30,454 matches
-
întrecînd-o pe interpreta de la Naționalul timișorean (afirmația aparține criticilor Kivu și Parhon). Păcat că n-a ajuns într-un teatru mai mare! Ar fi fost eclatantă! În fine, cît am fost prieteni, am plecat împreună în multe orașe, la un festival din Caracal, la București, la un Revelion, la Timișoara, unde eram regizor pe-atunci... la un văr de-al ei de lîngă Făurei, unde am asistat la un tăiat de porc... (pasiunea mea, deja notorie, fiind șoriciul!). În fine, relația
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
la Sibiu Noaptea furtunoasă. La premieră vine și o regizoare colaboratoare, Nicoleta Toia, și se vede clar că e împotriva montării; sau, doar împotriva mea. Era o femeie nefericită și, de aceea, rea. În toamnă, plec la Botoșani la un festival de restituiri repertoriale (Piese vechi în haine noi, parcă-i zicea!). Acolo mă duc cu un spectacol făcut după Noaptea..., la Brăila: Patima roșie. O montare care se plia perfect pe titlul manifestării. Într-o dimineață, discuții oficiale despre spectacolele
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
conta la ea vechimea, studiile, performanțele: cine îi era simpatic 7.000 lei; care îi era antipatic 5.000 lei. A rezistat puțin... Dar ce-mi povestește, recent, un regizor & director de teatru, din Tîrgoviște? Că a fost la un festival... culmea, tot în Banat (văd că și azi, în articol, e tot fruncea!), și directorul de-acolo i-a primit... în pijama și le-a zis, de bun venit: "Ce pușca mea căutați aci, mă găozarilor?". Aflînd uimit că el
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
actualmente, pensionar-șef la o sobră bodegă constănțeană). Pe vremea cînd se petrecea întîmplarea, distinsul marinar superior era șef la Casa Armatei (sau Armăsii?) din Constanța. Eu, dintr-o lipsă de vigilență a organizatorilor, nimerisem în juriul primei ediții a festivalului național al teatrelor de revistă. În prima seară, comandorul Ananie, impozant, în uniformă, înconjurat de cătane și alți subalterni plini de morgă, umplea holul Teatrului "Fantasio". Trec pe lîngă el și-i arunc un aproape firesc "Salve, Onanie!"(prenumele chisnovat
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
-mi ești prieten! Păcat!". Și-a plecat, trist, trăgînd dintr-o țigară chiar mai tristă ca el!... Mustrările de conștiință mă paralizau: chiar, numai bășcălia-i de mine?! Un cuvînt bun, de îmbărbătare, să nu găsesc pentru un mare prieten?! Festivalul se sfîrșea (spre ușurarea lui Gagniuc, care începuse să mă ocolească; și, am observat, aducea la teatru, seral, tot mai puțini subalterni!). În ultima noastră întîlnire, cu lacrimi în ochi, am mai apucat să-i adresez doar decentul: "Pe curînd
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
-i îndepărta pe convivi. Drama (chiar tragedia!) lui a apărut pe acest fond, al disperării: într-o seară, la Bîrlad, se juca o piesă a lui D. Solomon, Iluzia optică. Cum erau mulți oameni de teatru în zonă (participanți la Festivalul umorului de la Vaslui), vreo doi-trei au venit la teatru (printre ei, și autorul). Un coleg al lui Titorel n-are de lucru și-i spune actorului că-n sală este nu doar Solomon, ci și Beligan, directorul Naționalului bucureștean, care
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
această amintire mă obligă să mă-ntreb, cu oarecare tristețe: cîți dintre cîntăreții români de operă ai prezentului își mai permit, zilnic, repetarea acelei mese obișnuite pentru Goangă!?... Un colocviu al regizorilor Nu multă lume știe, dar cel mai incitant festival de teatru al României, între '75-'85, se desfășura la... Bîrlad! Din două motive: 1) Valentin Silvestru, om al locului, îl convinsese pe primul-secretar că un județ fără festival teatral e mort (și orice lider politic își dorea VIAȚĂ!); 2
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
colocviu al regizorilor Nu multă lume știe, dar cel mai incitant festival de teatru al României, între '75-'85, se desfășura la... Bîrlad! Din două motive: 1) Valentin Silvestru, om al locului, îl convinsese pe primul-secretar că un județ fără festival teatral e mort (și orice lider politic își dorea VIAȚĂ!); 2) directorul de-atunci al teatrului local, C. Petrican, un bun actor și un la fel de bun manager, știa să facă protocol. Cu tovarășul Bran de la Cultură, cu echipa de inspectori
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
trei colocvii de regie. Nu le voi putea uita! Erau spectacole valoroase, aduse din toată țara; diminețile erau discuții interesante; nopțile șuete, șprițuri, flirturi cu gazdele plăcute, cu nuri & nemăritate... Mă rog! Vreau să povestesc aici o singură dimineață de festival, cred că de prin '75. Se vorbea despre problemele tînărului regizor. Dan Micu, Dumnezeu să-l ierte, spunea că se simte singur, deoarece profesorii lui (Esrig, Penciulescu ș.a.) nu mai erau în țară. Neinspirat, Mihai Dimiu, și el profesor la
