3,316 matches
-
dificultăți deoarece publicul consumator a devenit mai conștient din punctul de vedere al mediului înconjurător și mai discriminator în alegerea alimentelor consumate.23 Tabel 2.1. Populația urbană, rurală și agricolă Totalul Populația Populația Populația populației urbană rurală(%) agricolă (%) (milioane) (municipalitățile din 2000+) (%) 1906 39.25 42 58 40 (15.85m) 1921 39.21 46 54 35 (13.8m) 1931 41.83 51 49 27 (11. 5m) 1936 41.90 52 48 25 (10.58m) 1946 40.50 53 47 25
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și, în anumite privințe, statul unitar francez s-a adaptat bine pentru a coopera cu aceste schimbări și pentru a le dezvolta. Pe de altă parte, sistemul de organizare teritorială politică și administrativă cele 100 de departamente și 36000 de municipalități s-a adaptat mai puțin. În timpul aceleiași perioade, țări ca Marea Britanie, Statele Scandinave și Germania își reformau radical instituțiile de guvernare teritorială pentru a se adapta mai bine la schimbările avântului postbelic. Acest fapt a luat forma reducerii numărului de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sfârșit, iar el a propus un referendum pe această temă. Greșeala lui a fost că a relaționat acest lucru cu o reformă a senatului, care (după cum vom observa într-un capitol ulterior) era corpul politic ce reprezenta interesele departamentelor și municipalităților. Majoritatea senatorilor se opuneau cu desăvârșire regionalizării deoarece se temeau că lucrul acesta le va amenința autoritatea supremă de la nivel local. Dar referendumul ținut la data de 27 aprilie 1969 a fost probabil mai puțin despre reforma teritorială și mai
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
problema însă a implementat-o într-un mod mai mult pragmatic și mai puțin confruntațional. În iulie 1972, au fost puse în funcțiune regiuni administrative cu statutul legal de établissments publics, adică, într-un fel mai mici decât departamentele și municipalitățile înființate înainte, care erau collectivités territoriales.28 Spre deosebire de municipalități, care aveau o competență generală pentru a se ocupa de afacerile locale din interiorul granițelor lor, noilor regiuni li se ofereau trei zone de activitate bine definite: dezvoltarea economică, instruirea și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mult pragmatic și mai puțin confruntațional. În iulie 1972, au fost puse în funcțiune regiuni administrative cu statutul legal de établissments publics, adică, într-un fel mai mici decât departamentele și municipalitățile înființate înainte, care erau collectivités territoriales.28 Spre deosebire de municipalități, care aveau o competență generală pentru a se ocupa de afacerile locale din interiorul granițelor lor, noilor regiuni li se ofereau trei zone de activitate bine definite: dezvoltarea economică, instruirea și infrastructura. Situația aceasta va rămâne până la reformele de descentralizare
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
lor, noilor regiuni li se ofereau trei zone de activitate bine definite: dezvoltarea economică, instruirea și infrastructura. Situația aceasta va rămâne până la reformele de descentralizare din 1982 când regiunilor li s-a reactualizat statutul legal, devenind egale cu departamentele și municipalitățile. Cu aceeași ocazie au fost create la nivel regional noi structuri politice, chiar dacă nu au început să funcționeze ca regiuni politice decât din 1986. Regiunea va fi pe deplin examinată într-un capitol ulterior. Este suficient până în acest moment să
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
care conține multe straturi de cremă și foi care se intrepătrund. Al doilea compromis important, de asemenea legat de această dificultate de a reprima straturile guvernului, a fost acela că nu s-a făcut nicio încercare de a reduce numărul municipalităților. Ambele probleme cea a numărului mare de municipalități și cea a rivalității dintre departamentele tradiționale și noile regiuni constituie subiectul unei analize mai detaliate făcută în capitole ce vor urma. Din cauza acestor compromisuri și eșecuri, un număr de critici au
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
care se intrepătrund. Al doilea compromis important, de asemenea legat de această dificultate de a reprima straturile guvernului, a fost acela că nu s-a făcut nicio încercare de a reduce numărul municipalităților. Ambele probleme cea a numărului mare de municipalități și cea a rivalității dintre departamentele tradiționale și noile regiuni constituie subiectul unei analize mai detaliate făcută în capitole ce vor urma. Din cauza acestor compromisuri și eșecuri, un număr de critici au ajuns, destul de repede la concluzia că reformele nu
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mai obscură pentru cetățeanul de rând. Pentru francezi a fost mai ușor să schimbe un regim de exemplu dintr-o monarhie sau imperiu într-o republică decât să abolească un nivel existent de guvernare, de exemplu, un departament sau o municipalitate. Așadar, acum există un nou nivel de guvernare, regiunea, pe lângă stat, departament și municipalitate, în timp ce mai mult de 36000 de municipalități se mențin neschimbate. În plus, din cauza sistemului de "contractualizare" (planificarea ia acum forma contractelor încheiate între stat și regiuni
