5,057 matches
-
între "spirituali" zeloși ai unei sărăcii absolute și apropiați de ideile lui loachim din Flora (Gioacchino da Fiore) călugăr cistercian a cărui operă despre Trinitate fusese condamnată la cel de al IV-lea Conciliu de la Lateran, în 1215 -, și "conventuali", partizani ai îmblînzirii regulii. Contemporană cu inițiativa Sf. Francisc, se impune și cea a canonicului spaniol Dominic Guzman. În 1215, după ce traversează Languedoc-ul în timpul unei misiuni și constată progresele ereziei cathare, el obține de la Inocențiu III să-i confirme comunitatea pe
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Beatrice Portinari, pe care-o iubește de la nouă ani și care moare în 1290 -, scriitor politic (el scrie De Monarchia pentru Împăratul Henric VII, de la care așteaptă permisiunea de a se întoarce la Florența de unde l-au alungat guelfii "negri", partizani intransigenți ai Papei, în 1302), savant (Quaestio de aqua et terra) și filosof, format de gîndirca aristotelică și de cea a lui Toma d'Aquino. Scrisă în exil, probabil între 1307 și 1321, Divina Comedia (adjectivul "divin", apărut doar în
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
de cei mai tari și mai vicleni. Toată istoria Indiei, atît cît este ea cunoscută, este constituită din neîntrerupte revolte, ucideri și războaie civile. Au contribuit la această stare de confuzie războaiele celor șapte: al brahmanilor și al budiștilor, al partizanilor lui Visnù și ai lui Siva. Principala lor scenă de desfășurare este teritoriul cuprins între Indus și Gange, la vest de Himalaya. Totuși, există și elemente care demonstrează faptul că unele regate au avut și părți de splendoare
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
nexus formativus, îl constituie faptul că singura religie revelată este creștinismul, forma sa cea mai pură constituind-o ortodoxia. În această lumină, vremurile moderne sunt „descumpănite” sau pradă haosului, întrucât de aproape două secole „titanii ateismului”, printre care se numără partizanii pozitivismului, ai darwinismului și marxismului, au provocat o „descreștinare” a păturii culte europene. Alegoria unei lupte „între Apollo și Iisus”, dintr-un splendid eseu din 1927, era precedată de câteva luări de poziție mai explicite. Încă din 1920 C. se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286469_a_287798]
-
cel de al doilea mai rezervat (în Despre hotărârile Sinodului). Numirea este echivalentă cu aceea de omiusieni (de la oJmoivo" â asemănător + oujsiva â asemănător după Ființă ojmoiouvsio"), întrucât susțineau numai asemănarea Fiului cu Tatăl, sau cu numirea de semiarieni. footnote> - partizani ai unor formule de compromis și adversari ai declarațiilor dogmatice prea categorice și prealimpezi - că amintitele expresii ar duce la concepția emanaționistăgnostică și i-ar atribui lui Dumnezeu o ființă materială și în special că oJmoouvsio" (levxi" așgrafo") ar fi
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
izvor documentar, deși în ziarul „Ecoul sportiv” din 15 ianuarie 1922, același Gebauer ne informează cum se alcătuiau echipele și se desfășurau jocurile pe acea vreme: „ ... cum se certau doi jucători mai de seamă, fiecare dintre ei își recruta câțiva partizani și a doua zi auzeai că s-a format cutare sau cutare club. În ceea ce privește alcătuirea unei astfel de echipe, din același ziar, aflăm: Pe atunci un căpitan, ca să și aleagă echipa pe teren, trebuia să promită echipierilor săi cel puțin
Bazele generale ale fotbalului by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/357_a_953]
-
de acest tip era generată, printre altele, și de unele informații venite din Moldova. Se anunța o revitalizare a mișcării separatiste, ilustrată și prin apariția unei broșuri ce pretindea că Unirea și principele străin nu se bucurau de prea mulți partizani printre moldoveni 526. Cunoscând doleanțele acestui curent, dar și din dorința de a atrage de partea lui pe deputații moldoveni, I.C. Brătianu încerca pe 13 noiembrie 1866, în timpul audienței oferite de Carol I, să-l convingă pe acesta de necesitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
ca sursă a dinamismului: partidul politic acest element oligarhic ce face posibil exercițiul democratic, bineînțeles, atunci cînd nu este "unic". Demersurile cognitive ce au vizat partidul politic au îmbrăcat forme diferite: de la considerații ce rețin doar aspecte conjuncturale ale fenomenului partizan, la construcții teoretice care recunosc o dimensiune mai profundă a acestuia. Analiza fenomenului amintit pornește de la întrebarea referitoare la fundamentele acestuia, țintind spre elucidarea scopului ce îi justifică prezența în viața politică. Un demers ce urmărește geneza partidelor politice construiește
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
noi coordonate, cum ar fi: denumirea, ideologia și organizarea partidului. Dacă paradigma clivajelor ne oferă o schiță, aplicarea de noi coordonate aduce culoare tipologiei care tocmai se constituie. Abia acum sîntem invitați să facem proba "mărăcinișului". Constatăm faptul că fenomenul partizan nu își are justificarea în sine. Pentru explicitarea lui sîntem purtați spre modificări de structură ale vieții sociale, economice și politice ale Europei. Însuși autorul afirmă că "paradigma celor patru clivaje a fost concepută pentru a face cunoscută constelația conflictelor
