2,992 matches
-
fiecare sezon, cel mai frecvent răspuns a fost: „Circa 75%”. Datele exacte erau disponibile, dar nu au fost revăzute. Când am analizat de fapt rezultatele din sezonul anterior, am descoperit că numai 8% dintre obiective fuseseră atinse! Conducerea a rămas uimită. Erau siguri că datele erau greșite. Ne-am uitat apoi la datele din sezonul anterior acestuia și am constatat că obiectivele fuseseră atinse numai în proporție de 11%. Conducerea a presupus greșit că o bună participare la stabilirea obiectivelor va
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
stradă aglomerată în drum spre susținerea interviului pentru post, a fost lovit de un autobuz și omorât pe loc. Ajuns la Porțile Raiului, este întâmpinat de un personaj distins care îl informează că trebuie să aleagă între rai și iad. Uimit, omul recrutat de Harvard a întrebat dacă poată să revadă opțiunile înainte de a alege. I s-a arătat un ascensor aflat în apropiere și i s-a spus că dacă apasă pe butonul „sus” poate să-și facă o idee
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
sus” și, când ușile ascensorului s-au deschis, raiul i s-a arătat așa cum și-a închipuit: coruri de îngeri, harfe, pace și liniște, toată lumea zâmbea fericită. Apoi a apăsat pe butonul pe care scria „jos” și a fost extrem de uimit de ceea ce l-a întâmpinat de această dată. Iadul era o plajă! O plajă minunată cu oameni minunați care stăteau la soare, vâsleau, jucau volei, beau pina colada. A revenit la etajul principal unde i-a spus distinsei sale gazde
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
capăt războiului de succesiune. După negocierile de pace, contele de Saint-Séverin, care reprezenta curtea de la Versailles, nu a cerut nimic pentru Franța: "Maiestatea Sa preacreștină are grijă să facă pacea nu o pace negustorească, ci una regală", anunța el plenipotențiarilor uimiți 273. Diplomația europeană nu a putut împiedica ocuparea Sileziei de către regele Prusiei, Frederic al II-lea. Este pentru prima oară când diplomația accepta cucerirea unei provincii fără nicio justificare. Acest precedent nu va fi uitat. În consecință, Frederic al II
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
lîngă puterea voinței, esențială pretutindeni în lume - puterea de convingere a discursului demagogic". Iar discursurile demagogice ale conducătorului harismatic și atunci, și acum își asigură succesul, prin exploatarea emoționalității maselor. Să ne uităm la electoratul românesc și vom fi mereu uimiți cît sînt de puțini cei care votează rațional, urmărind principii și programe - e drept, aproape deloc vehiculate de cei care ne cer votul. "Începînd de prin 1880, partidele burgheze s-au transformat în clici ale notabilităților. (Așa s-a întîmplat
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
acum mai sigur pe poziția lui după ce "Constituția lui Iorgovan" fusese oarecum validată prin vot popular - manevră hoțească de a invoca o tranșare plebiscitară a opțiunii pentru republică (prezidențială, bineînțeles!) în defavoarea monarhiei constituționale ca formă de stat. Am privit apoi, uimit și excitat, transmisiunile televiziunii franceze, care preluase filmările făcute de o încercare de televiziune privată, alternativă, din România (parcă SOTI se numea), cu fabuloasa tălăzuire a milionului de oameni ieșiți pe străzile Bucureștiului să-l vadă pe Regele României și
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
și suspans, de măiestrie tehnică și dârzenie, de omenească slăbiciune sau magie dumnezeiască pe care aceste bătălii imprevizibile (cu rezultat impredictibil, adică), între 22 de gladiatori milionari, dar singuratici, le pun în scenă spre sfâșietoarea bucurie a fanilor sau spre uimita plăcere a neofiților curioși. Acum e o mașinărie perfectă de show din care, spre eterna noastră delectare, singurul lucru pe care nu-l putem prevedea este rezultatul și unde, între anumite limite, putem vedea că și giganții știu să plângă
[Corola-publishinghouse/Science/84960_a_85745]
-
devenind pasională. Observând așa ceva, se oprea brusc, dădea din cap În semn de scuză, cerându-i ascultătorului să-l Înțeleagă, și, după o scurtă tăcere, reîncepea din același loc, pe un ton mai obiectiv. Mai măsurat. Astfel, pictorul de războaie, uimit și foarte atent la tot ce asculta, a fost tot mai sigur că lumea și evenimentele ei erau prinse Într-o rețea ocultă, unde nimic din ce se petrecea nu era nici nevinovat, nici fără urmări. A aflat astfel despre
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
