7,819 matches
-
ai tăi?“, m-a întrebat Maria, zâmbind jucăuș. De parcă n-ar fi bănuit. „Cu furatul.“, am zis. „Și nu sunt băieții mei, sunt ai lui Andrei.“ „Aha. Și cam ce fură?“ „Tot ce le-aduce un ban. Dar nu sunt singurii. Ei doar o fac organizat, și de-aia câștigă mai bine. La noi, se descurcă fiecare cum poate; ăștia lucrează-n echipă. Disciplina sovietică. Moldova și jumătate din Dobrogea e-a lor, nu vine nimeni peste ei.“ „Întrebam și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
la borviz și rupea caleașca lângă Mehadia; pe-Odobescu îl apuca foamea în drum spre Snagov; Bălcescu făcea geografie prin pușcării; Ghica trimitea scrisori de la Paris și Londra (ăsta-i un fel de stră-străbunic, așa că trebuie să-l vorbesc de bine!). Singurul mai răsărit era unul, Costache Bălăcescu; dar ăsta nu scria impresii de călătorie, își bătea joc de ele. Și-n plus, n-auzise nimeni de el, așa că n-avea rost nici măcar să-l citesc. Am ajuns în Constanța pe la unsprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
le “îndrepte“ pe terenul de fotbal (adică să le atingă sânii, sub pretextul corectării poziției corpului la nu știu ce exercițiu de gimnastică). Nu se supăra nimeni, fetele chicoteau, se simțeau protejate, nu degeaba ora se chema de „educație fizică“. Directorul părea singurul normal. Te închidea cu el în birou la trepte sau la Bac și-ți spunea ce teze să deschizi și nota care trebuia transcrisă pe ele. Pe urmă îți semna aprobarea de concediu. De mine îi plăcea mult de tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dacă improviza. „Bidileanu!“, mi-am amintit. „Adresa lui! De-aici îmi suna mie cunoscut cuvântul: bidilov@globalmind.com!“ „Exact. Vecinul tău zgubilitic. Algoritmii mei i-au prins adresa și-au stocat-o într-un fișier.“ „Se pare că nu erai singurul care-l spiona noaptea pe Bidileanu...“, a observat Maria. „De unde știi tu ce făceam eu noaptea?“, am luat-o imediat la rost. Nu-mi plăceau chestiile astea. „Știu, și cu asta, basta. De-aia sunt femeie.“ „O clipă, asta nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
îl îndopa portăreasa cu niște resturi de salam, când am plecat de-acolo) și că avea o urmă vineție pe gât în dimineața aia. Și-apoi, chiar tu ne-ai vorbit de Rapotan și Penciu, malacii din casă...“ „Ăștia sunt singurii care există cu-adevărat. Nu știu dacă chiar te-ai întâlnit cu ei, dar băieții nu te-au luat doar pe tine-n vizor.“ „Sigur există.“, a insistat Maria, „Ne-au urmărit și pe drumul spre mare, abia am scăpat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
scriitor român în viață?“, s-a minunat tânărul Lupu. „Ăsta n-aude bine sau ce?“, a mârâit Mihnea. Și-a șters cafeaua din barbă cu dosul palmei, apoi palma de pantalon. Nu rămâneau urme. Înota într-un trening negru, era singurul dintre noi care se schimbase. „E singura soluție. Îl facem pachet, îl băgăm în mașină și-l aducem aici. Până diseară, ne spune toate odele pe care le-a scris și cui le-a dedicat.“ Ne-am apropiat scaunele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
carne fragedă, macră, sleită, se pregătea să-și ia zborul spre orbitele fiecăruia dintre noi, pentru a ne imprima pe vecie cu poftele lui scârboase. Mi-ar fi plăcut să zic asta atunci, i-aș fi uluit pe toți. Rămăsesem singurul din gașcă pe care poza îl lăsa rece. Detașat de situație, mă simțeam mai degrabă îngrijorat, decât atras: dacă ne prindea vreun vecin? Bineînțeles că n-am spus nimic din ce-mi trecea prin minte, ba chiar m-am extaziat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
bumbac tetra și m-aș fi ridicat pe vârfuri, s-o prind de poponeț și de capsele jachetei de blugi depeșare. Aș fi încasat și-o scatoalcă, vesel, pervers, ca un frățior mai mic. Golanii și fetele frumoase nu erau singurii cu care te puteai întâlni în zonă. În fiecare dimineață, străzile și aleile din Pajura se trezeau bântuite de niște ființe teribile, cu nume înspăimântător: Riveranii. Scria mare, în semicerc, pe-un panou rotund înfipt în vârful unui stâlp: „Cu excepția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ciocanul. Dacă locuiai la patru, rămâneai între etaje: urcai un etaj, maximum două, și se stingea lumina. Butonul fusese reglat la minim. N-apucai nici să respiri, darămite să spui o poveste. Suspecții principali păreau doamna Matei și cu mine (singurii care ne scosesem becurile de la intrare). Tot iarna, ședințele