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
a unui stat ortodox. Lucrarea lui Seiler ne-a dat deja posibilitatea să recunoaștem încă un clivaj propriu Europei: cel dintre Ortodoxie și Occident. Deci, începutul este făcut. Sorin BOCANCEA INTRODUCERE Două constatări se impun observatorului interesat să analizeze fenomenul partizan: imposibilitatea ignorării acestuia și caracterul său european dominant. Un fapt este astăzi bine precizat: partidele politice constituie condiția sine qua non a democrației. Pluralismul partidelor și lupta lor pentru cucerirea puterii, prin procesul electoral, sînt pîinea cea de toate zilele
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
și de stînga. Oare gaullismul este cu adevărat reductibil la un partid de dreapta, chiar "bonapartist"? Criteriul de organizare propus de către Maurice Duverger se dovedește cel mai pertinent dintre cele trei. Și totuși, el nu acceptă decît în parte fenomenul partizan. Într-adevăr, evoluția organizațiilor politice demonstrează azi că în categoria "partide de masă" intră nu numai partidele comuniste și social-democrate, ci și cele creștin-democrate, regionaliste și agrariene. Este oare rezonabil să refuzi conservatorilor britanici titulatura de "partid de masă" atunci
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
sau "partid de alegători", care cuprind majoritatea covîrșitoare a partidelor politice actuale, cu excepția celor ale comuniștilor partid de masă și a anumitor formațiuni arhaice ale dreptei clasice, rămase fidele modelului "partide de cadre". Astfel, constatăm că abordările tradiționale ale fenomenului partizan au pierdut interesul sociologiei comparate a sistemelor politice. Singura lor contribuție este doar în domeniul ce privește funcționarea și organizarea partidelor. Foarte recent, au luat naștere tipologii de partide fondate pe geneza acestora. Este interesant de observat că cea mai
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
precapitaliste și restul sectoarelor de producție. Mai concret, acesta pune în opoziție țăranii și lumea agricolă cu industriile de prelucrare și distribuție precum și cu societatea industrială și urbană în general. În majoritatea cazurilor, acest clivaj nu se traduce în termeni partizani. Opoziția se situează sau se limitează, cel mai adesea, la nivelul jocului grupurilor de presiune. Dintre diferitele motive care pot exista, vom reține doar două: dezechilibrul între laturile clivajului și latura nevăzută a unui alt clivaj, cel dintre Biserică și
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
în afara țărilor Europei Occidentale, revoluția internațională s-a manifestat în două moduri: în primul rînd, ea a dus la apariția sub-clivajului reformiști / comuniști. Acest sub-clivaj nu a afectat decît latura muncitorilor a clivajului economic, pe care a împărțit-o între partizani și adversari ai revoluției ruse din 1917. Prăbușirea lumii comuniste i-a dat lovitura de grație. În al doilea rînd, aceasta marchează profund țările Europei Centrale care au fost nevoite să suporte timp de patruzeci de ani partidul unic și
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
dreapta a partidului după semi-eșecul electoral din 1992. Decesul neașteptat și prematur al lui J. Smith în 1994 a adus în fruntea laburiștilor o generație de quadras și un nou leader foarte cunoscut, Tony Blair, membru al Bisericii anglicane și partizan al economiei de piață. B) După modelul britanic au luat naștere Partidul Laburist Irlandez și Partidul Laburist Maltez. Primul este din toate punctele de vedere asemănător fratelui său mai mare, mai puțin slăbiciunea sa: este cel mai mic dintre partidele
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
de oameni și de grupuri străine spiritului SFIO, Partidul Socialist Francez a fost mult timp ca un far al socialismului latin. Aparținînd liniei de stînga care propovăduia ruptura cu capitalismul pentru "a schimba viața", el a reușit să-și dezamăgească partizanii fiindcă a creat prea mari speranțe cu toate că aveau un bilanț guvernamental onorabil. Preluat la Congresul din Suresnes de un grup de intelectuali tineri din interiorul partidului și care proveneau din mediile catolice, vechiul Partido Socialista Obrero Español a apărut, chiar
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
fiu de acrobați -, i-a făcut dogmatici și rigizi, pînă la transformarea Marii Britanii în laborator de serviciu al teoriilor monetariste! B) Conservatorii care s-au specializat. Lunga domnie a puterii regale menținută în Suedia pînă în 1917 a asigurat supraviețuirea partizanilor opoziției dintre conservatori și liberali. În urma mai multor realinieri, conservatorii au devenit mediatorii lumii industriale și de afaceri burghezia, conducători și îndrumători în timp ce liberalii reprezentau interesele micii burghezii și ale claselor de mijloc urbane liber-profesioniștii, comercianții și meșteșugarii ca și
