3,441 matches
-
oameni evacuați din locuințe revendicate, foști pușcăriași, târfe care nu mai produc nimic, copii născuți sub cerul liber, bătrâni ce-și trăiesc ultimele clipe de viață În condiții Înspăimântătoare, mame alcoolice, șobolani și șoareci mai grași decât colocatarii lor. O priveliște greu de suportat și greu de evaluat. În mijlocul locuințelor improvizate, din care mizeria iese În valuri mișcătoare, se Înalță ca un catarg semeț din pântecul unui vas, sumum-ul acestei mizerii: un bloc de patru etaje, relicvă sinistră a unei epoci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
cimitir. -Oare crezi că meritam o reședință de lux, pe malul mării, Înecată În verdeață, asaltată de paparazzi, din care să aud cum se sparg valurile de țărm? -Nu e vorba despre asta, dar aș fi vrut să ai o priveliște ceva mai pământeană, măcar până termini cartea. Să nu fii influențat de atâtea Întâmplări morbide, să nu asiști la Înmormântări și parastase În fiecare zi, să nu plângi, să lași pentru un timp mila, În seama altora și, de ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
În unele locuri, șoseaua trecea printre doi pereți de gheață înalți și de 30 de metri, ca printr-un canion. Când am ajuns sus, am privit înapoi: se zarea până departe, pește câmpiile intens cultivate, până spre deșert. Spre vest, priveliștea era tot atât de generoasă: întreaga câmpie litorala din sus de Seattle, până jos, la Olympia, golful și peninsula Olympia în depărtare. Când am ajuns înapoi în Seattle, pe la șase seară, m-a rugat să o duc la birou. - Să
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
mea cocoțat pe stâncă un complex cu numele sus-numit. Mă cazez aici contra sumei de 32 euro pe noapte, adică cu reducere, cum îmi precizase deja Alain într-un mesaj. Greul zilei s-a sfârșit, iar de la balcon am o priveliște minunată asupra mării și a insulelor Lerins, asupra coastei până dincolo de Cannes și sunt fericit. La cină, am norocul de a avea comesean un preot din Lille, care se ocupă de bolnavii cu întârziere mintală. Este curios să știe de ce
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
de a găsi apă sau vreo localitate. Primii km plecând de la Lunas, reprezintă un urcuș abrupt până la vreo 600 metri altitudine, după care urmează un altul până la 800 metri. Urmează apoi un lung platou de pe care ai ocazia să vezi priveliști de vis. Pe platou întâlnesc prima persoană din această zi, o doamnă franțuzoaică care aflând de unde sunt, îmi spune că în anul 1987 a ascuns un român care reușise să fugă peste graniță. O admir pentru curajul ei. Imi dă
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
localitate, drumul iese din pădure și-ți oferă o panoramă enormă în fața ochilor. Atât cât poate cuprinde privirea, ai în fața ta multe localități, dealuri și coline pline de verdeață și copaci, iar privirea nu se mai satură să privească asemenea priveliști. Le îmbrățișez pe toate cu privirea și cu inima, îndelung, cu nesaț. Mi-aș dori să fiu un vultur și să zbor peste toate, să le pot vedea mai bine. Franța este foarte frumoasă! Pe de altă parte, înțeleg că
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
ce-și face apariția foarte rar pe aici. Așadar, sunt singur într-o casă destul de mare, în care nu mă satur să admir structura medievală a zidurilor, mobilierul, iar în partea opusă intrării are un balcon de la care ai o priveliște minunată, cât cuprinde ochii. Chiar nu mă așteptam la atâta deschidere și generozitate din partea acestor oameni. Iau cina împreună cu doamna și cu nepoțelul ei și o ascult cu plăcere, vorbindu-mi despre acest sătuc cu 450 de persoane. Aici
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
închis, iar luni la fel. La fel, cum este închis totul la amiază, de la ora 12.30 până la ora 16. Francezii știu să se respecte. Merg mereu alături de râul Gave, iar în stânga și în dreapta mea admir munții. Frumoase priveliști! La Lestelle Bétharram mă opresc în fața unei biserici, pe o bancă, la umbra platanilor, pentru obișnuitul prânz, iar apoi trag și un somnuleț cu rucsacul sub cap. Soarele nu mai are puterea aceea dogorâtoare cu care m-am luptat atâta
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
