3,899 matches
-
Cinque într-o serie de lucrări ("the left-right asymmetry", Cinque 1999) conform căreia toate argumentele verbului se proiectează ca specificatori, inclusiv obiectul direct. Există însă o serie de argumente (de exemplu, asimetriile subiect-obiect direct) pentru ideea că, în limbile cu aliniere nominativ-acuzativ, obiectul direct are un statut privilegiat prin raportare la subiect și la celelalte argumente interne (Chomsky 2010), ceea ce justifică generarea sa în poziția de soră la dreapta a verbului (ca în Pesetsky și Torrego 2004, de exemplu). 16 O
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
fantezie mobilă, dispusă să se exerseze cât mai spectaculos, în direcția „neprevăzutului” și „noutății” „asocierilor de idei și de obiecte”. Când însuși programul avangardei se va întemeia din rațiuni de dinamizare a viziunii, de sfidare a retoricii tradiționale și de aliniere la „pulsul epocii”, pe cultivarea unui imagism mozaical și caleidoscopic, poetul nu va avea, practic, nici o dificultate de „adaptare”, fiind, dimpotrivă, încurajat să-și dezvolte o predispoziție evidentă. Schimbările nu vor fi totuși neînsemnate. Unei alte „lumi a obiectelor”, modelate
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
lui Updike spunea, de altfel, că nici nu ar avea cum, tocmai anti-eroismul, cecitatea lui proverbială făcînd posibilă construcția epică de ansamblu). Netulburat cu adevărat în forul lui interior, el își va continua "fuga", refuzînd orice formă de "asumare" și "aliniere". Bibliografie John Updike. Întoarcerea lui Rabbit. Traducere de George Voceanov. Colecția "Raftul Denisei". București: Humanitas Fiction, 2010. Ragtime muzica ficțiunii La cei peste optzeci de ani ai săi, scriitorul Edgar Lawrence Doctorow (evreu rus la origine, imigrant ameri can la
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
că nu se poate pune în locul protagonistului, deoarece acesta trăiește într-o lume absurdă, a imposibilului. V.2. Geneza romanului De-a lungul timpului, Monica Lovinescu traduce în limba franceză mai multe cărți românești, deoarece crede în șansa lor, în alinierea literaturii române la cea europeană. Experiența agenției literare, înstrăinarea exilaților de propria cultură, frustrarea inadaptării, sensibilitatea cazului românesc, transformarea patriei într-un spațiul carceral înseamnă tot atâtea motive de promovare a autorilor români. Traducerile au influențat geneza romanului scris în
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
cofraj și normele și mijloacele prin care se asigură securitatea muncii în cadrul fiecărei faze de lucru și care va lucra sub conducerea unui maistru. Centurile de siguranță cu care va fi dotat personalul muncitor se vor agăța pe țevile de aliniere sau de montanții superiori nivelului de lucru. Înălțimea maximă de montaj la care se pot utiliza scări existente nu va depăși 5,50 m. Scările vor fi asigurate prin ancorare contra răsturnării și alunecării. În timpul lucrului pe scara extensibilă, personalul
Baraje din beton : culegere de proiecte tehnologice cadru pentru execuţia barajelor din beton by Tobolcea Viorel, Tobolcea Cosmin, Creţu Valentin () [Corola-publishinghouse/Science/296_a_828]
-
poziționarea corectă a cofrajului și montarea lui pe aliniament; asamblarea și montarea corectă a calajelor și montanților. Se interzice improvizarea de reazeme din cărămizi B.C.A etc.; montarea corectă a elementelor cofrajului folosindu-se dispozitivele de inventar pentru fixarea și alinierea elementelor cofrajului; ancorarea cofrajului numai cu tiranți de inventar sau sârmă de 0,8 mm cu blocaje de inventar; montarea corectă a schelei cofrajului interzicându-se balustrade incomplete sau goluri în podină; verticalitatea și orizontalitatea cofrajului; existența indicatoarelor de avertizare
Baraje din beton : culegere de proiecte tehnologice cadru pentru execuţia barajelor din beton by Tobolcea Viorel, Tobolcea Cosmin, Creţu Valentin () [Corola-publishinghouse/Science/296_a_828]
-
Demontarea schelelor cofrajului pășitor se va face prin retragere. Personalul muncitor care participă la această operație se va afla în permanență pe podina de lucru și va fi asigurat tot timpul și cu centuri de siguranță legate de țevile de aliniere. Se interzice ieșirea personalului muncitor pe podina de lucru a schelelor, precum și coborârea sau urcarea pe elementele acestora. Înaintea începerii demontării, podina schelei se va curăța de moloz și deșeuri. Este interzisă folosirea podinelor de lucru ale schelei cofrajului pășitor
Baraje din beton : culegere de proiecte tehnologice cadru pentru execuţia barajelor din beton by Tobolcea Viorel, Tobolcea Cosmin, Creţu Valentin () [Corola-publishinghouse/Science/296_a_828]
-
de dorința sau acțiunea conștientă a unui stat sau altul - structura va influența comportamentele în această direcție. La nivel de unitate, teoria trebuie să abordeze modul în care va fi prescris comportamentul statului. Există două tipuri de comportament: contrabalansarea și alinierea. Imperativul securității face ca rațional să fie primul - contrabalansarea puterii superioare a unui stat sau unei alianțe de state. Alinierea la statul mai puternic nu este o soluție, întrucât mai târziu acesta se poate întoarce împotriva actualilor parteneri, iar statul
