3,534 matches
-
lucra, Roger a început să fredoneze. Iar instrumentele piguleau înainte, continuându-și munca lor dureroasă de finisare. Oțelul zăbovea pe locul bolnav, acolo unde era ruina blocului din partea mea superioară de vest. — Traumatizată? Am sorbit lichidul acidulat și l-am scuipat roz. Hai, spune-mi. — Forma rădăcinii e foarte neobișnuită. — Și apare o incompatibilitate cu gingia? A rănit gingia? — Măseaua se mai poate vedea încă. Mi-am luat haina din sala de așteptare ca o seră - mai erau două persoane acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
O gospodină frumoasă, îmbrăcată cu un capot se uita la noi prin geamul deschis, fața fiindu-i încadrată de pantofii mei. — Grăbește-te, amice, îmi spuse ea. Ești pe drumul de acces în curtea mea! În aceeași clipă Agnes îmi scuipă sula din gură, de parcă ar fi mestecat o stridie stricată, după care începu și ea să strige la nesuferita ei inamică - limbajul lui Agnes era ceva inimaginabil: până și eu m-am îngrețoșat. Jură să se răzbune până la detaliu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
clar că stelele de cinema sunt cititori foarte rapizi. Când, după prânz, am aterizat în holul hotelului Ashbery, un adevărat trib de adulți a năvălit peste mine, în timp ce feței mele i se întâmplau deodată o mulțime de lucruri. Cineva a scuipat-o, altul a pălmuit-o, altul a înjurat-o, altcineva și-a înfipt un pumn în ea, altul i-a fluturat o ordonanță judecătorească prin față. Era Joia Patimilor, condusă de un negru de statura lui Nub, în costum de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Mânca și bea repede, atât cât putea, și fără plăcere. — Ascultă. Se spune „Lumina se stinge la nouă“. Se spune „O ceașcă de ceai sau «Cafea»“ - cafea în ghilimele. De ce? De ce? În bibliotecă, în bibliotecă se spune „Nu poți să scuipi“ - nu poți în două cuvinte și cuvântul nu cu litere mari. E o greșeală, o greșeală. — Okay, am spus eu încurcat, deci locul ăsta nu e prea populat cu șoareci de bibliotecă. Sau cu lingviști. Doamne, ține-mă. — Scoate-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
prefere mâncarea rapidă. Viața unui oraș se desfășoară pretutindeni. Viespea murise. Acul ăla fusese ultimul ei cartuș. Muștele au momente de amețeală și albinele au probleme cu băutura. Ulcerul psihosomatic și colesterolul fac ravagii printre prihori. Pe alei, câinii își scuipă plămânii tușind de atâta fumat și drog. Florile gârbovite suferă în straturile lor noroioase din cauza durerilor de spate și a calviției, din cauza stresului. Până și microbii, sporii care plutesc prin apă, găsesc situația grea de suportat pentru nervii lor. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
a remarca verdeața, sau lipsa betoanelor (cam la jumătatea drumului), s-a oprit brusc în mijlocul unor bolboroseli, ridicând un pumn încordat și tremurător. — S-a întâmplat ceva, Lorne? am întrebat eu. Dar Lorne rămase încordat. — Trage pe dreapta, mârâi el, scuipă el, pe când ne croiam drum prin Central Park West. Apoi se trânti pe locul lui, cuprins de o ușurare fără margini. — Niciodată prin Park, John, spuse el răgușit. Niciodată! Așa să-i spui. De data asta ai făcut-o, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
să-i facă ouăle praf, care l-a expediat ca un bolid în ușa de fier. S-a îndreptat, nici o slăbiciune, nici o ezitare. Cu o răsucire sălbatică a fălcilor mi-a smuls un smoc de păr, pe care l-a scuipat, și a râs, și m-a zgâlțâit și mai tare... O singură consecință. Ultima îmbrățișare. Am simțit că-mi arde fața - și a fost cealaltă luptă, lupta pentru aer, care mi-a arătat ce am de făcut. Mai aveam încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
M-am așezat. Am scris pe o bucată de hârtie numele tuturor investitorilor noștri. Am sorbit din băutură. Am verificat - cu indexul din Banii. Ricardo, Gresham, Biddle, Baruch. Am căutat cuvântul cowrie în Dicționar. Am sorbit din băutură și am scuipat-o. Am căutat cuvântul valută în Dicționar. M-am ridicat în picioare și am deschis fereastra și mi-am scos capul pe ea. Am căutat cuvintele dibs și dun. M-am ridicat în picioare și m-am dus la baie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
