4,343 matches
-
Astfel că punctul de pornire al creșterii nu e doar punere spre scop (în sensul în care un lucru e "pus" să crească) și nici doar poziție verticală, postulație mecanică; natura crește în ochi ca dispoziție originară a puterii de înălțare, înclinare orientată. Ceea ce înseamnă nu numai că mișcarea nu se articulează singură, ci și că natura, deși are mișcarea în sine, nu o are de la sine95. Ceea ce crește pune în dispoziția deschisului, a unei dispuneri inițiatoare inepuizabile, de necuprins. Punerea
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
întredeschiderea unui "ar fi fost": ar fi fost să fie dar nu a fost, nu este în felul de a fi al realității. O ființare a posibilului înaintea ființei, căci "în serile-acelea te-ai fi înălțat/ În despletirea fără de seamăn". Înălțare nu aici-și- acum, după regulile creșterii mundane, în locul și la timpul cuvenite, ci în seara ce pune capăt zilei schimbând imaginea și sensul către început 2. Desfolierea și despletirea sunt reducții imaginante - dislocante - prin care ceea ce ar fi fost este
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
a poseda, a atesta prin proba simțurilor, a aduce lucrul la îndemâna vizibilului. Ceea ce e atins atinge, pustiește și suspendă; nu poate exista reducție mai radicală decât aceea a lucrării divine, răvășitoare până în adâncul ultim al sufletului. Iar atingerea aceasta este înălțare, ridicare fără egal la înălțimea inegalabilă. Pustiul nu poate fi străbătut decât în zborul rugăciunii; nu se intră în nevedere și nu se iese la lumină decât trecând prin Non-Imaginea nimicului, în retragerea ascensională. Aici - acolo - totul se pierde din
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
a ceea ce începe să crească, mai puternic decât moartea, să se arate în vizibilul posibil. Este poemul o astfel de zidire, care pornește din materia cuvântului și se face lucru crescut, ca orice viu care are puterea dispunerii și a înălțării? Căci stând în deschis, poemul stă în vedere, în raza privirii. Se arată de la sine întrucât vine de la sine. Are darul ființării, împlinindu-și facerea în orizontul înțelegerii. Iar ceea ce se face este o zidire de imagini, arhitectura însuflețită de
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în gol: Odată cu lumina/ înălțăm în palma noastră/ și bezna. Bezna/ dinăuntru, nu dinafară/ pentru că așa/ e clădit fiecare lucru;/ tot ce a fost și tot ce va fi.../ Sămânța din care/ ies lucrurile e golul,/ e întunericul...". O dublă înălțare, dar o singură imagine. Căci ceea ce se arată lăuntric în beznă este pe măsura luminii; nimic nu crește decât în lumină, spre lumina în care devine vizibil, se afirmă în orizontul creației. De aceea bezna dinăuntru nu e potența negativă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
în lumină, spre lumina în care devine vizibil, se afirmă în orizontul creației. De aceea bezna dinăuntru nu e potența negativă a descreșterii, frâna ontologică ce se opune înaintării. Nu erezia alterității, negativul steril, ci complementul creșterii, impulsul interior al înălțării, centrul gol din care iradiază lumina 80. Răul de dinaintea zidirii lumii e astfel cuprins într-o nouă zidire, supus unui alt scop, pus în slujba facerii, întrețesut în lucrarea luminii. Căci în lumină, el e dezvăluit, convertit și orientat spre
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
chip poetic, decât ceea ce, coborând în nevedere, spune ce nu se vede și arată mai mult decât spune. Drumul înapoi e drumul spre început, vederea de la capăt, din originea de unde toate purced. Aici, pe pragul ultimului, a începe pune posibilul înălțării. Vederea se curbează până la limita de jos a vizibilului pentru a intra pe orbita unui alt orizont. Poemul Așteptând 88 propune scena acestei detente, complementară retragerii din poemul discutat anterior. După asceză, extazul, dar el nu e cu adevărat revelator
