30,454 matches
-
mai promis... A promis, dar mai mult a dat în stânga și-n dreapta la ai lor. Dar... Râse ușor, privindu-l amuzat pe pișpirică. Mai că-i venea să-l mângâie. Uitase și de curea. - Eram și eu tânăr la Festival, atunci, în cinzecișitrei, oftă el. Căscam gura. Terminasem Facultatea. Eram în București. Trăgeam să intru în Minister și umblam după fete. Și de-ale noastre și străine. Umpluse orașul cu fete. Gemea Bucureștiul. Nu prea te lipeai de ele, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Focan ăsta - urmă Pancratz -, da-l pusese un fel de șef peste pictorii care făcea pavoazarea. Lozinci, portrete, afișe. Propagandă. Se dădea și el la Katy, să-i pozeze nud, auzi, goală. Cea să o facă în emblema de la-nchiderea Festivalului. Avansuri, seara fredona cu limba scoasă după ea. Până mi-a spus Katy. „Nu-mi ajunge că mă pipăie păpălugii ăia, mai vine de se dă și Condrat al tău să mă țoncăne?!“ Îți dai seama?! M-am luat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
E vorba de sinceritatea vieții. Asta am priceput și io. - Diplomat în intendență, preciză Pancratz. Nu-i problemă, surâse îngăduitor. Pot să stau și așa, fără gaura asta. Adevărul e - râse întărâtat bătrânul - că se făcea o curvăsăreală atunci, la Festival, pe față, fără probleme. Deviza era să se simtă lumea bine, să vadă că Dej nu era așa cum ziceau dușmanii noștri. Că România care construia socialismul și democrația populară nu era lagăr. Atunci a ieșit și chestia aia cu pace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
așa cum ziceau dușmanii noștri. Că România care construia socialismul și democrația populară nu era lagăr. Atunci a ieșit și chestia aia cu pace și blenoragie. Era lozinca cu pacea și prietenia care domnește-n România, că de-aia se făcuse Festivalul, să le arătăm că și după cortina de fier capitaliștii se pot simți bine, nu-i mănâncă comuniștii și alte chestii de-astea de propagandă cum se făcea. Se umpluse orașul de boale pă chestia asta cu ospeția și dărnicia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
mai urle că ce bine era înainte. Se gândea la ăștia tinerii, de acum. La anii lor, nu mai știu nimic de alergătura vieții, de cursa zilelor. Era specialist în alergări. Ținea mereu să iasă mereu în frunte. Când cu Festivalul Tineretului din ’53, câștigase chiar premiul doi cu compoziția „Alergând în calea zorilor.“ Un tablou mare, patru metri pe doi jumate, cu un grup numeros de tineri de toate culorile și rasele, băgase și capitaliști, americani și engleji în special
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de se ferise s-o oprească. Se răsuci iar, să o mai caute în mulțimea bulucită de-a lungul scării. Atunci îl zări și el pe insul de la telefon. Cocoțase revista pe telefon. O recunoscu imediat: Flacăra, numărul acela din preajma Festivalului din ’53, când îi puseseră fotografia pe prima copertă, după ce câștigase concursul de afișe antiamericane. Insul își scosese pălărioara roșie și își lustruia cu o batistă mare, galbenă cu dungi verzi, cornițele. Transpirase. Sudoarea însă nu se prelingea. Înghețată, poleise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
azi, după ce ai avut idealuri în Piața Universității? Îi ghicea, într-adevăr gândurile. Se pomeni șoptindu-i, cu capul tot pe umărul lui: - Și Stelian a stăruit să se decidă. Se cunoștea cu Emilian de mult, din studenție. De când cu Festivalul acela din ’53. Erau în nu știu ce comisii, cu pavoazarea, cu maestrul Focan, și cu Burtăncureanu, scriitorul nostru, cu cantinele, cu balurile, cu afișele, nu mai țin minte, mi-a povestit Stelian, dar nu m-a interesat. Au lucrat apoi și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
s-a prezentat la poarta vilei romancierului. Primiseră ordin să facă ordine și la cultura Județeană. Burtăcureanu era reprezentantul cel mai autorizat, el organizând an de an, încă de la primul Congres al Educației Politice și Culturii Socialiste, din iunie 1976, festivalul „Cântarea României“ pe județ. Mai era și membru permanent în Comisia Națională de organizarea a Festivalului. Până să rupă plutonul de revoluționari lanțul cu care era ferecată poarta, Burtăncureanu a și apărut în ușa vilei. Era cu răposatul epicop Valerian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