care le-aș fi putut avea. Doamne, Dumnezeule. Să mă ia naiba dacă nu era cât pe ce să mă omor cu mâna mea. Crăciunul în Londra. Crăciunul e momentul când restul dat de taximetrist e la fel de fierbinte ca monedele scuipate din pântecele aparatelor de pocher mecanic, când funcționărașii se dau spirituali prin cârciumi, încercându-și norocul la mesele lungi prin bistrourile ieftine, când în zilele apatice dinainte a Anului Nou oamenii își arată lumii cadourile prin autobuze și metrouri: gulerele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de-aici“. L-am văzut în oglinda din spatele barului cum placă, mut, înțepat, speriat. Mi-am jucat câștigul până la 30, de la 50 la 70, la o liră 40. Am jucat din nou. Robotul s-a oprit, a înghețat și a scuipat o monedă de zece penny. Beat fiind, am pus moneda din greșeală în fanta câștigurilor. S-a blocat și eu am fost aruncat afară, ca de obicei, pentru că am dat cu pumnii în automat... Poate crezi că banii pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
cu zi, a lui Căreală, spălată acum de lacrimile alcoolicului, dispăruse. În locul ei, mizeria unei sincerități gâtuite, bolnave de icterul fricii, Îl desfigura. Cine ești tu, boule... a zis cu voce guturală tovarășul maistru. Ce vrei? Am scris tot. Am scuipat tot. I-am scuipat pe toți. Ce mai vrei de la mine? Mă cac pe carnetul tău de partid. Mă piș pe puterea ta. Mă fac mic, mă fac vierme, tovarășul căpitan. V-o dau pe hoașca de nevastă-mea, care
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Căreală, spălată acum de lacrimile alcoolicului, dispăruse. În locul ei, mizeria unei sincerități gâtuite, bolnave de icterul fricii, Îl desfigura. Cine ești tu, boule... a zis cu voce guturală tovarășul maistru. Ce vrei? Am scris tot. Am scuipat tot. I-am scuipat pe toți. Ce mai vrei de la mine? Mă cac pe carnetul tău de partid. Mă piș pe puterea ta. Mă fac mic, mă fac vierme, tovarășul căpitan. V-o dau pe hoașca de nevastă-mea, care și a luat chiloți
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
trecut printr-un lan de grâu care dădea șapte mii de kilograme la hectar, pe care Îl călcau În picioare cu seni nătate, și mai aveau până la șosea Încă un câmp de cartofi pe care să-l spulbere mărșăluind și scuipând către oraș, către civilizație. Mimau nonșalanța cu viclenie, miraculoasă formă de inteligență În anii aceia. Vasile l-a ajuns din urmă pe Carara, l-a salutat timid, bucuros că profesorul Îl evitase În timpul instrucției; la urma urmei, deși colegi de
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Viața Buzăului“. Ia să-l f... eu. Scrie poezii patriotice, nu? Facem o poezie... cum Îi zice... compromițătoare și o semnăm cu numele lui. Să-l văd eu atunci... O să-l chemăm la beci să-i punem veioza În ochi. Scuipă tot, dușmanule! Dar ce necazuri are tovarășul Parolică? — Nu-i treaba ta. Cică vine unu’ mare de la , Birică, și tata e-n găleată cu producția, cu raportările, ce mai, nu are cu ce să-i ia ochii... — Păi, după câte
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
Așa, măcar, nu o să mai vrea nimeni să mă salveze. — Iubitul meu, spune-mi că nu te duci... Unde să mă duc, Ionela? — Vreau să spun... că nu te duci acolo degeaba... A, asta-i altceva. — Și că le vei scuipa În față tot. Totul! Numai tu poți face asta, Vasile. — Să scuip? Orice nenorocit poate scuipa totul mai bine ca mine. Asta se și Întâmplă, nu? Uite-te În jurul tău. — Încetează, Vasile, mă Întristezi. Nu vreau să te pierd. — Pe
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
spune-mi că nu te duci... Unde să mă duc, Ionela? — Vreau să spun... că nu te duci acolo degeaba... A, asta-i altceva. — Și că le vei scuipa În față tot. Totul! Numai tu poți face asta, Vasile. — Să scuip? Orice nenorocit poate scuipa totul mai bine ca mine. Asta se și Întâmplă, nu? Uite-te În jurul tău. — Încetează, Vasile, mă Întristezi. Nu vreau să te pierd. — Pe care dintre cei doi Vasile nu vrei să Îl pierzi, Ionela? Pe
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
te duci... Unde să mă duc, Ionela? — Vreau să spun... că nu te duci acolo degeaba... A, asta-i altceva. — Și că le vei scuipa În față tot. Totul! Numai tu poți face asta, Vasile. — Să scuip? Orice nenorocit poate scuipa totul mai bine ca mine. Asta se și Întâmplă, nu? Uite-te În jurul tău. — Încetează, Vasile, mă Întristezi. Nu vreau să te pierd. — Pe care dintre cei doi Vasile nu vrei să Îl pierzi, Ionela? Pe nici unul, a zis În
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