de război n-a putut decât să râdă. Individul făcuse treabă bună În căutare și interpretare, chiar dacă nu total. Adesea era tangent cu adevărul, chiar dacă nu-l atingea, dar unele dintre aproximările lui grosolane erau corecte. Intuia bine, a conchis uimit. Și avea stil. - Asta-i o apreciere pozitivă, a admis. - Răspunde-mi, te rog. Vorbesc de milă, nu de tehnică. Faulques a tăcut. Stinghereala Îi era tot mai mare. Totul mergea prea departe. Dar era În toate acestea o plăcere
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Știu un loc, sugerase Faulques, aidoma unui tablou al doctorului Atl, dar fără fugă și lavă. Acum, deoarece cunosc acele tablouri și te cunosc și pe tine, mi-ar plăcea să revin acolo și să-l fotografiez. Ea Îl privise, uimită, pe deasupra ceștii cu cafea - luau micul dejun În casa lui Faulques din Barcelona, când lui Îi roise ideea aceea prin cap - și spusese ăsta nu-i război, iar eu credeam că tu nu fotografiai decât războaie. Într-un fel, răspunsese
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
filoanele epuizate, spălătoriile de nisipuri aurifere, al căror noroi crăpat și cenușiu, după ce alunecase pe taluzuri sparte, tapisa fundul viroagelor, printre limba-soacrei uscate și smochini morți, ca niște limbi de lavă solidificată și veche. Pare un vulcan rece, murmurase Olvido, uimită, când Faulques oprise mașina, luase geanta cu camerele foto, și merseseră amândoi prin acel peisaj de o frumusețe sumbră, ascultând scrâșnetul pietrelor sub pașii lor, În tăcerea absolută a imensității pustii, părăsită de mâinile omului de aproape un secol, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
fusese primită cu obișnuitele atenții masculine - pe vremea aceea Încă mai existau - față de o femeie plecată la război din propria-i voință. La lumina lanternelor, ostașii o priveau curioși. Ce-o fi făcând aici, se putea citi În zâmbetele lor uimite, În comentariile pe care le făceau În șoaptă. Îi căutaseră un loc destul de comod unde să se instaleze, iar niște tineri Îi dăduseră o cutie cu ananas din proviziile lor. Apoi, pe măsură ce timpul trecea, soldații reveniseră la izolarea lor personală
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
mai bine zis, a rectificat privind turnurile din ciment și sticlă pe jumătate pictate pe perete, cei ce credeau, În mod eronat, că nu erau aici. - Nu mai ciudată ca a dumitale sau a oricărui altuia. Ea a meditat puțin, uimită, și a dat din cap. Părea să respingă o propunere intolerabilă. - N-am văzut niciodată așa ceva. - Faptul că nu vezi nu Înseamnă că nu există. Femeia ținea gura Întredeschisă, cu ochii Încă zâmbitori și ușor deconcertați. Rochia largă de bumbac
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
Și Înainte ce făceai? - Fotografii. Carmen Elsken a Întrebat ce fel de fotografii, iar el a arătat spre The Eye of War, care era tot pe masă, printre uneltele de pictură. Ea a Întors câteva pagini și a ridicat privirea, uimită. - Sunt ale dumitale? - Da. Femeia a continuat să răsfoiască albumul. Apoi l-a Închis Încetișor și a rămas cu capul plecat, meditând. — Acum Înțeleg, a spus. A cuprins fresca Într-un singur gest și a rămas cu ochii la Faulques
[Corola-publishinghouse/Science/2117_a_3442]
-
mă pot stăpâni ori de câte ori ziua mea de naștere cade într-o vineri, s-a isprăvit cu mine." (P. L. Travers, Mary Poppins) (b) "Ei, moșule, ce mai zici? adeveritu-s-au vorbele mele? Ce să mai zic, nepoate?! răspunse împăratul uimit. Ia, să am eu o slugă așa de vrednică și credincioasă ca Harap-Alb, aș pune-o la masă cu mine, că mult prețuiește omul acesta! Ba să-și pună pofta-n cui! răspunse Spânul cu glas răutăcios. Asta n-aș
by ANGELICA HOBJILĂ [Corola-publishinghouse/Science/978_a_2486]
-
a lui, Efimița -, dar se configurează un (micro)univers întreg, acela al mic-burghezului mărginit și spăimos, amator, cum-necum, de procopseală. Bătrânelul, de un farmec comic irezistibil, perorează ca un atotștiutor, cu un aer foarte savant, în fața consoartei, care îl ascultă uimită, dar și cu un secret umor, Leonida având despre toți și toate câte o stupefiantă teorie. În mintea încâlcită a acestui pașnic cetățean care crede ca în cartea sfântă în tot ce scrie la gazetă, ideile, din care se vede
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286090_a_287419]
-
Henri Atlan în 1973. Mulți dintre noi cunoșteam importanța cercetărilor pe care le făcea în calitate de filosof al științelor. În acea seară, Michel Serres a luat cuvîntul după ce-am schimbat informații despre cărțile recente și ideile noi și am rămas uimiți și admirativi. Timp de două ore, și-a dezvoltat ideile despre problema "militantismu-lui"în care se găsește cuvîntul "militar". A făcut o expunere strălucită, împărtășindu-ne din cultura sa imensă: începînd cu organizarea societății ateniene, a abordat problemele de-a