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
este un cifru esențial al transcendenței", căci, pe de o parte, "Înălțimea lui Dumnezeu se manifestă cel mai bine prin pogorârea sa în care El rămâne totuși Înaltul-Desăvârșit" iar, pe de altă parte, "doar înălțimea lui Dumnezeu poate "garanta" că înălțarea creaturii nu se preschimbă în disoluție" (Miklos Vetö, Philosophie et religion, L'Harmattan, Paris, 2006, pp. 114, 81, 87). 67 În "substanța lui Dumnezeu care face lucruri schimbătoare fără să se schimbe ea însăși" (Sf. Augustin, De Trinitate, I, c
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
poem", în Originea operei de artă, Editura Humanitas, București, 1995, p. 324). "Seara schimbă propria sa imagine și propriul său sens. (...) În acel loc unde totul s-a adunat și este adăpostit și păstrat în alt chip, pentru o altă înălțare" (ibidem, p. 325). 3 Vol. Poeme de nord (1937), în Iulian Vesper, Poezii, Editura pentru Literatură, București, 1968, p. 52. 4 Vol. Visuri în vuietul vremii (1939), în Alexandru Philippide, Poezii. Proză, Editura Minerva, București, 1984, pp. 65-66. 5 "Alcătuind
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
apă: ultimul le înglobează pe toate dar n-ar exista dacă primul nu s-ar fi născut" (Leonid Dimov, "Argument" la Veșnica reîntoarcere, Editura Cartea Românească, București, 1982, p. 5). 27 Vol. Veșnica reîntoarcere (1982), ed. cit., pp. 67-72. 28 Înălțare efemeră, nu și iluzorie însă, căci imaginea apare parcă în propria-i dispariție: "Stai o clipă. Am să te ridic/ Sus, între livide frunze. Suie./ Azi, în foșnetul acela mic/ Pasărea pe care-ai prins-o nu e" (Etapă, vol
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ale Vieții”, care nu erau simple școli de scribi, ci autentice ateliere de înțelepciune. Cel mai lung text sapiențial, Învățătura lui Ptah-hotep, scris în vremea Dinastiei a V-a (Imperiul Vechi, aproximativ pe la 2400 î.Hr., la circa un secol după înălțarea piramidei de la Giseh), a fost transcris de nenumărate ori și folosit ca manual curricular atât pentru „Casele Vieții”, cât și pentru autoeducație moral-politică de-a lungul întregii vieți. Detaliile lipsesc, manualul fiind un corpus de norme paideutice și reguli de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
8. Dar momentul apoteotic al episcopiei și școlii din York a venit în anul 732, când în scanul ecleziastic s-a instalat prințul Egbert, fratele regelui northumbrian, el însuși discipol al Venerabilului 9. Prestigiul școlii episcopale a atins apogeul odată cu înălțarea așezământului ecleziastic yorkez la rang de mitropolie. În fruntea școlii a fost numit ilustrul magistru Aelbert, care a dovedit geniu administrativ și managerial. Sub directoratul său a sosit la școală tânărul Albinus Flaccus, cunoscut mai apoi ca Alcuin. A beneficiat
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
această condiție privilegiată. Din rădăcinile sale divine el poate crește ca un copac viu între microcosm și macrocosm. Este doar potențial o axis mundi; prin efort pansofic însă crește. Când ramurile lui ating Cerul, devine Arborele Lumii. Pansophia este această înălțare grea și bucuroasă prin care Pământul se împacă liniștit cu Cerul. Cu ce ar putea fi asemănată? Comenius riscă, rozicrucian, o metaforă biblică. Pansophia este năzuința acelui malus edenicus, mărul paradiziac: ...ce crește din rădăcini proprii, dezvoltă ramuri și frunziș
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