suferinde, își mențin cu greu echilibrul stând în picioare, cu bagaje în mâini. Carență în eficiența „celor șapte ani de acasă” manifestă și acei tineri care, mergând în grupuri gălăgioase ocupă întregul trotuar, fumează de-a valma, băieți și fete, scuipă, aruncă la întâmplare ambalajele și capetele de țigări, se înghesuie înaintea femeilor și a persoanelor vârstnice la urcarea în mijloacele de transport, nu știu să salute politicos, poartă uneori îmbrăcăminte indecentă, își consumă ardentul sentiment de dragoste prin săruturi prelungite
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
simți îndată focul... Iar din spate, Chereas - Chereas, cu care glumea în fiecare zi - îl lovi din nou, foarte puternic, pentru că genunchii i se înmuiară, iar el, Gajus Caesar, al treilea Împărat al Romei, căzu în genunchi și, pe când cădea, scuipă sânge. Se prăbuși cu fața în jos pe splendidele dale ale podelei. Lovindu-se de marmură, inelul sigillarius, pe care era incizat ochiul lui Horus și care aparținuse unui vechi pharaon, se sparse. Fără să conștientizeze cum, printr-un misterios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
fără să se abată nici măcar cu un deget, în punctul în care era fixată privirea. — Pilum-ul care se înfige acolo unde trebuie te scapă de primul dușman; e ca și cum ai câștiga pentru prima dată la zaruri, îi explică grăbit Rufus, scuipând în palmă înainte de a arunca din nou lancea. Învață acum, îl îndemnau ofițerii, cărora le plăcea să privească, o să-ți vină mai ușor. Executau atacuri, eschive și parade cu mișcări lente, elegante, și ochii copilului înregistrau mișcările brațului și ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cele mai frumoase vile din întregul imperiu. Campi Phlegraei, miticele Câmpii de Foc, se întindeau de acolo până departe, la ultimele ramificații din Neapolis. Însă ultima gură a vulcanului, enormă, se transformase sinistru într-un lac întunecat și nemișcat, care scuipa vălătuci de ceață. Deși nu-l văzuse niciodată, Gajus recunoscu înspăimântătoarele descrieri ale poeților: „Lacus Averni, pădurea Hecatei, Acherusius de sub pământ“. Acolo, potrivit vechilor mituri, se întindea împărăția morților. — Privește acolo, pe promontoriu, îi zise ofițerul cu glas sigur, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
îți vorbeam în fiecare zi, dar acum nu te văd... Împăratul îngheță; se întrebă dacă anchetatorii se prefăceau că nu înțeleg. Auzi porunca hotărâtă, clară a unui senator: — Mai tare. Omul soase un urlet lung, iar când rămase fără suflare scuipă: — Ucide-mă... Ăștia nu mai știu nimic, declară călăul, nu mai știu nimic altceva. Nu știa însă pe cine salva rostind cuvintele acelea. — La moarte, hotărâră judecătorii. Se duseră în exedra întunecată, unde aștepta Împăratul. El întrebă, fără să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
încă simțul echilibrului, se sprijini de stâlpul parbrizului. Uitându-mă la ochii lui absenți și la capul plin de vânătăi, am fost sigur că aceasta nu era decât cea mai recentă dintr-o serie lungă de alte traumatisme suferite. Își scuipă în mâinile pătate de ulei în vreme ce Vaughan îi ținea capul, apoi, apucându-se de brațul lui, se bălăbăni în urma lui Helen către secția accidente. I-am așteptat să se întoarcă. Vaughan ședea pe capota mașinii sale în întuneric, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
o privire sedusă, de parcă s-ar fi văzut pe ea însăși și pe fiicele ei dezmembrate în accident. Vizitatorii se duseră cu pași nesiguri spre cortul cu ceai. L-am urmat pe Vaughan către mașina zdrobită. Se opri între scaune, scuipându-și în iarbă guma de mestecat. Știam că fusese mai afectat decât mine de accident și de filmul rulat cu încetinitorul. Stând singură printre scaune, Helen Remington ne privea. Vaughan cercetă pierdut mașina sfărâmată, aproape gata s-o îmbrățișeze. Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
adun spiritele (în carnet)”. Spațiu carnavalesc al libertății anarhice, circul - o lume a l’envers, cu paiațe grotești și luptători supraponderali - oferă spectatorilor moderni sătui de emfaza teatrală o cură reconfortantă de divertisment pur: „Sîntem rugați a fuma și a scuipa pe jos. Nimic nu e interzis. Autorii dramatici vin să adune din arenă spiritele clovnilor. Toți se gîndesc să reînvieze genul grotesc: circul pe scenă. Un fel de șpriț fără vin. Și o impostură în plus. (...) Hai la Circ. Maximum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]