de bloc se mutau la tanti Aldea, de la blocul vecin. Era un moment onorific. Tanti Aldea făcea parte din categoria femeilor cumsecade, în vârstă, îmbrăcate în violet, cu ruj violet și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cu spuma alb-cafenie de lapte. Când ajungea pe la mijlocul straturilor italienești, Maria pleca să se rujeze sau să-și îndrepte sprâncenele. Venea înapoi cu sfârcurile întărite, le zăream înțepând tricoul alb sau rotunjindu-se prin țesătura mulată a puloverului. Nu eram singurul: odată cu mine, trei sferturi din bărbații din cafenea întorceau capul după ele. N-am vrut niciodată să știu de ce lucrurile se desfășurau așa: să caut sursa disfuncției sau să întrerup jocul înainte ca rolurile să se termine mi-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
am încuiat la fel de silențios, în beznă, cu urechea la pândă. Ultimul lucru de care aveam nevoie era să dau nas în nas cu vreun nene în pijama. Am traversat din câțiva pași culoarul, după care am cotit în holul mare, singurul luminat cât de cât. Te dobora o liniște blândă, spitalicească. Nu tresărea un fir de praf, frigul ricoșa fără zgomot pe ciment și pe marmură. Dormeau cu toții: Eminescu, Odobescu și portarul. Nici unul nu m-a observat ieșind din facultate. Afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ușor, dar nici atunci nu respirai liniștit. Dacă spuneai ce nu trebuie cui nu trebuie, plecai cu duba de la serviciu și nu mai ajungeai acasă decât peste două luni.“ „Corect.“, am admis. „Dar care-i legătura cu Maurer?“ „Maurer era singurul, repet, singurul care dirija relațiile culturale și economice cu francezii. Dej îi dăduse mână liberă, pe la spatele rușilor.“ „Asta nu-l împiedica, tot pe la spatele rușilor, să bage câteva milioane de români la închisoare. Ce-i drept, nu plecai în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
nici atunci nu respirai liniștit. Dacă spuneai ce nu trebuie cui nu trebuie, plecai cu duba de la serviciu și nu mai ajungeai acasă decât peste două luni.“ „Corect.“, am admis. „Dar care-i legătura cu Maurer?“ „Maurer era singurul, repet, singurul care dirija relațiile culturale și economice cu francezii. Dej îi dăduse mână liberă, pe la spatele rușilor.“ „Asta nu-l împiedica, tot pe la spatele rușilor, să bage câteva milioane de români la închisoare. Ce-i drept, nu plecai în excursie-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Mihnea, toată povestea? Cine erau, de fapt, clismaticii? Și, mai ales, fusese Maurer un Economist al Minții? Coincidențele păreau prea mari; accidentul de la Covasna: 1972, numărul Pif-ului: 172, anul apariției: 1972, numărul său de pagini: 72. Exemplarul inginerului Grosescu era singurul care avea 72 de pagini, într-o perioadă în care toate Pif-urile ieșeau din tipografie pe 76 de pagini; de-aia-l și căutam. Iar în coincidențe nu mai credeam de mult. Am început să potrivesc informațiile, numele și anii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
diferențiezi dacă: * ești fie primul care oferă un produs sau serviciu la un anumit standard; * ești cel mai bun din domeniul tău de activitate; * reușești să fii la modă prin produsele sau serviciile pe care le oferi; * poți să fii singurul care realizează un anumit produs sau serviciu; * ești capabil să ai tradiție și rețete sau secrete care să te ajute. Ești diferit dacă oferi o ceașcă de cafea gratis, ești diferit dacă începi să faci reduceri de preț înaintea tuturor
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
in Germany cu produsele de calitate ridicată, așa o fi pentru produsele made in Germania, dar pentru acei comercianți care vând produse făcute în China și au inscripție de Made in Germany? Poți utiliza tehnica prețurilor mari doar dacă ești singurul din zona ta care are acel produs, dacă ești sigur pe calitatea acestuia și mai ales dacă ești sigur că poți convinge (tu sau personalul tău) de faptul că produsul tău este mai bun. Aici poți veni cu argumente pornind
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
a c?rui frunte „viitorul ?i trecutul se Încheag?", „dezleag?" enigmele lumii („noapteaadânc-a vecniciei") pentru c?, a?a cum „Atlas În vechime sprijinea cerul pe um? r", „a?a el sprijin? lumea ?i vecia Într-un num?r" -, el este singurul care poate În?elege z???rnicia existenței efemere a fiin?ei umane: „ În prezent cuget?torul nu-?i opre?te a sa minte ??i-ntr-o clip? gându-l duce mii de veacuri Înainte; Soarele, ce azi e mândru, el