că alții, din afara câmpului curricular, rezolvă problemele concrete ale acestuia ca și când leadership-ul reformei curriculare naționale ar preda el însuși disciplinele școlare științifice și artistice în școli, și nu educatorii din acele școli. A doua formă de fantazare teoretică constă în „înălțarea” (upward) discursului despre domeniul concret-practic al curriculumului: o „elevație” obținută prin exploatarea aspectelor exotice și/sau „la modă” (exotic and fashionable in the curriculum). Este cazul diverselor clasificări ciudate și rebotezări fanteziste ale disciplinelor școlare precum „sinoetica”, „sinoptica” (Philip Phenix
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
250 EC-0,75 l/ha,Mevonal 60 PU -2,5 kg/ha sau alte produse recomandate pentru complexul de boli ale frunzelor pe care le vom prezenta la sfârșitul descrierii bolilor grâului. În loturile semincere se aplică primul tratament la înălțarea paiului, al doilea la apariția spicelor și al treilea numai în condiții de infecție maximă, după înflorit. 1.1.3. Îngenuncherea plantelor și șiștăvirea boabelor Gäumannomyces graminis var. tritici Această boală poate fi produsă de un grup de ciuperci dintre
Bolile plantelor cultivate by Viorica Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/457_a_1435]
-
sunt observate începând cu luna iulie când, pe ele apar la frunzele tinere simptome de decolorare, ce se extind apoi spre baza plantelor. Frunzulițele se răsucesc spre partea superioară de-a lungul nervurii mediene, iar nervurile se colorează în violaceu. Înălțarea tulpinii este stopată, florile rămânând sterile sau formează fructe mici, deformate, cu puține semințe. Plantele atacate sunt ușor de observat din cauza piticirii și a decolorării care poate produce chiar o ofilire asemănătoare verticilozei, însă în acest caz vasele conducătoare nu
Bolile plantelor cultivate by Viorica Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/457_a_1435]
-
a atinge idealul solidarității sociale. Ne lipsesc atât conștiința sacrificiului persoanei, cât și dorința de a face acest sacrificiu. Românul nu are decât un suflet gregar, dimensiunea reflexivă nefiind implicată aici. "Solidaritatea este opera sacrificiului conștient, este ultima verigă în înălțarea morală a voinței, pe când "gregarismul" este o stare impusă de împrejurări și de tradiție" (Rădulescu-Motru, 1998: 235). O societate marcată de un suflet gregar este una supusă puternic imitației. Avem aici explicația apariției sufletelor nediferențiate, nimic altceva decât ceea ce noi
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
în pictura unui triptic 31 destinat capelei San‑ ta Croce in Gerusalemme din Roma. În 1608, Rubens s‑a întors în Antwer‑ pen, unde este numit pictor de curte al arhiducelui Albert. Spre sfârșitul anu‑ lui 1611 a terminat tripticul Înălțarea Crucii și a început un alt triptic Cobo‑ rârea de pe cruce, ambele lucrări fiind destinate catedralei din Antwerpen. Anii care au urmat, i‑a dedicat cu predilecție tablourilor cu tematică religioa‑ să. Mai sus am amintit despre tripticul Coborârea de pe
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
a spațiului determinat de elementele care limitează cele patru brațe ale crucii. Iradiind din intersecția acestora, din continuarea celor patru stâlpi colosali pe care se sprijină bolțile cilindrice, cupola ne apare ca un element ascendent care conturează o mișcare de înălțare în punctul cel mai de sus al edificiului. Acest grandios organism al elementelor arhitecturale conce‑ put pe baza unor principii strict statice, devine prin compunerea ingenioasă și armonioasă, expresia unui spațiu dinamic. Înălțimea deosebită a cupolei (80,50 metri de la
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