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
un regim de exemplu dintr-o monarhie sau imperiu într-o republică decât să abolească un nivel existent de guvernare, de exemplu, un departament sau o municipalitate. Așadar, acum există un nou nivel de guvernare, regiunea, pe lângă stat, departament și municipalitate, în timp ce mai mult de 36000 de municipalități se mențin neschimbate. În plus, din cauza sistemului de "contractualizare" (planificarea ia acum forma contractelor încheiate între stat și regiuni, după cum vom vedea în capitolul despre regiuni de mai jos) și a modului în
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sau imperiu într-o republică decât să abolească un nivel existent de guvernare, de exemplu, un departament sau o municipalitate. Așadar, acum există un nou nivel de guvernare, regiunea, pe lângă stat, departament și municipalitate, în timp ce mai mult de 36000 de municipalități se mențin neschimbate. În plus, din cauza sistemului de "contractualizare" (planificarea ia acum forma contractelor încheiate între stat și regiuni, după cum vom vedea în capitolul despre regiuni de mai jos) și a modului în care puterile diferitelor nivele de guvernare sunt
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
bază ale legii. Acestea au acoperit puncte diverse precum chambres régionales de comptes (camere regionale de audit), găsirea unui statut special pentru Corsica 17, pentru teritoriile transoceanice și pentru Paris, Lyon și Marsilia, și forme variate de sistem electoral pentru municipalități de diferite dimensiuni, ca să menționăm doar câteva. Vom avea ocazia să revenim la aceste puncte mai departe în această carte când vom analiza în detaliu aspectele particulare ale reformelor. Pentru moment, vom continua să prezentăm reformale în ansamblu. Transferul puterilor
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
preveni ca autoritățile mai mari să le domine pe cele mai mici și, de asemenea, ar fi putut fi rezultatul temerii că noile regiuni, în calitate de autoritate "mai înaltă", ar putea domina departamentele. În același timp, s-a recunoscut faptul că municipalitățile mici nu ar putea fi capabile să-și exercite toate funcțiile și probabil le-ar lipsi expertiza necesară. În aceste situații, s-ar putea cere ajutor de la departamente pe probleme juridice, tehnice sau financiare. Un aspect important al transferului de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Sarcina departamentului va fi de a administra serviciile de ajutor social și de a promova includerea socială (cuprinzând și asistența și politica socială), de a administra infrastructura rurală, transportul școlar dinafara granițelor orașului și colegiile (collèges). În cele din urmă, municipalitatea, nivelul cel mai apropiat de cetățean, urma să fie expresia Administrației Locale (l'Administration de Proximité) care administra și se îngrijea de serviciile de necesitate zilnică precum transportul urban, creșele, școlile primare, seviciul de urbanism, bibliotecile și muzeele. Această structură
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
avut un impact important asupra poziției acestora. Această lege a limitat numărul posturilor pe care le puteau deține în mod simultan la doar două dintr-o listă specifică inclusă în lege: deputat, senator, membru al Parlamentului European, primar al unei municipalități de peste 20000 de locuitori, consilier departamental sau regional. Acest lucru a modificat, cel puțin într-o anumită măsură, sistemul denumit cumul de mandats, adică deținerea simultană a mai multor funcții publice, care caracterizase legăturile central-locale din Franța încă din secolul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
împiedica aplicarea ei. De exemplu, un primar, pur și simplu, își lăsa atribuțiunile în mâinile viceprimarului care îi păstra scaunul de primar "cald" în timp ce el se ocupa de îndeplinirea altor funcții. În realitate, fostul primar încă se ocupa de controlul municipalității. Vom examina această problemă într-un capitol ulterior dedicat dimensiunii politice a guvernării subnaționale. A doua etapă a descentralizării: La décentralisation rénovée (Descentralizarea renovată) Până la sfârșitul anilor 1980 două lucruri erau clare. Primul, descentralizarea în Franța a fost ireversibilă și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Al doilea, era clar că reformele au fost incomplete și creaseră un sistem de guvernare teritorială destul de confuz și haotic. Mulți critici s-au concentrat asupra numărului exagerat de straturi ale guvernului teritorial, cu trei niveluri subnaționale: regiunea, departamentul și municipalitatea, care coexistă concomitent cu statul central și, din ce în ce mai mult și cu Uniunea Europeană. Unii credeau că decizia de a nu alege între regiune și departament a fost o greșeală, opinie susținută în general de regionaliști. Pe lângă această superpoziție de niveluri guvernamentale
