3,751 matches
-
utilizare a lucrurilor și persoanelor care îi abolește ființa proprie" (1995: 336). Înțelegem de asemenea de ce ficțiunea "nu imită [...] bogăția existenței: deoarece construiește figuri pur schematice în spațiul strîmt al acestor apologuri" (Bonnefoy 1995: 337). Poeticitatea profundă a fabulei poetice Captivul este indusă de către peritext, dacă dorim într-adevăr să fim atenți la sensul titlului și să-i interogăm traducerea. 2. Studiul textual al traducerii Titlul culegerii este El Hacedor. Această sintagmă nominală este derivată din verbul hacer (a face), la
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
traduce astfel: "Ce souvenir fut peut-être suivi par d'autres, mais l'Indien ne pouvait vivre entre quatre murs. Un jour, il partit retrouver son désert". Această segmentare slăbește strînsa legătură între cauză (captivitatea eroului care dă și titlul povestirii Captivul) și consecința sa finală. "Y" (și) leagă foarte strîns [e11b] și [e11c], subliniind cauzalitatea. Caillois o atenuează și rupe totodată ritmul prozei periodice. Dacă pornim de la PERO-DAR, propoziția [e11a] este interpretabilă ca un prim argument (p) pentru o concluzie (c
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
află în altă parte. 4. Enunțare narativă și surse ale cunoașterii Am văzut în capitolul 2 importanța problemei asumării enunțiative (PdV) a propozițiilor. În prima "En Junín o en Tapalqué refieren la historia" [e1], naratorul pretinde că a aflat povestea "Captivului" prin mediere. Textul începe cu un complement de încadrare spațială, un grup auxiliar periferic detașat la început de frază a cărui incidență depășește cu mult limitele lui P1. Din punct de vedere sintactic, acest enunț este, în limba spaniolă, direct
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
pereții unei case [e11b], și într-o zi porni să-și recupereze pustiul [e11c]". O altă amintire motivează a doua acțiune voluntară a personajului și îndreaptă întîmplarea într-o direcție nouă. Astfel, în sfîrșit se lămurește titlul. Copilul răpit este captivul indienilor la începutul textului, dar indianul cu ochii ca cerul, care nu poate sta între patru pereți, resimte captivitatea în însăși casa părinților săi. Așa cum subliniază și titlul, captivitatea este destinul personajului. Captivitatea reiese atît din răpirea sa, cît și
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
decît datorită amintirii, în P8 și P9, și mai ales în P11, cînd pleacă și își hotărăște propriul destin. Ceea ce-l interesează pe Borges, este evoluția personajului, care ține de identitatea sa narativă, de ființa sa în timp. Personajul este captivul timpului scurs. 6. O fabulă despre timp, uitarea și amintirea Întreaga operă a lui Borges este traversată de o întrebare: Ce este o carte dacă n-o deschidem? Un simplu cub de hîrtie și de piele, cu foi; dar dacă
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
Planta a crescut. Prin aceasta nu dorim să spunem că o plantă mică este înlocuită de o plantă mai mare. Dorim să spunem că planta s-a transformat în altceva. Altfel spus: aceasta e ideea permanenței efemere. (1985: 215) În Captivul, înainte de momentul de amețeală și extaz, timpul s-a scurs, copilul a devenit bărbat, albul cu ochi albaștri a devenit indianul cu ochii de culoarea cerului. La sfîrșitul primului paragraf, am putea crede că ne-am întors în punctul de unde
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
a schimbat iremediabil. Noi sîntem o ființă care se schimbă și care rămîne permanentă", scrie Borges, și adaugă imediat: "Ce-am fi fără memorie? [...] O memorie care în mare parte este făcută din uitare, dar care este esențială" (1985: 215). "Captivul" și-a uitat limba, nu însă și locul bucătăriei și al ascunzătorii cuțitașului.Identitatea sa este făcută din uitare și amintire: Nu este obligatoriu să-mi amintesc, de pildă, că am trăit la Palermo, la Androgué, la Geneva, în Spania
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
a dreptul nesfîrșită, și izbuti să smulgă din acel hău o amintire de mult pierdută ce prinse a străluci ca un ban nou sub ploaie, poate din pricină că niciodată n-o privise decît doar în străfulgerarea vreunui vis. (1983: 158) Textul Captivul este ilustrarea acestei cufundări în adîncurile memoriei pentru "a smulge din acel hău" amețitor o "amintire de mult pierdută". Cuvintele seamănă izbitor cu cele din ultima frază a textului nostru, al căror sens profund este confirmat de conferința din 1978
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
celelalte probleme metafizice. Căci celelalte probleme sînt abstracte. Problema timpului este problema noastră. Cine sînt? Cine sîntem? Poate că vom afla vreodată. Poate că nu. Dar între timp, cum spune sfîntul Augustin, sufletul meu arde, căci doresc să știu. Personajul "captivului" se aseamănă cu sfîntul Pavel. Acolo unde sfîntul are conștiința problemei timpului, naratorul-Borges se întreabă dacă "indianul cu ochi albaștri" a avut aceeași conștiință că renaște și moare în clipa în care a devenit "fiul pierdut". Intensitatea repetiției, în P12
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