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
unitate, teoria trebuie să abordeze modul în care va fi prescris comportamentul statului. Există două tipuri de comportament: contrabalansarea și alinierea. Imperativul securității face ca rațional să fie primul - contrabalansarea puterii superioare a unui stat sau unei alianțe de state. Alinierea la statul mai puternic nu este o soluție, întrucât mai târziu acesta se poate întoarce împotriva actualilor parteneri, iar statul va rămâne descoperit în fața amenințării. Contrabalansarea unui potențial agresor (și oricine poate fi, mai devreme sau mai târziu, un potențial
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
însă recunoaște că, deoarece se prezice doar o vag definită și inconstantă condiție de echilibru, e greu de spus dacă vreo distribuție dată a puterii falsifică teoria (Waltz, 1979, p. 124). De asemenea, în ceea ce privește comportamentul statelor, Waltz susține că adoptarea alinierii în locul contrabalansării, frecventă în istoria sistemului internațional, nu face parte dintre preocupările teoriei sistemice, ci este de resortul teoriilor la nivel de unitate (teorii ale politicii externe). Waltz arată că teoria sa este parcimonioasă - e simplă și explică lucruri importante
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
a fi recunoscut și de către ceilalți actori ca fiind cel care poate înclina balanța de partea la care aderă. În plus, balansierul este actorul care determină într-o măsură foarte mare ordinea structurală a sistemului, odată ce conflictul este soluționat. b) Alinierea (bandwagoning) se referă la atașarea unui stat la partea cea mai puternică, sau pe care el însuși o percepe astfel dintr-un anumit conflict. O astfel de acțiune internațională are la bază două tipuri de motivație: Supraviețuirea propriu-zisă a statului
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
conflict. O astfel de acțiune internațională are la bază două tipuri de motivație: Supraviețuirea propriu-zisă a statului respectiv; de exemplu, cele mai multe state din Europa Centrală și de Sud-Est în timpul celui de-al doilea război mondial au dus o politică de aliniere (combinată pe alocuri cu cea de balansare), cu scopul evident de a supraviețui în calea cuceririlor militare germane sau rusești. Obținerea de beneficii rezultate de pe urma conflictului - în acest caz, poate fi vorba de așa-numitele state-șacal, care urmăresc o politică
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
pe alocuri cu cea de balansare), cu scopul evident de a supraviețui în calea cuceririlor militare germane sau rusești. Obținerea de beneficii rezultate de pe urma conflictului - în acest caz, poate fi vorba de așa-numitele state-șacal, care urmăresc o politică de aliniere la un pol puternic al sistemului, pe care îl percep ca învingător în conflict, tocmai pentru a obține o serie de beneficii de pe urma acestuia. Un exemplu elocvent al acestui tip de acțiune este cazul Italiei în al doilea război mondial
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
serie de beneficii de pe urma acestuia. Un exemplu elocvent al acestui tip de acțiune este cazul Italiei în al doilea război mondial, când, având posibilitatea teoretică de a se alătura oricăreia dintre cele două tabere militare, a ales o politică de aliniere la Puterile Axei, căutând astfel să obțină o serie de beneficii teritoriale în Europa (teritorii la granițele cu Franța, precum și coasta Mării Adriatice) și în Africa. De menționat faptul că politica de aliniere nu este una exclusiv a puterilor minore
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
tabere militare, a ales o politică de aliniere la Puterile Axei, căutând astfel să obțină o serie de beneficii teritoriale în Europa (teritorii la granițele cu Franța, precum și coasta Mării Adriatice) și în Africa. De menționat faptul că politica de aliniere nu este una exclusiv a puterilor minore, ea putând fi folosită și de Marile Puteri. Un exemplu în acest sens este Războiul Crimeii (1854-1856), al cărui sfârșit este grăbit de amenințarea lansată de Austria că va intra în război alături de
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
a puterilor minore, ea putând fi folosită și de Marile Puteri. Un exemplu în acest sens este Războiul Crimeii (1854-1856), al cărui sfârșit este grăbit de amenințarea lansată de Austria că va intra în război alături de Marea Britanie. Folosirea politicii de aliniere de către puterile majore este însă într-o foarte mare măsură una nenaturală, întrucât conduce la destabilizarea sistemului și la distrugerea statu-quo-ului prin susținerea părții deja percepute ca fiind mai puternica. Mai degrabă puterile majore au o tendință indusă de sistem
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