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
1993, iar legea Pasqua a confirmat această nouă orientare. Astfel, planificarea urma să aibă loc la nivel regional prin Contrats de Plan Etat-Région (CPER contracte de planificare stat-regiune). În același timp, a fost făcută o încercare de a aborda problema municipalităților și fragmentării sistemului municipal. Noțiunea cheie înaintată spre legislație a fost conceptul de pays, care împlica reuniunea municipalităților rurale cu scopul de a dezvolta proiecte de dezvoltare croite pentru o anumită regiune geografică cu caracteristici culturale, sociale sau economice distincte
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
prin Contrats de Plan Etat-Région (CPER contracte de planificare stat-regiune). În același timp, a fost făcută o încercare de a aborda problema municipalităților și fragmentării sistemului municipal. Noțiunea cheie înaintată spre legislație a fost conceptul de pays, care împlica reuniunea municipalităților rurale cu scopul de a dezvolta proiecte de dezvoltare croite pentru o anumită regiune geografică cu caracteristici culturale, sociale sau economice distincte. Ca urmare a acestei abordări, în 2001, nouă scheme de pregătire a serviciilor colective au fost înlocuite cu
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
1999 cu privire la dezvoltarea teritorială ecologică, numită astfel după ministrul mediului care a elaborat-o, a întărit noțiunea de cooperare intermunicipală prin înființarea de pays în zonele rurale, dar și prin noțiunea paralelă de agglomération, care a grupat la un loc municipalitățile din zonele urbane. Legea Chevènement, de asemenea promulgată în 1999 și pregătită de ministrul internelor (un arhi-iacobin ca și Pasqua), a fost o încercare de a simplifica și de a moderniza sistemul prin crearea unei noi structuri, la communauté d
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
locală 32 (la démocratie de proximité) a fost o altă încercare de a încuraja o implicare mai mare din partea cetățenilor în guvernul local prin dezvoltarea de noi forme de participare cum ar fi consiliile de cartier (conseils de quartier) din municipalitățile cu mai mult de 80000 de locuitori. Așadar, până la sfârșitul secolului al XX-lea sistemul francez al relațiilor central-locale suferise schimbări destul de radicale. Aceste schimbări au fost consecința curentelor din trecut și în același timp a introducerii noilor tipuri de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de 80000 de locuitori. Așadar, până la sfârșitul secolului al XX-lea sistemul francez al relațiilor central-locale suferise schimbări destul de radicale. Aceste schimbări au fost consecința curentelor din trecut și în același timp a introducerii noilor tipuri de aranjamente instituționale. Deci, municipalitățile prerevoluționare au continuat să existe, oficial neschimbate, la fel ca și departamentele revoluționare și prefecții napoleoniani, dar concomitent cu aceste instituții de guvernare teritorială, au fost create noi corpuri: regiunile și noile forme de asociere intermunicipală precum și consiliile de cartier
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mai rămas se vor focaliza pe anumite dimensiuni ale reformelor de descentralizare actorii și instituțiile politice și administrative pe care le-am prezentat până acum dintr-o perspectiva mai largă. Partea a II-a Instituțiile guvernării subnaționale franceze Capitolul 4 Municipalitatea (commune): între democrația locală și guvernarea efectivă Municipalitatea reprezintă cea mai veche unitate franceză a guvernării locale și, în forma ei modernă, a fost creată oficial în timpul primelor luni ale Revoluției Franceze printr-un decret semnat în data de 14
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
ale reformelor de descentralizare actorii și instituțiile politice și administrative pe care le-am prezentat până acum dintr-o perspectiva mai largă. Partea a II-a Instituțiile guvernării subnaționale franceze Capitolul 4 Municipalitatea (commune): între democrația locală și guvernarea efectivă Municipalitatea reprezintă cea mai veche unitate franceză a guvernării locale și, în forma ei modernă, a fost creată oficial în timpul primelor luni ale Revoluției Franceze printr-un decret semnat în data de 14 decembrie 1789. Totuși, originile acesteia sunt mult mai
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
veche unitate franceză a guvernării locale și, în forma ei modernă, a fost creată oficial în timpul primelor luni ale Revoluției Franceze printr-un decret semnat în data de 14 decembrie 1789. Totuși, originile acesteia sunt mult mai vechi atâta timp cât granițele municipalității corespundeau în mare, cu vechile parohii din Evul Mediu, iar originile acestora ar putea sta în unitățile administrative trasate încă din vremea când o mare parte a Franței de azi era Galia, o provincie a Imperiului Roman. În timpul Revoluției Franceze
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]