ceea ce a dus la confuzii în atribuirea câtorva picturi importante. Tiziano a apărut din umbra lui Giorgione după ce acesta a murit de ciumă în 1510. Prin grația gesturilor și intensitatea vie a cu‑ lorilor, lucrările lui Tiziano, cum ar fi Înălțarea Fecioarei, marchează începutul apogeului Renașterii la Veneția 9. 9 Cf. d Gariff, o.c., 48‑51. CaP. iv. viziunea ProfeTiCă a unor mari PiCTori renaSCenTișTi... Înălțarea Fecioarei 112 Tiziano nu avea nici erudiția lui Leonardo și nici personalitatea puternică a
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
grația gesturilor și intensitatea vie a cu‑ lorilor, lucrările lui Tiziano, cum ar fi Înălțarea Fecioarei, marchează începutul apogeului Renașterii la Veneția 9. 9 Cf. d Gariff, o.c., 48‑51. CaP. iv. viziunea ProfeTiCă a unor mari PiCTori renaSCenTișTi... Înălțarea Fecioarei 112 Tiziano nu avea nici erudiția lui Leonardo și nici personalitatea puternică a lui Michelangelo, nici farmecul lui Raffaelo, dar a fost un pictor a cărui măiestrie o egala pe cea la care a ajuns Michelangelo, cât privește desenul
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
și Euridice, Iași, 1986; Prezentul etern eminescian, Iași, 1989; Istoria culturii și a civilizațiilor. Un compendiu al spiritualității universale, Iași, 1997; Însemnările unui oaspete al luminii, Iași, 1998; Inițieri, Iași, 1999; Imposibila aventură, Iași, 2001; Aporii ale tragicului, Iași, 2001; Înălțarea mai sus de sine, Iași, 2002; Catrenele din Valea Vinului, Iași, 2002; Metafora și cei trei oaspeți ai poemului, Iași, 2002; Spiritul hyperionic sau Sublimul eminescian, Iași, 2003; Meditații orfice, Iași, 2003. Traduceri: Omar Khayyam, Rubaiyate, București, 1969; Rabindranath Tagore
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288909_a_290238]
-
nu invers, ca la păgâni. Mănăstirile au salvat cultura latină periclitată de năvălirea barbarilor, au propagat valorile muncii fizice și intelectuale, au devenit și întreprinderi cu evidența costurilor și a profitului, care era reinvestit, folosit pentru noi investiții, nu consumat. Înălțarea catedralelor era modelul vizibil al investițiilor mai multor generații. Puțini la număr, călugării descopereau și promovau tehnologii productive. În Evul Mediu o treime din Europa era condusă direct de Biserică, în limba latină, cu codul canonic romano-catolic. Europa nu e
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
Jean-Jacques Rousseau, în timp ce Petru Th. Missir dă un studiu de moravuri, Stăruința și hatârul, Const. S. Popovici scrie Izvoarele neîncrederii în sine a românului, iar I. U. Grozescu traduce, după Frédéric Tracy, Elemente de ideologie. Instrucția fiind privită ca posibilă „înălțare a gradului de responsabilitate”, se analizează activitatea școlilor normale pentru institutori, apar considerații despre învățământul clasic, sunt examinate opiniile lui J.-J. Rousseau despre cultivarea simțurilor, este susținut umanismul (Petru Gârboviceanu, Humanismul și realismul). Dacă în partea științifică revista aduce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290072_a_291401]
-
Moinescht (1774, germană), Moinest (germană), Moinestu, Moinesty, Moynescht și Markt Moinesty (germană). Dacă în 1774 satul număra doar 75 de locuitori, recensământul din 2002 a înregistrat un număr de 24.210. Biserica “Sfântul Ioan” datează din 1839, iar cea a “Înălțării Domnului” din 1820. Școala primară (azi Școala generală nr.1) a fost construită în 1864, Spitalul local în 1880, iar stația CFR în 1899. În localitate se află și trei busturi dedicate lui Mihai Eminescu, George Enescu și Gala Galaction
LOCURI, NUME ŞI LEGENDE TOPONIMICE by ŞTEFAN EPURE () [Corola-publishinghouse/Science/1668_a_2940]