4,117 matches
-
general este obligatoriu pentru căutarea modificărilor asociate, chiar dacă localizarea semnelor și simptomelor pare să clarifice diagnosticul de angină simplă. În continuare, vor fi schematizate caracteristicile și etiologia diferitelor tipuri de angine. Anginele eritematoase Sunt cele mai frecvente manifestări ale anginelor. Mucoasa faringelui și a lojilor amigdaliene este hiperemiată difuz. Etiologia este reprezentată de virusuri în proporție de 60-90% (rhinovirusuri, coronavirusuri, virusul sincițial respirator, virusuri gripale si paragripale, virusul Epstein-Barr) și mai puțin de bacterii (streptococ βhemolitic grup A, rar alți streptococi
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
Angină criptică, în care depozitele purulente sunt deschise la suprafața criptelor pline cu exudat inflamator; etiologia este exclusiv bacteriană. Anginele pseudo-membranoase Sunt caracterizate de prezența depozitelor purulente confluente, cu tendința de extindere în suprafață (chiar depășind aria amigdalelor), care acoperă mucoasa lezată de acțiunea toxinelor microbiene. Anginele ulceroase și ulcero-necrotice Sunt forme rare de manifestare ale unor angine bacteriene cu asocieri de germeni, pe teren cu apărare locală compromisă. Cea mai severă variantă este angina Henoch, caracterizată de ulcerații extinse în
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
dovedit benefică pentru reducerea riscului de apariție a miocarditei și polineuropatiilor. Tratamentul igieno dietetic vizează respectarea repausului la pat și a dietei adaptate stării febrile și toleranței digestive, precum și aplicarea micilor îngrijiri (aspirarea secrețiilor, umidifierea aerului, menținerea igienei tegumentelor și mucoaselor). Traheostomia este o măsură extremă, în caz de asfixie. Profilaxie Profilaxia difteriei se face prin vaccinare cu anatoxină difterică monovalentă, bivalentă (DT) sau trivalentă (DTP), conform calendarului național de imunizări. Profilaxia contacților expuși la difterie se face cu Eritromicină pe cale
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
boală și îmbolnăvirile repetate. După o incubație scurtă (2-3 zile), apare catarul nazal, manifestat prin obstrucție nazală, strănut, rinoree apoasă. Febra lipsește în formele comune de boală. Rinofaringita virală acută Noțiunea de rinofaringită indică afectarea concomitentă, secvențială sau simultană, a mucoasei nazale și faringiene. Incubația este scurtă, specifică agenților etiologici implicați: rinovirusuri, coronavirusuri, adenovirusuri, enterovirusuri, virusul sincițial respirator, virusurile paragripale. Catarul nazal se asociază cu odinofagie, adenopatii submaxilare și febră. Laringita virală acută Laringita reprezintă inflamația regiunii subglotice. Laringita poate debuta
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
simptomatic este suficient pentru majoritatea formelor ușoare și necomplicate de viroze. Se administrează antipiretice (paracetamol, acetaminofen, chiar aspirină la adulți fără contraindicații este), bronhodilatatoare, fluidifiante bronșice, antitusive adaptate stadiului tusei. Tratamentul patogenic este rezervat formelor sufocante de boală. Combaterea edemului mucoasei respiratorii se face prin: umidificarea aerului inspirat, oxigenoterapie, corticoterapie, uneori chiar traheostomie. Tratamentul etiologic este rar indicat, opțiunile fiind limitate la administrarea Ribavirinei pentru bronșiolitele capilare cu virus sincițial respirator și pentru adenovirozele severe sub vârsta de 1 an, sau
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
sunt explicate de factorii de patogenitate toxigeni din structura B. pertussis. Atașarea B. pertussis de celulele ciliate ale epiteliului respirator este mediată de adezinele bacteriene. Germenii rămân localizați la acest nivel, se multiplică și eliberează toxine cu efect lezional asupra mucoasei respiratorii. Unele toxine pot difuza în sânge și determină efecte sistemice. Toxina pertusis este constituită din subunitatea B, cu rol de atașare de receptori și subunitatea A, cu rol de inhibare a adenilatciclazei, conducând la moartea celulei infectate. Tablou clinic
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
