3,316 matches
-
putut uita lipsa de loialitate a nobilimii în timpul Frondei și a încercat tot mai mult să le diminueze puterea. Sistemul de plată a dărilor era total inechitabil. Țăranii și artizanii trebuiau să plătească o taxă stăpânului pământurilor, o taxă către municipalitate pentru poduri și drumuri, o alta către biserică. În plus, se adăuga taxa pentru sare, și așa numita„taille“, care era un impozit pe venitul global. Nobilii și oamenii bisericii erau scutiți de plata tuturor dărilor și taxelor. Ce puteau
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
italieni piaza di vergonia 36, cu o pudoare răsărită de nu știu unde pentru statuile nude, zei din Olimp ori râuri din Palermo, ce străjuiesc fântâna din centrul pieței. Ori altul o fi motivul, atâta vreme cât, vreun secol, fântâna a fost simbol pentru municipalitatea coruptă. Via Maqueda și Corso Vittorio Emanuele se întretaie într-o piață octogonală, de fapt o intersecție din care se ridică în patru colțuri clădiri baroc fumurii, pe fațadele cărora, sculpturi și fântâni adună simboluri de peste tot, ca întregul Palermo
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
să prind ceva din frumusețea care urma să-mi fie dezvăluită într-o altă zi. Nici măcar fantoma nu părea să fie acasă. Se zicea că aceea a operei din Palermo ar fi fost o călugăriță, nemulțumită, se pare, de decizia municipalității de a demola, pe la 1800, vechi edificii de mânăstiri și biserici aflate în zonă: Monastero Stimmate di San Francesco, la Chiesa e Monastero delle Vergini Teatine dell'Immacolata Concezione, la Chiesa di Santa Marta e la Chiesa di Sant'Agata
[Corola-publishinghouse/Science/84984_a_85769]
-
abandonăm separarea radicală a politicii internaționale de cea internă. Urmând mai vechea strategie de cercetare liberal-pluralistă, statul poate fi privit drept o rețea de agenții (ministere, departamente) care pot intra, fiecare, în rețele transnaționale; același lucru se poate spune despre municipalități sau alte organe regionale și locale. În sectorul neguvernamental, organizațiile dintr-o anumită țară pot stabili relații cu organizațiile internaționale sau chiar cu guverne ale altor state, fără ca guvernul statului de origine să poată constrânge sau modela, în vreun fel
RELATII INTERNATIONALE by LUCIAN-DUMITRU DÎRDALĂ () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1507]
-
autorităților locale din Europa, ba chiar și în Statele Unite (unde nu există un minister de resort, dar există la nivel federal o structură de finanțare pentru proiectele culturale și artistice numită National Endowment for the Arts) fiecare stat și fiecare municipalitate importantă are astfel de structuri finanțate consistent. Ele sunt mai flexibile și mai aproape de nevoile comunității, sprijină creativitatea locală și au o agendă mai interesată de promovare a valorilor din zonă decât orice putere centrală. Apoi, există experiența cu IAȘI
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
41 Capitolul 1. Centralizare și descentralizare în istoria Franței / 43 Capitolul 2. Les Trente Glorieuses (1945-1975) și urmările acesteia / 63 Capitolul 3. Programul de descentralizare: aspecte generale (1982-2006) / 83 Partea a II-a. Instituțiile guvernării subnaționale franceze / 101 Capitolul 4. Municipalitatea (commune): între democrația locală și guvernarea efectivă / 103 Capitolul 5. Nivelul "mezo": regiune vs. departament / 131 Partea a III-a. Instituțiile la locul de muncă / 157 Capitolul 6. Politica guvernării teritoriale franceze / 159 Capitolul 7. Administrarea guvernării teritoriale: statul contraatacă
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mii) / 75 2.5. Imigrarea muncitorilor și a membrilor familiilor acestora în funcție de naționalitate / 76 4.1. Numărul locuitorilor din zonele urbane în 1999 / 105 4.2. Populația din diferite categorii urbane și rurale / 108 4.3. Zonele de responsabilitate ale municipalității / 111 4.4. Progresul EPCI prin resurse fiscale proprii în Franța din 1999 până în 2005 / 118 4.5. Numărul EPCI cu resurse proprii în funcție de regiune / 118 4.6. Repartiția demografică a EPCI în 2004 / 119 4.7. Divizarea EPCI în funcție de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sumei capitalului contractat pentru CPER (miliarde de euro) (excluzând DOM) / 152 5.4. Evoluția cotei parte a statului și a regiunii în finanțarea CPER (excluzând DOM) / 153 6.1. Echilibrarea forțelor dintre stânga și dreapta la nivel național și local (municipalități cu mai mult de 9000 de locuitori) (% din voturile acordate) / 175 6.2. Evoluția alegerilor municipale în orașele cu 9000 sau mai mult de locuitori în 1977, 1983 și 1989 (% din voturile acordate) / 176 6.3. Rezultatele alegerilor regionale din
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