Scatiu intră și în politică, ajunge deputat. Dinu Murguleț își pierde și soția, rămâne fără nimic; infirm, se vede nevoit să locuiască la Tincuța, suferind să o vadă roabă în casa „tâlharului”. Traumatizată de umilințele îndurate, dezgustată, tânăra moare. Singur, captiv, bătrânul boier încearcă să evadeze și, printr-un șiretlic, reușește să fugă la conacul său. Acolo se va salva, căci Scatiu se duce să îl ia înapoi cu forța și e ucis de țărani. Viața la țară apare în romanul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
internațional în scopul promovării dezvoltării economice. Aceasta deoarece, în cazul țărilor slab dezvoltate, cu piețe incomplete și constrângeri instituționale, prețurile libere nu pot îndeplini rolul de informare, semnalizare a eficienței activităților productive. Agenții economici nu reacționează la semnalele prețurilor, fiind captivi producției de subzistență, iar mediul general este distorsionat și nu oferă oportunități efective pentru afacerile private. Sectorul public sau întreprinderile de stat ar trebui să-și asume rolul de acumulare a capitalurilor și organizare a producției. Al doilea element privește
Capitalul uman şi dezvoltarea economică Influenţele capitalului uman asupra dezvoltării economice by Mircea ARSENE () [Corola-publishinghouse/Science/100960_a_102252]
-
la toți consumatorii de IT si MT, prin montarea de contoare de întrerupere (cca 4100 buc.) care sunt contoare electronice de măsurare, de precizie, si cu care se realizează și telemăsura energiei în diferite puncte din rețea, la toți consumatorii captivi si eligibili. Schema de principiu a sistemului de monotorizare a calității energiei Figura 9.5 Schema de principiu a sistemului de monitorizare a calității energiei E.ON MOLDOVA De asemenea, s-au montat 95 de contoare de întrerupere pe plecările
CALITATEA ENERGIEI ELECTRICE by Gheorghe Hazi () [Corola-publishinghouse/Science/488_a_1170]
-
apropie pe cei doi (discipolul și mentorul) este convingerea că gnosticismul este “în esență, o modalitate de gândire optimistă”, în sensul că omul se naște “liber” “într-o împărăție transcendentă” (spre deosebire de existențialiști, care afirmau că omul este în esență un captiv întraceastă lume). Narhaniel Deutsch este de părere că ceea ce l a apropiat pe tânărul Culianu de eans gonas ar fi fost statutul amândurora de refugiați, identificându-se “cu figura gnostică centrală” cunoscută drept “Omul străin”/ “Străinul”, amândoi având parte de
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
umbră și gata să lucreze (pe față sau pe dos), orice "element" din vechea generație sau chiar și din noua, dacă nu se conforma modelului. 99 http://hotinfo.ro/emotionant-dan-alexe-la-moartea-lui-luca-pitu. Ultima consultare: 2 ianuarie 2016. 100 Și totuși, Cititor rămas captiv în lectura textului oniric, nu te pot lăsa în ceață. Deci HP (persoana, nu computerul) era "muiere apetisantă", având "unduirile de șold și de destin ale fiicelor burgheziei evreo-austriace din România sovietizată" (DAGI, 342). 101 În traducere: Codul Eticii și
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
în jurnalul din 1929-1936, tipărit postum, Zilele și umbra mea (1976), care cuprinde mărturii asupra propriei formări ca om de cultură și ca scriitor, țintă urmărită cu o rară perseverență. În proze - antologate în volumul Necunoscuta, 1972 -, C. nu e captivul unei singure maniere. Unele narațiuni sunt contaminate de o febră romantică, sub apelul iubirii (Dram, Necunoscuta), altele se înscriu în arie realistă, istorisind tragedii din lumea satului (Frigul, Noaptea). Iminența unor grozăvii, care până la urmă se și produc, semnalează sminteala
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286187_a_287516]
-
anunță conformându-te, pregătindu-te întru anticiparea a ceea ce stă să vină. Astfel, apropiem virtual noutatea ce urmează să puncteze imedialitatea noastră, ne-o familiarizăm obișnuindu-ne deja cu ea. În momentele de sublim, ce așteaptă, ce preîntâmpină spiritual omul captiv fluxului cotidian și, totodată, predispus experienței și creației artistice? Calmul acestei așteptări se aseamănă cu liniștea premergătoare furtunii. Este vorba despre acea așezare la sine pregătitoare, acea retragere din multiplicitatea răsfirării ființei spre unitatea tensiunii interioare. În mijlocul naturii, fiecare prezență
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
Privind spre profunzimea din propria interioritate, conștiința alunecă în verticalitatea deșteptărilor primordiale. Un somn ancestral se risipește iar negura bahică a eșecurilor și împlinirilor sociale este destrămată de suflul înnoitor al seninătăților transcendentului. Din azurul fără limitări al acestui cer captiv doar propriei nesfârșiri survin și urcă spre suprafața de superficial a conștiinței omului din cotidian chemările ce-i pregătesc fundamentala resurecție. Transcendentul cheamă și solicită întoarcerea chipului individualității umane dinspre fixarea în dinamica hipnotică a socialului către interioritatea uitată a
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