după debut. Imunitatea după boală este durabilă. Etiopatogenie Virusul urlian aparține familiei Paramyxoviridae și are o structură similară virusurilor gripale, cuprinzând ARN-ul viral și o nucleo-capsidă, acoperită cu glicoproteine cu rol de hemaglutinină și neuraminidază. Virusul pătrunde la nivelul mucoasei rinofaringelui și în ganglionii limfatici loco-regionali unde se înmulțește și de unde diseminează în diferite organe, cu preponderență la nivelul epiteliilor glandulare. Tablou clinic Incubația oreionului este în medie de 18 zile (12-24 zile). Cea mai obișnuită formă de manifestare a
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
asociază variabil. Tumefierea bilaterală a glandelor salivare, cu mascarea unghiului mandibular, dau aspectul capului de “lună plină” sau de “pară”. Manifestările inflamatorii ale glandelor salivare se remit în 7-10 zile. Enantemul urlian se manifestă prin turgescența orificiului canalului Stenon, uscăciunea mucoasei orale prin scăderea secreției salivare și eritemul faringian. Alte localizări glandulare extrasalivare ale infecției urliene sunt: Pancreatita, manifestă clinic (dureri abdominale “în bară”, vărsături, diaree) sau subclinică, exprimată prin creșterea amilazelor și a glicemiei Orhita urliană, manifestată la sexul masculin
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
împiedicând atașarea acestora de epiteliul intestinal. Principalele caractere de patogenitate ale agenților infecțioși implicați în DAI sunt: Aderența, enterotoxigeneza, citotoxigeneza și invazivitatea. Aderența microbiană este realizată prin pili sau fimbrii ( E. coli) și are rol în atașarea microbilor pe suprafața mucoasei. Enterotoxigeneza este datorată unor toxine microbiene (V. choleric, E. coli), care au capacitatea de a crește secreția de apă și electroliți, prin activarea enzimatică a enterocitelor. Citotoxigeneza constă în capacitatea unor germeni (Shigell spp, Salmonella spp., Clostridium difficile) de a
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
I < 5%; II 5-10%; III > 10%. Mecanismul deshidratării acute poate fi extra sau intracelular: semne de deshidratare extracelulară: pliu cutanat leneș sau persistent, facies încercănat, deprimarea fontanelei la sugari, extremități reci, marmorate, oligurie, colaps semne de deshidratare intracelulară: sete, uscăciunea mucoaselor, tulburări de conștiență. Evaluarea biologică a deshidratării acute în se bazează pe nivelul hemo concentrației, hipopotasemiei și acidozei. Rehidratarea se realizează pe cale orală, de câte ori este posibil. Soluțiile de rehidratare orală (SRO) recomandate de OMS conțin: 3,5 g NaCl, 2
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
ale botulismului sunt de tip: ocular: ptoză palpebrală, midriază bilaterală areactivă, tulburări de acomodare, diplopie neurologic: paralizii bilaterale simetrice ale nervilor cranieni, ale membrelor și ale musculaturii respiratorii, conducând la insuficiență respiratorie cardio-vascular: hipotensiune arterială, tulburări de ritm cardiac uscăciunea mucoaselor digestive (cu disfagie și constipație), urovezicale (cu disurie și retenție de urină), oftalmice. În cazul supraviețuirii bolnavului, semnele clinice regresează în ordinea inversă apariției. Diagnostic Diagnosticul botulismului este susținut pe baza datelor epidemiologice și clinice. Confirmarea cazurilor se face bacteriologic
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
deformărilor se pot aplica în perioada de sechele. Profilaxie În prezent sunt disponibile două tipuri de vaccin antipoliomielitic. Vaccinul atenuat Sabin (VPO) este o suspensie trivalentă administrată oral. Avantaje acestui vaccin sunt costul redus, administrare ușoară, realizarea imunizării locale (a mucoasei intestinale), reduce circulația virusurilor sălbatice. Dezavantajele sunt date de riscul de boală paralitică postvaccinală. Vaccinul inactivat Salk este o suspensie trivalentă administrată injectabil (subcutanat). Se preferă la imunodeprimați, având avantajele stabilității, eficienței înalte, fără riscul paraliziilor postvaccinale. Dezavantajele sunt costul
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