celor mai propice structuri teritoriale dotate cu resursele necesare pentru dezvoltarea colectivităților ce le compun. Nu putem neglija însă în această ecuație elementul hotărâtor, reprezentat de evoluția vieții politice. Așa cum arată profesorul Loughlin, Franța se ,,mândrește" cu 36 674 de municipalități, 100 de departamente, 26 de regiuni și un parlament format din Adunarea Națională și Senat, ultimul deținând și rolul de a reprezenta interesele subnaționale. Ea este statul european cu cei mai mulți aleși locali, cca. 557 000, între care aproximativ 36 600
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
diferențe importante între noi.1 Dar una dintre zonele în care noțiunea de l'exception française se pare că funcționează, este sistemul guvernării și politicii locale. Franța este unică printre statele occidentale prin menținerea celor mai mult de 36000 de municipalități. Niciun alt stat nu i se mai alătură în această privință. Dar, în altă ordine de idei, Franța se aseamănă cu celelalte state și a suferit aceleași influențe care au modificat atât de mult sistemele de guvernare de-a lungul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
două jumătate a anilor 1990. În Spania, primul val de descentralizare a implicat transferul competențelor de la Madrid către AC* iar, în anii 2000, a existat un "al doilea val" în care competențele sunt acum transferate de la AC către provincii și municipalități.40 În Franța, spre ultima jumătate a anilor 1980, reformele de descentralizare pierdeau din putere, iar acest lucru a făcut ca atât guvernele de dreapta cât și cele de stânga (conduse de prim-miniștrii Jospin și respectiv, Raffarin) să lanseze
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
tendință finală pe care am putea-o observa în acest studiu al schimbărilor în guvernarea teritorială de la statul bunăstării sociale la un model statal mai pluralistic, o reprezintă abandonul legăturilor ierarhice în cadrul diferitelor nivele de guvernare. În Suedia, comitatele și municipalitățile se află pe aceeași poziție, iar cele două regiuni experimentale nu dețin o legătură ierarhică cu municipalitățile din cadrul lor. Și în Franța, există egalitate între cele trei nivele subnaționale ale guvernului: regiunea, departamentul și municipalitatea. Aceasta a fost o alegere
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
statul bunăstării sociale la un model statal mai pluralistic, o reprezintă abandonul legăturilor ierarhice în cadrul diferitelor nivele de guvernare. În Suedia, comitatele și municipalitățile se află pe aceeași poziție, iar cele două regiuni experimentale nu dețin o legătură ierarhică cu municipalitățile din cadrul lor. Și în Franța, există egalitate între cele trei nivele subnaționale ale guvernului: regiunea, departamentul și municipalitatea. Aceasta a fost o alegere deliberată făcută în momentul în care regiunile au fost înființate, în timp ce grupul de interese "departamentalist" din Franța
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
guvernare. În Suedia, comitatele și municipalitățile se află pe aceeași poziție, iar cele două regiuni experimentale nu dețin o legătură ierarhică cu municipalitățile din cadrul lor. Și în Franța, există egalitate între cele trei nivele subnaționale ale guvernului: regiunea, departamentul și municipalitatea. Aceasta a fost o alegere deliberată făcută în momentul în care regiunile au fost înființate, în timp ce grupul de interese "departamentalist" din Franța se temea că regiunile s-ar putea afla pe o poziție superioară departamentelor (la fel cum departamentele au
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
ierarhic. Legătura este mai degrabă controlată prin aranjamente de "parteneriat" în Țara Galilor, "Consiliul Parteneriatelor" iar în Scoția există o creștere a parteneriatelor între parlament și autoritățile locale. 59 În Olanda, provinciile reprezintă niveluri relativ slabe ale guvernului, ce nu domină municipalitățile (gemeente), în timp ce acestea din urmă există într-un fel de legătură corporatistă cu statul central.60 În alte țări, precum Italia sau Spania, regiunile și comunitățile autonome se află într-o relație de superioritate asupra provinciilor și municipalităților, dar tendința
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
nu domină municipalitățile (gemeente), în timp ce acestea din urmă există într-un fel de legătură corporatistă cu statul central.60 În alte țări, precum Italia sau Spania, regiunile și comunitățile autonome se află într-o relație de superioritate asupra provinciilor și municipalităților, dar tendința este către legăturile non-ierarhice. Acest fapt se explică prin creșterea relevanței politice a autorităților locale de-a lungul ultimilor ani, după cum a fost exemplificat și promovat de către Carta Europeană a Autoguvernării Locale, care impune respectul față de autonomia locală
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
examinează în detaliu diferitele dimensiuni ale guvernului subnațional din Franța. Acest lucru duce inevitabil la un fel de repetiții, iar autorul cere cititorului să fie mai îngăduitor când se întâmplă acest lucru. Partea a II-a examinează instituțiile guvernării subnaționale, municipalitățile (capitolul 4) și numeroasele încercări de a coopera cu numărul lor imens, și cu lupta dintre departamente și regiuni pentru controlul "mezo"-spațiului dintre municipalitate și statul central (capitolul 5). Partea a III-a privește diferitele aspecte prin care au