Burtăcureanu era reprezentantul cel mai autorizat, el organizând an de an, încă de la primul Congres al Educației Politice și Culturii Socialiste, din iunie 1976, festivalul „Cântarea României“ pe județ. Mai era și membru permanent în Comisia Națională de organizarea a Festivalului. Până să rupă plutonul de revoluționari lanțul cu care era ferecată poarta, Burtăncureanu a și apărut în ușa vilei. Era cu răposatul epicop Valerian și cu o parte din corul catedralei (bașii și baritonii) după el. Prozatorul ținea cu mâinile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
la vreo grupare, centrală, județeană sau locală. Manifestul Grupului fusese redactat de poetul Adorel Pașcanu, împreună cu romancierul Turbotin Bangă. Aderaseră, fiind cofondatori, pictorul vitrinier Afrodisiu Șodromog și doi cunoscuți compozitori. Unul, Rigo Fachiol, luase premiul de consolare în 1987 la festivalul interjudețean „Obancea tradiții cântate“, pentru oratoriul „Muma Gerulei“, pe versuri de Nicoleta Dârdală, decedată cu un an mai înainte, la 14 octombrie 1986, ziua în care Nicolae Ceaușescu primise titlui de „Eroul al Noii Revoluții Agrare din România.“ Celălalt compozitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
să facem sandviciuri... să petrecem o seară plăcută, cu toții, aici... Daisy începe să chicotească și noi, ceilalți, îi urmăm exemplul. Râdem isteric, chiar dacă nu e atât de bună gluma; râdem de Jim de parcă ar fi cel mai bun umorist de la Festivalul din Edinburgh, iar noi, o gașcă de studenți beți. Râdem cu lacrimi și ne ținem de burtă. Este continuarea firească a scenei de mai înainte; vine să ne ușureze, să ne restabilească echilibrul. Finn se ține de ochi: — Mă doare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Trepidă cu picioarele ei subțiri până la țărm, unde câțiva pescari se oferiră să o traverseze cu barca spre Brăila. Dar protoistorica noastră se aruncă în apele învolburate ale Dunării și, înotând voinicește, descinse vioaie pe esplanada unde tocmai se încheiase Festivalul de Canto Hariclea Darclée. În clipa apariției ciudatei mogâldețe, care ducea în spate un rucsac mare cât Primăria, patru tenori, un bariton, două altiste și o soprană de coloratură au rămas fără voce, nu numai pe viață, ci și postum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
meargă În vizită la ai mei. — E OK, zic relaxată. Nu contează. — A, și am uitat să-ți spun. Îmi surâde misterios. Ghici la ce avem bilete ? — Ooo ! zic animată. Îhm... Tocmai sunt pe punctul de a spune „Paris !“ — La festivalul de jazz ! Mă privește radios. La Cvartetul Dennison ! E ultimul lor concert pe anul ăsta. Îți amintești când i-am ascultat la Ronnie Scott ? O clipă, nu sunt În stare să rostesc nici un cuvânt. — Uau ! reușesc să spun, cu mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
nu spunem deocamdată nimic celor de la serviciu ? adaug. Cel puțin deocamdată. Sigur, spune negru la față. N-am să spun nimic. Aproape a ajuns la ușă, când se Întoarce brusc spre mine, cu mâna În buzunar. — Emma, uite biletele pentru festivalul de jazz, spune, cu glasul spart de emoție. Poți să le iei tu. — Poftim ? Le privesc Îngrozită. Nu ! Connor, ia-le tu ! Sunt ale tale ! — Nu, ia-le tu. Știu cu ce nerăbdare așteptai să-i asculți pe cei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
artiști - Wolf Vostell, Nam June Paik și Ben Paterson la Köln, Emmet Wiliams la Darmstadt, Josef Beuys la Düsseldorf, Robert Filliou la Paris, Ben la Nisa - iar în septembrie 1962 va organiza la Wiesbaden Fluxus Internationale Festspiele Neuester Musik, primul festival dintr-o serie ce va urma pe plan internațional și care va pune bazele noii mișcări în arta vizuală Fluxus. Opoziția față de arta serioasă, unul din principalele obiective urmărite, continua ideiile dada, dar valorifica și etapa happening. De aici încolo
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Oana-Maria Nicuţă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_944]
-
nebunie. Era minunat să știu că, dacă rămâneam în pană, aveam ceva la îndemână. Brigit a închis telefonul. —A fost Josie, mi-a spus ea strălucind de fericire. Sora lui e înscrisă cu o instalație gen piesă de teatru în festivalul TriBeCa. Vreau să mergi cu mine. Când? am întrebat eu. —Astă-seară. Am ezitat. Iar Brigit a înțeles greșit. —Plătesc eu, a țipat. Dar trebuie să vii. Te rog. Nu pot să mă duc singură. Probabil că și lui Luke i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Codlea, județul Brașov. A absolvit Facultatea de Litere a Universității București în 1987. În prezent, este lector doctor la aceeași facultate, unde predă istoria literaturii române și ține cursuri de creative writing. A primit diverse premii literare. A participat la festivaluri, workshop-uri și sesiuni de lecturi literare în Germania, Franța, Polonia, Spania, Slovenia și Slovacia. Fragmente din cărțile sale sunt cuprinse în manualele pentru liceu și sunt studiate în universități. În România a publicat următoarele volume de poezie: Xilofonul și alte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