visele transcendenței, o beznă fără străfulgerări crepusculare. Ciocnirea de răutatea celorlalți și suportarea copleșitoare, adesea traumatizantă, a unei astfel de plăgi negative aduce ca un prim impact disiparea confuziei dintre cei buni și cei răi. Departe de adevărul lumii cotidiene, captivi acelui somn primejdios nu credeam că toți oamenii sunt purtători ai binelui dar îi abordam pe cei răi ca și cum ar fi buni. Răutatea era o prezență depărtată, neelocventă pentru realul mundan, un aspect neglijabil și fără influențe perturbatoare. Această naivitate
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
astfel de curaj echivalează, aici, cu lașitatea unei resemnări ascetice, cu lansarea propriei firi în fluxul deciziilor primordiale impuse de Creatorul ancestral. Pentru conștiința demonizată, cel care nu se opune Divinității și nu își asumă actele interzise de ea, este captiv somnului mistic ce definește o credință lipsită de luciditate. Prin urmare, acest spirit care a respins tentația malefică nu ar înțelege și valorifica oportunitățile răului. El ar fi un ignorant în ce privește profunzimea ființei sale și excepționala șansă care i s-
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
spre noi, ne întâmpină și se așează în locul prezenței umane în care ne-am ancorat iubirea. Dualitatea dintre imaginea chipului viu și cea a chipului mort este astfel fundamentată ea generând acea presiune metafizică colosală care apasă sfâșietor sufletul nostru captiv neputinței de-a privi înlocuirea unui vis printr-un terifian coșmar. Zborul crepuscular al morții ce planează aici spre noi susține nu doar dialectica dintre chipul vieții și al morții celui drag ci și rezultanta acesteia, apăsarea necruțătoare a spiritului
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
nebănuite anterior, cel damnat suferințelor de ordin spiritual sesizează bipolaritatea metafizică a cuplului dialectic bine-rău ca unul dintre principiile ce susțin dinamica imanentului. Acest principiu constituie, alături de alte axiome primordiale, temelie și fundament al tranzitării umane prin contextul ontic spațio-temporal. Captivul durerilor de ordin spiritual intuiește aici ancorarea în transcendență a resorturilor profunde ce poartă imanentul efervescenței mundane. Dinspre deschiderea transcendenței el resimte, adesea, că survine acea dualitate dintre bine și rău ce se impune cotidianului fără a fi rezumat doar
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
aici prea-plinul atinge și învăluie individualitatea predispusă fascinării prin întâlnirea cu armoniile artei, o înalță spre vitalitatea unei redimensionări a perspectivei interioare asupra ființării în totalitatea ei plurivalentă. Arta, în cele mai desăvârșite împliniri ale sale, trezește resurecționar privirea sufletească captivă narcozei superficialului cotidian, reactivează abilitatea acesteia pentru sondarea propriilor profunzimi eliberând luciditatea conștiinței spre întinderi și dimensiuni, spre paliere și ierarhii de experiență nebănuite anterior. Într-un astfel de context, reculegerea se relevă drept starea în care conștiința, adunându-se
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
și sculpturală. Pictura întâmpină atenția privirii cu suprafața sa plană ce trimite, într-un mod aparent contradictoriu, la o multitudine de planuri suprapuse. Ingenioasa concentrare stratificată induce, însă, ulterior senzația unei situări în spațiu a acțiunii și chipuurilor propuse ochiului captiv seducției estetice. Cu predilecție în pictura religioasă, frecvent găzduită și asimilată de templu, planurile secunde, perspectiva ce învăluie și poartă fundalurile adesea clar-obscure dețin o importanță fundamentală pentru trăirea mistică. Aici chipul sau acțiunea evocată survin dintr-un fond crepuscular
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
imaginației. Nihilismul interzice chiar și întrebarea privitoare la adevăr. Lacunele nu trebuie reparate, ci mai curând oficializate. Sensul vieții plutește undeva în larg ca o barcă făcută din scânduri putrezite, pierdută într-o imensă lagună. (Wittgenstein prefera imaginea unei muște captive într-o sticlă, căutând ieșirea prin orificiul gurii fără de dop.) În fine, accidentul nașterii biologice abia rivalizează cu contingența morții. Suntem deja în sumbra anticameră a „barbariei” (Michel Henry). Eseul filozofic elaborat în fieful cercurilor de postmoderniști și-a uitat
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
1996), orice fenomen proiectat în lume poate primi o dublă lectură: mai întâi, o lectură concentrată asupra actului efectiv de apariție, care demundaneizează fenomenul; mai apoi, o lectură fixată asupra conținutului și modalităților apariției, care mundaneizează fenomenul și-l fac captiv „inteligenței mercenare” (Grigorie de Nyssa). Prin obiectualizarea conceptuală, lucrul devine „masca” fenomenului, iar „lumina” conștiinței cade precum o penumbră peste apariția originară (numită de Henry „auto-apariție”). Fenomenul nu este, în nici un caz, identic cu subiectul apariției sale (dedublat, la rândul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]