Orisson, unde poți servi un sandviș, o bere sau ceai. Imi reumplu sticla cu apă, cumpăr un fel de prăjitură și un sandviș și plec mai departe. De acum urcușul devine mai domol și continuă așa câteva ore de mers. Priveliștile sunt atât de frumoase și-i mulțumesc de nenumărate ori lui Dumnezeu cămi acordă această favoare și că mă număr din nou printre pelerinii ce poartă rucsacuri mari; nu văd pe niciunul cu un rucsac așa mic, cum am eu
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
a unui spațiu comun, primitor. De fapt, nimeni nu te întreabă: Ce cauți pe aici?”, ci îți spune cu surâsul pe buze: ”Bine ai venit!” Incet, încet începe coborârea spre Roncesvalles, până la care mai sunt cinci ore de mers. Aceleași priveliști minunate ale țării bascilor, aceleași oi pe pășuni, aceeași vegetație montană. Privind în înaltul cerului acoperit de nori, văd niște vulturi al căror zbor solemn, maiestos mă face să mă opresc și să-i admir îndelung. Pentru o clipă îmi
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
mai găsi ceva, uitând să mai privească spre lumină, spre zările albastre, spre un cer mult prea mare și mult prea Înalt, pentru o existență atât de umilă și atât de efemeră. Lumina care străjuiește liberă, regală, nestingherită, această sumbră priveliște așteaptă, parcă, căutători 106 Însetați de adevăr pentru care toate prăpăstiile pot avea partea lor luminoasă. Din când În când, ni se pare că suntem chemați din fundul prăpăstiei spre lumină. Agățându-ne de liane fragile, spinoase, răspundem chemării. Odată
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
verande din lemn, pe marginea cărora erau așezate, unul lângă altul, ghivece cu mușcate albe, roz, roșii, În marea majoritate. Ce frumusețe! După cum se vede, am ajuns În „grădina raiului!”, spune prietenul meu, ușor ironic, dar și Încântat de Întreaga priveliște. Mult mai surprinși am fost de spațiul de cazare. Camera curată, văruită În alb, cele două paturi din lemn, având saltea relaxa și lenjerie albă, impecabilă. Unul din paturi era pregătit, având pilota introdusă În cearceaful plic. Celălalt pat era
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
dădeau jos un tablou, o făceau doar pentru un scop practic, ca să nu se mai adune praful pe el, nu pentru a pune altul în loc. Nu s-ar fi apucat niciodată să taie un copac doar pentru a avea o priveliște mai frumoasă și nici să zugrăvească o cameră doar pentru o toană de moment. Chiar și ideea de a le considera chiriași în adevăratul sens al cuvântului era o exagerare; semănau mai mult cu niște țigani care găsiseră casa goală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
să-l întreb unde duce bulevardul, Brad se întoarce spre mine și-mi spune: ― Drumul ăsta duce chiar la ocean. Mergem până acolo, apoi o luăm pe Ocean Boulevard și suntem la mine. Cred că o să-ți placă mult, are priveliște spre ocean. Să-mi placă mult? Sunt deja îndrăgostită de aerul de aici, de razele soarelui, de oamenii frumoși, deși, dacă e să fiu cinstită, n-am văzut chiar așa de mulți până acum. Până la urmă, aici e Mecca celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
s-o rupem la fugă înspre lift. Când am ajuns sus, am fost nevoite să mai trecem de două filtre, dar acum aveam invitații. Și-am intrat. încercam să nu arătăm prea copleșite. Camera în stil art deco era superbă! Priveliștea era magnifică! Iar băutură se găsea în cantități uriașe! La câteva secunde după ce descinseserăm, râzând și mândrindu-ne cu succesul nostru, Brigit a înghețat și m-a înșfăcat de braț. — Ia uite, mi-a șuierat ea, Băieții din Mașina timpului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
minute. Progresul! mormăi ca o sudalmă. Și Barbara invoca progresul, deși n-o interesa decât standingul... Altă iluzie, de vreme ce te scoate din minți și te duce de râpă. Apăsă distrat pe butonul care comanda vizibilitatea carcasei. Înaintea lui se deschise priveliștea exaltantă a unei estacade brăzdate de mii de aeroglisoare, dar totul îl lăsa acum rece, ba chiar îi provoca un fel de greață. De altminteri, regulamentul circulației pe benzile ultrarapide recomanda celor cu nervii slăbiți să nu privească traiectoriile bolizilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
la mine fix provocator, cu o conformație a botului și a mustăților care m-a speriat, mai ales după ce am realizat că din botul ei atârnau, înfoiate într-o parte și în alta, nu mustățile ei, ci aripile unei păsări. Priveliștea mi-a tăiat dintr-odată pofta de mâncare; mama s-a arătat mult mai înțelegătoare decât mine la ofrandele de pisică-vânătoare ale lui F., doar că a închis-o pe terasă să-și desăvârșească festinul.) Mama nu-l mai avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