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
Îi Îneca respirația nu avea voie să fie văzut de nimeni, nu trăia decât clipa, pe care și-o imagina dureros de reală, În care săgețile acelea trase de arcași turci, de la doi pași, se Înfigeau În trupul tatălui său, singurul pe care se sprijinse lumea lui de copil, singurul pe care Îl aștepta, pe care Îl visa, pentru care se ruga seara, sus, În mansarda lui Antonio Grimaldi din Padova. Auzea vocea gravă a cavalerului cu părul alb și nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de nimeni, nu trăia decât clipa, pe care și-o imagina dureros de reală, În care săgețile acelea trase de arcași turci, de la doi pași, se Înfigeau În trupul tatălui său, singurul pe care se sprijinse lumea lui de copil, singurul pe care Îl aștepta, pe care Îl visa, pentru care se ruga seara, sus, În mansarda lui Antonio Grimaldi din Padova. Auzea vocea gravă a cavalerului cu părul alb și nu Înțelegea absolut nimic, nu se putea smulge din căderea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și depăși apoi și căruța, care se legăna Încet În marginea drumului, lăsând În urmă o trâmbă de praf. - Noyonul Ogodai... spuse șeful călăreților, gânditor. Chemat grabnic la marele han... O să avem război. 9 septembrie 1458, seara, Castelul Bran Era singurul aflat În lumină. O lumină slabă, mișcătoare, roșiatică, o simplă făclie de rășină lăsată aprinsă Într-un suport de pe peretele Sălii Armelor. Ceilalți nu erau decât umbre conturate de un univers de stele abia bănuit În Întunericul de afară, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Petru Ilaș, din inima Alpilor, cu cei treizeci de călăreți ai lui și cu stegarul Simion rănit. Dar, lucrul cel mai important dintre toate, sosise și căpitanul Oană din tainicele sale drumuri, la răsărit și la apus de hotarele Moldovei. Singurul care se pregătea de plecare era tânărul logofăt Bogdan Litovoi, care aștepta scrisorile de acreditare din partea Măriei Sale. Venise să-l petreacă dincolo de ziduri și să-i ciripească, gureșă, la ureche sora lui, Erina. Domniță zâmbăreață și țâfnoasă, din câte pricepuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ștefănel. Copilul se apropie și se uită la pergament, uluit. - Dar acesta... nu e un text, e un desen... o pictură... un portret... - Întocmai, spuse Nogodar. Știi al cui? Știi de ce se află aici? -Nu... seamănă destul de mult... nu știu, singurul cu care ar putea semăna e tatăl meu. - Mai există cineva cu care ar putea semăna și mai mult... spuse, Încet, Nogodar. Copilul nu Înțelese, dar continuă să privească fascinat pictura. Era chipul unui om, dar nu numai atât. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îndreptăm cu atâta grabă? Întrebă Petru Ilaș, strunindu-și calul la trap și venind În dreapta voievodului. - Avem de mers spre Cetatea Sorocăi, și de acolo, peste Nistru, Într-un loc de Întâlnire cu un mare conducător al lumii asiatice. Ești singurul care află asta. - Îmi pare rău, Măria Ta, misiunea mea e cu totul alta. Protecție din umbră pentru un drum În Țara de Jos. Nici o Întâlnire În afara hotarelor. - Lucrurile nu se Întâmplă Întotdeauna așa cum le plănuim, căpitane Petru. - Măria Ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sistem secret de informații și voia lui Allah. Cei Patru Cuceritori trebuie să moară Înainte de a declanșa haosul pe două continente. Apocalipsa, după Biblia voastră. Sau, dacă nu e posibil, atunci măcar Primul Cuceritor, stăpânul duhurilor morților. Clarvăzătorul. El este singurul care știe multe dintre cele ce se vor Întâmpla și lucrează nu cu prezentul, ci cu viitorul. Își trimite asasinii asupra unor oameni care nici nu știu Încă ce rol vor avea În vremea care va veni. Ștefan tresări. Evenimente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și omul pe care Îl mai aștepta Toktao Înainte de a pune Întrebările: șamanul Utoula. Un bătrân ce semăna izbitor cu Nogodar, purtând un beniș roșu, Îmbrăcat Într-un del1 albastru-deschis, Încins cu un brâu lat, de culoare albă. Șamanul era singurul care avea puterea de a certifica un adevăr și de a dezvălui un fals, căci el era legătura tribului cu Tengri. Tot el avea și puterea de a tămădui și pe cea de a săvârși minuni. - Cine sunteți? Întrebă Toktao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]