29,831 matches
-
ezitând între suferința melancolică, neputincioasă și revolta amenințătoare, între transparența și alegoricul evaziv al notației, între voința de puritate și conștiința maculării. Înainte de toate, este însă un poet social, al „vinei” tragice de a se fi născut basarabean: „Cărări de câini se adâncesc în ploaie,/ cărări mereu speriate de gheare,/ de lanțuri,/ de stârvuri osoase jumulite din mers.// Schelălăim pe aici,/ sub o stea de nămol,/ noi, câinii, noi,/ stăpânii câinilor,/ înnebuniți de fazele năpârlirii.// Ne-a rămas atât de puțină
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
poet social, al „vinei” tragice de a se fi născut basarabean: „Cărări de câini se adâncesc în ploaie,/ cărări mereu speriate de gheare,/ de lanțuri,/ de stârvuri osoase jumulite din mers.// Schelălăim pe aici,/ sub o stea de nămol,/ noi, câinii, noi,/ stăpânii câinilor,/ înnebuniți de fazele năpârlirii.// Ne-a rămas atât de puțină tristețe/ pentru câtă suferință se arată!// Crește prea mare tritonul/ în ochiul de apă/ în care ne oglindim laolaltă cu focul.// Departe, în cer,/ pe o stea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
vinei” tragice de a se fi născut basarabean: „Cărări de câini se adâncesc în ploaie,/ cărări mereu speriate de gheare,/ de lanțuri,/ de stârvuri osoase jumulite din mers.// Schelălăim pe aici,/ sub o stea de nămol,/ noi, câinii, noi,/ stăpânii câinilor,/ înnebuniți de fazele năpârlirii.// Ne-a rămas atât de puțină tristețe/ pentru câtă suferință se arată!// Crește prea mare tritonul/ în ochiul de apă/ în care ne oglindim laolaltă cu focul.// Departe, în cer,/ pe o stea mlăștinoasă,/ urletul câinelui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
câinilor,/ înnebuniți de fazele năpârlirii.// Ne-a rămas atât de puțină tristețe/ pentru câtă suferință se arată!// Crește prea mare tritonul/ în ochiul de apă/ în care ne oglindim laolaltă cu focul.// Departe, în cer,/ pe o stea mlăștinoasă,/ urletul câinelui/ moare încovrigat ca și câinele “ (Cărări de câini). Sentimentul părăsirii, al pustiirii lumii și a sinelui covârșește aceste poeme. Este un sentiment de gol imens, de pierdere a oricărei speranțe de mântuire. De la neliniștitele poeme cu îngeri ale lui V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
Ne-a rămas atât de puțină tristețe/ pentru câtă suferință se arată!// Crește prea mare tritonul/ în ochiul de apă/ în care ne oglindim laolaltă cu focul.// Departe, în cer,/ pe o stea mlăștinoasă,/ urletul câinelui/ moare încovrigat ca și câinele “ (Cărări de câini). Sentimentul părăsirii, al pustiirii lumii și a sinelui covârșește aceste poeme. Este un sentiment de gol imens, de pierdere a oricărei speranțe de mântuire. De la neliniștitele poeme cu îngeri ale lui V. Voiculescu la lumea creștină suferindă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
atât de puțină tristețe/ pentru câtă suferință se arată!// Crește prea mare tritonul/ în ochiul de apă/ în care ne oglindim laolaltă cu focul.// Departe, în cer,/ pe o stea mlăștinoasă,/ urletul câinelui/ moare încovrigat ca și câinele “ (Cărări de câini). Sentimentul părăsirii, al pustiirii lumii și a sinelui covârșește aceste poeme. Este un sentiment de gol imens, de pierdere a oricărei speranțe de mântuire. De la neliniștitele poeme cu îngeri ale lui V. Voiculescu la lumea creștină suferindă, vidată de sensul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288913_a_290242]
-
un taumaturg, Făcătorul de minuni și Omul-Providență. În acest mod, individul este de-responsabilizat "de sus", "scutit" de a mai gândi noi forme de organizări sociale. Atât timp cât au stăpâni, oamenii nu vor învăța să gândească, fiind în situația minoră a câinilor pavlovieni. Gândirea e periculoasă! Ea poate trece dincolo de intelectualii-simboluri, de spiritul lor sacrosant și dogmatic, ceea ce-l pune pe respectivul gânditor într-o situație ingrată. Intelectualii moderni, îndeosebi cei români, au spiritul unor faraoni intangibili și nemuritori. Evident că acest
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
știu în ce măsură raporturile normal-anormal au fost stabilite în funcție de incapacitatea unui individ sau a unui grup uman de a se conforma unei norme 105, așa cum spunea Foucault. Fără doar și poate, normele (social-politice) au funcții prescriptive și, implicit, formative, funcții de câini pavlovieni, însă nu văd o problemă numai printr-o respingere a normelor. Din secolul al XIX-lea, anormalul este din ce în ce mai intens legat de patologic, de boală psihică, ceea ce nu era posibil în secolele XVII-XVIII, pentru că "funcția Psi" nu era formată
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