că or să pună mâna niște necunoscuți pe caietul lui roz, ajuns aproape de sfârșit, și să vadă ultima propoziție consemnând simplu evenimentul de azi-dimineață: Mi s-a sculat. Geamul înalt al salonului dă spre curtea interioară, care acum oferă o priveliște de iarnă uscată, de anotimp când nimic nu te reține printre cei vii. Curtea e mărginită de un gard de tablă roșu-cărămiziu, în spatele căruia nimeni nu știe ce se întâmplă. După gardul roșu, prima apariție ar fi Tudor, în camera
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
ten, dându-i un aer de clovn trist și îngândurat. Zâmbea des și vorbea puțin, iar când o făcea, cuvintele - cu accent moldav - ieșeau șuierate și mutilate din cauza dentiției precare. Purta rochițe scurte, prost croite, dar vesele, care ofereau generoasa priveliște a unor picioare remarcabile, puternice și totuși subțiri, sârguincios epilate și a chiloților tetra de un alb strălucitor. Trebuie să adaug însă că picioarele nu erau de aceeași lungime cel stâng rămăsese mai scurt și mai îngust, de unde trăseserăm concluzia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
împiedica să fie plicticos. Poate sinceritatea. Nu părea să-i placă atât de mult Parisul pe care îl vedea pentru prima dată (nu mai conta acum vizita făcută cu tânăra lui mireasă) și-i accepta fără nici un fel de uimire priveliștile care trebuie să-i fi părut destul de neobișnuite. Eu, unul, am fost de o sută de ori la Paris și absolut întotdeauna mi-a dat un fior de emoție. Nu pot nici măcar să umblu pe străzile orașului fără a mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Se mai găseau și o serie de tablouri de-ale lui Stroeve, în rame splendide. Întotdeauna Stroeve se mândrise cu gustul lui artistic. Nu-și pierduse niciodată aprecierea pentru atmosfera romantică a unui atelier de artist, și cu toate că acum această priveliște îi dădea un junghi în inimă, fără să se gândească ce face, schimbă puțin poziția unei mese Louis al XV-lea care constituia una dintre comorile cele mai îndrăgite. Deodată observă un tablou așezat cu fața la perete. Era de proporții mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
care o cunoșteam, insolită și plină de oameni care gesticulează, cu hotelurile confortabile și restaurantele pline de oameni din lumea bună, cuminți și banali, renăștea acum dinaintea ochilor mei. Îi invidiam pe cei care au putut vedea cu ochii lor priveliștile și scenele descrise de căpitanul Nichols. Când li s-au închis porțile azilului de noapte, Strickland și căpitanul Nichols au căutat ospitalitatea lui Bill Ghioagă. Acesta era stăpânul unei pensiunii pentru marinari și era o huidumă de mulatru cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
care transportă mărfuri și călători. Ziua, strada e pur și simplu sordidă, dar seara, fiind luminată de lămpile din căsuțele acelea, are o frumusețe sinistră. Poftele hidoase care îmbâcsesc aerul sunt apăsătoare și oribile și totuși e ceva misterios în priveliștea respectivă. Ceva care te obsedează și te tulbură. Simți nu știu ce forță primitivă respingătoare și fascinantă totodată. Aici, orice decență a civilizației e măturată din cale și ai senzația că oamenii sunt puși față în față cu o realitate sumbră. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
Cred că da. S-au înscris și studenți de la Drept. Am să vorbesc cu președintele nostru. A doua zi îmi aduse răspunsul. Era favorabil. Ne așteptau așadar două săptămâni de petrecere, într-o societate veselă și zgomotoasă, prin locuri și priveliști necunoscute. N-aveam toți banii. I-am scris tatei și, mințindu-l că-mi trecusem cu succes examenele primului doctorat, îl rugam să-mi trimită o sumă bunicică în vederea excursiei pe care o proiectaseră... doctoranzii în drept. Peste câteva zile
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
apucat-o de mînă: ― Sus! Sus! Ne-am urcat la timp. Trenul începu să alunece încet cu noi ca un complice care nu pregetă să ne dea o mână de ajutor. Plecam! Plecam împreună în necunoscut să cunoaștem oameni și priveliști noi ― și mai ales pe noi înșine. ― Uite, aici e liber. Am găsit două locuri într-un compartiment unde se aflau doi domni mai în vârstă, unul cu o barbă abundentă revărsată pe piept, și o doamnă cu un copil
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]