan Lucas? cine ești dumneata, unchiule Juan Lucas? — Unchiule, nu-i adevărat că fata aia a apucat-o pe un drum greșit, fiindcă azi Își făcea lecțiile Împreună cu celelalte două eleve. — Adevărat? Întrebă Juan Lucas, apăsînd pe butonul microfonului prin care Își comunica dorințele la bucătărie. — Julius nu minte niciodată, spuse Susan, sărind și ea pe un taburet și așezîndu-se lîngă Al Capone. — Unchiule, nu-i asa că Frau Proserpina nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
gelosul și răuvoitorul Ibis, dușmanul de neîmpăcat al poetului - tratat cu condescendență de eroul piesei, acoperit de cele mai crunte blesteme în scrierea omonimă compusă de autorul latin -, fie că e pomenită grațioasa Perilla - fiica exilatului în lucrarea dramaturgului român, eleva lui în Tristele, III 7. Dincolo de înrudirea onomastică, se poate observa că primele patru acte desfășurate la Roma conțin aluzii la lirica erotică a lui Ovidiu, incriminată drept cauză oficială a izgonirii sale. Critica lui Hilarius la adresa arghirofiliei contemporanilor amintește
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
adevărul (p. 241). Speusip, nepotul lui Platon, constată că nu are chemare pentru îndeletnicirea de filosof și afirmă că un singur filosof în familia lui e de ajuns (p. 243). Odinioară, Lastheneia s-a străduit mult să fie acceptată ca elevă și să înfrângă prejudecățile misogine ale pretins atotștiutorului Platon cu argumentul că Socrate era mult mai modest când mărturisea că nu știe nimic (p. 216). O dată admisă între ucenicii filosofului, ea constată că aceștia nu îl prea ascultă, o dată ce unul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Privirea Îi strălucea ca a unei pisici. Poți ieși fără grijă, Daniel. În ciuda tuturor răutăților mele, tot nu te pot vedea. — Bună, Clara. Îmi Întinse un prosop curat. L-am luat și m-am Înfășurat Îl el cu pudoarea unei eleve de pension. Chiar În penumbra plină de abur, am putut vedea cum Clara zîmbea, ghicindu-mi mișcările. — Nu te-am auzit intrînd. — N-am bătut. De ce faci duș pe Întuneric? — De unde știi că lumina nu-i aprinsă? BÎzîitul becului, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
avea s-o apuce pe căi mai profitabile. Între timp, faptul că se simțea dorită și apreciată Îi era de-ajuns ca să-și mistuie singurătatea și dorul de cele lăsate În urmă. Restul săptămînii Îl dedica orelor sale de muzică. Eleva ei preferată era o copilă cu un talent remarcabil, pe nume Ana Valls, fata unui prosper fabricant de mașini textile care făcuse avere pornind de la nimic, prin eforturi și sacrificii enorme, În principal ale altora. Ana Își declara dorința de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
acel dispreț anemic pe care Îl trezesc În noi lucrurile pe care ni le dorim cel mai mult, fără să știm. Și-a spus că nu-l va mai revedea, că, dacă era necesar, renunța să-i mai dea ore elevei sale preferate, dacă astfel evita să mai dea peste Ricardo Aldaya. Nimic nu o Înspăimîntase În viață mai mult ca presimțirea animalității din propriul ei sînge și recunoașterea prădătorului, Îmbrăcat În veșminte de in. Toate aceste gînduri i-au trecut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]