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
își află rădăcinile într-o dreaptă care a aparținut tradiției și contra-revoluției, unii dintre ei s-au apropiat de liberalii moderați pentru a creea o sensibilitate politică pe care René Rémond a numit-o "dreapta orléanistă", termenul de orléanist desemnînd partizanii lui Louis-Philippe, "regele burghez". Este vorba de un fenomen caracteristic țărilor latine care nu au o democrație creștină puternică: Franța, Spania țări în care această dreaptă exista sub Republică și Portugalia. Conform tezei lui Réne Rémond, moștenirea dreptei orleaniste este
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
militanți și responsabili raliați opțiunii socialiste. Fine Gael din Irlanda își are rădăcinile în Mișcarea de Eliberare Națională Sinn Fein și în IRA, în forma sa inițială. Unul din șefii acestui partid, Garret Fitzgerald, a preconizat cîndva transformarea aspectului său partizan în Partid Social-Democrat. În acea perioadă, Fitzgerald făcea opoziție în interiorul partidului contra lui L. Cosgrave, de orientare puternic conservatoare. Evoluția progresivă a partidelor de centru le-a făcut să devină, pretutindeni, mediatorii întregii sau măcar a unei părți a lumii
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
Znak, al cărui deputat a fost pentru un timp T. Mazowiecki. Pe lîngă această loyal opposition a Bisericii, mai existau grupul Pax și Asociația Social Creștină, colaboratori pe față ai regimului, grupul Pax fiind legat de tendința național-comunistă, numită a partizanilor. În cazul Republicii Cehe, democrația creștină constituie cel mai vechi partid cu reprezentare parlamentară, beneficiind de o continuitate reală în ce privește modul de organizare. Urmaș al formațiunilor creștin-sociale, care sub habsburgi au existat în Boemia-Moravia, în Galiția, Slovacia, Slovenia și, bineînțeles
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
prost deghizați, l-a îndepărtat pe K. Grosz, succesorul lui Kadar, și a realiniat partidul devenit socialist, pe pozițiile social-democrației occidentale, dovedind prin acte concrete că nu era vorba doar de jurăminte pioase. Karol Grosz, el însuși comunist reformator, dar partizan al unui model marxist al socialismului, va reconstitui partidul, dar fără să se bucure de nici un succes electoral. V. Concluzii Chiar dacă a ucis și a închis oameni, chiar dacă a torturat sau a supus organizațiile făcînd din ele simple instrumente niciodată
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
sînt tot atîtea evenimente revoluționare. În momentele numeroase cînd a bătut în retragere, contestarea surdă își găsea refugiul în Biserică și în rețelele semiclandestine ale dizidenței. Odată cu venirea la putere a lui Mihail Gorbaciov, menghina puterii sovietice slăbește, iar fenomenul partizan reapare chiar înainte de organizarea alegerilor libere. De rapiditatea procesului de tranziție va depinde gradul de diferențiere între familiile și partidele politice rezultate din revoluția internațională. Organizate destul de devreme, alegerile libere vor vedea confruntîndu-se partidul totalitar cu un mediator unic, ce
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
din Austro-Ungaria aveau o social-democrație tot atît de puternică ca și cea din Europa Occidentală. Adusă cu "camioanele" Armatei sovietice, puterea comunistă a dezvoltat un aparat de Stat care nu se aseamănă prin nimic cu ceea ce noi am numit fenomen partizan. Trebuie să acordăm un loc aparte comunismului ceh: prima formațiune politică a țării cu mai mult de 40% din voturi după război. Acesta se înscrie într-un caz menționat de Max Weber și analizat de Raymond Aaron: partidul monopolist, care
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
de după război și, în mod considerabil, față de perioada dintre cele două războaie. Dar este vorba în special de problema națională și de partidele rezultate din clivajul centru/periferie, care ocupă primul loc al scenei politice. Această situație dă culoare peisajului partizan al Europei Central-Răsăritene cu tonuri foarte cunoscute istoricilor și care ne conduc într-un trecut sperăm îndepărtat, dar întotdeauna sumbru. BIBLIOGRAFIE Avril (P.), Essais sur les partis, Paris, Payot, 1990 Blondel (J.), Political Parties, London, Wildwood, 1978 Borella (F.), Les
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
tulburărilor psihologicetc "3. Mecanismele de apărare ca repere în diagnosticare și indici de evoluție a tulburărilor psihologice" Reticența (sau chiar rezistența) unor psihanaliști față de ideea unui diagnostic, ca și respingerea oricărei semiologii - asimilată unei ingerințe comportamentalist-psihiatrice sterile - sunt bine cunoscute. Partizanii acestei poziții vor fi, fără îndoială, surprinși și poate chiar descumpăniți citind două lucrări recente. Prima, Psyho-analytic Diagnosis. Understanding Personality Structure in the Clinical Process (Diagnosticul psihanalitic. Pentru o înțelegere a structurii personalității în procesul clinic), îi aparține lui McWilliams
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]