atunci când nu avem capitalism (definit prin posibilități multiple de a alege în cadrul aceleiași societăți), ci o Formă sălbăticită de economie de piață, bazată pe practici oligarhice și pe instrumentalizarea pieței de capital. Economia și societatea românească (1990-prezent) suferă de efectul câinelui dingo. Ea nu reușește să supraviețuiască economic și capitalist în condiții libere de piață și neviciate politic, în condițiile apariției unui sistem concurențial liber ("câinele dingo"), care de fapt duce la exploatarea resurselor umane și materiale de către o economie de
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
oligarhice și pe instrumentalizarea pieței de capital. Economia și societatea românească (1990-prezent) suferă de efectul câinelui dingo. Ea nu reușește să supraviețuiască economic și capitalist în condiții libere de piață și neviciate politic, în condițiile apariției unui sistem concurențial liber ("câinele dingo"), care de fapt duce la exploatarea resurselor umane și materiale de către o economie de piață sălbăticită de urmărirea unui profit imediat. Principala preocupare a acestui câine dingo, prezent în economia românească, nu este atât dezvoltarea unui mediu economic, cât
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
libere de piață și neviciate politic, în condițiile apariției unui sistem concurențial liber ("câinele dingo"), care de fapt duce la exploatarea resurselor umane și materiale de către o economie de piață sălbăticită de urmărirea unui profit imediat. Principala preocupare a acestui câine dingo, prezent în economia românească, nu este atât dezvoltarea unui mediu economic, cât satisfacerea propriilor nevoi, ceea ce implică o eliminare a "concurenților neperformanți" (Thylacinus și Sarcophilus pe post de capitaliști autohtoni). Să nu ne facem iluzii. Aceste "vicieri" politice nu
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
empiric-senzorial) și de rațiune (logică, retorică). Ceea ce se întâmplă în zilele noastre nu este decât o derogare de la intuiție, de la exersarea acestei practical philosophy of mind, în favoarea unor recitări de pattern-uri logice, retorice și hermeneutice, având un efect de câine palvovian în cunoașterea umanistă. Conceptul de mind ar fi bine să-l înțelegem drept un raport spirit-minte. Cunoașterea nu este doar un angrenaj teoretic, nici un mijloc pentru a atinge unul sau mai multe scopuri practice. Ar fi în folosul nostru
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
bizantin, sunt în contrasensul ordinii istorice. Ordinea istorică privește dincolo de reprezentări și de simboluri pentru a integra seriile cunoașterilor posibile într-o societate a deschiderii, bazată pe pluralism de opinie și pe democratizare civică. Ecclesiocrații, Simbolurile culturale, seriile de guru, câinii pavlovieni de prin universități nu au nimic în comun cu ideea de democrație. Toate acestea nu ne arată decât "o spargere" a principiului reprezentării în lideri mari și mici... Dacă Heidegger a avut o influență asupra "devenirii filosofice" a lui
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
puțin, nu într-un mormânt, așa cum crezuseră creștinii timp de două mii de ani. Acest cercetător sugera că trupul lui Isus fie a fost lăsat pe cruce, fie, cel mult, a fost aruncat într-un șanț unde a fost mâncat de câini. Această teorie ieșită din comun a ținut capul de afiș al știrilor din întreaga lume. În continuare vom arăta de ce această idee nu are nici cea mai mică șansă de a fi adevărată. Mai recent, un alt scriitor, cu pretenții
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
vor fi hrană păsărilor și animalelor (Dt 28,25-26). Generații după aceea, această judecată a căzut asupra familiilor regilor nelegiuiți Ieroboam (1Reg 14,11) și Ahab (1Reg 21,24). Conform avertismentului profetic, pe oricine din aceste familii moare în oraș „câinii îl vor mânca; iar pe cel care va muri în câmp, îl vor mânca păsările cerului” (1Reg 21,23-24). Izabela însăși este mâncată de câini și devine „ca gunoiul pe suprafața câmpului” (2Reg 9,33-37); adică a fost mâncată și
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Ahab (1Reg 21,24). Conform avertismentului profetic, pe oricine din aceste familii moare în oraș „câinii îl vor mânca; iar pe cel care va muri în câmp, îl vor mânca păsările cerului” (1Reg 21,23-24). Izabela însăși este mâncată de câini și devine „ca gunoiul pe suprafața câmpului” (2Reg 9,33-37); adică a fost mâncată și defecată. Nu va mai rămâne nicio urmă care să arate că „Aceasta este Izabela”. Ieremia își previne propria generație cu aceeași imagine tulburătoare: „Cadavrele poporului
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