Mi s-a luat un interviu în Box Office, am avut parte de un prim-plan în Turnover, și de un profil în Market Forces. Documentarul meu de treizeci și cinci de minute, Dean Street, a obținut mențiunea specială a juriului la festivalul de anul trecut din Siena. Sunt un tip celebra de-acum, și un mână-spartă ce nu s-a văzut. Peter Sennet a riscat. La fel, Freddie Giles și Ronnie Templeton. Jack Conn - a riscat și el. Acum trăiesc cu toții în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e actor. Își ridică paharul. — Pentru baftă, spuse el. Și pentru bani. Păi, n-am avut nevoie de prea multe îndemnuri și curând am început să-mi bolborosesc toate speranțele și temerile. Din câte mi-am dat seama, el urmărise Festivalul. Vizionase Dean Street și îi plăcuse ceea ce văzuse. Și în continuare? I-am povestit despre Bad Money - un alt scurt metraj, nu cine știe ce. Am vorbit, am făcut planuri, ne-am dat numerele de telefon, așa cum se întâmplă în avion: totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
că nu e în engleză. Am tot așteptat să-și vină în fire și să înceapă să cânte cumsecade. Nici vorbă: spaniolă, sau italiană, sau greacă. Cam în așa ceva se cânta. Poate, mi-am spus eu, poate că e vreun festival al broscarilor, sau vreo serată spaniolă, sau o întâlnire a hispanicilor sau portoricanilor. Numai că publicul părea total non-etnic. Adică tipii ăia cu bărbi de zimbru și frizură ca niște căciuli de husari, gagicuțele ale de doi metri cu profil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
am așezat din nou la masa înstelată, mătușa a reînceput poveștile. Eram foarte prieteni cu un mare sculptor englez de origine cehă, Franta Beltsky, stabilit la Londra. Umpluse cu sculpturile lui toată Londra, printre altele era auto rul fântânii de la Festival Hall. Îmi făcuse și mie o sculp tură în mărime naturală, pe care și-o pusese în gră dină. Mi-a dăruit o copie în bronz a statuii, redusă la 35 de centimetri. Beltsky era sculptorul familiei regale, iar pentru
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
vină mașina să ne ia. Iarna purtam mai totdea una un taior negru, asemănător cu un smoching femi nin, pantofi de seară, iar la gât îmi puneam colierul de perle roz pe patru rânduri, cu fermoarul de smarald. Primăvara, la festivalurile din mai, mă duceam în rochii de muselină cu flori mari și cu perlele la gât. Îmi place să mă îmbrac, mă distrează. — Cei din jurul tău erau la fel de dichisiți? — Să vezi, odată, la o premieră, eram în lojă, toată lumea - în
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
călăuziți în continuare de spiritul și mai ales de bunătatea ființei lui. — Spune-mi, Ioana, l-ai cunoscut pe Yehudi Menuhin? — Ne era mare prieten, era un violonist colosal și avea un suflet nemaipomenit. L-am revăzut la București, la Festivalul Enescu, prin anii ’90. Dirija un concert. În sală era și Regele Mihai. După spectacol a urmat o tratație. Am coborât cu Menuhin și l-am văzut pe Rege, care se plimba singur în jurul bufetului. Mama m-a învățat că
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
cu o babă! Mai ales că „babă“ era pentru mine orice femeie trecută de 30 de ani. Așa că speranțele mele au renăs cut când am reîntâlnit-o pe Irina, anul urmă tor, tot la Cluj, de data asta la un festival de poezie din cadrul Cântării României. Am văzut-o de de parte, într-un grup de inși care așteptau la intrarea legendarei Arizona (o bombă ordinară, de fapt). Mi-a ieșit, mai împleticită ca oricând, în întâm pinare. Avea acum părul
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
Coloană a spiritualității românești. Fidelitate Se zice că după-nsurătoare, Bărbatul este pus în legătoare, Și, pentru ca la „cașcaval” străin să nu ajungă, Consoarta nu-i lasă funia prea lungă. Cerbul de aur, 2002 Brașovul a adunat din nou la Festival, Virtuozi din elita melosului mondial. Organizatorii s-au străduit să nu umbrească Tradiționala ospitalitate românească. Elogiu muncii Munca-i grea, obositoare Și-i izvor de bunăstare Dar din nouăzeci, încoace, Multora nu le mai place. Eden literar Cineva spunea că
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]