[Corola-publishinghouse/Science/1477_a_2775]
-
la supunere în fața loviturilor sorții. Portretul vrăjitoarei, cu salturile ei nebunești, în acompaniamentul stihiilor dezlănțuite, este remarcabil: „Fermecă lună, fermecă soare:/ La mormânt urlă, cu scrâșniri plânge,/De morți când seul, fălci, oase strânge./ Aici făclia neadormită/Dospește, arde, cade uimită;/ Apoi se scoală, fuge nebună,/ În vas de nouă frați sânge-adună”. Peaza bună reînvie credința magică în „iarba fiarelor”, aducătoarea de comori. Reușită este, în Ielele, atmosfera de noapte valpurgică și răsfrângerea ei onomatopeică. Deși în limite modeste, se inaugurează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290398_a_291727]
-
se va arunca asupra alimentelor inferioare. Aici se va hrăni cu castane, colo cu coaja catargelor, mai departe cu mei, cu hrișcă, cu ovăz, cu cartofi. Ea nu va mai cunoaște gustul grâului și al cărnii. Proprietarii vor fi deodată uimiți să vadă cum agricultura intră în declin. Degeaba se vor agita, se vor reuni în comiții și vor repeta fără încetare faimosul adagiu: "Să facem furaje; cu furaje avem animale; cu animale avem îngrășământ; cu îngrășământ avem grâu". Degeaba vor
by Frédéric Bastiat [Corola-publishinghouse/Science/1073_a_2581]
-
vâjiind, Și din piatra cea uscată, Ies izvoară clocotind, Aci-mpăratul naturii, În natură-l cunoștem. Într-al peșterilor haos, Mâna lui toți o vedem. El ia chiar poza meditativă a romanticului contemplând firea: Atunci poetul doparte Tras, privește, stă uimit. ÎNCEPUTURI DE FILOZOFIE. PRESA Școlile grecești fură acelea care dădură ascultătorilor întîia idee a unei filozofii de catedră. Cugetarea se mărginea până atunci la comentariile etico-religioase, la cărțile despre arta de a trăi mult (Macroviotica) sau de a muri odihnit
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
cu glas duios, Cântă din fluier jos pe verdeață, Subt umbră deasă de pom stufos. Cât colo turme de oi frumoase Se răspândise pe livejui Și ascultîndu-l iarba uitase, Pătrunse toate de mila lui. De multe versuri spuse cu jale Uimite toate sta împrejur: Râul oprise apa din cale, Vântul tăcuse din lin murmur. Câinele numai mai cu durere Stând lângă dânsul, căta în jos Și ca s-aducă lui mângâiere, Glas câteodată scotea milos. După acest cânt de Orfeu, poetul
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
religioase e codrul în care omul se pierde ca o furnică: În munți ce puternic din codri s-ardică Giganți cu picioare de stânci de granit, Cu fruntea trăsnită ce norii despică Și vulturii-n creieri palate-și ridică Ș-uimiți stau în soare privindu-l țintit, Acolo prin ruini, prin stânci grămădite E peștera neagră săhastrului mag; Stejari prăvăliți peste râuri cumplite Și stanuri bătrâne cu mușchi coperite; Încet se cutremur copacii de fag. Vuind furtunoasa-i și strașnică arpă
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
pe care ar fi trebuit s-o frecventeze mereu și în care e mirat să întîlnească alți tineri, hârtiile de adolescent cu proiecte de metafizică neefectuate, copilăria plină de emoții nemijlocite: O! Vreme-n care nu citeam! Când mă suiam, uimit, în tren Și când în veșnicul refren Atâtea gânduri depănam! Azi, trenul pare monoton:Ne temem de întîrzieri, Cetim gazetele de ieri, - Ne facem somnul în vagon! La geam cu capul gol în vânt, Știam că sunt de mult pe
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
ce provenea dintr-o cameră subterană. Acolo era așezat un om sărac, acoperit cu haine sărace și zdrențăroase, iar lângă el soția lui foarte săracă; aceasta dansa lângă soțul ei, cânta și îl elogia cu laude deosebite. Regele a rămas uimit, neînțelegând cum e posibil ca acești oameni, care erau împresurați de atâta mizerie, care nu aveau haine bune și nici măcar o casă, să trăiască cu bucurie și să se simtă în siguranță, ca și cum ar fi fost bogați. Și îi spuse
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]
-
și experți în arta de a compune. Dacă iau în considerație umilința și nevrednicia mea și a acelora care împreună cu mine au fost trimiși în Germania, și o compar cu starea actuală de înflorire și glorie a Ordinului nostru, rămân uimit și preamăresc în inima mea milostivirea divină, simțindu-mă constrâns să înalț către voi această voce apostolică: «Prețuiți vocația voastră, fraților: nu sunt mulți cei înțelepți trupește care au dat formă Ordinului nostru cu înțelepciunea lor, nu sunt mulți cei
Viaţa Sfântului Francisc de Assisi : cronici şi mărturii medievale franciscane şi non-franciscane by Accrocca Felice, Aquini Gilberto, Costanzo Cargnoni, Olgiati Feliciano () [Corola-publishinghouse/Science/100973_a_102265]