utilizată. Epidemiologie Sursa de infecție este reprezentată de mamifere sălbatice și domestice (rozătoare, porcine, bovine, cabaline, ovine, câini, pisici) bolnave sau purtătoare, care contaminează cu urină solul sau apa. Transmiterea se face pe cale cutanată, la nivelul escoriațiilor sau la nivelul mucoaselor conjunctivală, respiratorie sau digestivă. Patogenie După penetrarea cutanată sau mucoasă, leptospirele trec în circulația sanguină realizând o bacteriemie (leptospiremie), urmată de diseminarea organică, mai ales în ficat, rinichi, LCR. Endotoxina bacteriană conduce la leziuni celulare și eliberarea de citokine, care
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
mucoase, cutanate, uterine, ombilicale, chirurgicale. Receptivitatea este generală în absența vaccinării. Etiopatogenie Clostridium tetani este un bacil gram pozitiv anaerob, sporulat, imobil. Formele vegetative produc 2 exotoxine: tetanospasmina și tetanolizina. În absența vaccinării, sporii pătrunși prin soluții de continuitate cutaneo mucoase, se transformă în forme vegetative, care eliberează toxina tetanică. Acest proces este favorizat de absența oxigenului la nivelul plăgii, din cauza leziunilor de necroză, ischemie și corpi străini. Toxina tetanică migrează axonal centripet, de-a lungul neuronilor motori și traversează sinapsa
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
continentului African. Asupra apariției infecției HIV la om au fost emise mai multe ipoteze. Cel mai probabil, HIV a rezultat prin mutații genetice ale unui virus animal (Simian Immunodeficiency Virus) și apoi a trecut la om prin contactul tegumentelor sau mucoaselor lezate cu sângele animalului bolnav, în timpul ritualurilor canibale. Debutul epidemiei HIV/SIDA a fost documentat în anul 1981, odată cu raportarea CDC a unor cazuri de imunodepresie cu S. Kaposi și pneumocistoză, la tineri homosexuali din San Francisco. În SUA s-
BOLI INFECŢIOASE by Manuela Arbune () [Corola-publishinghouse/Science/491_a_931]
-
infecțioasă. Este o febră moderată, remitentă și poate lipsi la pacienții cu insuficiență cardiacă congestivă sau la vârstnici; - Suflurile cardiace apar la foarte mulți bolnavi sau se schimbă caracterul suflurilor preexistente; - Splenomegalia; - Manifestări periferice - mai rare astăzi; - Paloarea tegumentelor și mucoaselor „café au lait”; - Peteșiile pe conjunctivă, mucoasă bucală, tegumentele membrelor superioare; - Hemoragii lineare „în flamă” - subunghiale; - Nodulii Osler - mici, sensibili, sub pulpa degetelor; - Leziunile Janeway - leziuni eritematoase, nedureroase pe palme și plante; - Petele Roth - hemoragii ovale pe retină; - Manifestări clinice
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
poate lipsi la pacienții cu insuficiență cardiacă congestivă sau la vârstnici; - Suflurile cardiace apar la foarte mulți bolnavi sau se schimbă caracterul suflurilor preexistente; - Splenomegalia; - Manifestări periferice - mai rare astăzi; - Paloarea tegumentelor și mucoaselor „café au lait”; - Peteșiile pe conjunctivă, mucoasă bucală, tegumentele membrelor superioare; - Hemoragii lineare „în flamă” - subunghiale; - Nodulii Osler - mici, sensibili, sub pulpa degetelor; - Leziunile Janeway - leziuni eritematoase, nedureroase pe palme și plante; - Petele Roth - hemoragii ovale pe retină; - Manifestări clinice produse de embolii: -arteriale splenice - produc dureri
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
lateral - a fost atribuită compresiei unuia dintre vasele mari într-una din aceste poziții. 3. Dispneea paroxistică nocturnă: - episoadele apar de obicei noaptea: pacientul se trezește, deseori brusc, cu un sentiment marcat de anxietate și sufocare; - bronhospasmul, dat de congestia mucoasei bronșice și de edemul pulmonar interstițial care comprimă bronșiile mici, crește dificultatea ventilatorie și travaliul respirator; - wheezing-ul se asociază frecvent, fiind răspunzător de denumirea alternativă a acestei stări - astm cardiac; - spre deosebire de ortopnee, care se poate ameliora rapid, după poziția în
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