cărora să conturăm o definiție specifică a alianțelor. Printre aceste elemente se numără: caracterul formal al alianței. Deși, așa cum am văzut deja, există și autori ce consideră alianțele și ca asocieri informale, se impune o diferențiere între alianțe formale și alinieri tacite ale statelor pe baza intereselor lor comune, care sunt informale. Alianțele însă, îndeosebi cele militare, sunt rezultatele unui acord formal între două sau mai multe state, de obicei a unui tratat. Acesta are un rol central în definirea alianței
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
le apere. În schimb, pentru Walt, patternurile de alianță ale statelor urmează două mari modele: balanța de putere (balansare), care presupune intrarea în conflict de partea părții celei mai slabe cu scopul de înclina balanța de forțe până la echilibrare; și alinierea - intrarea în conflict de partea părții pe care o percepi ca fiind cea mai puternică sau cea mai probabil să câștige înfruntarea, cu scopul de a obține diferite beneficii relative. Pe baza acestor două mari modele de gândire a construcției
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
mai vechi instituții ale sistemului internațional: balanța de putere. În cadrul acesteia, comportamentul de balansare al statelor este determinat tocmai de dezechilibrul de putere existent. Astfel, în condițiile unei ordini anarhice a sistemului internațional, statele adopta comportamente de balansare sau de aliniere ca modalități de maximizare a securității naționale. Aceste state valorează superior posesiunile pe care deja le dețin și, posibil, poziția lor în cadrul sistemului internațional și nu sunt dispuse să-și asume riscuri mari pentru a și le extinde. Principala critică
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
în sistem. Din acest punct de vedere, Waltz definește balansarea drept comportamentul (firesc) al statelor de a se alătura într-un conflict părții celei mai slabe, pentru a reechilibra balanța de putere și restaura stabilitatea la nivelul sistemului; spre deosebire de balansare, alinierea este un comportament fundamental opus, caracterizat prin alăturarea, într-un conflict, părții celei mai puternice sau percepute ca fiind câștigătoare (Waltz, 1979, p. 126). Problema fundamentală pe care o ridică acest model structural este aceea că el este o teorie
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
dezvoltată de Stephen Walt în The Origins of Alliances. Aceasta are la bază teoria balanței de putere, pe care însă Walt o repune în discuție, transformând câteva dintre asumpțiile ei esențiale. Spre deosebire de Morgenthau, Walt susține că statele dezvoltă comportamente de aliniere sau balansare ca răspuns nu la dezechilibrul de putere din sistem, ci la dezechilibrele de amenințări cu care se confruntă. Aceste dezechilibre de amenințare apar îndeosebi când există un stat sau o coaliție de mai multe state care prezintă un
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
asupra agresivității intențiilor sale. Așadar comportamentul de alianță al statelor în sistemul internațional este indus de necesitatea de a răspunde unei amenințări la adresa securității sale. Astfel, Walt preia definiția lui Morgenthau în ceea ce privește balansarea, operând însă o schimbare profundă referitor la aliniere. Conform lui Walt, alinierea reprezintă într-adevăr un comportament opus balansării, însă acesta este definit aproximativ ca o formă de capitulare a părții mai slabe în fața celei mai puternice, în sensul în care statul se aliniază statului celui mai puternic
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
Așadar comportamentul de alianță al statelor în sistemul internațional este indus de necesitatea de a răspunde unei amenințări la adresa securității sale. Astfel, Walt preia definiția lui Morgenthau în ceea ce privește balansarea, operând însă o schimbare profundă referitor la aliniere. Conform lui Walt, alinierea reprezintă într-adevăr un comportament opus balansării, însă acesta este definit aproximativ ca o formă de capitulare a părții mai slabe în fața celei mai puternice, în sensul în care statul se aliniază statului celui mai puternic. Una dintre contribuțiile pe
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
să se echilibreze din nou. În al doilea caz, statele pot să aleagă să se alinieze statului revizionist. Acest tip de comportament, susține Walt, este indus tot de amenințarea pe care statul revizionist o prezintă pentru întregul sistem. În cazul alinierii însă, avem de-a face cu un schimb asimetric de capacități, în sensul că statele care se aliniază sunt de obicei mai slabe decât cele cărora li se aliniază - prin urmare, contribuția lor va fi net inferioară. De aceea, în
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
sunt de obicei mai slabe decât cele cărora li se aliniază - prin urmare, contribuția lor va fi net inferioară. De aceea, în mod automat, ele acceptă un rol de subordonare în alianță, cu scopul de a-și maximiza astfel securitatea. Alinierea este rezultatul a două structuri motivaționale diferite: statele se aliniază fie pentru a-și maximiza securitatea, prin conciliere sau prin distragerea atenției statului revizionist către alte obiective, fie pentru a beneficia de pe urma succeselor înregistrate de statul revizionist. Walt accentuează aspectul
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]