3,753 matches
-
tuturor formelor de putere simbolizate de toiag (sceptru, pateriță, cârjă, topuz, baston) iar basmele de pe un spațiu foarte larg dezvoltă acest motiv al puterii puse în slujba binelui. Etnologul a analizat în Excursul caduceului basme și povești românești, slovace, cehe, polone, rusești, germane, franceze și italiene, toate valorificând calitatea răzbunătoare a toiagului fermeca. În basmul Cu cătana, din Vălcău-de-Jos, Sălaj, puterea în formă brută este secondată de un obiect cu puteri magice. Dumnezeu dă eroului (ipostaza lui de inițiat se traduce
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
Cuza-Vodă, la 23 iunie 1945, Austria și lovitura de Stat de la 2/14 mai 1864. Ultimul memoriu pe care îl terminase, dar nu reușise să îl prezinte, după cum consemna Lapedatu în Amintirile sale, se intitula: Acțiuni conspirative și mișcări revoluționare polone și ungare în Principatele Române sub Cuza-Vodă, ,,se afla între manuscrisele mele și așteaptă spre a fi dat publicității”20. Alexandru Lapedatu a ținut conferințe și la Ateneul Român, cât și la Societatea de Radiodifuziune, conferințe ale căror subiecte le-
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
în țară? De ce nu și în alte situații, mult mai importante, mai grave pentru cultură sau pentru buna desfășurare a treburilor cetății?! De ce...?! Un semn, poate, al primitivității noastre civice, al absenței, în istoria noastră modernă, spre deosebire de cea a unei Polonii sau Maghiare, de exemplu, a unor mișcări organizate de rezistență și de revoltă la adresa autorității arbitrare, la dictatură sau dictaturi? Boala, incapacitatea elitei românești de a-și recunoaște obligațiile față de sine, de obștea ei, dar și față de societatea românească, lucru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
maghiară, slovacă); Jurnalul de la Tescani, Humanitas, 1993 (trad.: germană, maghiară); Limba păsărilor, Humanitas, 1994; Chipuri și măști ale tranziției, Humanitas, 1996; Eliten - Ost und West, Walter de Gruyter, Berlin-New York, 2001; Despre îngeri, Humanitas, 2003 (trad.: franceză, maghiară, germană, engleză, polonă); Obscenitatea publică, Humanitas, 2004; Comèdii la Porțile Orientului, Humanitas, 2005; Despre bucurie în Est și în Vest și alte eseuri, Humanitas, 2006; Note, stări, zile, Humanitas, 2010; , Humanitas, 2011; Față către față, Humanitas, 2011; Parabolele lui Iisus. Adevărul ca poveste
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
Buri pe la Cluj și Zalău, iar cele ale lui Orda se regrupau, după bătălia de la Liegitz, din 9 aprilie, și își îngropau morții, după ce adunaseră trei saci plini cu urechi (numai urechea dreaptă) ale celor peste 20.000 germani și poloni căzuți la datorie. Bilanțul pierderilor suferite de români nu-l știm și nici nu-l putem încheia încă, limitându-l la jerfele făcute de mongoli numai la venirea lor. E absolut necesar să urmărim și să adăogăm și pe acela
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
cu Oleg Ingarevici, principele de Riazan. În ce-i privește pe români, dacă voievozii lor se aflau și ei în aceeași situație cu principii ruși, este inutil să mai discutăm, când falsul călugăr Ascelin mai adăoga că între ungurii și polonii supuși tătarilor se află și locuitorii montani, desigur ai regiunilor muntoase românești. Căci o identificare a muntenilor cu locuitorii regatului Boemiei este inadmisibilă, deoarece aceștia nu au fost niciodată supuși tătarilor. Dacă așa stau lucrurile, în fapt, atunci de jure
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
probabil că și românii au fost obligați să meargă cu el, bate cumplit pe ruteni, dărâmă cetățile Luțk, Liov și Camenița și obligă pe Daniel și fratele său Vasilco nu numai la supunere, ci să meargă cu oștile lor în contra polonilor. Trecând Vistula, în apropiere de Sandomir, cu direcția Cracovia, trupele mongole au pustiit Polonia timp de trei luni de zile și s-au înapoiat cu o imensă pradă de război prin Lituania. Expediția aceasta de pedepsire a avut un mare
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
teribilă. În prima intrară principele de Halici, Daniel, fiul acestuia și ceilalți principi ruteni, desigur nu aduși de regele ungar, cu care se înrudeau, ci de tătarii, care veniseră în ajutorul lui, așa cum se întâmplase și în anul 1259, în contra polonilor la ordinul lui Burunday. „Adversus regem Russiae et filius eius et ceteros ruthenos ac Tartaros qui eidem in auxilium venerant” precizează documentul. A doua era aceea alcătuită de Boleslav al Cracoviei și Lațco, tânărul principe de Lautsacia „Et Boleslaum Cracoviensem
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