pot asculta la nivelul bazelor pulmonare în ICC de severitate cel puțin moderată, în EPA pe ambele câmpuri pulmonare: raluri crepitante și sibilante acompaniate de expectorația unei spute spumoase, sangvinolente; - raluri sibilante și ronflante bazal bilateral, de obicei prin congestia mucoasei bronșice, secreții bronșice în exces, bronhospasm; - ralurile pot fi auscultate de regula bazal bilateral, dar și unilateral, mai frecvent pe partea dreaptă; - raluri numai la nivelul plămânului stâng - pot semnifica embolism pulmonar la acest nivel. D. Hipertensiunea venoasă sistemică: - inspecția
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
Alternanța de roșeață și paliditate demonstrată la vârful unghiei prin exercitarea unei ușoare presiuni pe vârful ei este cunoscută ca și puls capilar - semnul Lebert și Quincke. Pulsul capilar poate fi pus în evidență și prin frecarea pielii frunții, apăsarea mucoasei labiale cu o lamă de sticlă, prin transluminarea lobului urechii sau a pulpei degetului. Aceste semne nu sunt patognomonice pentru insuficiența aortică, putând fi întâlnite și în sindroamele hiperkinetice (febră, anemie, hipertiroidie, boală Paget, Beri-Beri) uneori chiar și la omul
Tratat de chirurgie vol. VII by LAURENŢIU COZLEA () [Corola-publishinghouse/Science/92071_a_92566]
-
se contractă atâta timp cât ține vorbirea, nasofaringele se îngustează în sens lateral, vălul palatin se ridică prin contracție, mușchiul levator palatin (bilateral) ajungând la maximum de contact cu peretele posterior al faringelui ai cărui mușchi sunt de asemenea contractați, producând ondulația mucoasei pereților laterali și făcând să proemine pediculul lui Passavant (217; p.836). În cea mai mare parte a cazurilor mișcarea pereților faringieni (către interior) este la fel de importantă pentru închiderea faringiană ca și mișcarea palatului în sus și înapoi. Din această
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
observații pe un număr de pacienți asemănători și își exprimă îndoiala cu privire la necesitatea crestei lui Passavant în închiderea nasofaringiană. El constată că închiderea nu se face numai la un singur nivel al palatului, ci se face în contact extensiv între mucoasa superioară (nasală) a palatului moale și peretele faringian posterior, atât în vorbire cât și în deglutiție (40; p.299). Observațiile personale ale lui Morley cu privire la activitatea velară în articularea sunetelor arată că se ridică mai mult pentru c și mai
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
controlul vizual vălul apare scurt și incapabil să atingă peretele posterior al faringelui. Trebuie amintit că suprafața superioară a palatului nasal este aceea care atinge peretele posterior al faringelui și că această atingere se poate realiza cu ajutorul unor pliuri ale mucoasei palatinale superioare. Podvinec (1952) sugerează că închiderea nasofaringiană rezultă din interacțiunea a doi mușchi. El descrie fiecare mușchi palatinal și faringian ca formând un „sling” (unghi) cu concavitatea în sus și înapoi (149; p.452). El mai constată că atunci când
RHINOLALIA ŞI TERAPIA EI STUDII ŞI CERCETĂRI by Margareta Tomescu () [Corola-publishinghouse/Science/91625_a_93000]
-
a spatelui. Astfel, receptorii tactili ai limbii și ai interiorului gurii determină senzații tactile (cald, frig) pe care le regăsim în vocabularul gastronomilor, în special al degustătorilor de vin: călduț (căldură), aspru (astringent pentru oenologi), mătăsos, catifelat (tactil). Limba și mucoasele bucale conțin mai mulți receptori tactili pe centimetru pătrat decât vârful degetelor. De exemplu, nu simțim electricitatea bateriei unei lanterne de buzunar (4,5 volți) cu degetele, dar o simțim cu vârful limbii. Dar atunci, ce este gustul, în sensul
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
harta glomerulelor activate în bulb, creierul ar desena, într-un fel, profilul unui miros. Concluzie La fel ca în cazul gustului, sensibilitățile variază enorm de la un individ la altul și mai ales de la o specie la alta. Sistemele receptive ale mucoasei olfactive dispun de un număr variabil de celule receptoare (Le Magnen, 1969): 10 milioane la om și 200 de milioane la un ciobănesc german. Aceste diferențe, probabil de zece ori mai mari la nivelul creierului (bulbul olfactiv), explică extraordinarele performanțe
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]