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
politică, n-a știut cum să iasă din impas. Se înroșise de mînie atît de tare, încît începuseră să-i apară mici bube pe față (avea alergie la anumite situații, știu sigur). Acest incipient conflict punea în pericol, serios, existența festivalurilor, cerea rediscutarea repertoriilor, probabil anchetarea unora dintre participanți... Dimiu era fiert, îi scria de zor lui Măciucă. Silvestru își umflase obrajii de nervi, primul secretar asculta explicații neconvingătoare de la președintele culturii grena, și el! Noroc cu Virgil Tănase, care, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
continue sărbătorirea revenirii din putredul capitalism... Alt fapt eminamente comic s-a petrecut în teatrul frate al Timișoarei (cel german), chiar în vremea în care eu îmi luam, în mod neinspirat, transferul. Urma să sosească terifiantul juriu al "Cîntării României" (festival așa-zis al muncii și creației libere). Din juriu, de obicei, făceau parte doi-trei critici fără "bube-n cap" și doi-trei culturnici vigilenți. Ce-i unea? Dorința de-a se plimba prin țară și de-a aduna de prin teatre
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
Ce-i unea? Dorința de-a se plimba prin țară și de-a aduna de prin teatre mîncare, băutură, accesorii vestimentare (căci bieții directori și președinți de cultură județeni erau terorizați de ideea necîștigării măcar a unei mențiuni în "prestigiosul" festival). Ceașcă scornise un cadru legal în care se întreceau, laolaltă, Liviu Ciulei și taraful din Bărbulești, Silviu Purcărete și fluierașii din Fălciu, Ludovic Spiess și călușarii din Scornicești. O președintă de cultură din Moldova îmi spunea, de cîte ori se
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
din România!) și după cel al Naționalului, dar mai ales după masa copioasă de la Beregsău unde era cel mai mare complex porcin din România și după degustarea de la Recaș unde se putea bea o minunată cadarcă, în cantități nelimitate, arbitrii festivalului au devenit ceva mai indulgenți, jurînd că nu vor face "un caz", la București, din suspendarea spectacolului Teatrului German... Întîmplări aproape vesele cu Sorin Postolache Vreau să (re)reamintesc, fiindcă au avut noima lor, două episoade din viața-mi de
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
Postolache a deținut și el un rol principal. Primul: mergeam, prin '98, un grup măricel de "păliți", din București, spre Herculane. Acolo, pe peronul gării, urma să ne aștepte Mircea Cavadia, cu staffu-i celebru, pentru activitățile din prima zi ale festivalului "V. Silvestru". Distinsul director al festivalului cărășan ne prevenise că manifestarea are un buget de austeritate și, în consecință, nu participă decît cei care au primit invitație nominală la acțiune. Trenul pleca cam devreme, unii moțăiau, ca de-obicei (Pim
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
rol principal. Primul: mergeam, prin '98, un grup măricel de "păliți", din București, spre Herculane. Acolo, pe peronul gării, urma să ne aștepte Mircea Cavadia, cu staffu-i celebru, pentru activitățile din prima zi ale festivalului "V. Silvestru". Distinsul director al festivalului cărășan ne prevenise că manifestarea are un buget de austeritate și, în consecință, nu participă decît cei care au primit invitație nominală la acțiune. Trenul pleca cam devreme, unii moțăiau, ca de-obicei (Pim), alții discutau doct (Șt. Cazimir și
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
natal), i-am spus lui Cavadia adevărul. A tăcut 10 secunde. A înjurat 10 secunde. Apoi, a recunoscut că o doamnă atît de discretă și misterioasă, feminină și tristă, tăcută și inspiratoare de elogii, nu va mai trece vreodată prin festivalul bănățean... Am oftat toți trei, triști, de parcă eram în finalul Jocului de-a vacanța al lui Sebastian. * Al doilea: prin 2000, după Revelionul umoriștilor de la Urziceni, vroiam să ajung în Capitală. Fiind ora 4 dimineața, Sorin mi-a propus să
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
și-au pus toți talonete. Bietul director, să facă infarct!... (de altfel, precizez, complexul era atît de devorant, încît și acasă Leahu avea biroul așezat tot pe un practicabil, ca să pară musafirilor mai înalt!). În fine, ultima: se-ntîlnește, la un festival internațional de film, cu celebra Brigitte Bardot. Pe vremea aceea (deceniul 7) actriță era în vogă, plus că arăta teribil (bărbații de pe întreg globul salivau cînd o priveau!). Cu seriozitate, Leahu mi-a povestit că a cucerit-o cu vorba
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