care, fiind în relații de prietenie cu Ladislau Kan, voievodul Transilvaniei, aveau să intre în conflicte cu Iurie Levici, principele de Haliciu, în 1307, pentru deținerea și chinuirea lui Otto de Bavaria și, îndată, alături de tătari, și în acela cu polonii. Despre o pornire spre Răsărit a ungurilor și românilor transilvăneni și maramureșeni nu se poate vorbi deci. Se pare, însă, după citirea inscripției de pe siligiul orașului Baia, că aceasta ar fi fost civitas, în anul 1300; în lumina ultimelor cercetări
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
răscoalei sașilor în interior, dar ușor în exterior, pentru că românii din Țara Românească suferiseră înfrângerea, alături de bulgari și cei 20.000 de tătari, din partea oștilor bizantine, iar aceia din Moldova au fost îndreptați de către suzeranii lor să ajute pe regele polon contra Mărcii de Brandeburg, tocmai dincolo de Oder. Înapoiați de pe îndepărtatele meleaguri ale Oderului, războinicii moldoveni au fost aceia care au încălcat și prădat Transilvania, pentru a răzbuna pătrunderea lui Phinta în țară, desigur, în compania tătarilor și nu oamenii lui
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
halician în 1324, se căsătorise, în anul 1331, cu Eufrosina, fiica lui Ghedymin, marele duce al Lituaniei, soră cu soția lui Cazimir al III-lea al Poloniei și cu principele Lubart. Potrivit unui testament secret, el lăsase tronul său regelui polon, care încă din anul 1337 a început să se intituleze „haeres ac dominus totius terrae Russiae”. Descoperit fiind de către boierii ruteni ortodocși, care mai erau nemulțumiți și de favorizarea catolicilor în timpul domniei acestuia, Gheorghe Troiden a sfârșit prin a fi
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
nu a întârziat să vină. Principele Lubart, de cealaltă parte, nu a stat cu mâinile încrucișate. Concentrând oștirile rutene și lituaniene și mai cerând și ajutorul hanului Uzbek, care se grăbi să-și apere drepturile de suzeran, el bătu oastea polonă ușor și-și ocupă tronul oferit după o intrare triumfală în Liov. Creștinat în ortodoxie și botezat sub numele Dimitrie, Lubart a cârmuit Haliciul până în anul 1349, ajutat fiind de către boierul rutean Detko, numit de regele Ungariei în anul 1344
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
până în anul 1349, ajutat fiind de către boierul rutean Detko, numit de regele Ungariei în anul 1344 „capitaneus ruthenorum”, dar cunoscut, în general, cu titlul, pe care-l poartă și în anul 1347, de „provizor sau capitaneus terre Russie”. Respingerea oștilor polone s-a petrecut într-un interval de timp foarte scurt, probabil în a doua jumătate a lunii aprilie sau în luna mai, căci, în iunie, mongolii se aflau în Moldova, în 14 ale acestei luni din anul 1340, îi aflăm
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
dinspre Apus pe uscat, intervenția regatelor catolice, Ungaria și Polonia, iar dinspre nord-vest, a ducatului Lituaniei, care până la urmă avea să se termine cu smulgerea de sub suzeranitatea mongolă a Haliciului, Moldovei, Țării Românești, Podoliei și Ucrainei. ROMÂNII ÎNTRE TĂTARI, UNGURI, POLONI ȘI LITUANIENI 1340-1359 Rivalitatea latentă existentă între partizanii religiei mahomedane și adepții acelei catolice, constatată anterior și semnalată numai sporadic, în anul 1314, la Cetatea Albă și în 1340, la Siret, chiar în Moldova, afară de alte cazuri petrecute pe întinsul
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
i-ați ascultat pe ceilalți cneji (care au plecat la Bogdan), înaintașii lor”. Îndemnul regal la ascultare reflectă starea de nemulțumire generală nu numai a cnezilor, dar și a țăranilor din Maramureș, Ugocea și Bereg. Probabil că, în timpul pătrunderii trupelor polone în Halici, locuitorii Maramureșului s-au așteptat la reîntoarcerea lui Bogdan și restaurarea autonomiilor românești, brutal încălcate de feudalismul apusean, impus de dinastia de Anjou. Chemarea regelui la Bistrița a fost făcută, desigur, prin Andrei, comitele secuilor, mai mult de
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
a provocat nemulțumire, dar și teamă la Buda. Cum operațiunile războinice ale Poloniei în contra Lituaniei mergeau prost, lui Ludovic i se ivi prilejul să preîntâmpine o extindere a dominației poloneze asupra Valahiei Minore și Moldovei, prin intrarea în război alături de poloni, și apoi revendicarea suzeranității asupra Haliciului. În anul 1350, o puternică armată compusă din lituani, ruteni, tătari și români, desigur moldoveni, aflați încă sub suzeranitatea Hoardei de Aur, trece prin foc și sabie ținuturile cetăților Brest,Vladimir, Chelm, Belz și
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
să-și apere cuceririle. El a părăsit Buda, la 22 februarie 1352. După multe pericole, înfruntate din cauza dezghețului, ajunge, la 21 martie, sub zidurile cetății Belz „in confinibus tartarorum”, unde îl aștepta, de șase zile, Cazimir cu o mare oaste polonă. Luptele din jurul acestei puternice cetăți au durat și armatele polono-ungare au avut pierderi mari. Oastea lituaniană era condusă de viteazul Jurg Coriat, castelan al cetății fiind Drozga. În timpul asediului, la 31 martie, a murit eroic românul maramureșan Tatomir, fiul lui