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mai îngăduitor când se întâmplă acest lucru. Partea a II-a examinează instituțiile guvernării subnaționale, municipalitățile (capitolul 4) și numeroasele încercări de a coopera cu numărul lor imens, și cu lupta dintre departamente și regiuni pentru controlul "mezo"-spațiului dintre municipalitate și statul central (capitolul 5). Partea a III-a privește diferitele aspecte prin care au fost puse în funcțiune instituțiile: politic (capitolul 6), administrativ (capitolul 7) și financiar (capitolul 8). Lucrarea se încheie cu câteva concluzii finale. În mare, cartea
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de sufragiu restricționat decât una de sufragiu universal caracteristic democrațiilor liberale contemporane. Votul era doar pentru cei care plăteau "cens" (o taxă), și erau cunoscuți sub numele de "le suffrage censitaire". Reformatorii erau, de asemenea, conștienți de numărul mare de municipalități,23 axate pe vechile parohii care existau din timpuri imemoriale. Mirabeau, care dăduse dovadă de un spirit moderat în crearea departamentelor, a pledat în favoarea unei restructurări a municipalităților pe care a propus să le reducă la 720. Pe de altă
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
le suffrage censitaire". Reformatorii erau, de asemenea, conștienți de numărul mare de municipalități,23 axate pe vechile parohii care existau din timpuri imemoriale. Mirabeau, care dăduse dovadă de un spirit moderat în crearea departamentelor, a pledat în favoarea unei restructurări a municipalităților pe care a propus să le reducă la 720. Pe de altă parte, trebuie să ne amintim că marea majoritate a poporului francez la acea vreme era formată din țărani analfabeți și nedespărțiți de fermele lor, ale căror orizonturi nu
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
parte, trebuie să ne amintim că marea majoritate a poporului francez la acea vreme era formată din țărani analfabeți și nedespărțiți de fermele lor, ale căror orizonturi nu treceau dincolo de clopotnița satului (clocher). Așadar, țăranii erau foarte atașați de parohie/municipalitate, și, prin urmare, s-a decis ca granițele municipale să nu se modifice în mod semnificativ. Ce s-a schimbat, dar pentru o perioadă scurtă, a fost democratizarea sistemului prin organizarea de alegeri atât pentru consiliile municipale cât și pentru
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
al XIX-lea și al XX-lea Caracterul centralist decisiv al instituției departamentale a fost dat de Napoleon Bonaparte prin crearea sistemului prefectoral. Prefectul (préfet), era reprezentantul statului central în departament, în fapt un guvernator de stat, care supraveghea activitatea municipalităților. Primarul, era și el numit de guvernul central și, cel puțin până la apariția legilor democratice locale de la finele secolului al XIX-lea, a fost un agentul al acestuia. Astfel, până la sfârșitul Primului Imperiu, Franța deținea ceea ce aveau să devină instituțiile
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
el numit de guvernul central și, cel puțin până la apariția legilor democratice locale de la finele secolului al XIX-lea, a fost un agentul al acestuia. Astfel, până la sfârșitul Primului Imperiu, Franța deținea ceea ce aveau să devină instituțiile tradiționale ale centralizării: municipalitatea, departamentul și sistemul prefectoral. Aceste instituții au rămas temelia noului stat și au constituit un element de continuitate regim după regim în Franța secolelor XIX și XX, de la imperiu la monarhie, de la monarhie la republică, de la republică la imperiu și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865), care, în calitate de anarhist, a refuzat ideea de stat-națiune și a dezvoltat idea unei Franțe federaliste, bazată pe noțiunea de "mutualism" având economia organizată în jurul cooperativelor, iar organizarea politică luând forma abolirii statului central, creând o federație de "municipalități libere". Ideile lui Proudhon au avut un impact redus în Franța secolului al XIX-lea dar aveau să aibă o importanță mult mai mare în anumite cercuri federaliste franceze și europene în perioada dintre cele două războaie.36 Prima grupare
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
au fost nici instrumente ale centralizării dar nici ale descentralizării, dar au devenit ale centralizării în momentul în care Napoleon I a creat sistemul prefectoral câte un prefect pentru fiecare departament ca o modalitate de a exercita controlul asupra localității. Municipalitatea a existat înainte de Revoluție și, deși rolul ei nu a fost redus, a devenit, prin instituția primarului, un element al centralizării, chiar dacă a rămas un element puternic în definirea identității locale și, în final, a democrației. Alte forme de organizare
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]