nici unul din ele nu mai păstra, evident, inefabilul primului. A urmat, pentru învățăcelul din mine, o altă etapă: descoperirea scenei goale, tot noaptea. Aveam douăzeci și doi de ani și, la Bacău, într-o tîrzie prelungire a unui chef de festival, lăsînd la o parte mulții actori și critici prinși în discuții cu iz bahic, m-am refugiat pe scenă. Era golită de decoruri și recuzite, chiar și de garnitura de scenă. Era... cuminte, liniștită, plină de taine. Parcă ți-era
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
ochi: cam tulburi. Privește debusolat în jur și scoate onomatopee indescifrabile. Îl rog să ne lase. Pleacă scîrbit, bombănind. M-au cuprins remușcările: chiar, o fi etic să trezești un artist care visează?!... Ghinion onomastic 1996. Particip, la Buzău, la Festivalul "Ion Băieșu", cu spectacolul Crăiasa fără cusur după G. Călinescu realizat cu trupa Teatrului "Luceafărul". Președintele juriului, regretatul Horea Popescu. Cît au jucat actorii mei, m-am așezat la balcon, chiar în spatele juriului, în caz că s-ar fi cerut lămuriri. Deși
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
boieri, îi spune Împăratului: Măria Ta, jupîneasa iar a ars mîncarea! "Jupîneasa" era în sală și fusese furată de povestea de pe scenă. De-aia se arsese mîncarea!... O întîmplare cu o mască 2014. La Chișinău, unde am participat la un festival internațional de teatru universitar, într-una din zile, Mihai Mălaimare ține un master despre mască. Asist și eu, o oră, interesat la culme de subiect. Admir faptul că a venit cu măști diferite și cu o instalație de sunet ultraperformantă
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
pe hîrtie a captivantelor ei memorii. O cunosc pe autoare din 1972, cînd, student la teatru fiind, am ajuns prima oară, cvasi-întîmplător, în Oradea. În aceste peste trei decenii ne-am întîlnit, nu des, în diferite împrejurări profesionale: premiere, turnee, festivaluri. Era neschimbată. Era mereu veselă, mereu tînără, mereu plină de idei sau observații interesante. Citindu-i cartea, am înțeles că ea nu trăia în teatru, ci că trăia pur și simplu teatrul cu aceeași intensitate & voluptate cu care o făceau
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
personaj: Nuni Anestin 36 Un histrion care iubea libertatea 36 Să ne-amintim de Lupu Buznea 36 Marele Calboreanu și tristul lui final... 36 Un actor care dorea să-și salveze căsnicia 36 O noapte, închiși în cîrciumă! 36 Premiere, festivaluri, glume proaste, compromisuri... 36 În cît timp se scoate o premieră? 36 Revoluția în direct 36 Facerea de bine... și Oedip 36 Cum m-am reapucat de băut și fumat 36 O istorie cu perdea 36 Un regizor care-a
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
literari în spațiul balcanic. Poezia, proza și traducerile sale au fost încununate cu numeroase premii naționale și internaționale: Napoli Ospiti, Italia, 1970 (poezie); Premiul Uniunii Scriitorilor din România, 1972 (proză); Premiul Uniunii Tineretului din România, 1974 (poezie); Pana de aur, Festivalul Internațional al Traducătorilor, Iugoslavia, 1977, 1986, 1994; Premiul Uniunii Scriitorilor și al Uniunii Traducătorilor din Macedonia, 1982, 1989, 1991; Premiul Uniunii Scriitorilor din România, 1983 (traduceri); Premiul pentru cea mai frumoasă poezie, Festivalul Internațional „Serile de poezie de la Struga”, Macedonia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
din România, 1974 (poezie); Pana de aur, Festivalul Internațional al Traducătorilor, Iugoslavia, 1977, 1986, 1994; Premiul Uniunii Scriitorilor și al Uniunii Traducătorilor din Macedonia, 1982, 1989, 1991; Premiul Uniunii Scriitorilor din România, 1983 (traduceri); Premiul pentru cea mai frumoasă poezie, Festivalul Internațional „Serile de poezie de la Struga”, Macedonia, 1993. Autorul a semnat totdeauna cu numele înscris în catalogul școlar și nu a folosit niciodată pseudonime. Dacă există poeți pândiți de pericolul manierismului, al autopastișării, sunt alții, în schimb, care cad victima
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
la consolidarea Statului Moldovenesc, se vor desfășura concursuri literare și muzicale, vor fi editate timbre poștale, plicuri, postere, monede cu tematică jubiliară. În Planul de măsuri era prevăzută și organizarea Festivalului-concurs național al cântecului patriotic, „Moldova - dragoste și dor”, a Festivalurilor „Valurile Nistrului”, „Muzica ne cheamă acasă”, acțiuni desfășurate în capitală dar și în alte părți ale Republicii Moldova. Printre măsuri se numără și editarea și reeditarea unor studii științifice, culegeri de documente privind constituirea și dezvoltarea Statului Moldovenesc, apariția și evoluția
„Poporul moldovenesc” şi „limba moldovenească” * De la anexarea țaristă la aniversarea a „650 de ani de la întemeierea Țării Moldovei” by Iulian Sînzianu () [Corola-publishinghouse/Science/91559_a_92365]