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
revendicată de Coroana ungară, deși era teritoriu al Țării Românești. De la gura Siretului, unde se dezvolta orașul Brăila, Ludovic privea spre Chilia și Cetatea Albă, pentru care se certau, la acea vreme, venețienii cu genovezii și spre care tânjeau deopotrivă polonii și lituanii. Extinderea dominației maghiare asupra regiunii dintre Prahova-Ialomița și Dunăre era o completare la aceea dintre Carpați și Siret. Pregătindu-le ca bază de plecare spre un nou atac din ele, Ludovic urmărea să facă ultimul salt pentru înglobarea
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
fugit, cu parte din boieri și vistieria domnească, la Cracovia, în Polonia. Acolo, s-a închinat lui Cazimir ca vasal, făgăduindu-i că atât el, cât și toți domnii, urmașii lui, din Moldova, vor rămâne sub ascultarea regilor Poloniei. Oastea polonă trimisă de Cazimir, în ziua de 29 iunie 1359, pentru a-l repune în scaun pe Ștefan, a fost bătută în munții Plonini din Țara Șipenițului, la începutul lui iulie, de către Petru, prin prăvălirea copacilor tăiați dinainte aproape de rădăcină. E
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
1359, pentru a-l repune în scaun pe Ștefan, a fost bătută în munții Plonini din Țara Șipenițului, la începutul lui iulie, de către Petru, prin prăvălirea copacilor tăiați dinainte aproape de rădăcină. E foarte probabil că în vederea acestei campanii ceruse Coroana polonă aprobarea, pe care Papa i-o acorda la 11 mai 1359. Victorios asupra polonilor, la întoarcere, Petru, voievodul Valahiei Minore, îndemnat și susținut de Bogdan cu românii veniți de peste munți, a trecut Siretul și, luând prin surprindere pe Sas, a
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
Plonini din Țara Șipenițului, la începutul lui iulie, de către Petru, prin prăvălirea copacilor tăiați dinainte aproape de rădăcină. E foarte probabil că în vederea acestei campanii ceruse Coroana polonă aprobarea, pe care Papa i-o acorda la 11 mai 1359. Victorios asupra polonilor, la întoarcere, Petru, voievodul Valahiei Minore, îndemnat și susținut de Bogdan cu românii veniți de peste munți, a trecut Siretul și, luând prin surprindere pe Sas, a ocupat și Moldova subcarpatică, în timpul verii, în iulie și august. Ecoul acestei duble victorii
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
Dragomir și Boilă - fiii lui Lacovoi din Ozon - și alții să ajute la restabilirea în domnia Moldovei pe fiii lui Sas voievod, prin bună înțelegere. Trimișii regali au venit la curtea din Hârlău, probabil, și-i vor fi cerut învingătorului polonilor, voievodului Petru și lui Bogdan, să devină vasali Coroanei ungare. Aceștia, în conflict cu polonii și neștiind ce poate urzi Cazimir, au încredințat pe emisarul regal, Dragoș, fiul lui Giula, și i-au făcut promisiuni în acest sens. Un jurământ
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
domnia Moldovei pe fiii lui Sas voievod, prin bună înțelegere. Trimișii regali au venit la curtea din Hârlău, probabil, și-i vor fi cerut învingătorului polonilor, voievodului Petru și lui Bogdan, să devină vasali Coroanei ungare. Aceștia, în conflict cu polonii și neștiind ce poate urzi Cazimir, au încredințat pe emisarul regal, Dragoș, fiul lui Giula, și i-au făcut promisiuni în acest sens. Un jurământ nu a fost depus și nici nu-și avea rostul, cât timp Moldova reunită cu
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
Dragoș din Giuleștii Maramureșului de Petru și Bogdan ca voievozi aleși, în locul lui Ștefan, de către românii maramureșeni, „rebellantes”, refugiați din anii 1343 și 1349 și de cei moldoveni, care au bătut, pe rând, în vara acelui an mai întâi pe poloni și apoi pe unguri. Făgăduielile de prestare a omagiului și plata tributului au fost privite chiar de către regele ungar ca o „restaurare a Moldovei față de Coroana regală”. Pentru acest mare succes diplomatic, Dragoș din Giulești a fost dăruit, în martie
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
interior și prestigiul în afară și făcuseră din Moldova reunită cu Valahia Minoră o țară independentă, denumită de acum înainte adesea și Moldovlahia. Mai mult decât atât, prin succesele sale armate, el a năruit toate eforturile depuse de unguri și poloni în ultimii 20 de ani, la răsărit de Carpați, și a contribuit la refacerea potențialului militar al aliaților săi lituanieni. Stăpâni pe asemenea situație, este greu de conceput că voievozii Moldovei ar fi acceptat să-și supună de bunăvoie capetele
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]