Un autor din secolul al II-lea d.C. o înfățișează astfel: „Loviți cu membrele întinse [...], ei sunt legați și bătuți în cuie de o bârnă în chinurile cele mai grele, hrană diabolică pentru păsările de pradă și pradă înfiorătoare pentru câini” (Pseudo-Manetus, Apotelesmatica 4,198-200). Pe o inscripție latină găsită la Pompei scrie: „Să fii bătut în cuie pe cruce” (Corpus Inscriptionum Latinarum IV.2082). Oasele picioarelor lui Yehohanan erau fracturate, dar nu se știe cum și când s-a întâmplat
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
ca să fie sfâșiate de păsări și de animale. Nu avem niciun dubiu că aceasta era practica romană comună. Martin Hengel a adunat cea mai mare parte a materialului cu privire la această chestiune. Cităm câteva exemple: „Vulturul se grăbea printre mortăciuni bovine, câini și cruci pentru a duce câte ceva din stârvuri puilor săi” (Juvenal, Satire 14,77-78); „păsările necrofage vor avea grijă în curând de «înmormântarea» lui” (Suetonius, Augustus 13,1-2); „atârnând de cruce pentru a fi hrana ciorilor” (Horațiu, Epistole 1.16
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
de «înmormântarea» lui” (Suetonius, Augustus 13,1-2); „atârnând de cruce pentru a fi hrana ciorilor” (Horațiu, Epistole 1.16.48); și textul citat deja care descrie răstignirea victimei ca „hrană de rău augur pentru păsările răpitoare și pradă macabră pentru câini” (Pseudo-Manetho, Apotelesmatica 4.200). Într-un epitaf din secolul al doilea, cel decedat declară că ucigașul său, un sclav, a fost „răstignit de viu pentru animalele sălbatice și pentru păsări” (Amyzon, grota I). Multe alte texte îi scutesc pe cititori
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
De pildă, copiii aceia, minerii aceia foarte tineri, cu zâmbetul lor încercănat cu negru. Un vânzător de ziare ambulant (nu îndrăzneam să ne imaginăm un nebun care ar fi putut să alerge pe străzi strigând „Pravda! Pravda!”). Un coafor de câini care își făcea meseria pe cheiuri. Un paznic de câmp cu toba lui. Niște greviști adunați în jurul unei „supe comuniste”. Și chiar un negustor de excremente de câine. Eram foarte mândru știind că marfa aceea ciudată era folosită, pe vremuri
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
fi putut să alerge pe străzi strigând „Pravda! Pravda!”). Un coafor de câini care își făcea meseria pe cheiuri. Un paznic de câmp cu toba lui. Niște greviști adunați în jurul unei „supe comuniste”. Și chiar un negustor de excremente de câine. Eram foarte mândru știind că marfa aceea ciudată era folosită, pe vremuri, la înmuierea pieilor... Dar cea mai importantă inițiere a mea, din vara aceea, a fost să înțeleg cum poți să fii francez. Nenumăratele fațete ale acestei identități insesizabile
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
conversație cu un musafir aparent interesat de cele povestite. Sprijinit în coate de balustrada micului balcon, o ascultam. Întrebările mele mașinale readuceau, ca ecou, scene din trecut contemplate de mii de ori în copilărie, imagini familiare, ființe cunoscute: coaforul de câini de pe cheiul Senei, cortegiul imperial străbătând bulevardul Champs-Élysées, frumoasa Otero, Președintele înlănțuindu-și iubita într-un sărut fatal... Acum îmi dădeam seama că Charlotte ne repetase toate istorisirile acelea, în fiecare vară, cedând voinței noastre de a asculta din nou
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
pasăre”, desertul nostru preferat, și atunci voi putea să mă leg de toate nimicurile astea franțuzești. Sau, încercând să învie atmosfera serilor noastre de veghe de altădată, va începe să-mi vorbească despre copilăria ei, da, despre vreun coafor de câini de pe un chei al Senei... Dar Charlotte tăcea. Îmi acorda foarte puțină atenție. Ca și cum prezența mea nu ar fi tulburat cu nimic atmosfera acelei seri obișnuite din viața ei. Din când în când, îmi întâlnea privirea, îmi zâmbea și chipul
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
să tratez o arsură mai gravă aș prepara o alifie cu aloe. Tinctura pentru durerile de urechi este mereu pregătită. Nu mă dor urechile, însă îl dor pe nepoțelul meu, de aceea o țin pentru el. O folosesc și pentru câinele meu Charley, atunci când are probleme cu urechile. Are 18 ani, iar eu folosesc multe remedii naturiste pentru a-i face viața mai ușoară. Încă se descurcă destul de bine, deci cred că plantele medicinale i-au fost de folos. Țin tot
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]
-
câștigat. Unele dintre cele mai frumoase amintiri ale copiilor mei sunt cele legate de plimbările prin pădure. Dintotdeauna ne-a plăcut să ne plimbăm prin pădure, oprindu-ne întâi în grădină pentru a ne culege prânzul. Chiar am avut un câine care obișnuia să meargă în grădină și să mănânce mazăre direct de pe vrej. Astfel copiii s-au învățat să mănânce legume crude și se bucurau atât de mult de plimbare, încât continuă să o practice și acum. Copiilor le place
[Corola-publishinghouse/Science/2151_a_3476]